Þurfti að þola kynferðislegt káf Gunnars í Krossinum

„Ég ætla ekki lengur að bera þessa skömm, því hún er ekki mín", segir ein þeirra kvenna sem sakar Gunnar Þorsteinsson í Krossinum um að hafa brotið gegn sér kynferðislega. Hún segir að brotin hafi byrjað þegar hún var 14 ára og að þau hafi staðið yfir í meira en tíu ár.

Sólveig Guðnadóttir er fyrrverandi mágkona Gunnars í Krossinum en systir hennar var eiginkona Gunnars í mörg ár. Hún er ein sex kvenna sem nú hafa stigið fram með ásakanir um að Gunnar hafi áreitt þær kynferðislega en Gunnar neitar þessum ásökunum staðfastlega.

Sólveig segir að í meira en tíu ár hafi hún þurft að þola kynferðislegt káf Gunnars í Krossinum, sem hún segir að hafi lengi verið eins konar föðurímynd í hennar lífi. Hún man vel eftir fyrsta skiptinu en þá var Sólveig aðeins 14 ára.

„Við lágum saman upp í sófa og þetta er síðladags, rökkur úti og við sjálfsagt þreytt og ég hálfsofna. Þá fer hann að káfa á brjóstunum á mér. Mér þótti þetta svo hræðilega óþægilegt að ég ákvað að færa mig niður á gólfið og leggjast á grúfu en hann teygði hendina niður og hélt áfram. Ég þorði ekki að hreyfa mig og segja neitt og þóttist vera sofandi," segir Sólveig.

Hún segir að uppfrá þessi hafi Gunnar nýtt hvert tækifæri sem gafst til þess að leita á hana. Þetta hafi verið stöðug kynferðisleg áreitni og sífellt káf.

Sólveig sleit sig frá Gunnari og Krossinum fyrir einum tíu árum. Lengi vel hélt hún að hún væri sú eina sem hefði upplifað þessi áreitni en þegar hún komst að því að systir hennar og fleiri konur höfðu sömu sögu að segja ákvað hún að stíga fram.

„Ég er hætt og ég ætla ekki lengur að bera þessa skömm því hún er ekki mín. Ég bjó ekki til þetta vandmál. Gunnar gerði það sjálfur. Mig langar í lækningu fyrir mig, fyrir allar þessar konur, fyrir Gunnar, fyrir börnin hans og fyrir kirkjuna. Ég er trúuð manneskja og ég trúi því að sannleikurinn geri menn frjálsa," segir Sólveig.