Gull í kóngssorpinu Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 6. október 2010 06:00 Heimsins kóngalýður er, í mínum huga, þjóðum sínum yfirleitt til ósóma frekar en hitt. Ég finn til með fjámálaráðherrum þessara þjóða, nú á niðurskurðartímum, að geta ekki skorið þennan tilvalda útgjaldalið af rétt eins og botnlangatotu af sjúklingi með botnlangabólgu. Þó ég hafi ekki áhuga á þessum lýð hef ég ekki komist hjá því að sjá uppskrúfaðar samkundur hans. Þá finn ég svo til við að sjá svo stóran hóp af veruleikafirrtu fólki að ég reyni að sannfæra mig um að þarna eigi sér stað grímuball sem stofnað hafi verið til af gamansemi. Þó kemst ég ekki heldur hjá því að bera vott af lotningu fyrir tveimur persónum úr þessum ankannalega hópi. Fyrstan skal þar nefna Jóhann Karl Spánarkonung. Ástæðurnar fyrir lotningunni eru tvær. Í fyrsta lagi má segja að hann hafi unnið fyrir því að vera einhvers konar þjóðarleiðtogi. Í örðu lagi virðist vera lífsmark með karli og sker hann sig þannig úr í þessu þurrprumpuliði. Jóhanni Karli fórst það nefnilega vel úr hendi að koma á lýðræði hér á Spáni eftir valdatíma Francos en best stóð hann sig þegar herinn gerði valdaránstilraun árið 1981. Þá komu vopnaðir byssubrandar inn í þingið í miðri atkvæðagreiðslu sem sjónvarpað var um allt land. Sögðu þeir undir dynjandi byssuhvelli að nú væri herinn búinn að taka völdin. Kóngur ávarpaði þá þjóð sína og bað hana ekki örvænta, engin stjórn tæki við fyrr en kóngur kvittaði upp á slíkt og það stæði ekki til. Valdaræningarnir treystu sér ekki til að koma kóngi fyrir kattarnef né áttu þeir mótleik við neitun hans. Ekki heyri ég oft talað um Jóhann Karl hér í hversdagslegu spjalli. En þó hef ég heyrt þær getgátur að valdaránstilraunin hafi verið spuni úr smiðju hans, til þess ætluð að koma þeim skilaboðum á framfæri að Spáni yrði ekki hnikað frá lýðræðisátt. Reynist þetta satt má margfalda þessa lotningu mína með tveimur. Eins er sagt að kóngsi eigi það til að stinga varðsveit sína af, dressa sig upp í leður og fara um óáreittur á mótorfák sínum um spænskar sveitir. Það rennur sem sagt í honum bláa blóðið. Hin undantekningin er Mary krónprinsessa Dana en um þá lotningu mína verður ekki fjölyrt hér. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Skoðanir Mest lesið Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór
Heimsins kóngalýður er, í mínum huga, þjóðum sínum yfirleitt til ósóma frekar en hitt. Ég finn til með fjámálaráðherrum þessara þjóða, nú á niðurskurðartímum, að geta ekki skorið þennan tilvalda útgjaldalið af rétt eins og botnlangatotu af sjúklingi með botnlangabólgu. Þó ég hafi ekki áhuga á þessum lýð hef ég ekki komist hjá því að sjá uppskrúfaðar samkundur hans. Þá finn ég svo til við að sjá svo stóran hóp af veruleikafirrtu fólki að ég reyni að sannfæra mig um að þarna eigi sér stað grímuball sem stofnað hafi verið til af gamansemi. Þó kemst ég ekki heldur hjá því að bera vott af lotningu fyrir tveimur persónum úr þessum ankannalega hópi. Fyrstan skal þar nefna Jóhann Karl Spánarkonung. Ástæðurnar fyrir lotningunni eru tvær. Í fyrsta lagi má segja að hann hafi unnið fyrir því að vera einhvers konar þjóðarleiðtogi. Í örðu lagi virðist vera lífsmark með karli og sker hann sig þannig úr í þessu þurrprumpuliði. Jóhanni Karli fórst það nefnilega vel úr hendi að koma á lýðræði hér á Spáni eftir valdatíma Francos en best stóð hann sig þegar herinn gerði valdaránstilraun árið 1981. Þá komu vopnaðir byssubrandar inn í þingið í miðri atkvæðagreiðslu sem sjónvarpað var um allt land. Sögðu þeir undir dynjandi byssuhvelli að nú væri herinn búinn að taka völdin. Kóngur ávarpaði þá þjóð sína og bað hana ekki örvænta, engin stjórn tæki við fyrr en kóngur kvittaði upp á slíkt og það stæði ekki til. Valdaræningarnir treystu sér ekki til að koma kóngi fyrir kattarnef né áttu þeir mótleik við neitun hans. Ekki heyri ég oft talað um Jóhann Karl hér í hversdagslegu spjalli. En þó hef ég heyrt þær getgátur að valdaránstilraunin hafi verið spuni úr smiðju hans, til þess ætluð að koma þeim skilaboðum á framfæri að Spáni yrði ekki hnikað frá lýðræðisátt. Reynist þetta satt má margfalda þessa lotningu mína með tveimur. Eins er sagt að kóngsi eigi það til að stinga varðsveit sína af, dressa sig upp í leður og fara um óáreittur á mótorfák sínum um spænskar sveitir. Það rennur sem sagt í honum bláa blóðið. Hin undantekningin er Mary krónprinsessa Dana en um þá lotningu mína verður ekki fjölyrt hér.
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun