Ævintýraleg ferð 3. júní 2013 06:00 Óvænt stóð ég og handfjatlaði forna skinnbók, nánar tiltekið frá því um 1300. Fallegt lítið handrit, sem fjallar um jafn þurrt efni og skáldskaparfræði. Bókin kennir það hvernig túlka skuli gamlar sögur og ljóð. En það er ekki það sem ég á að gera. Það er heldur ekki það sem pistillinn á að fjalla um. Hann á að fjalla um ævintýralegt ferðalag litlu bókarinnar og það hvers vegna ég stóð með hana í höndunum. Ég var beðin um að taka bókina í fóstur og færa hana aftur heim til Eyrarbakka. Þar fannst hún á bóndabæ árið 1691. Árni Magnússon fór hringinn og keypti fullt af handritum, þar á meðal þessa bók. Hann hafði efni á handritunum vegna þess að eiginkona hans, Mette Jensdatter, var auðug. Halldór Laxness skrifaði um Mette að hún hefði verið ljót kona. En þar sem ekki er til mynd af henni gæti hún vel hafa verið glæsileg dönsk kona, kannski ekki ósvipuð mér, sem gaf peningana sína í gott málefni, nefnilega að hjálpa Árna. Hann tók bókina með sér til Kaupmannahafnar, þar sem henni var komið fyrir í bókasafninu hans, þar til Kaupmannahöfn brann 1728. Bókinni var sem betur fer bjargað og var eftir þetta geymd í mörg ár í öryggi danska skjalasafnsins fyrir miðaldahandrit. Þar til Íslendingar skyndilega heimtuðu allt aftur. Danir voru nú ekki mjög hrifnir af þessu – þeim þótti þetta líka vera þeirra fortíð. En Íslendingar voru harðákveðnir, sem maður skilur svo sem vel, þeir báðu aldrei um að fá að vera danskir. Og á áttunda áratug síðustu aldar hófst svo loksins ferðalag handritanna heim til Íslands. Hér var handrit bókarinnar geymt á Árnastofnun, bak við stóra og þunga hurð, þar sem hita- og rakastig eru löguð að þörfum gamalla handrita eins og þessa. Nýlega fór ég svo með þetta litla handrit á Eyrarbakka, þar sem það er til sýnis. Þannig er ég orðin liður í mikilvægri ferð bókarinnar heim. Mér er það mikill heiður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Charlotte Böving Mest lesið 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Alþjóðlegur dagur þroskaþjálfa – vettvangur á tímamótum Laufey Elísabet Gissurardóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun
Óvænt stóð ég og handfjatlaði forna skinnbók, nánar tiltekið frá því um 1300. Fallegt lítið handrit, sem fjallar um jafn þurrt efni og skáldskaparfræði. Bókin kennir það hvernig túlka skuli gamlar sögur og ljóð. En það er ekki það sem ég á að gera. Það er heldur ekki það sem pistillinn á að fjalla um. Hann á að fjalla um ævintýralegt ferðalag litlu bókarinnar og það hvers vegna ég stóð með hana í höndunum. Ég var beðin um að taka bókina í fóstur og færa hana aftur heim til Eyrarbakka. Þar fannst hún á bóndabæ árið 1691. Árni Magnússon fór hringinn og keypti fullt af handritum, þar á meðal þessa bók. Hann hafði efni á handritunum vegna þess að eiginkona hans, Mette Jensdatter, var auðug. Halldór Laxness skrifaði um Mette að hún hefði verið ljót kona. En þar sem ekki er til mynd af henni gæti hún vel hafa verið glæsileg dönsk kona, kannski ekki ósvipuð mér, sem gaf peningana sína í gott málefni, nefnilega að hjálpa Árna. Hann tók bókina með sér til Kaupmannahafnar, þar sem henni var komið fyrir í bókasafninu hans, þar til Kaupmannahöfn brann 1728. Bókinni var sem betur fer bjargað og var eftir þetta geymd í mörg ár í öryggi danska skjalasafnsins fyrir miðaldahandrit. Þar til Íslendingar skyndilega heimtuðu allt aftur. Danir voru nú ekki mjög hrifnir af þessu – þeim þótti þetta líka vera þeirra fortíð. En Íslendingar voru harðákveðnir, sem maður skilur svo sem vel, þeir báðu aldrei um að fá að vera danskir. Og á áttunda áratug síðustu aldar hófst svo loksins ferðalag handritanna heim til Íslands. Hér var handrit bókarinnar geymt á Árnastofnun, bak við stóra og þunga hurð, þar sem hita- og rakastig eru löguð að þörfum gamalla handrita eins og þessa. Nýlega fór ég svo með þetta litla handrit á Eyrarbakka, þar sem það er til sýnis. Þannig er ég orðin liður í mikilvægri ferð bókarinnar heim. Mér er það mikill heiður.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun