Vorpróf nemenda Jóhann G. Thorarensen skrifar 17. maí 2013 12:00 Það er komið að lokapunktinum hjá nemendum mínum á þessari önn: lokapróf. Ég stend og horfi yfir hópinn á þessa einstaklinga sem ég hef fengið að kynnast eina önn. Þarna er einn vandræðagemsinn minn sem var einstaklega erfiður og truflandi í upphafi annar en braggaðist er á leið. Það tók sinn tíma að fá hann til að læra, að einbeita sér að náminu og hætta að trufla aðra, en það hafðist. Og nú situr hann og vinnur. Vonandi nær hann að spjara sig. Þarna er líka nemandinn sem ég hefði viljað geta sinnt svo miklu betur. Hún hefði þurft svo miklu meiri aðstoð en hægt var að veita henni. En alltaf sat hún prúð og þögul og reyndi sitt besta. Hún er ein af litlu músunum mínum. Ég las gögn um daginn sem sögðu að betra skólastarf fengist með stærri bekkjum og færri kennurum. Hvað ætli yrði um litlu mýsnar mínar í þannig bekkjum? Og þarna situr gaurinn minn sem langar í raun ekkert að vera þarna. Hann langaði í iðnnám. En pabbi og mamma sögðu að hann yrði að taka bóklegt nám fyrst. Af hverju hann verður að sitja í námi, sem hann hefur engan áhuga á, í fjögur ár til þess að mega fara í nám sem hann virkilega langar í og myndi blómstra í, veit ég ekki. Sérstaklega þar sem hann gæti síðan tekið bóklegt ofan á það nám og lokið þannig stúdentsprófi. Og þarna situr töffarinn minn sem er vinna allt of mikið. Hún hefur mætt illa í vetur. Hún er að vinna svo mikið sagði hún mér þegar ég benti henni á mætinguna. Þegar ég benti henni á að hún þyrfti að nota meiri tíma í námið spurði hún mig að því hvort ég gerði mér grein fyrir hvað það kostaði að vera unglingur í dag? Maður verður að klæða sig flott og eiga iPod og fleira. Ég lít snöggvast á snjáða skóna mína og hugsa um gamla farsímann minn í vasanum. Ég er ekki einu sinni viss um að ég geti sent myndskilaboð með honum. En ég ætla ekki að kvarta yfir lágum launum. Ég kaus mér þetta starf. Ég renni augunum yfir allan hópinn og það læðist bros út í annað munnvikið. Ef samfélagið bara vissi hvað í raun býr í skólunum, um alla þá flóru ungmenna sem þar hrærast á hverjum degi, um öll þau fjölbreyttu verkefni sem þau fást við, um þann þroska sem þau taka út á þeim fjórum árum sem þau eyða í menntaskólanum. En stundum virðist sem samfélagið sé uppteknara af því að búa til skólakerfi líkt því sem birtist í myndinni The Wall eftir Pink Floyd, þar sem nemendur eru bara afurð á færibandi. Próftímanum er lokið og ég tek prófin og kveð nemendur mína. Þau voru nokkuð sátt við prófið. Krefjandi en sanngjarnt. Þannig á það líka að vera. Þannig mætti samfélagið líka vera við þau. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Halldór 01.06.2024 Halldór Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Halla Tómasdóttir og Sólskinsdrengurinn Margrét Dagmar Ericsdóttir Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ég kýs Michael Jordan (Höllu Hrund Logadóttur) Óskar Arnarson skrifar Skoðun Ástæður til að kjósa Jón Gnarr Helgi Hrafn Gunnarsson skrifar Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson skrifar Skoðun Gerum það! Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Bónaður brjóstkassi og barnaafmæli Þorbjörg Marínósdóttir skrifar Skoðun Gleðilegan kosningadag kæru landsmenn Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Hæfasti einstaklingurinn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Verðmætin og sköpunarkraftur sá sem í mannauð okkar býr Pétur Már Halldórsson skrifar Skoðun Hvort vilt þú Höllu Tómasdóttur eða Katrínu? Björn Björnsson skrifar Skoðun Svona velur þú þér forseta í dag Kolbeinn Karl Kristinsson skrifar Skoðun Takk, Katrín Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving skrifar Skoðun Samherjar Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Að hitta hetjuna sína Gréta Kristín Ómarsdóttir skrifar Skoðun Einstakt tækifæri Þóra Valný Yngvadóttir skrifar Skoðun Um afrekskonuna Katrínu Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Land míns föður, land minnar móður, landið mitt Jón Gnarr skrifar Skoðun Óskað eftir forseta sem færir ungu fólki völd Valgerður Eyja Eyþórsdóttir skrifar Skoðun Með ósk um velgengni, Halla Hrund Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Ég styð Höllu Hrund Logadóttur Þórólfur Árnason skrifar Skoðun Arnar Þór Jónsson Meyvant Þórólfsson skrifar Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Ólafssonar heimspekings Tómas Ísleifsson skrifar Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þjóðaröryggi Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Tóbak markaðssett fyrir ungt fólk Guðlaug B. Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Forsetinn, NATÓ, ýsan og blokkin Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun „Svona er á síld“ Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Aldrei hitta hetjurnar þínar Skarphéðinn Guðmundsson skrifar Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir skrifar Sjá meira
Það er komið að lokapunktinum hjá nemendum mínum á þessari önn: lokapróf. Ég stend og horfi yfir hópinn á þessa einstaklinga sem ég hef fengið að kynnast eina önn. Þarna er einn vandræðagemsinn minn sem var einstaklega erfiður og truflandi í upphafi annar en braggaðist er á leið. Það tók sinn tíma að fá hann til að læra, að einbeita sér að náminu og hætta að trufla aðra, en það hafðist. Og nú situr hann og vinnur. Vonandi nær hann að spjara sig. Þarna er líka nemandinn sem ég hefði viljað geta sinnt svo miklu betur. Hún hefði þurft svo miklu meiri aðstoð en hægt var að veita henni. En alltaf sat hún prúð og þögul og reyndi sitt besta. Hún er ein af litlu músunum mínum. Ég las gögn um daginn sem sögðu að betra skólastarf fengist með stærri bekkjum og færri kennurum. Hvað ætli yrði um litlu mýsnar mínar í þannig bekkjum? Og þarna situr gaurinn minn sem langar í raun ekkert að vera þarna. Hann langaði í iðnnám. En pabbi og mamma sögðu að hann yrði að taka bóklegt nám fyrst. Af hverju hann verður að sitja í námi, sem hann hefur engan áhuga á, í fjögur ár til þess að mega fara í nám sem hann virkilega langar í og myndi blómstra í, veit ég ekki. Sérstaklega þar sem hann gæti síðan tekið bóklegt ofan á það nám og lokið þannig stúdentsprófi. Og þarna situr töffarinn minn sem er vinna allt of mikið. Hún hefur mætt illa í vetur. Hún er að vinna svo mikið sagði hún mér þegar ég benti henni á mætinguna. Þegar ég benti henni á að hún þyrfti að nota meiri tíma í námið spurði hún mig að því hvort ég gerði mér grein fyrir hvað það kostaði að vera unglingur í dag? Maður verður að klæða sig flott og eiga iPod og fleira. Ég lít snöggvast á snjáða skóna mína og hugsa um gamla farsímann minn í vasanum. Ég er ekki einu sinni viss um að ég geti sent myndskilaboð með honum. En ég ætla ekki að kvarta yfir lágum launum. Ég kaus mér þetta starf. Ég renni augunum yfir allan hópinn og það læðist bros út í annað munnvikið. Ef samfélagið bara vissi hvað í raun býr í skólunum, um alla þá flóru ungmenna sem þar hrærast á hverjum degi, um öll þau fjölbreyttu verkefni sem þau fást við, um þann þroska sem þau taka út á þeim fjórum árum sem þau eyða í menntaskólanum. En stundum virðist sem samfélagið sé uppteknara af því að búa til skólakerfi líkt því sem birtist í myndinni The Wall eftir Pink Floyd, þar sem nemendur eru bara afurð á færibandi. Próftímanum er lokið og ég tek prófin og kveð nemendur mína. Þau voru nokkuð sátt við prófið. Krefjandi en sanngjarnt. Þannig á það líka að vera. Þannig mætti samfélagið líka vera við þau.