Helvítis væl alltaf í þessum kalli Hólmgeir Baldursson skrifar 2. janúar 2025 16:01 Ég er ekki feiminn við að tjá skoðanir mínar á opinberum vettvangi eins og með greinarskrifum í Moggann sem enginn nennir að lesa og hér á Vísi sem er ágætis vettvangur fyrir „viðskiptatengda“ umræðu, enda les enginn facebook vinur minn neitt eða lækar, sem ekki tengist fjölskyldu og ferðalögum. En, mér er umhugað að vita hvers vegna Ríkið sem er alltaf að mæra sig af því að styrkja einkarekna fjölmiðla setur alltaf e.k. fyrirvara um að „þessi eða hinn“ sé útilokaður því ég sæki um allt sem auglýst er en fæ alltaf sama svarið „close but no cigar“. Hagsmunatengsl? Það er ekki eins og maður sé formaður grátkórsins í fullu starfi. Ég er búinn að borga fyrir þessar talsetningar og íslenskan texta og þegar ég sá auglýstan styrk um að „fá smotterí til baka“ sótti ég að sjálfsögðu um, enda er þetta gert af áhugamennsku þar sem ég er hættur að vinna, enda lúinn gamall veikur kall. En reglugerð Ráðherra tekur bara til „áskriftarmiðils“ ekki opins miðils. Svo ég bara áframsendi erindið til Umboðsmanns Alþingis og óska eftir því að hann skilgreini hvað það er sem nákvæmlega stendur út af borðinu þegar kemur að styrkveitingum Menningarmálaráðuneytisins gagnvart ljósvakamiðlum þessa lands, því áskrift sem slík getur klárlega verið án endurgjalds, það vita það allir með gáfnafar yfir reiðhjólaslöngu, en við sjáum bara til. Eftir stendur, ég væli þangað til einhver hlustar, því miður er það bara svo að þetta er svo sérhæfður vettvangur að mjög margir bara skilja ekki röflið í þessum kalli sem sífellt er að væla yfir því hvað allir eru vondir við hann. En, það er bara ekki þannig. Ég er reiður gamall kall fyrir hönd einkaframtaksins sem stígur á stokk, stofnar ljósvakamiðil í ókeypis línulegri dreifingu, setur svo upp kostnaðarsöm öpp því iptv dreifing fjarskiptafyrirtækjanna er að mínu mati næstum úrelt og ég fæ bara miklu meira fyrir tæpar 8 milljónir á ári í að efla eigin dreifingu en að moka undir rassinn á keppinautum mínum og auðvitað gremst manni að þegar loksins auglýstur styrkur sem stendur fyrir því að klappa manni á bakið með því að „endurgreiða“ manni áður útlagðan kostnað fyrir það eitt að skemmta börnum þessa lands sem kannski eiga ekki foreldra sem kannski geta ekki eða vilja borga áskriftargjöld og þá er ég ekki að tala um barnaefnið á Rúv, það er nóg til að æra óstöðugan með 5 milljarða framlag Ríkisins á hverju ári. Og af hverju vælir þá ekki þessi gamli reiði kall út auglýsingar á stöðinni sinni? Ég skal svara því efnislega, auglýsingamarkaðurinn á Íslandi er nokkuð sérhæfður miðað við löndin í kringum okkur. Þegar ég fyrst lét það boð út í „auglýsingakosmósið“ í fyrra, þá fékk ég sömu svörin frá öllum: Sannaðu þig fyrst! Og hey, ég gerði það bara einfaldlega með að láta verkin tala. Skjár 1 fékk rúmlega 60.000 áhorf í desember og stendur því í nákvæmlega 297.731 áhorfi á árinu 2024. Geri aðrir betur og kannski er bara eitthvað að marka gamla reiða kallinn sem getur allavega klappað sér á bakið eftir að hafa tekið slaginn og unnið, enda eini einstaklingurinn sem stendur í því að bjóða landsmönnum opið og ókeypis línulegt sjónvarp án styrkja... Höfundur er stofnandi og eini eigandis Skjá 1. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjölmiðlar Ríkisútvarpið Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Ég er ekki feiminn við að tjá skoðanir mínar á opinberum vettvangi eins og með greinarskrifum í Moggann sem enginn nennir að lesa og hér á Vísi sem er ágætis vettvangur fyrir „viðskiptatengda“ umræðu, enda les enginn facebook vinur minn neitt eða lækar, sem ekki tengist fjölskyldu og ferðalögum. En, mér er umhugað að vita hvers vegna Ríkið sem er alltaf að mæra sig af því að styrkja einkarekna fjölmiðla setur alltaf e.k. fyrirvara um að „þessi eða hinn“ sé útilokaður því ég sæki um allt sem auglýst er en fæ alltaf sama svarið „close but no cigar“. Hagsmunatengsl? Það er ekki eins og maður sé formaður grátkórsins í fullu starfi. Ég er búinn að borga fyrir þessar talsetningar og íslenskan texta og þegar ég sá auglýstan styrk um að „fá smotterí til baka“ sótti ég að sjálfsögðu um, enda er þetta gert af áhugamennsku þar sem ég er hættur að vinna, enda lúinn gamall veikur kall. En reglugerð Ráðherra tekur bara til „áskriftarmiðils“ ekki opins miðils. Svo ég bara áframsendi erindið til Umboðsmanns Alþingis og óska eftir því að hann skilgreini hvað það er sem nákvæmlega stendur út af borðinu þegar kemur að styrkveitingum Menningarmálaráðuneytisins gagnvart ljósvakamiðlum þessa lands, því áskrift sem slík getur klárlega verið án endurgjalds, það vita það allir með gáfnafar yfir reiðhjólaslöngu, en við sjáum bara til. Eftir stendur, ég væli þangað til einhver hlustar, því miður er það bara svo að þetta er svo sérhæfður vettvangur að mjög margir bara skilja ekki röflið í þessum kalli sem sífellt er að væla yfir því hvað allir eru vondir við hann. En, það er bara ekki þannig. Ég er reiður gamall kall fyrir hönd einkaframtaksins sem stígur á stokk, stofnar ljósvakamiðil í ókeypis línulegri dreifingu, setur svo upp kostnaðarsöm öpp því iptv dreifing fjarskiptafyrirtækjanna er að mínu mati næstum úrelt og ég fæ bara miklu meira fyrir tæpar 8 milljónir á ári í að efla eigin dreifingu en að moka undir rassinn á keppinautum mínum og auðvitað gremst manni að þegar loksins auglýstur styrkur sem stendur fyrir því að klappa manni á bakið með því að „endurgreiða“ manni áður útlagðan kostnað fyrir það eitt að skemmta börnum þessa lands sem kannski eiga ekki foreldra sem kannski geta ekki eða vilja borga áskriftargjöld og þá er ég ekki að tala um barnaefnið á Rúv, það er nóg til að æra óstöðugan með 5 milljarða framlag Ríkisins á hverju ári. Og af hverju vælir þá ekki þessi gamli reiði kall út auglýsingar á stöðinni sinni? Ég skal svara því efnislega, auglýsingamarkaðurinn á Íslandi er nokkuð sérhæfður miðað við löndin í kringum okkur. Þegar ég fyrst lét það boð út í „auglýsingakosmósið“ í fyrra, þá fékk ég sömu svörin frá öllum: Sannaðu þig fyrst! Og hey, ég gerði það bara einfaldlega með að láta verkin tala. Skjár 1 fékk rúmlega 60.000 áhorf í desember og stendur því í nákvæmlega 297.731 áhorfi á árinu 2024. Geri aðrir betur og kannski er bara eitthvað að marka gamla reiða kallinn sem getur allavega klappað sér á bakið eftir að hafa tekið slaginn og unnið, enda eini einstaklingurinn sem stendur í því að bjóða landsmönnum opið og ókeypis línulegt sjónvarp án styrkja... Höfundur er stofnandi og eini eigandis Skjá 1.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar