Ár Tussunnar Dagur Snær Sævarsson skrifar 22. apríl 2014 11:42 Ég bý í litlum kofa í útjaðri Kaupmannahafnar. Með mér búa hænur, kanínur og konan mín og í garðinum vaxa kartöflur. Fyrir um ári síðan, þegar ég var að setja niður kartöflur með nágranna mínum, fundum við eitthvað járndrasl í moldinni. Hann sagði mér að þetta væri hluti af fjarskiptabúnaði og á háaloftinu hjá mér hafi hann fundið allskonar búnað sem var frá seinni heimsstyrjöldinni. Hér bjó fólk sem hvorki mátti heyra né segja það sem nasistum líkaði ekki við. Ég sagði kúl, Instaði kartöfluna og setti hana niður í moldina. Þegar við vorum búnir fór ég inn, þvoði mér um hendur og fór á Facebook, eins og ég geri stundum fyrir mat. Ég skoðaði fréttir og las athugasemdir lesenda. Þar skrifaði tveggja barna móðir á fertugsaldri til kynsystur sinnar að henni þætti hún vera mella fyrir skoðanir sínar á jafnrétti og tveir menn úthúðuðu múslimum og kölluðu þá öfgafulla raðnauðgara. Ég var á frekar miklum bömmer. Ekki vegna þess að náinn vinur minn er múslimi heldur vegna þess að kartaflan mín fékk bara tvö „like“ á Instagram. Var það vitlaus filter? Um það bil ári síðar (í síðustu viku) las ég frétt hér á Vísi þar sem fjallað var um heimasíðu þar sem birtar voru kynferðislegar myndir af íslenskum stúlkum gegn þeirra vilja. Sumar þeirra voru á fermingaraldri. Í athugasemdakerfinu hófst umræðan. Einn skrifaði „link?“ og bað um hlekk yfir á þessa síðu. Ein stelpa spurði hvað væri að honum. Annar aðili svaraði með því að nafngreina stelpu sem brotið var á. Fáum fannst þetta athugavert og enginn nennti að skipta sér að. Ég kærði manninn sem bað mig og aðra að gefa upp link og þar með dreifa barnaklámi. Umræðan hélt áfram þegar þessi kæra komst í fréttirnar og nú beindust spjótin að mér. Einn benti á að ég hefði líklegast gert „eitthvað“ áður fyrr sem gæti talist óviðeigandi og það er alveg hárrétt. Ég var líka kallaður tussa og annar bað mig um að hífa höfuðskálina úr endaþarminum á mér. Mörgum þótti það fullmikið að ég skuli hafa brugðist við því að brot gegn börnum héldi áfram á fréttasíðu Vísis. En aftur að dótinu í kartöflugarðinum. Ég er ekki þessi týpa sem veltir því fyrir sér á hverjum degi hvort nasistar hafi skotið fólk þar sem ég sef í dag. Þó þykir mér hollt að gera status og skoða hvar ég er staddur í lífinu, bæði persónulega og í hvaða samfélagi ég bý. Þar get ég nefnilega skoðað fortíðina og ákveðið hvort ég taki mínu tjáningarfrelsi sem sjálfsögðum hlut eða hvort ég líti á það sem lýðræðisleg réttindi sem ekki komu af sjálfu sér - og þá - hvort ég umgangist þau af virðingu. Ef Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu beitti sömu aðferðum og Gestapo gerði gegn fyrrum eigendum hússins sem ég bý í, hefði ég auðvitað hugsað mig tvisvar um áður en ég sendi kæru af stað. Enda þótt mörgum þyki kæran ansi róttæk, þá er hún ansi smávægileg í samanburði við þau brot sem þessar stúlkur þurfa að þola. Ef nýja skilgreiningin á „hálfvita“ og „tussu“ sé „sá sem opnar munninn þegar brotið er á öðrum,“ vona ég innilega að árið 2014 sé ár tussunnar. Dagur SnærLesendur Vísis geta sent inn greinar á greinar@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 01.06.2024 Halldór Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson Skoðun Halla Tómasdóttir og Sólskinsdrengurinn Margrét Dagmar Ericsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ég kýs Michael Jordan (Höllu Hrund Logadóttur) Óskar Arnarson skrifar Skoðun Ástæður til að kjósa Jón Gnarr Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson skrifar Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Bónaður brjóstkassi og barnaafmæli Þorbjörg Marínósdóttir skrifar Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Hæfasti einstaklingurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Verðmætin og sköpunarkraftur sá sem í mannauð okkar býr Pétur Már Halldórsson skrifar Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson skrifar Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson skrifar Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Ég bý í litlum kofa í útjaðri Kaupmannahafnar. Með mér búa hænur, kanínur og konan mín og í garðinum vaxa kartöflur. Fyrir um ári síðan, þegar ég var að setja niður kartöflur með nágranna mínum, fundum við eitthvað járndrasl í moldinni. Hann sagði mér að þetta væri hluti af fjarskiptabúnaði og á háaloftinu hjá mér hafi hann fundið allskonar búnað sem var frá seinni heimsstyrjöldinni. Hér bjó fólk sem hvorki mátti heyra né segja það sem nasistum líkaði ekki við. Ég sagði kúl, Instaði kartöfluna og setti hana niður í moldina. Þegar við vorum búnir fór ég inn, þvoði mér um hendur og fór á Facebook, eins og ég geri stundum fyrir mat. Ég skoðaði fréttir og las athugasemdir lesenda. Þar skrifaði tveggja barna móðir á fertugsaldri til kynsystur sinnar að henni þætti hún vera mella fyrir skoðanir sínar á jafnrétti og tveir menn úthúðuðu múslimum og kölluðu þá öfgafulla raðnauðgara. Ég var á frekar miklum bömmer. Ekki vegna þess að náinn vinur minn er múslimi heldur vegna þess að kartaflan mín fékk bara tvö „like“ á Instagram. Var það vitlaus filter? Um það bil ári síðar (í síðustu viku) las ég frétt hér á Vísi þar sem fjallað var um heimasíðu þar sem birtar voru kynferðislegar myndir af íslenskum stúlkum gegn þeirra vilja. Sumar þeirra voru á fermingaraldri. Í athugasemdakerfinu hófst umræðan. Einn skrifaði „link?“ og bað um hlekk yfir á þessa síðu. Ein stelpa spurði hvað væri að honum. Annar aðili svaraði með því að nafngreina stelpu sem brotið var á. Fáum fannst þetta athugavert og enginn nennti að skipta sér að. Ég kærði manninn sem bað mig og aðra að gefa upp link og þar með dreifa barnaklámi. Umræðan hélt áfram þegar þessi kæra komst í fréttirnar og nú beindust spjótin að mér. Einn benti á að ég hefði líklegast gert „eitthvað“ áður fyrr sem gæti talist óviðeigandi og það er alveg hárrétt. Ég var líka kallaður tussa og annar bað mig um að hífa höfuðskálina úr endaþarminum á mér. Mörgum þótti það fullmikið að ég skuli hafa brugðist við því að brot gegn börnum héldi áfram á fréttasíðu Vísis. En aftur að dótinu í kartöflugarðinum. Ég er ekki þessi týpa sem veltir því fyrir sér á hverjum degi hvort nasistar hafi skotið fólk þar sem ég sef í dag. Þó þykir mér hollt að gera status og skoða hvar ég er staddur í lífinu, bæði persónulega og í hvaða samfélagi ég bý. Þar get ég nefnilega skoðað fortíðina og ákveðið hvort ég taki mínu tjáningarfrelsi sem sjálfsögðum hlut eða hvort ég líti á það sem lýðræðisleg réttindi sem ekki komu af sjálfu sér - og þá - hvort ég umgangist þau af virðingu. Ef Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu beitti sömu aðferðum og Gestapo gerði gegn fyrrum eigendum hússins sem ég bý í, hefði ég auðvitað hugsað mig tvisvar um áður en ég sendi kæru af stað. Enda þótt mörgum þyki kæran ansi róttæk, þá er hún ansi smávægileg í samanburði við þau brot sem þessar stúlkur þurfa að þola. Ef nýja skilgreiningin á „hálfvita“ og „tussu“ sé „sá sem opnar munninn þegar brotið er á öðrum,“ vona ég innilega að árið 2014 sé ár tussunnar. Dagur SnærLesendur Vísis geta sent inn greinar á greinar@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi.