Tillaga um að stórbreyta bæjarásýnd Ísafjarðar var samþykkt á fundi bæjarstjórnar 4. október síðastliðnum eftir stuttan og vafasaman feril málsins innan stjórnsýslunnar.

Flestir þekkja Gamla Sjúkrahúsið sem stendur friðað á Eyrartúni í vernduðu umhverfi, sem hluti af fyrsta lögformlega skipulagi á Íslandi frá 1927. Byggingin, túnið, götumyndin og umhverfið er eitt helsta bæjareinkenni Ísafjarðar og hluti af menningarsögu þjóðarinnar. Með samþykkt bæjarstjórnar um að auglýsa nýtt deiliskipulag skapast stórhætta á að fordæmi verði fyrir því að hægt sé að vanvirða gildandi stefnu um að svæðið sé fullbyggt. Einnig að það sé hægt að komast framhjá ákvæðum um afmarkandi skilmála um varðveislu skipulagsheildarinnar frá 1927 sem hefur menningarsögulegt gildi fyrir sveitarfélagið. Með samþykktinni er fallið frá þeim ákvæðum sem gilda í núverandi deiliskipulagi að engar nýbyggingar séu leyfðar á reit Safnahússins eða í nágrenni þess. Áður hefur enginn lagt sig fram við að eyðileggja þá fyrirmynd sem stendur fyrr en nú.

Við upphaf málsins heimilaði bæjarstjórn aðeins vinnu við deiliskipulag vegna fyrirhugaðrar stækkunar á leikskólanum Eyrarskjól, á þeim fundi var sérstaklega tilgreint að ekki væri gert ráð fyrir neinum breytingum utan lóðamarka Eyrarskjóls. Brýn þörf er á framtaki í leikskólamálum, en hún má ekki bitna á aldargömlum viðmiðum sem fyrri kynslóðir hafa staðið vörð um fyrir núverandi samfélag.

Án umræðu eða samráðs við íbúa Ísafjarðarbæjar var tillögu að 600 fermetra byggingu fyrir ótilgreinda þjónustu við Safnahúsið smokrað inn á skipulagið með vafasömum aðferðum. Bygging sem samþykkt er að staðsetja á vernduðu Eyrartúni við Túngötu. Að því virðist má ekki finna í fundargögnum ósk um slíkt menningarhús, heldur er það talið sem uppátæki embættismanna. Engin þarfa- eða kostnaðargreining á slíkum breytingum liggur fyrir. Enn og aftur fer þessi sýn þvert á stefnu aðalskipulags um að ekki sé þörf á nýjum byggingum fyrir menningarstarfsemi heldur skuli standa vörð um þá starfsemi sem þegar er til staðar. Til marks um stefnuleysið er aðeins mánuður síðan að hugmyndir bæjarins snérust um að koma fyrir tveim einkalóðum á Eyrartúni fyrir sitthvort 580 fermetra húsnæðið.

Hver telur sig þess megnugan að fótumtroða það svæði sem á svo sterkan stað í hjörtum Ísfirðinga? Ísafjarðarbær tók ákvörðun um að auglýsa samþykkt sína í stað þess að sýna ígrundun og gæta að vönduðum vinnubrögðum á vinnslustigi málsins. Mín sýn er sú að verulegar breytingar sem þessar á menningarsögu og bæjarmynd Ísafjarðar varða alla sem bera virðingu fyrir samfélaginu sem hér er. Það skal ekki gleyma mikilvægi samfélagslegrar ábyrgðar í ákvörðunartöku. Stefna og framtíðarsýn sveitarfélagsins á ekki að vera óvissuþáttur í augum íbúa.

Alberta Gullveig Guðbjartsdóttir
Íbúi á Ísafirði