Gleðiefnið hækkun framfærslu í Reykjavík Ágúst Már Garðarsson skrifar 24. nóvember 2010 06:00 Það er kannski til merkis um að við séum að gera eitthvað rétt þegar enginn er ánægður, Sjálfstæðismönnum þykir vitleysa að hækka framfærsluna en kjósa samt ekki gegn henni eins og sannfæring þeirra virðist vera fyrir, það þykir mér undarlegt, hjásetan býður svo sem upp á þetta en er í þessu tilfelli bara leið til að forðast að taka erfiða ákvörðun og standa með eigin gildum. Gegn hagsmunum þeirra sem hafa minnst til framfærslu hér á landi. Vinstri grænir aftur á móti eru afar ósáttir við að við hækkum ekki meira, við athuguðum það og urðum að hverfa frá því í bili, en minnum á að kjörtímabilið er 4 ár svo það er enn tími. Mér þykir gagnrýni vina minna í minnihlutanum bæði máttlaus og rökþrota og bera keim af gamaldags vinnubrögðum. Fulltrúi Vinstri grænna talar um svik og notar stór orð um undirheimaveröld skilnaða og allskyns gífuryrði, þess ber þá að geta að afar fá hjón eru á framfærslu fyrir og hefur nú hagur þeirra sem eru giftir eða í sambúð heldur vænkast. Við erum ekki 6 mánuði að svíkja málefnasamning Besta flokksins og Samfylkingarinnar, við þurfum nú alveg heil fjögur ár í það. Skoðum það þegar upp verður staðið. Annað sem truflar mig verulega í þessu: af hverju dettur stjórnmálamönnum það í hug að ætla almenningi almenn óheilindi og leti? Af hverju gera stjórnmálamenn ráð fyrir því að þorri fólks fari að svindla, skilja og svíkja þessar greiðslur? Af hverju telja stjórnmálamenn það gefinn hlut að hvati til starfa hverfi ef bætur eða lágmarksframfærsla (með afar kúnstugum útreikningum) eru nálægt lægstu launum? Af hverju ætla menn Íslendingum leti og eigingirni að því marki að við förum öll að hafa áhyggjur af eigin velferð og hættum að vinna þegar bætur lagast? Væri ekki nær fyrir þá stjórnmálamenn sem hafa starfað í þessu öll þessi ár að líta á það að lægstu laun og bætur þeirra sem minnst hafa eru skammarlegar og ekki til að lifa mannsæmandi lífi af? Er það ekki þeirra arfleifð? Eru umtöluð svik ekki nær heimahögunum? Raðir fólks í hundraðatali í bið eftir mat eru dapurleg sjón og við í meirihlutanum viljum bregðast með þessari hækkun við neyð þeirra sem minnst hafa á milli handanna og eru á framfærslu borgarinnar, við lítum svo á að við séum að taka ábyrgð á okkar hluta í félagslegri aðstoð. Þó að við gerum okkur grein fyrir að meira þurfi til að koma. Ég og aðrir í millilaunaflokknum (þeir sem eru með þetta 250 til 400 þúsund á mánuði sem gerir upp stóran hluta fólks á þessu landi) sem samanstendur af okkur iðnaðarmönnunum og kvenhluta háskólamenntaðra megum ekki láta nota okkur til að halda þeim sem lægstir eru fyrir neðan okkur í einhverju óttakasti. Útreikningar þeir sem birst hafa upp á síðkastið í fjölmiðlum eru einhliða til að sýna fram á ýktustu tilfellin um framfærsluna og útreikninga hennar. Staðreyndin er sú að flestir eru á þessu tímabundið þó að dæmum hafi eitthvað fjölgað sem eru þarna inni lengur, fyrir þá viljum við gera aukin virknitilboð og hvatningu til að komast sem fyrst aftur út að vinna. Þessi dæmi sem ég segi frá hér að framan gera ekki ráð fyrir skerðingum vegna launa fyrr á árinu og skerðingu húsaleigubóta. Það er þó tilfellið hjá afar mörgum þó að það sé ekki algilt. Dæmi um einstæðar mæður og að taka meðlag inn í reikninginn sem bæði tekjuskerðingu og tekjur er svo mjög hæpið þykir mér. Flest lærum við og vinnum við eitthvað af ástríðu eða köllun vil ég vona, ég er matreiðslumaður af því að mér finnst það gaman og ég vil gefa fólki góðan mat, hvort að öryrki hafi sömu eða næstum sömu laun og ég (sem hann hefur) hefur engin áhrif á mitt vinnuframlag eða vilja til að vinna. Þannig eru íslendingar upp til hópa, vilja vinna og hafa markmið og stefnu með lífi sínu. Ég treysti því og þannig þekki ég mitt fólk, ekki sem svindlandi letingja sem óttast bara eigin hag. Þá eru jákvæð teikn á lofti þar sem fólki á fjárhagsaðstoð hefur eitthvað fækkað með haustinu og ég persónulega er bjartsýnn á framhaldið. Tel ég að bæði efnahagslífið og hið opinbera taki vel við sér á nýju ári þó að einhver dýfa verði í atvinnuleysi yfir veturinn … ég kýs að lifa í hinum besta heimi allra heima að hætti Birtíngs og trúa að allt fari á besta veg … þó að á köflum virðist allt erfitt og einskis nýtt … en ég og meirihlutinn í borginni erum engan að svíkja svo það sé á hreinu. Þökkum allan daginn og biðjum ekki um neitt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Skoðun Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Ríkið tekur – landsbyggðirnar fá minna Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Snjallasta stefnubreyting Samfylkingarinnar Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Sjá meira
Það er kannski til merkis um að við séum að gera eitthvað rétt þegar enginn er ánægður, Sjálfstæðismönnum þykir vitleysa að hækka framfærsluna en kjósa samt ekki gegn henni eins og sannfæring þeirra virðist vera fyrir, það þykir mér undarlegt, hjásetan býður svo sem upp á þetta en er í þessu tilfelli bara leið til að forðast að taka erfiða ákvörðun og standa með eigin gildum. Gegn hagsmunum þeirra sem hafa minnst til framfærslu hér á landi. Vinstri grænir aftur á móti eru afar ósáttir við að við hækkum ekki meira, við athuguðum það og urðum að hverfa frá því í bili, en minnum á að kjörtímabilið er 4 ár svo það er enn tími. Mér þykir gagnrýni vina minna í minnihlutanum bæði máttlaus og rökþrota og bera keim af gamaldags vinnubrögðum. Fulltrúi Vinstri grænna talar um svik og notar stór orð um undirheimaveröld skilnaða og allskyns gífuryrði, þess ber þá að geta að afar fá hjón eru á framfærslu fyrir og hefur nú hagur þeirra sem eru giftir eða í sambúð heldur vænkast. Við erum ekki 6 mánuði að svíkja málefnasamning Besta flokksins og Samfylkingarinnar, við þurfum nú alveg heil fjögur ár í það. Skoðum það þegar upp verður staðið. Annað sem truflar mig verulega í þessu: af hverju dettur stjórnmálamönnum það í hug að ætla almenningi almenn óheilindi og leti? Af hverju gera stjórnmálamenn ráð fyrir því að þorri fólks fari að svindla, skilja og svíkja þessar greiðslur? Af hverju telja stjórnmálamenn það gefinn hlut að hvati til starfa hverfi ef bætur eða lágmarksframfærsla (með afar kúnstugum útreikningum) eru nálægt lægstu launum? Af hverju ætla menn Íslendingum leti og eigingirni að því marki að við förum öll að hafa áhyggjur af eigin velferð og hættum að vinna þegar bætur lagast? Væri ekki nær fyrir þá stjórnmálamenn sem hafa starfað í þessu öll þessi ár að líta á það að lægstu laun og bætur þeirra sem minnst hafa eru skammarlegar og ekki til að lifa mannsæmandi lífi af? Er það ekki þeirra arfleifð? Eru umtöluð svik ekki nær heimahögunum? Raðir fólks í hundraðatali í bið eftir mat eru dapurleg sjón og við í meirihlutanum viljum bregðast með þessari hækkun við neyð þeirra sem minnst hafa á milli handanna og eru á framfærslu borgarinnar, við lítum svo á að við séum að taka ábyrgð á okkar hluta í félagslegri aðstoð. Þó að við gerum okkur grein fyrir að meira þurfi til að koma. Ég og aðrir í millilaunaflokknum (þeir sem eru með þetta 250 til 400 þúsund á mánuði sem gerir upp stóran hluta fólks á þessu landi) sem samanstendur af okkur iðnaðarmönnunum og kvenhluta háskólamenntaðra megum ekki láta nota okkur til að halda þeim sem lægstir eru fyrir neðan okkur í einhverju óttakasti. Útreikningar þeir sem birst hafa upp á síðkastið í fjölmiðlum eru einhliða til að sýna fram á ýktustu tilfellin um framfærsluna og útreikninga hennar. Staðreyndin er sú að flestir eru á þessu tímabundið þó að dæmum hafi eitthvað fjölgað sem eru þarna inni lengur, fyrir þá viljum við gera aukin virknitilboð og hvatningu til að komast sem fyrst aftur út að vinna. Þessi dæmi sem ég segi frá hér að framan gera ekki ráð fyrir skerðingum vegna launa fyrr á árinu og skerðingu húsaleigubóta. Það er þó tilfellið hjá afar mörgum þó að það sé ekki algilt. Dæmi um einstæðar mæður og að taka meðlag inn í reikninginn sem bæði tekjuskerðingu og tekjur er svo mjög hæpið þykir mér. Flest lærum við og vinnum við eitthvað af ástríðu eða köllun vil ég vona, ég er matreiðslumaður af því að mér finnst það gaman og ég vil gefa fólki góðan mat, hvort að öryrki hafi sömu eða næstum sömu laun og ég (sem hann hefur) hefur engin áhrif á mitt vinnuframlag eða vilja til að vinna. Þannig eru íslendingar upp til hópa, vilja vinna og hafa markmið og stefnu með lífi sínu. Ég treysti því og þannig þekki ég mitt fólk, ekki sem svindlandi letingja sem óttast bara eigin hag. Þá eru jákvæð teikn á lofti þar sem fólki á fjárhagsaðstoð hefur eitthvað fækkað með haustinu og ég persónulega er bjartsýnn á framhaldið. Tel ég að bæði efnahagslífið og hið opinbera taki vel við sér á nýju ári þó að einhver dýfa verði í atvinnuleysi yfir veturinn … ég kýs að lifa í hinum besta heimi allra heima að hætti Birtíngs og trúa að allt fari á besta veg … þó að á köflum virðist allt erfitt og einskis nýtt … en ég og meirihlutinn í borginni erum engan að svíkja svo það sé á hreinu. Þökkum allan daginn og biðjum ekki um neitt.
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun