Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar 15. júlí 2024 07:30 Venjulega þykir það góður siður að lesa greinar sem maður hyggst svara áður en maður svarar þeim. Hins vegar má ljóst vera að sumir hafa það ekki að leiðarljósi. Til að mynda minn góði vinur Ole Anton Bieltvedt. Ég fjallaði þannig um það í grein á Vísir.is í gær að reglur Evrópusambandsins væru óumsemjanlegar þegar ný ríki gengju þar inn. Þar vitnaði ég beint til orða sambandsins sjálfs, nánar tiltekið bæklings sem það hefur gefið út til þess að útskýra inngönguferlið. Ole hefði ljóslega afar gott af því að kynna sér efni hans: „Viðfangsefni samningaviðræðna um inngöngu [í Evrópusambandið] er geta umsóknarríkis til þess að standa undir þeim skuldbindingum sem fylgja veru í sambandinu. Hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Viðræðurnar snúast um skilyrði og tímasetningar upptöku, innleiðingar og framkvæmdar umsóknarríkis á reglum Evrópusambandsins – um 100.000 blaðsíður af þeim. Og þessar reglur (einnig þekktar undir heitinu acquis, franska fyrir „það sem hefur verið samþykkt“) eru ekki umsemjanlegar.“ Fram kemur enn fremur að hvað umsóknarríki að Evrópusambandinu varði snúizt viðræðurnar fyrst og fremst um það með hvaða hætti og hvenær reglur sambandsins séu teknar upp og innleiddar. Fyrir Evrópusambandið sé hins vegar mikilvægt að tryggt sé að umsóknarríkið standi við umsamdar tímasetningar þegar komi að innleiðingu á reglum sambandsins. Með öðrum orðum snúast viðræðurnar þannig einungis um það hvernig og hvenær umsóknarríkið undirgengst regluverk þess en ekki hvort það geri það. Varanlegar undanþágur ekki í boði Fullyrt er í svargrein Oles í gær að ég hafi sagt að svonefndar sérlausnir væru ekki í boði þegar ríki gengju í Evrópusambandið og um það snýst öll grein hans. Hins vegar er það alls ekki rétt eins og Ole vissi hefði hann haft fyrir því að lesa greinina mína. Þvert á móti sagði ég einmitt, og vitnaði í gögn sambandsins, að hægt væri að ná fram sérlausnum, sem í Brussel eru reyndar allajafna kallaðar sérstakar aðlaganir, sem og tímabundnum aðlögunum sem yrðu hins vegar að rúmast innan regluverks Evrópusambandsins. Hitt er svo annað mál að ég sagði vissulega að varanlegar undanþágur frá yfirstjórn Evrópusambandsins og regluverki þess væru ekki í boði og vísaði þar bæði í ítrekuð ummæli forystumanna sambandsins um að slíkt væri ekki í boði fyrir umsóknarríki og reynslu ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Ólíkt varanlegum undaþágum fela sérstakar aðlaganir aðeins í sér tæknilega útfærslu á upptöku tiltekinna reglna Evrópusambandsins innan ramma þeirra og breyta engu um það að umsónarríkið fer undir vald sambandsins. Til dæmis benti ég á það að í viðræðuramma Evrópusambandsins vegna umsóknar Íslands um inngöngu í sambandið á sínum tíma hefði komið skýrt fram að taka yrði upp allt regluverk þess. Kæmi til sérstakra aðlagana í þeim efnum yrðu þær að rúmast innan ramma regluverksins sem fyrr segir. Tímabundin aðlögun að því yrði að vera „takmörkuð að tíma og umfangi“ og væri einungis í boði í undantekningartilfellum. Í öllum tilfellum mætti slíkt hvorki fela í sér breytingar á reglum sambandsins né stefnumörkun þess. Evrópusambandið ræður ferðinni Fram kemur í grein Oles að Danir hafi fengið nokkrar undanþágur þegar þeir gengu í Evrópusambandið (raunar forvera þess) á sínum tíma. Þar á meðal frá evrunni. Þá hafi verið samþykkt að hvorki Færeyjar né Grænland yrðu hluti þess. Undanþágurnar voru þó veittar í tengslum við samþykkt Maastricht-sáttmálans um tveimur áratugum síðar eftir höfnun Dana á honum í þjóðaratkvæði. Færeyjar fengu heimastjórn eftir síðari heimsstyrjöldina og vildu ekki í sambandið og Grænland vildi úr því þegar það hlaut heimastjórn. Varðandi heimskautalandbúnaðinn, sem Ole nefnir í tengslum við Svía og Finna, felur hann í sér að ríkjum innan Evrópusambandsins sé heimilt að styrkja landbúnað sinn norðan 62. breiddargráðu með eigin skattfé til viðbótar við styrki þess. Stuðningurinn er bundinn í reglugerð sem sambandið setur og ákveður öll skilyrði fyrir. Þar á meðal umfang hans en ekkert lágmark er í þeim efnum, einungis hámark. Fyrir vikið getur stuðningurinn fallið alfarið á brott með breyttri stefnu þess og lagasetningu í landbúnaðarmálum. Hvað Möltu varðar fékk landið ekki undanþágu frá stjórn Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum. Gert er ráð fyrir verndarsvæði innan 25 mílna frá ströndum landsins sem felur ekki í sér undanþágu frá reglu sambandsins um jafnan aðgang ríkja þess að fiskimiðum. Miðað er við stærð fiskibáta og mega einungis bátar sem eru innan við 12 metrar að lengd veiða innan 12-25 mílna. Hafa útgerðir í öðrum ríkjum sambandsins ekki séð sér hag í því að senda svo smáa báta til veiða við landið þrátt fyrir að hafa fullan rétt til þess. Marklausar upplýsingar frá ESB? Með öðrum orðum er deginum ljósara að sérstakar aðlaganir, eða það sem Ole kallar sérlausnir, væru engan veginn til þess fallnar að tryggja hagsmuni okkar Íslendinga kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið. Fyrir utan annað myndu þær sem fyrr segir engu breyta um það að við færum undir vald sambandsins og yrðu að rúmast inna regluverks þess. Þá er rétt að rifja upp þá staðreynd að vægi ríkja innan Evrópusambandsins fer fyrst og fremst eftir íbúafjölda þeirra sem myndi henta Íslandi afskaplega illa. Hvað annars varðar skýrslu sem unnin var um Evrópusambandið á vettvangi Sjálfstæðisflokksins árið 2009 varð hún ekki til á landsfundi flokksins það ár eins og Ole vill meina heldur í aðdraganda hans. Voru skýrsluhöfundar ítrekað gerðir afturreka með tillögur að stefnu flokksins í anda skýrslunnar á fundinum. Sjálfur sat ég hann og varð vitni að þeirri atburðarás. Mikil slagsíða var á nefndinni sem samdi skýrsluna og var síðar viðurkennt að markmiðið með skýrslunni hefði verið að breyta stefnu flokksins. Það mistókst. Vert er að árétta það að lokum að greinin mín er reist á gögnum frá Evrópusambandinu sjálfu. Til að mynda bæði það að reglur sambandsins séu óumsemjanlegar og að sérstakar aðlaganir verði að rúmast innan regluverksins sem enn fremur er að sama skapi reynsla þeirra ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Með því að hafna því er Ole þannig í raun ekki að andmæla mér heldur Evrópusambandinu. Vandséð er hvernig það geta talizt meðmæli með inngöngu í sambandið ef ekkert er að marka það sem þaðan kemur. Höfundur er sagnfræðingur og alþjóðastjórnmálafræðingur (MA í alþjóðasamskiptum með áherzlu á Evrópufræði og öryggis- og varnarmál). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hjörtur J. Guðmundsson Evrópusambandið Mest lesið Af hverju ætti Gylfi Þór Sigurðsson að fá aftur tækifæri í landsliðinu? Sölvi Breiðfjörð Skoðun Ég þori að veðja Jóhann Karl Ásgeirsson Gígja Skoðun Þegar skynjun ráðherra verður að lögum Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Móðurást, skömm og verkjalyf Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Íslenskur Pútínismi Diana Burkot,Nadya Tolokonnikova Skoðun Þú hengir ekki bakara fyrir smið Davíð Bergmann Skoðun Samfélagsmiðlar og ósýnilegu börnin Ásdís Bergþórsdóttir Skoðun Að klúðra með stæl í tilefni alþjóðlega Mistakadagsins Ingrid Kuhlman Skoðun Frá lögreglunni yfir á geðdeildina Sigurður Árni Reynisson Skoðun Kvartað yfir erlendum aðilum? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Af hverju eru Íslendingar svona feitir? Einar Baldvin Árnason skrifar Skoðun Íslenskur Pútínismi Diana Burkot,Nadya Tolokonnikova skrifar Skoðun Félagsráðgjafar lykilaðilar í stuðningi við geðheilbrigði Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Skemmtilegri borg Skúli Helgason skrifar Skoðun Drögum úr svifryksmengun frá umferð heilsunnar vegna Þröstur Þorsteinsson skrifar Skoðun Að fara í stríð við sjálfan sig Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Þú hengir ekki bakara fyrir smið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvaða menntakerfi kæri þingmaður? Hermann Austmar skrifar Skoðun Friðarfundur utanríkisráðherra Íslands og Palestínu og leiðtogablæti Júlíus Valsson skrifar Skoðun Nýtt Reykjavíkurmódel í leikskólamálum Andri Reyr Haraldsson,Óskar Hafnfjörð Gunnarsson skrifar Skoðun Móðurást, skömm og verkjalyf Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Framsókn sem þjónar fólki, ekki kerfum Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Af hverju ætti Gylfi Þór Sigurðsson að fá aftur tækifæri í landsliðinu? Sölvi Breiðfjörð skrifar Skoðun Samfélagsmiðlar og ósýnilegu börnin Ásdís Bergþórsdóttir skrifar Skoðun Ég þori að veðja Jóhann Karl Ásgeirsson Gígja skrifar Skoðun Munum eftir baráttu kvenna alltaf og alls staðar Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Verkfærið sem vantar í fjármálastjórnun sveitarfélaga Marín Rós Eyjólfsdóttir skrifar Skoðun Að klúðra með stæl í tilefni alþjóðlega Mistakadagsins Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kvartað yfir erlendum aðilum? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar skynjun ráðherra verður að lögum Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Frá torfkofum til tækifæra Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétthafar framtíðarinnar Erna Mist skrifar Skoðun Er íslenskt samfélag barnvænt? Salvör Nordal skrifar Skoðun Ákall til forsætisráðherra - konur í skugga heilbrigðiskerfisins Auður Gestsdóttir skrifar Skoðun Fálmandi í myrkrinu? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Milljarðar af almannafé í rekstur Fjölskyldu- og húsdýragarðsins Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Göngudeild gigtar - með þér í liði! Pétur Jónsson skrifar Skoðun Börn og steinefnadrykkir: Yfirlýsing frá næringarfræðingum Hópur næringarfræðinga skrifar Skoðun Fámenn sveitarfélög eru öflug og vel rekin sveitarfélög Haraldur Þór Jónsson skrifar Skoðun Margar íslenskur Sigurjón Njarðarson skrifar Sjá meira
Venjulega þykir það góður siður að lesa greinar sem maður hyggst svara áður en maður svarar þeim. Hins vegar má ljóst vera að sumir hafa það ekki að leiðarljósi. Til að mynda minn góði vinur Ole Anton Bieltvedt. Ég fjallaði þannig um það í grein á Vísir.is í gær að reglur Evrópusambandsins væru óumsemjanlegar þegar ný ríki gengju þar inn. Þar vitnaði ég beint til orða sambandsins sjálfs, nánar tiltekið bæklings sem það hefur gefið út til þess að útskýra inngönguferlið. Ole hefði ljóslega afar gott af því að kynna sér efni hans: „Viðfangsefni samningaviðræðna um inngöngu [í Evrópusambandið] er geta umsóknarríkis til þess að standa undir þeim skuldbindingum sem fylgja veru í sambandinu. Hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Viðræðurnar snúast um skilyrði og tímasetningar upptöku, innleiðingar og framkvæmdar umsóknarríkis á reglum Evrópusambandsins – um 100.000 blaðsíður af þeim. Og þessar reglur (einnig þekktar undir heitinu acquis, franska fyrir „það sem hefur verið samþykkt“) eru ekki umsemjanlegar.“ Fram kemur enn fremur að hvað umsóknarríki að Evrópusambandinu varði snúizt viðræðurnar fyrst og fremst um það með hvaða hætti og hvenær reglur sambandsins séu teknar upp og innleiddar. Fyrir Evrópusambandið sé hins vegar mikilvægt að tryggt sé að umsóknarríkið standi við umsamdar tímasetningar þegar komi að innleiðingu á reglum sambandsins. Með öðrum orðum snúast viðræðurnar þannig einungis um það hvernig og hvenær umsóknarríkið undirgengst regluverk þess en ekki hvort það geri það. Varanlegar undanþágur ekki í boði Fullyrt er í svargrein Oles í gær að ég hafi sagt að svonefndar sérlausnir væru ekki í boði þegar ríki gengju í Evrópusambandið og um það snýst öll grein hans. Hins vegar er það alls ekki rétt eins og Ole vissi hefði hann haft fyrir því að lesa greinina mína. Þvert á móti sagði ég einmitt, og vitnaði í gögn sambandsins, að hægt væri að ná fram sérlausnum, sem í Brussel eru reyndar allajafna kallaðar sérstakar aðlaganir, sem og tímabundnum aðlögunum sem yrðu hins vegar að rúmast innan regluverks Evrópusambandsins. Hitt er svo annað mál að ég sagði vissulega að varanlegar undanþágur frá yfirstjórn Evrópusambandsins og regluverki þess væru ekki í boði og vísaði þar bæði í ítrekuð ummæli forystumanna sambandsins um að slíkt væri ekki í boði fyrir umsóknarríki og reynslu ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Ólíkt varanlegum undaþágum fela sérstakar aðlaganir aðeins í sér tæknilega útfærslu á upptöku tiltekinna reglna Evrópusambandsins innan ramma þeirra og breyta engu um það að umsónarríkið fer undir vald sambandsins. Til dæmis benti ég á það að í viðræðuramma Evrópusambandsins vegna umsóknar Íslands um inngöngu í sambandið á sínum tíma hefði komið skýrt fram að taka yrði upp allt regluverk þess. Kæmi til sérstakra aðlagana í þeim efnum yrðu þær að rúmast innan ramma regluverksins sem fyrr segir. Tímabundin aðlögun að því yrði að vera „takmörkuð að tíma og umfangi“ og væri einungis í boði í undantekningartilfellum. Í öllum tilfellum mætti slíkt hvorki fela í sér breytingar á reglum sambandsins né stefnumörkun þess. Evrópusambandið ræður ferðinni Fram kemur í grein Oles að Danir hafi fengið nokkrar undanþágur þegar þeir gengu í Evrópusambandið (raunar forvera þess) á sínum tíma. Þar á meðal frá evrunni. Þá hafi verið samþykkt að hvorki Færeyjar né Grænland yrðu hluti þess. Undanþágurnar voru þó veittar í tengslum við samþykkt Maastricht-sáttmálans um tveimur áratugum síðar eftir höfnun Dana á honum í þjóðaratkvæði. Færeyjar fengu heimastjórn eftir síðari heimsstyrjöldina og vildu ekki í sambandið og Grænland vildi úr því þegar það hlaut heimastjórn. Varðandi heimskautalandbúnaðinn, sem Ole nefnir í tengslum við Svía og Finna, felur hann í sér að ríkjum innan Evrópusambandsins sé heimilt að styrkja landbúnað sinn norðan 62. breiddargráðu með eigin skattfé til viðbótar við styrki þess. Stuðningurinn er bundinn í reglugerð sem sambandið setur og ákveður öll skilyrði fyrir. Þar á meðal umfang hans en ekkert lágmark er í þeim efnum, einungis hámark. Fyrir vikið getur stuðningurinn fallið alfarið á brott með breyttri stefnu þess og lagasetningu í landbúnaðarmálum. Hvað Möltu varðar fékk landið ekki undanþágu frá stjórn Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum. Gert er ráð fyrir verndarsvæði innan 25 mílna frá ströndum landsins sem felur ekki í sér undanþágu frá reglu sambandsins um jafnan aðgang ríkja þess að fiskimiðum. Miðað er við stærð fiskibáta og mega einungis bátar sem eru innan við 12 metrar að lengd veiða innan 12-25 mílna. Hafa útgerðir í öðrum ríkjum sambandsins ekki séð sér hag í því að senda svo smáa báta til veiða við landið þrátt fyrir að hafa fullan rétt til þess. Marklausar upplýsingar frá ESB? Með öðrum orðum er deginum ljósara að sérstakar aðlaganir, eða það sem Ole kallar sérlausnir, væru engan veginn til þess fallnar að tryggja hagsmuni okkar Íslendinga kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið. Fyrir utan annað myndu þær sem fyrr segir engu breyta um það að við færum undir vald sambandsins og yrðu að rúmast inna regluverks þess. Þá er rétt að rifja upp þá staðreynd að vægi ríkja innan Evrópusambandsins fer fyrst og fremst eftir íbúafjölda þeirra sem myndi henta Íslandi afskaplega illa. Hvað annars varðar skýrslu sem unnin var um Evrópusambandið á vettvangi Sjálfstæðisflokksins árið 2009 varð hún ekki til á landsfundi flokksins það ár eins og Ole vill meina heldur í aðdraganda hans. Voru skýrsluhöfundar ítrekað gerðir afturreka með tillögur að stefnu flokksins í anda skýrslunnar á fundinum. Sjálfur sat ég hann og varð vitni að þeirri atburðarás. Mikil slagsíða var á nefndinni sem samdi skýrsluna og var síðar viðurkennt að markmiðið með skýrslunni hefði verið að breyta stefnu flokksins. Það mistókst. Vert er að árétta það að lokum að greinin mín er reist á gögnum frá Evrópusambandinu sjálfu. Til að mynda bæði það að reglur sambandsins séu óumsemjanlegar og að sérstakar aðlaganir verði að rúmast innan regluverksins sem enn fremur er að sama skapi reynsla þeirra ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Með því að hafna því er Ole þannig í raun ekki að andmæla mér heldur Evrópusambandinu. Vandséð er hvernig það geta talizt meðmæli með inngöngu í sambandið ef ekkert er að marka það sem þaðan kemur. Höfundur er sagnfræðingur og alþjóðastjórnmálafræðingur (MA í alþjóðasamskiptum með áherzlu á Evrópufræði og öryggis- og varnarmál).
Skoðun Friðarfundur utanríkisráðherra Íslands og Palestínu og leiðtogablæti Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Nýtt Reykjavíkurmódel í leikskólamálum Andri Reyr Haraldsson,Óskar Hafnfjörð Gunnarsson skrifar
Skoðun Af hverju ætti Gylfi Þór Sigurðsson að fá aftur tækifæri í landsliðinu? Sölvi Breiðfjörð skrifar
Skoðun Ákall til forsætisráðherra - konur í skugga heilbrigðiskerfisins Auður Gestsdóttir skrifar
Skoðun Milljarðar af almannafé í rekstur Fjölskyldu- og húsdýragarðsins Friðjón R. Friðjónsson skrifar