Hrátt hakk og heimabakstur fyrir kosningarnar Anna Kristín Jensdóttir skrifar 30. október 2024 11:32 Hvernig í veröldinni hefur Bjarni alltaf tíma til að baka kökur og Simmi að sitja með hrátt hakk í heiðinni, líkt og orðinn sjálfum sér nógur? Því þyrftu þeir að sækja í þann bragðbætta raunveruleika, að sjá þá fjórðu vakt foreldra fatlaðra barna, vaktina sem enginn fær greitt fyrir, en allir eru kallaðir til. Jú, kæru Bjarni og Simmi, þér hafið eflaust ekki reynt það að ganga þessa óþreytandi fjallgöngu, dag eftir dag, og súpa úr bolla baráttunnar við að halda fjölskyldunni gangandi, svona þegar haustið setur landið í sitt skelfilega leiktjald. Haustið er komið; laufi á jörð fallið, vindar strjúka fjöll og dalverpi eins og sjálfur frelsisvængur, og á meðan margir setjast að við eldinn á góðu kvöldi og drekka kaffi, sitja aðrir við sína eigin eldsuppsprettu: foreldrar sem eiga fatlað barn. Hér er dagurinn löðrandi í líkamlegum og andlegum verkefnum sem krefjast útsjónarsemi og hugrekkis, já, meira hugrekkis en nokkrum væri gefið að halda út dag eftir dag. Verkefnalistinn liggur eins og flókin ráðgáta á íslensku landakorti, eða eins og svartur kross sem enginn kemst yfir, að bóka þjálfun fyrir barnið, koma akstri í kring og stilla vinnutímann, svo barnið fái sitt, á meðan heimilið og önnur börn fá það sem eftir stendur. Því hér eru engin stutt læknaviðtöl, engir „sjálfbjarga“ unglingar; hér er hin sanna fjórða vakt, heimur þar sem foreldrar líða áfram eins og guðlausir munkar á vöktum, sjálfboðaliðar í eigin samfélagi, því þau vita að ef þau detta út, þá mun enginn taka þeirra stað. Þetta er vaktin sem fær háskólanám í „sjálfboðavinnu og fjölskyldustjórnun“ til að virðast sem ungbarnaleikur. Og hvað fá þau í laun fyrir þessa fjórðu vakt? Sumir fá fáar foreldragreiðslur, líkar örorkubótum, smáglæta sem dugar til bensíns að næsta læknisviðtali. Aðrir treysta á sveigjanleika vinnuveitenda, með því að vona að þeirra innri jökull haldi þegar hitastigið hækkar á öllum vígstöðvum. Svo næst þegar stjórnmálamenn stíga fram og telja upp hið „nauðsynlega í því að líta til nágrannaþjóða,“ þá mætti minna þá kæru herrar á, að við erum ekki að tala um kökubakstur eða hrátt hakk. Hvernig væri nú, kæru Bjarni og Simmi, að hugsa til foreldragreiðslna sem endurspegla töpuð laun í stað þessara fábrotnu úrræða sem minna helst á að sópa í litlu hrærivélarskríni. Hvernig væri að bæta úr fyrir landslýðinn og létta undir fjórðu vaktinni, þeirri vakt sem foreldrar fatlaðra barna bera á bakinu? Svo, kæru herrar, næst þegar þér standið með kindabein eða silfurskeið við hrímkalda náttúru Íslands, spyrjið þá sjálfa yður: „Hvaða ráð væru líklegust til að létta undir þeirri fjórðu vakt sem enginn sér, en sem halda má þjóðlífinu sjálfu saman?“ Þér mynduð þá taka silfurskeiðar yðar og hræra af allri þeirri mildi sem sómir landsyfirvöldum, hræra af heilindum í úrræði sem styðja þá er halda þessum björgum okkar uppi, í sjálfboðavinnu sem enginn getur fært sér til fjár. Já, kæru herrar, hugsið nú til þessara foreldra, sem með hlýjum og helgum höndum bera þjóðarframleiðsluna á herðum sér. Það væri bót fyrir allar nætur að sjá þann dag renna upp er fjórða vaktin fengi þá virðingu sem henni ber, fengi þann stuðning sem gæti létt henni lífið. Er það ekki einmitt í krafti nýs hugsunarháttar – fersks eins og hakkið sem Simmi neytir á klettasyllunni – sem vér komum af stað breytingum? En hver veit, kæru herrar, nema einhvern dag muni þér, er tíminn hefur unnið sitt verk og kostningar liðnar hjá, þegar kökurnar eru etnar og hakkið runnið ofan í maga, gleymt öllu því er ég á köldum dögum hef minnt yður á? Höfundur er fötluð kona, náms- og starfsráðgjafi og hefur unnið í stjórnsýslunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Málefni fatlaðs fólks Mest lesið Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir Skoðun ,,Mig langar svo bara að geta kennt þessum 25 börnum“ Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Skoðun Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Sköpum samfélag fyrir börn Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Skrift er málið Guðbjörg Rut Þórisdóttir skrifar Skoðun Viltu hafa jákvæð áhrif þegar þú ferðast? Ásdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Tvær leiðir færar til þess að skóli fyrir alla geti virkað Íris Björk Eysteinsdóttir skrifar Skoðun Örorkubyrði og örorkuframlag lífeyrissjóða Björgvin Jón Bjarnason skrifar Skoðun Komið gott! Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Gegn áætluðu kílómetragjaldi stjórnvalda á bifhjól Matthías Arngrímsson skrifar Skoðun Tillaga um hærri vörugjöld á mótorhjól er skref aftur á bak Unnar Már Magnússon skrifar Skoðun Hvernig hugsar þú um hreint vatn? Lovísa Árnadóttir skrifar Skoðun Takk Vigdís! Takk Guðni! Takk Halla! — Takk þjóð! Hjörtur Hjartarson skrifar Skoðun Blóðmerar - skeytingarleysi hinna þriggja valda Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Krefjandi tímar í veitingageiranum Einar Bárðarson skrifar Skoðun Má endalaust vera níðingur!! Arna Magnea Danks skrifar Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Silfurfat Samfylkingarinnar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Sjá meira
Hvernig í veröldinni hefur Bjarni alltaf tíma til að baka kökur og Simmi að sitja með hrátt hakk í heiðinni, líkt og orðinn sjálfum sér nógur? Því þyrftu þeir að sækja í þann bragðbætta raunveruleika, að sjá þá fjórðu vakt foreldra fatlaðra barna, vaktina sem enginn fær greitt fyrir, en allir eru kallaðir til. Jú, kæru Bjarni og Simmi, þér hafið eflaust ekki reynt það að ganga þessa óþreytandi fjallgöngu, dag eftir dag, og súpa úr bolla baráttunnar við að halda fjölskyldunni gangandi, svona þegar haustið setur landið í sitt skelfilega leiktjald. Haustið er komið; laufi á jörð fallið, vindar strjúka fjöll og dalverpi eins og sjálfur frelsisvængur, og á meðan margir setjast að við eldinn á góðu kvöldi og drekka kaffi, sitja aðrir við sína eigin eldsuppsprettu: foreldrar sem eiga fatlað barn. Hér er dagurinn löðrandi í líkamlegum og andlegum verkefnum sem krefjast útsjónarsemi og hugrekkis, já, meira hugrekkis en nokkrum væri gefið að halda út dag eftir dag. Verkefnalistinn liggur eins og flókin ráðgáta á íslensku landakorti, eða eins og svartur kross sem enginn kemst yfir, að bóka þjálfun fyrir barnið, koma akstri í kring og stilla vinnutímann, svo barnið fái sitt, á meðan heimilið og önnur börn fá það sem eftir stendur. Því hér eru engin stutt læknaviðtöl, engir „sjálfbjarga“ unglingar; hér er hin sanna fjórða vakt, heimur þar sem foreldrar líða áfram eins og guðlausir munkar á vöktum, sjálfboðaliðar í eigin samfélagi, því þau vita að ef þau detta út, þá mun enginn taka þeirra stað. Þetta er vaktin sem fær háskólanám í „sjálfboðavinnu og fjölskyldustjórnun“ til að virðast sem ungbarnaleikur. Og hvað fá þau í laun fyrir þessa fjórðu vakt? Sumir fá fáar foreldragreiðslur, líkar örorkubótum, smáglæta sem dugar til bensíns að næsta læknisviðtali. Aðrir treysta á sveigjanleika vinnuveitenda, með því að vona að þeirra innri jökull haldi þegar hitastigið hækkar á öllum vígstöðvum. Svo næst þegar stjórnmálamenn stíga fram og telja upp hið „nauðsynlega í því að líta til nágrannaþjóða,“ þá mætti minna þá kæru herrar á, að við erum ekki að tala um kökubakstur eða hrátt hakk. Hvernig væri nú, kæru Bjarni og Simmi, að hugsa til foreldragreiðslna sem endurspegla töpuð laun í stað þessara fábrotnu úrræða sem minna helst á að sópa í litlu hrærivélarskríni. Hvernig væri að bæta úr fyrir landslýðinn og létta undir fjórðu vaktinni, þeirri vakt sem foreldrar fatlaðra barna bera á bakinu? Svo, kæru herrar, næst þegar þér standið með kindabein eða silfurskeið við hrímkalda náttúru Íslands, spyrjið þá sjálfa yður: „Hvaða ráð væru líklegust til að létta undir þeirri fjórðu vakt sem enginn sér, en sem halda má þjóðlífinu sjálfu saman?“ Þér mynduð þá taka silfurskeiðar yðar og hræra af allri þeirri mildi sem sómir landsyfirvöldum, hræra af heilindum í úrræði sem styðja þá er halda þessum björgum okkar uppi, í sjálfboðavinnu sem enginn getur fært sér til fjár. Já, kæru herrar, hugsið nú til þessara foreldra, sem með hlýjum og helgum höndum bera þjóðarframleiðsluna á herðum sér. Það væri bót fyrir allar nætur að sjá þann dag renna upp er fjórða vaktin fengi þá virðingu sem henni ber, fengi þann stuðning sem gæti létt henni lífið. Er það ekki einmitt í krafti nýs hugsunarháttar – fersks eins og hakkið sem Simmi neytir á klettasyllunni – sem vér komum af stað breytingum? En hver veit, kæru herrar, nema einhvern dag muni þér, er tíminn hefur unnið sitt verk og kostningar liðnar hjá, þegar kökurnar eru etnar og hakkið runnið ofan í maga, gleymt öllu því er ég á köldum dögum hef minnt yður á? Höfundur er fötluð kona, náms- og starfsráðgjafi og hefur unnið í stjórnsýslunni.
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Skoðun Gervigreind er persónulegi kennarinn þinn – Lærum að læra upp á nýtt Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Um pólitík óttans, öryggisvæðingu fólksflótta og hina ICElensku varðhaldsstöð Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Opið bréf til Jóhanns Páls Jóhannssonar umhverfis-, orku- og loftlagsráðherra Kolbrún Georgsdóttir skrifar
Skoðun Fjármálabylting: Gervigreind og táknvæðing fyrir almenning Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar