Tilefnislaus dagdrykkja Ólöf Skaftadóttir skrifar 21. maí 2014 11:00 20 tilefni til dagdrykkju 20 tilefni til dagdrykkju Tobba Marínós Forlagið 20 tilefni til dagdrykkju er þriðja bók Tobbu Marínós. Bókin er einhvers konar ævisaga og segir frá uppvexti Tobbu, minningum af æskuheimilinu í Kópavogi, ferlinum í blaðamennsku og röð misheppnaðra sambanda, svo nokkuð sé nefnt. Þá fjallar seinni hlutinn að miklu leyti um kokteila, tengslamyndun, Ölstofu og þjóðþekkta karlmenn. Bókin kann að vera áhugaverð fyrir þá sem þekkja Tobbu, en fyrir þau okkar sem aðeins þekkja hana úr fréttum fjölmiðla er bókin hvorki fugl né fiskur. Líf Tobbu er einfaldlega ekki í frásögur færandi því að söguhetjan vinnur fátt annað sér til afreka en að vaxa úr grasi og vera gamansöm. Sennilega er sögunni ætlað að vera í einhverjum skilningi þroskasaga en í hana vantar öll átök og lesandinn fær á tilfinninguna að Tobba ritskoði sjálfa sig hressilega. Á einhvern hátt minnir textinn á gamansamar færslur í gestabókum í sumarbústöðum, hálfkveðnar vísur um það sem fram fór. Hitt er svo annað mál að Tobba er ágætlega ritfær, kemst oft skemmtilega að orði og vill öllum í borginni vel. Meinið er bara það að það vantar tíðindin í þessa sögu og þar vegur þyngst að Tobbu tekst aldrei að setja sig í spor þess barns og þess unglings sem hún eitt sinn var, sýna okkur inn í huga sjálfrar sín á æskuárum. Hún horfir á sjálfa sig úr fjarska, án þess að gerast nokkurn tíma nærgöngul, og því stendur fátt eftir nema frekar almenn frásögn af ævi millistéttarstúlku úr Kópavogi. Víst á Tobba Marinós skemmtilega spretti í frásögn og stíl í þessari bók sinni og vera má að hún skemmti ýmsum. En hún geldur fyrir tíðindaleysið, það er lítið kjöt á beinum í þessari ævisögu. Ekki efast ég um að gaman geti verið að sitja að dagdrykkju með Tobbu en að lesa um hana er öllu síðra.Niðurstaða: Bókin kann að vera áhugaverð fyrir þá sem þekkja Tobbu, en fyrir þau okkar sem aðeins þekkja hana úr fréttum fjölmiðla er bókin hvorki fugl né fiskur. Gagnrýni Mest lesið Einhleypan: Vandræðalegt þegar þeir eru giftir eða í sambandi Lífið Miðaldra kveikjur: Hlutir sem benda til þess að þú sért miðaldra Lífið Með „bleikt kókaín“ í blóðinu þegar hann lést Lífið Stjörnulífið: Ástin, afmæli og stórir draumar Lífið Kynlífsatriðin alls ekki óþægileg Lífið Fyrrverandi söngvari Iron Maiden látinn Lífið Lítið um litadýrð en glamúrinn í hávegum hafður Tíska og hönnun Lawrence ólétt í annað sinn Lífið Kynntust í Mílanó og urðu sálarsystur í tískunni Tíska og hönnun „Finnst oft eins og ég hafi drukkið sorgina með móðurmjólkinni“ Lífið Fleiri fréttir Speak No Evil: Pabbi er ekki með fulle fem Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Sjá meira
20 tilefni til dagdrykkju Tobba Marínós Forlagið 20 tilefni til dagdrykkju er þriðja bók Tobbu Marínós. Bókin er einhvers konar ævisaga og segir frá uppvexti Tobbu, minningum af æskuheimilinu í Kópavogi, ferlinum í blaðamennsku og röð misheppnaðra sambanda, svo nokkuð sé nefnt. Þá fjallar seinni hlutinn að miklu leyti um kokteila, tengslamyndun, Ölstofu og þjóðþekkta karlmenn. Bókin kann að vera áhugaverð fyrir þá sem þekkja Tobbu, en fyrir þau okkar sem aðeins þekkja hana úr fréttum fjölmiðla er bókin hvorki fugl né fiskur. Líf Tobbu er einfaldlega ekki í frásögur færandi því að söguhetjan vinnur fátt annað sér til afreka en að vaxa úr grasi og vera gamansöm. Sennilega er sögunni ætlað að vera í einhverjum skilningi þroskasaga en í hana vantar öll átök og lesandinn fær á tilfinninguna að Tobba ritskoði sjálfa sig hressilega. Á einhvern hátt minnir textinn á gamansamar færslur í gestabókum í sumarbústöðum, hálfkveðnar vísur um það sem fram fór. Hitt er svo annað mál að Tobba er ágætlega ritfær, kemst oft skemmtilega að orði og vill öllum í borginni vel. Meinið er bara það að það vantar tíðindin í þessa sögu og þar vegur þyngst að Tobbu tekst aldrei að setja sig í spor þess barns og þess unglings sem hún eitt sinn var, sýna okkur inn í huga sjálfrar sín á æskuárum. Hún horfir á sjálfa sig úr fjarska, án þess að gerast nokkurn tíma nærgöngul, og því stendur fátt eftir nema frekar almenn frásögn af ævi millistéttarstúlku úr Kópavogi. Víst á Tobba Marinós skemmtilega spretti í frásögn og stíl í þessari bók sinni og vera má að hún skemmti ýmsum. En hún geldur fyrir tíðindaleysið, það er lítið kjöt á beinum í þessari ævisögu. Ekki efast ég um að gaman geti verið að sitja að dagdrykkju með Tobbu en að lesa um hana er öllu síðra.Niðurstaða: Bókin kann að vera áhugaverð fyrir þá sem þekkja Tobbu, en fyrir þau okkar sem aðeins þekkja hana úr fréttum fjölmiðla er bókin hvorki fugl né fiskur.
Gagnrýni Mest lesið Einhleypan: Vandræðalegt þegar þeir eru giftir eða í sambandi Lífið Miðaldra kveikjur: Hlutir sem benda til þess að þú sért miðaldra Lífið Með „bleikt kókaín“ í blóðinu þegar hann lést Lífið Stjörnulífið: Ástin, afmæli og stórir draumar Lífið Kynlífsatriðin alls ekki óþægileg Lífið Fyrrverandi söngvari Iron Maiden látinn Lífið Lítið um litadýrð en glamúrinn í hávegum hafður Tíska og hönnun Lawrence ólétt í annað sinn Lífið Kynntust í Mílanó og urðu sálarsystur í tískunni Tíska og hönnun „Finnst oft eins og ég hafi drukkið sorgina með móðurmjólkinni“ Lífið Fleiri fréttir Speak No Evil: Pabbi er ekki með fulle fem Maður þurfti ekki að vera skyggn Melódrama, morð og hæfilega mikið bótox Sunna Gunnlaugs í skugga karlrembu á djasshátíð Sjá meira