Opið bréf til Brynjars Níelssonar Gríma Kristjánsdóttir skrifar 9. nóvember 2013 06:00 Kæri Brynjar. Ég er ekki menntaskólastúlka, þú þarft ekkert að verða spenntur. Ég ætla að gera tilraun til að leiðrétta misskilning þinn varðandi vændi. Ég skal samt reyna að takmarka hrokann eins og ég get héðan af, eiginlega setja mig í móðurlega umvöndunarstílinn. Ég virði það að við séum algjörlega ósammála um lagalega umgjörð vændis en ætla hér að útskýra hvers vegna ég sé ekki samræmi milli frelsis til að stjórna eigin líkama og þess að lögleiða vændi. „Mannréttindi snúast nefnilega um rétt einstaklinga að ráða yfir eigin líkama og rétt þeirra til að stunda þá atvinnu sem þeir kjósa sér,“ sagðir þú í grein þinni á DV.is og þar er ég sammála þér. Mannréttindi snúast vissulega um að einstaklingar fái að ráða yfir eigin líkama og velja sér atvinnu en eins og Björk Vilhelmsdóttir tók fram í umræðum ykkar í þættinum Sunnudagsmorgunn á RÚV 3. nóvember síðastliðinn, þá er vændi oftast stundað af neyð, hvort sem neyðin er fátækt, fíkniefnavandi eða eitthvað annað. Þetta styðja fjölmargar rannsóknir sem hafa verið gerðar á vændi um heim allan. Það er að mínu mati skylda samfélagsins að vernda borgara þess og þar með talin vændiskonur og -karla og veita þeim möguleika á að velja eitthvað annað. Þess vegna tel ég það mjög góða lausn að hafa lögin í þeirri mynd sem þau eru nú; vændiskaup eru ólögleg og milliganga um vændi er ólögleg en ekki vændi. Þar með refsum við ekki fólki sem hefur neyðst til að stunda vændi sem atvinnugrein, heldur þeim sem halda atvinnugreininni á lífi, nefnilega vændiskaupandanum og vændissalanum. Í greinargerð með frumvarpi til hegningarlaga frá 2007, sem varð að lögum, þegar sala á vændi var gerð refsilaus, er fjallað um þetta og segir þar meðal annars: „Í öðru lagi er það sjónarmið, sem vegur mun þyngra, að þeir sem hafi viðurværi sitt af sölu kynlífs séu í flestum tilvikum illa settir andlega, líkamlega og félagslega. Þeir séu yfirleitt þolendur sjálfir, t.d. vegna fátæktar, fíkniefnaneyslu eða kynferðislegrar misnotkunar (samkvæmt upplýsingum Stígamóta hafa 65–85% kvenna sem stunda vændi orðið fyrir einhvers konar kynferðislegu ofbeldi). Þessi afstaða byggist á því sjónarmiði að vændi tengist alltaf neyð og því sé nær að veita seljanda félagslega, læknisfræðilega og fjárhagslega aðstoð í stað þess að refsa honum.“ Ég tel ekki að það skapi stóraukið öryggi vændiskvenna á vinnutíma að lögleiða vændi. Eins og Björk sagði í umræðum ykkar í þættinum Sunnudagsmorgunn, þá byggjast samskipti í þessum heimi á yfirráðum annars og þetta styðja rannsóknir. Vændiskaupandinn stjórnar þeim sem keyptur er og hann fær sínar langanir uppfylltar, það er ekki líkamlegt öryggi fyrir þann sem keyptur er, ekkert jafnræði gildir og ef hlutirnir fara úr böndunum er ekki beinlínis hægt að stoppa það. Kaupandinn hefur í raun full yfirráð yfir seljandanum/vörunni þó svo að það sé ekki samkomulagið, þetta eru andleg yfirráð. Þetta mun ekki breytast þó að vændi verði lögleitt að mínu mati. Ég trúi því heldur ekki að konur eða karlar muni velja sér þessa starfsgrein eitthvað frekar ef þetta er lögleitt. Þetta verður áfram neyðarúrræði enda er kynlíf eitthvað sem flestir vilja stunda í jafnræði og af löngun en ekki þar sem annar ræður yfir hinum eða vegna þess að mann vantar pening. (Nú er ég svo sannarlega ekki að fordæma þá sem vilja stunda kynlíf þar sem samið er um yfirráð annars yfir hinum. Þá fær enginn borgað fyrir að vera og hegða sér eins og hinn vill.) „Mér finnst alveg ótrúlegt hvað má tala niður til þessara kvenna, þær eru ekki sjálfs sín ráðandi, aðrir eru að nota þær, aðrir eru að misnota þær, það má gera svo lítið úr þeim, þetta er ekki þeirra vilji, þetta er annarra vilji, auðvitað vitum við að það er fólk að gera margt sem það vill ekki gera, ekki bara í vændi, þetta er kannski ekki óskastaða en þetta er samt einhvers staðar sjálfstæð ákvörðun,“ sagðir þú í umræðum í Sunnudagsmorgni. En í umræðu um vændi er ekki verið að tala niður til þessara kvenna, það er verið að reyna að vernda þær með því að reyna að brjóta niður umgjörðina í kringum vændi. Það að lögleiða vændi myndi einungis gera fólki enn auðveldara að brjóta á vændiskonum en eins og hefur komið fram þá hafa 65-85% vændiskvenna orðið fyrir einhvers konar kynferðislegu ofbeldi. Rannsóknir sem hafa verið gerðar á vændi benda til að andlegt ástand einstaklinga sem stunda vændi sé álíka og þeirra sem hafa lent í miklu áfalli, svo sem nauðgun, heimilisofbeldi eða hernaðarástandi. „Það er annað að stemma stigu við einhverju sem er hættulegt efni, sem er kannski lífshættulegt, heldur en sjálfstæðum vilja fólks,“ sagðir þú í umræðum í Sunnudagsmorgni en þó vændi sé ekki eiturefni, hefur það samt sem áður mjög skaðleg áhrif, bæði andlega, eins og ég sagði hér á undan, og líkamlega þar sem vændiskonur/-karlar eru mun berskjaldaðri fyrir kynsjúkdómum og ofbeldi. Það tel ég ekki að muni breytast með lögleiðingu. Ég held að þú ættir jafnvel að hugleiða eigin orð sem ég hef eftir þér úr Sunnudagsmorgni: „Ég er ekki sérstakur áhugamaður um kampavínsstaði og ekki einu sinni kampavín heldur og hvað þá að tala við einhverja konu sem hvorki talar íslensku né ensku.“ Þarna komstu með það. Á Íslandi eru lífsskilyrðin það góð að mjög fáir ef einhverjir Íslendingar velja sér vændi, nema um sé að ræða alvarleg vandamál svo sem fíkniefnavanda eða eitthvað slíkt. Úr pistli þínum á Pressunni: „Meðan lögreglan er bundin við að hlera þessa kynlífsiðkendur og handtaka í stórum stíl situr hún aðgerðarlaus þegar stolið, höfundarvarið efni er sett á netið og halað þar niður af fjölda manns. Refsing fyrir þau brot er þyngri en fyrir kynlífsviðskipti og þar verða höfundar fyrir verulegu fjárhagslegu tjóni. Þar eru því raunveruleg fórnarlömb.“ Mér þykir miður að þú haldir að það séu ekki raunveruleg fórnarlömb í vændi. En ég vona að ég hafi sýnt fram á það að einhverju leyti í þessari grein. Raunveruleikinn nær langt út fyrir fjárhag og efnislega hluti. Þó að þú sjáir það ekki, heyrir ekki í því eða finnir ekki fyrir því, þá þýðir það ekki að það sé ekki til. Virðingarfyllst Gríma Kristjánsdóttir leiklistarnemi og mannréttindabaráttukonahttps://www.althingi.is/altext/133/s/0020.htmlhttps://visindavefur.is/svar.php?id=53283https://ruv.is/sarpurinn/sunnudagsmorgunn/03112013-2https://www.pressan.is/pressupennar/Lesa_Brynjar/er-engin-forgangsrodun-hja-logregluhttps://www.dv.is/blogg/brynjar-nielsson/2013/10/31/hve-glod-er-vor-aeska/https://www.youtube.com/watch?v=D_rVxxdQ-3A#t=204 Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Að apa eða skapa Rósa Dögg Ægisdóttir Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Að reyna að „tímasetja“ markaðinn - er það góð strategía? Baldvin Ingi Sigurðsson Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn ferðaþjónustu bænda Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir Skoðun Lífsnauðsynlegt aðgengi Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Þegar við ætluðum að hitta Farage - Á Ísland að ganga í ESB? Sveinn Ólafsson Skoðun Sama steypan Ingólfur Sverrisson Skoðun Ofbeldi gagnvart eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Skoðun Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn ferðaþjónustu bænda Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Að apa eða skapa Rósa Dögg Ægisdóttir skrifar Skoðun Að reyna að „tímasetja“ markaðinn - er það góð strategía? Baldvin Ingi Sigurðsson skrifar Skoðun Lífsnauðsynlegt aðgengi Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Þegar við ætluðum að hitta Farage - Á Ísland að ganga í ESB? Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Sama steypan Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Ofbeldi gagnvart eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Að taka ekki mark á sjálfum sér Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri borg Alexandra Briem skrifar Skoðun Að eiga sæti við borðið Grímur Grímsson skrifar Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Íþróttir eru lykilinn Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Framtíð safna í ferðaþjónustu Guðrún D. Whitehead skrifar Skoðun Munu Ísraelsmenn sprengja bifreið páfa í loft upp? Einar Baldvin Árnason skrifar Skoðun Að skapa framtíð úr fortíð Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Tími til umbóta í byggingareftirliti Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Stærð er ekki mæld í sentimetrum Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Áður en íslenskan leysist upp Gamithra Marga skrifar Skoðun Lögfræðingurinn sem gleymdi tilgangi laga Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þétting byggðar – nokkur mistök gjaldfella ekki stefnuna Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Breyta lífum til hins betra eða dvelja áfram í hýðum síns vetra? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Hverjum þjónar nýsköpunin? Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Heilbrigðisráðherra og stjórn VIRK hafa brugðist okkur Eden Frost Kjartansbur skrifar Skoðun Þegar ríkið fer á sjóinn Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Íbúðarhúsnæði sem heimili fólks Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Íslenskumælandi hjúkrunarfræðingar Guðbjörg Pálsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson skrifar Sjá meira
Kæri Brynjar. Ég er ekki menntaskólastúlka, þú þarft ekkert að verða spenntur. Ég ætla að gera tilraun til að leiðrétta misskilning þinn varðandi vændi. Ég skal samt reyna að takmarka hrokann eins og ég get héðan af, eiginlega setja mig í móðurlega umvöndunarstílinn. Ég virði það að við séum algjörlega ósammála um lagalega umgjörð vændis en ætla hér að útskýra hvers vegna ég sé ekki samræmi milli frelsis til að stjórna eigin líkama og þess að lögleiða vændi. „Mannréttindi snúast nefnilega um rétt einstaklinga að ráða yfir eigin líkama og rétt þeirra til að stunda þá atvinnu sem þeir kjósa sér,“ sagðir þú í grein þinni á DV.is og þar er ég sammála þér. Mannréttindi snúast vissulega um að einstaklingar fái að ráða yfir eigin líkama og velja sér atvinnu en eins og Björk Vilhelmsdóttir tók fram í umræðum ykkar í þættinum Sunnudagsmorgunn á RÚV 3. nóvember síðastliðinn, þá er vændi oftast stundað af neyð, hvort sem neyðin er fátækt, fíkniefnavandi eða eitthvað annað. Þetta styðja fjölmargar rannsóknir sem hafa verið gerðar á vændi um heim allan. Það er að mínu mati skylda samfélagsins að vernda borgara þess og þar með talin vændiskonur og -karla og veita þeim möguleika á að velja eitthvað annað. Þess vegna tel ég það mjög góða lausn að hafa lögin í þeirri mynd sem þau eru nú; vændiskaup eru ólögleg og milliganga um vændi er ólögleg en ekki vændi. Þar með refsum við ekki fólki sem hefur neyðst til að stunda vændi sem atvinnugrein, heldur þeim sem halda atvinnugreininni á lífi, nefnilega vændiskaupandanum og vændissalanum. Í greinargerð með frumvarpi til hegningarlaga frá 2007, sem varð að lögum, þegar sala á vændi var gerð refsilaus, er fjallað um þetta og segir þar meðal annars: „Í öðru lagi er það sjónarmið, sem vegur mun þyngra, að þeir sem hafi viðurværi sitt af sölu kynlífs séu í flestum tilvikum illa settir andlega, líkamlega og félagslega. Þeir séu yfirleitt þolendur sjálfir, t.d. vegna fátæktar, fíkniefnaneyslu eða kynferðislegrar misnotkunar (samkvæmt upplýsingum Stígamóta hafa 65–85% kvenna sem stunda vændi orðið fyrir einhvers konar kynferðislegu ofbeldi). Þessi afstaða byggist á því sjónarmiði að vændi tengist alltaf neyð og því sé nær að veita seljanda félagslega, læknisfræðilega og fjárhagslega aðstoð í stað þess að refsa honum.“ Ég tel ekki að það skapi stóraukið öryggi vændiskvenna á vinnutíma að lögleiða vændi. Eins og Björk sagði í umræðum ykkar í þættinum Sunnudagsmorgunn, þá byggjast samskipti í þessum heimi á yfirráðum annars og þetta styðja rannsóknir. Vændiskaupandinn stjórnar þeim sem keyptur er og hann fær sínar langanir uppfylltar, það er ekki líkamlegt öryggi fyrir þann sem keyptur er, ekkert jafnræði gildir og ef hlutirnir fara úr böndunum er ekki beinlínis hægt að stoppa það. Kaupandinn hefur í raun full yfirráð yfir seljandanum/vörunni þó svo að það sé ekki samkomulagið, þetta eru andleg yfirráð. Þetta mun ekki breytast þó að vændi verði lögleitt að mínu mati. Ég trúi því heldur ekki að konur eða karlar muni velja sér þessa starfsgrein eitthvað frekar ef þetta er lögleitt. Þetta verður áfram neyðarúrræði enda er kynlíf eitthvað sem flestir vilja stunda í jafnræði og af löngun en ekki þar sem annar ræður yfir hinum eða vegna þess að mann vantar pening. (Nú er ég svo sannarlega ekki að fordæma þá sem vilja stunda kynlíf þar sem samið er um yfirráð annars yfir hinum. Þá fær enginn borgað fyrir að vera og hegða sér eins og hinn vill.) „Mér finnst alveg ótrúlegt hvað má tala niður til þessara kvenna, þær eru ekki sjálfs sín ráðandi, aðrir eru að nota þær, aðrir eru að misnota þær, það má gera svo lítið úr þeim, þetta er ekki þeirra vilji, þetta er annarra vilji, auðvitað vitum við að það er fólk að gera margt sem það vill ekki gera, ekki bara í vændi, þetta er kannski ekki óskastaða en þetta er samt einhvers staðar sjálfstæð ákvörðun,“ sagðir þú í umræðum í Sunnudagsmorgni. En í umræðu um vændi er ekki verið að tala niður til þessara kvenna, það er verið að reyna að vernda þær með því að reyna að brjóta niður umgjörðina í kringum vændi. Það að lögleiða vændi myndi einungis gera fólki enn auðveldara að brjóta á vændiskonum en eins og hefur komið fram þá hafa 65-85% vændiskvenna orðið fyrir einhvers konar kynferðislegu ofbeldi. Rannsóknir sem hafa verið gerðar á vændi benda til að andlegt ástand einstaklinga sem stunda vændi sé álíka og þeirra sem hafa lent í miklu áfalli, svo sem nauðgun, heimilisofbeldi eða hernaðarástandi. „Það er annað að stemma stigu við einhverju sem er hættulegt efni, sem er kannski lífshættulegt, heldur en sjálfstæðum vilja fólks,“ sagðir þú í umræðum í Sunnudagsmorgni en þó vændi sé ekki eiturefni, hefur það samt sem áður mjög skaðleg áhrif, bæði andlega, eins og ég sagði hér á undan, og líkamlega þar sem vændiskonur/-karlar eru mun berskjaldaðri fyrir kynsjúkdómum og ofbeldi. Það tel ég ekki að muni breytast með lögleiðingu. Ég held að þú ættir jafnvel að hugleiða eigin orð sem ég hef eftir þér úr Sunnudagsmorgni: „Ég er ekki sérstakur áhugamaður um kampavínsstaði og ekki einu sinni kampavín heldur og hvað þá að tala við einhverja konu sem hvorki talar íslensku né ensku.“ Þarna komstu með það. Á Íslandi eru lífsskilyrðin það góð að mjög fáir ef einhverjir Íslendingar velja sér vændi, nema um sé að ræða alvarleg vandamál svo sem fíkniefnavanda eða eitthvað slíkt. Úr pistli þínum á Pressunni: „Meðan lögreglan er bundin við að hlera þessa kynlífsiðkendur og handtaka í stórum stíl situr hún aðgerðarlaus þegar stolið, höfundarvarið efni er sett á netið og halað þar niður af fjölda manns. Refsing fyrir þau brot er þyngri en fyrir kynlífsviðskipti og þar verða höfundar fyrir verulegu fjárhagslegu tjóni. Þar eru því raunveruleg fórnarlömb.“ Mér þykir miður að þú haldir að það séu ekki raunveruleg fórnarlömb í vændi. En ég vona að ég hafi sýnt fram á það að einhverju leyti í þessari grein. Raunveruleikinn nær langt út fyrir fjárhag og efnislega hluti. Þó að þú sjáir það ekki, heyrir ekki í því eða finnir ekki fyrir því, þá þýðir það ekki að það sé ekki til. Virðingarfyllst Gríma Kristjánsdóttir leiklistarnemi og mannréttindabaráttukonahttps://www.althingi.is/altext/133/s/0020.htmlhttps://visindavefur.is/svar.php?id=53283https://ruv.is/sarpurinn/sunnudagsmorgunn/03112013-2https://www.pressan.is/pressupennar/Lesa_Brynjar/er-engin-forgangsrodun-hja-logregluhttps://www.dv.is/blogg/brynjar-nielsson/2013/10/31/hve-glod-er-vor-aeska/https://www.youtube.com/watch?v=D_rVxxdQ-3A#t=204
Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun
Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir skrifar
Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Breyta lífum til hins betra eða dvelja áfram í hýðum síns vetra? Tómas Ellert Tómasson skrifar
Skoðun Heilbrigðisstarfsfólk eru ekki skotmörk Elísabet Herdísar Brynjarsdóttir,Hildur Harðardóttir,Tryggvi Egilsson,Sunna Snædal,Yousef Tamimi,Örvar Gunnarsson skrifar
Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun