Geðrænir sjúkdómar Björn Vigfússon skrifar 25. september 2014 07:00 Því miður virðist enn vera við lýði á tuttugustu og fyrstu öldinni að þorri landsmanna dæmi andlega veikt fólk aumingja og jafnvel blóðsugur á kerfinu sem ætla sér bara að lifa á bótum og nenna ekki að vinna. En ég segi við það fólk, í guðanna bænum, opnið augun og kynnið ykkur málið áður en þið setjið ykkur í sæti dómara. Er ekki nóg að þetta veika fólk hefur dottið út af vinnumarkaðnum út af sínum geðrænu veikindum? Við getum öll fengið krabbamein og aðra sjúkdóma, líka geðsjúkdóma og ég er viss um að öll höfum við fengið einkenni um þunglyndi og flest jafnað okkur, en svo eru einstaklingar sem ná ekki að jafna sig og þurfa hjálp, en því miður eru þessir einstaklingar oft lengi að koma sér til læknis, því þeir sjálfir eru með fordóma um að þetta sé bara aumingjaskapur og ætla að hrista þetta af sér. Að endingu þegar þetta góða fólk fer loksins til læknis er það oft orðið mjög veikt og er löngu búið að missa tökin á lífi sínu, en oftast byrjar þetta góða fólk á því að fara til síns heimilislæknis sem í flestum tilfellum hefur litla þekkingu á geðrænum sjúkdómum. Sem betur fer á þetta ekki við alla heimilislækna, en því miður marga og í mjög mörgum tilfellum gengur þetta fólk út frá heimilislækni með lyfseðil upp á kvíðaslakandi lyf. Margir læknar senda sinn sjúkling til geðlæknis sem því miður mjög oft ákvarðar hvaða lyf á að setja sjúklinginn á, án þess virkilega að ráðast á rót veikindanna, sem geta oft verið andleg eða eitthvert slæmt tilfelli úr æsku sem var aldrei uppgert og þá þarf sálfræðing til, en viðtal hjá sálfræðingi og geðlækni kostar mikið og ekki fyrir alla að sækja reglulega tíma til þeirra. Mjög margt fólk með geðræn veikindi þarf að velja á milli þess að sækja lyfin sín eða að fara í sálfræðitíma hjá sínum lækni, eða eiga fyrir skuldum, eða jafnvel að eiga fyrir mat handa börnunum sínum. Efnameira fólk hefur efni á sálfræði- eða geðlæknisþjónustu enda hefur það verið sannað að í okkar íslenska samfélagi eru geðrænir sjúkdómar langflestir hjá láglaunafólki í þessu landi, og á meðan hið íslenska samfélag viðurkennir ekki þetta stærsta vandamál þjóðarinnar með meira en fimmtíu sjálfsmorð á ári og stjórnmálamenn stinga hausnum í sandinn og segja aumingjaskapur, þá mun þetta verða að vandamáli sem mun bara stækka og stækka með skelfilegum afleiðingum fyrir okkar fallega litla íslenska samfélag. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Skoðun Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Skoðun Á Ísland framtíð í NATO? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Fjallkonan nýja, hún Katrín Þorvaldur Logason skrifar Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar Skoðun Njótum reynslu Katrínar Valgerður Bjarnadóttir skrifar Skoðun Katrínu á Bessastaði Brynja Þorbjörnsdóttir skrifar Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar Skoðun Forseti Íslands, Baldur Þórhallsson Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar Skoðun Er ungum mönnum sama um sjófólk? Kjartan Sveinn Guðmundsson skrifar Skoðun Þörfin fyrir heimilislækna Bjarni Jónsson skrifar Skoðun Um lýðræði — Þrjár spurningar til forsetaframbjóðenda Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun 30% kaupmáttaraukning með evru Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Halla Tómasdóttir yrði góður forseti Rannveig Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn má ekki fara á taugum Gísli Jökull Gíslason skrifar Skoðun „Brandarinn er búinn!“ María Heba Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Katrín kann sig Aðalheiður Björk Olgudóttir skrifar Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Menntamorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Náttúruminjasafn Íslands má sinna sýningahaldi! Hilmar J. Malmquist skrifar Skoðun Hvers vegna þurfti að farga bókinni? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hjarta umhverfismála Margrét Júlía Rafnsdóttir skrifar Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar Skoðun Ísland hástökkvari í málefnum hinsegin fólks Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Banvænt aðgerðarleysi Tómas A. Tómasson skrifar Sjá meira
Því miður virðist enn vera við lýði á tuttugustu og fyrstu öldinni að þorri landsmanna dæmi andlega veikt fólk aumingja og jafnvel blóðsugur á kerfinu sem ætla sér bara að lifa á bótum og nenna ekki að vinna. En ég segi við það fólk, í guðanna bænum, opnið augun og kynnið ykkur málið áður en þið setjið ykkur í sæti dómara. Er ekki nóg að þetta veika fólk hefur dottið út af vinnumarkaðnum út af sínum geðrænu veikindum? Við getum öll fengið krabbamein og aðra sjúkdóma, líka geðsjúkdóma og ég er viss um að öll höfum við fengið einkenni um þunglyndi og flest jafnað okkur, en svo eru einstaklingar sem ná ekki að jafna sig og þurfa hjálp, en því miður eru þessir einstaklingar oft lengi að koma sér til læknis, því þeir sjálfir eru með fordóma um að þetta sé bara aumingjaskapur og ætla að hrista þetta af sér. Að endingu þegar þetta góða fólk fer loksins til læknis er það oft orðið mjög veikt og er löngu búið að missa tökin á lífi sínu, en oftast byrjar þetta góða fólk á því að fara til síns heimilislæknis sem í flestum tilfellum hefur litla þekkingu á geðrænum sjúkdómum. Sem betur fer á þetta ekki við alla heimilislækna, en því miður marga og í mjög mörgum tilfellum gengur þetta fólk út frá heimilislækni með lyfseðil upp á kvíðaslakandi lyf. Margir læknar senda sinn sjúkling til geðlæknis sem því miður mjög oft ákvarðar hvaða lyf á að setja sjúklinginn á, án þess virkilega að ráðast á rót veikindanna, sem geta oft verið andleg eða eitthvert slæmt tilfelli úr æsku sem var aldrei uppgert og þá þarf sálfræðing til, en viðtal hjá sálfræðingi og geðlækni kostar mikið og ekki fyrir alla að sækja reglulega tíma til þeirra. Mjög margt fólk með geðræn veikindi þarf að velja á milli þess að sækja lyfin sín eða að fara í sálfræðitíma hjá sínum lækni, eða eiga fyrir skuldum, eða jafnvel að eiga fyrir mat handa börnunum sínum. Efnameira fólk hefur efni á sálfræði- eða geðlæknisþjónustu enda hefur það verið sannað að í okkar íslenska samfélagi eru geðrænir sjúkdómar langflestir hjá láglaunafólki í þessu landi, og á meðan hið íslenska samfélag viðurkennir ekki þetta stærsta vandamál þjóðarinnar með meira en fimmtíu sjálfsmorð á ári og stjórnmálamenn stinga hausnum í sandinn og segja aumingjaskapur, þá mun þetta verða að vandamáli sem mun bara stækka og stækka með skelfilegum afleiðingum fyrir okkar fallega litla íslenska samfélag.
Skoðun Heilsa íslenskrar þjóðar, samofin framþróun í læknisfræði á Íslandi Theódór Skúli Sigurðsson skrifar
Skoðun Eru stjórnvöld að virða réttindi barna á flótta? Hópur fólks í ungmennaráði UNICEF á Íslandi skrifar
Skoðun Algeng mistök við fasteignakaup og hvernig þú forðast þau Kristín Ósk Þórðardóttir skrifar
Skoðun Löggæsla er mikilvæg grunnþjónusta við fólkið í landinu Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Hugsjónir og fræðimennska – einstakt veganesti Baldurs í embætti forseta Íslands Rannveig Traustadóttir skrifar