Gauksdómurinn 27. febrúar 2008 17:51 Loksins er fallinn dómur sem tekur á ritfrelsi manna í bloggheimum. Það hlaut að koma að því. Gaukur Úlfarsson Þormóðssonar er eplið í grennd við eikina sem móðgað hefur Ómar Valdimarsson júníor - og nú er vettvangurinn að sumu leyti skilgetið afkvæmi Spegilsins gamla; bloggið sjálft ... hinn frjálsi dónaskapur samtímans. Spurningin er þessi: Hvað mega nafngreindir menn segja um aðra nafngreinda menn? Hvar er grensan? Er hún föst eða hreyfist hún með tíðarandanum? Ósköpin öll sem ég hef lesið um sjálfan mig á bloggi og neti - og margt af því skítt. En mér finnst það partur af umræðunni - sumsé frjálsu flæði hugsana í þróttmiklu lýðræðissamfélagi - að láta misjafnlega miklar svívirðingar yfir sig ganga ... ef menn kvitta fyrir það. Á maður ekki í þokkabót að heita skrápuð opinber persóna! En aularnir, aumingjarnir, kúkalabbarnir eru að þessu í skjóli nafnleyndar. Það eru allt aðrir menn en þeir hinir semk skrifa undir nafni. Aularnie ru netrunkarar. Sannarlegir netperrar. Þar og varla annars staðar en þar liggur vandinn. Það segir á góðum stað: Þú verður að geta sagt það við mann sem þú ætlar að segja um mann. Það gildir í bloggheimum. Það gildir almennt í lífinu. Í ritfrjálsu samfélagi eiga menn seint að reiðast reiðilestrum nafngreindra pistlahöfunda. Þeir eru þó menn að því að reiðast í eigin nafni. Hitt er vibbinn. Netrunkið. Það er grundvallarmunur á því að vega að mönnum undir nafni eða nafnlaust ... En auðvitað er mannlegt að móðgast. Og skrápurinn misjafn ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Olafsdóttir Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmar Heiðdal Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir Skoðun Stígum stærri og róttækari græn skref í Reykjavík Líf Magneudóttir Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson Skoðun Plan Samfylkingar: Svona náum við niður vöxtunum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó Skoðun Öruggari Reykjavík Svala Hjörleifsdóttir Skoðun
Loksins er fallinn dómur sem tekur á ritfrelsi manna í bloggheimum. Það hlaut að koma að því. Gaukur Úlfarsson Þormóðssonar er eplið í grennd við eikina sem móðgað hefur Ómar Valdimarsson júníor - og nú er vettvangurinn að sumu leyti skilgetið afkvæmi Spegilsins gamla; bloggið sjálft ... hinn frjálsi dónaskapur samtímans. Spurningin er þessi: Hvað mega nafngreindir menn segja um aðra nafngreinda menn? Hvar er grensan? Er hún föst eða hreyfist hún með tíðarandanum? Ósköpin öll sem ég hef lesið um sjálfan mig á bloggi og neti - og margt af því skítt. En mér finnst það partur af umræðunni - sumsé frjálsu flæði hugsana í þróttmiklu lýðræðissamfélagi - að láta misjafnlega miklar svívirðingar yfir sig ganga ... ef menn kvitta fyrir það. Á maður ekki í þokkabót að heita skrápuð opinber persóna! En aularnir, aumingjarnir, kúkalabbarnir eru að þessu í skjóli nafnleyndar. Það eru allt aðrir menn en þeir hinir semk skrifa undir nafni. Aularnie ru netrunkarar. Sannarlegir netperrar. Þar og varla annars staðar en þar liggur vandinn. Það segir á góðum stað: Þú verður að geta sagt það við mann sem þú ætlar að segja um mann. Það gildir í bloggheimum. Það gildir almennt í lífinu. Í ritfrjálsu samfélagi eiga menn seint að reiðast reiðilestrum nafngreindra pistlahöfunda. Þeir eru þó menn að því að reiðast í eigin nafni. Hitt er vibbinn. Netrunkið. Það er grundvallarmunur á því að vega að mönnum undir nafni eða nafnlaust ... En auðvitað er mannlegt að móðgast. Og skrápurinn misjafn ... -SER.