Hvernig og hvenær en ekki hvort Hjörtur J. Guðmundsson skrifar 15. júlí 2024 07:30 Venjulega þykir það góður siður að lesa greinar sem maður hyggst svara áður en maður svarar þeim. Hins vegar má ljóst vera að sumir hafa það ekki að leiðarljósi. Til að mynda minn góði vinur Ole Anton Bieltvedt. Ég fjallaði þannig um það í grein á Vísir.is í gær að reglur Evrópusambandsins væru óumsemjanlegar þegar ný ríki gengju þar inn. Þar vitnaði ég beint til orða sambandsins sjálfs, nánar tiltekið bæklings sem það hefur gefið út til þess að útskýra inngönguferlið. Ole hefði ljóslega afar gott af því að kynna sér efni hans: „Viðfangsefni samningaviðræðna um inngöngu [í Evrópusambandið] er geta umsóknarríkis til þess að standa undir þeim skuldbindingum sem fylgja veru í sambandinu. Hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Viðræðurnar snúast um skilyrði og tímasetningar upptöku, innleiðingar og framkvæmdar umsóknarríkis á reglum Evrópusambandsins – um 100.000 blaðsíður af þeim. Og þessar reglur (einnig þekktar undir heitinu acquis, franska fyrir „það sem hefur verið samþykkt“) eru ekki umsemjanlegar.“ Fram kemur enn fremur að hvað umsóknarríki að Evrópusambandinu varði snúizt viðræðurnar fyrst og fremst um það með hvaða hætti og hvenær reglur sambandsins séu teknar upp og innleiddar. Fyrir Evrópusambandið sé hins vegar mikilvægt að tryggt sé að umsóknarríkið standi við umsamdar tímasetningar þegar komi að innleiðingu á reglum sambandsins. Með öðrum orðum snúast viðræðurnar þannig einungis um það hvernig og hvenær umsóknarríkið undirgengst regluverk þess en ekki hvort það geri það. Varanlegar undanþágur ekki í boði Fullyrt er í svargrein Oles í gær að ég hafi sagt að svonefndar sérlausnir væru ekki í boði þegar ríki gengju í Evrópusambandið og um það snýst öll grein hans. Hins vegar er það alls ekki rétt eins og Ole vissi hefði hann haft fyrir því að lesa greinina mína. Þvert á móti sagði ég einmitt, og vitnaði í gögn sambandsins, að hægt væri að ná fram sérlausnum, sem í Brussel eru reyndar allajafna kallaðar sérstakar aðlaganir, sem og tímabundnum aðlögunum sem yrðu hins vegar að rúmast innan regluverks Evrópusambandsins. Hitt er svo annað mál að ég sagði vissulega að varanlegar undanþágur frá yfirstjórn Evrópusambandsins og regluverki þess væru ekki í boði og vísaði þar bæði í ítrekuð ummæli forystumanna sambandsins um að slíkt væri ekki í boði fyrir umsóknarríki og reynslu ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Ólíkt varanlegum undaþágum fela sérstakar aðlaganir aðeins í sér tæknilega útfærslu á upptöku tiltekinna reglna Evrópusambandsins innan ramma þeirra og breyta engu um það að umsónarríkið fer undir vald sambandsins. Til dæmis benti ég á það að í viðræðuramma Evrópusambandsins vegna umsóknar Íslands um inngöngu í sambandið á sínum tíma hefði komið skýrt fram að taka yrði upp allt regluverk þess. Kæmi til sérstakra aðlagana í þeim efnum yrðu þær að rúmast innan ramma regluverksins sem fyrr segir. Tímabundin aðlögun að því yrði að vera „takmörkuð að tíma og umfangi“ og væri einungis í boði í undantekningartilfellum. Í öllum tilfellum mætti slíkt hvorki fela í sér breytingar á reglum sambandsins né stefnumörkun þess. Evrópusambandið ræður ferðinni Fram kemur í grein Oles að Danir hafi fengið nokkrar undanþágur þegar þeir gengu í Evrópusambandið (raunar forvera þess) á sínum tíma. Þar á meðal frá evrunni. Þá hafi verið samþykkt að hvorki Færeyjar né Grænland yrðu hluti þess. Undanþágurnar voru þó veittar í tengslum við samþykkt Maastricht-sáttmálans um tveimur áratugum síðar eftir höfnun Dana á honum í þjóðaratkvæði. Færeyjar fengu heimastjórn eftir síðari heimsstyrjöldina og vildu ekki í sambandið og Grænland vildi úr því þegar það hlaut heimastjórn. Varðandi heimskautalandbúnaðinn, sem Ole nefnir í tengslum við Svía og Finna, felur hann í sér að ríkjum innan Evrópusambandsins sé heimilt að styrkja landbúnað sinn norðan 62. breiddargráðu með eigin skattfé til viðbótar við styrki þess. Stuðningurinn er bundinn í reglugerð sem sambandið setur og ákveður öll skilyrði fyrir. Þar á meðal umfang hans en ekkert lágmark er í þeim efnum, einungis hámark. Fyrir vikið getur stuðningurinn fallið alfarið á brott með breyttri stefnu þess og lagasetningu í landbúnaðarmálum. Hvað Möltu varðar fékk landið ekki undanþágu frá stjórn Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum. Gert er ráð fyrir verndarsvæði innan 25 mílna frá ströndum landsins sem felur ekki í sér undanþágu frá reglu sambandsins um jafnan aðgang ríkja þess að fiskimiðum. Miðað er við stærð fiskibáta og mega einungis bátar sem eru innan við 12 metrar að lengd veiða innan 12-25 mílna. Hafa útgerðir í öðrum ríkjum sambandsins ekki séð sér hag í því að senda svo smáa báta til veiða við landið þrátt fyrir að hafa fullan rétt til þess. Marklausar upplýsingar frá ESB? Með öðrum orðum er deginum ljósara að sérstakar aðlaganir, eða það sem Ole kallar sérlausnir, væru engan veginn til þess fallnar að tryggja hagsmuni okkar Íslendinga kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið. Fyrir utan annað myndu þær sem fyrr segir engu breyta um það að við færum undir vald sambandsins og yrðu að rúmast inna regluverks þess. Þá er rétt að rifja upp þá staðreynd að vægi ríkja innan Evrópusambandsins fer fyrst og fremst eftir íbúafjölda þeirra sem myndi henta Íslandi afskaplega illa. Hvað annars varðar skýrslu sem unnin var um Evrópusambandið á vettvangi Sjálfstæðisflokksins árið 2009 varð hún ekki til á landsfundi flokksins það ár eins og Ole vill meina heldur í aðdraganda hans. Voru skýrsluhöfundar ítrekað gerðir afturreka með tillögur að stefnu flokksins í anda skýrslunnar á fundinum. Sjálfur sat ég hann og varð vitni að þeirri atburðarás. Mikil slagsíða var á nefndinni sem samdi skýrsluna og var síðar viðurkennt að markmiðið með skýrslunni hefði verið að breyta stefnu flokksins. Það mistókst. Vert er að árétta það að lokum að greinin mín er reist á gögnum frá Evrópusambandinu sjálfu. Til að mynda bæði það að reglur sambandsins séu óumsemjanlegar og að sérstakar aðlaganir verði að rúmast innan regluverksins sem enn fremur er að sama skapi reynsla þeirra ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Með því að hafna því er Ole þannig í raun ekki að andmæla mér heldur Evrópusambandinu. Vandséð er hvernig það geta talizt meðmæli með inngöngu í sambandið ef ekkert er að marka það sem þaðan kemur. Höfundur er sagnfræðingur og alþjóðastjórnmálafræðingur (MA í alþjóðasamskiptum með áherzlu á Evrópufræði og öryggis- og varnarmál). Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hjörtur J. Guðmundsson Evrópusambandið Mest lesið Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Á uppgjör frá TR að koma eldri borgurum á óvart? Björn Snæbjörnsson Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð Skoðun Ritunarramminn - verkfæri fyrir kennara! Katrín Ósk Þráinsdóttir Skoðun Ráðalaus ráðherra Högni Elfar Gylfason Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Nokkur orð um stöðuna Dögg Þrastardóttir skrifar Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun #blessmeta – þriðja grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvernig tryggir þú stærstu fjárfestingu lífins? Berglind Halla Elíasdóttir skrifar Skoðun Ritunarramminn - verkfæri fyrir kennara! Katrín Ósk Þráinsdóttir skrifar Skoðun Hvalveiðar eru ekki mannréttindi. Þetta er atvinnugrein sem hefur mistekist Ed Goodall skrifar Skoðun Feluleikur Þorgerðar Katrínar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ráðalaus ráðherra Högni Elfar Gylfason skrifar Skoðun Spólum til baka Snævar Ingi Sveinsson skrifar Skoðun Sögulegur dómur Hæstaréttar – staðfestir sjálfstæði Alþingis Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Að vera fatlaður á Íslandi er full vinna Birna Ösp Traustadóttir skrifar Skoðun Sæluríkið Ísland Einar Helgason skrifar Skoðun Áskorun til Alþingis: Tryggið almannahagsmuni - afnemið samkeppnisundanþágu afurðastöðvanna Benedikt S. Benediktsson,Breki Karlsson,Halla Gunnarsdóttir,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Stormurinn gegn stóðhryssunni Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Kallið þið þetta fjölbreytni? Hermann Borgar Jakobsson skrifar Skoðun Til varnar Eyjafjöllum - og Íslandi öllu Pétur Jónasson skrifar Skoðun Réttlætið sem refsar Jóni Hjálmar Vilhjálmsson skrifar Skoðun Guðmundur Hrafn Arngrímsson er maður sem hefur aldrei rúllað sexum Kristján Blöndal skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm með titrandi tár Katrín Matthíasdóttir skrifar Sjá meira
Venjulega þykir það góður siður að lesa greinar sem maður hyggst svara áður en maður svarar þeim. Hins vegar má ljóst vera að sumir hafa það ekki að leiðarljósi. Til að mynda minn góði vinur Ole Anton Bieltvedt. Ég fjallaði þannig um það í grein á Vísir.is í gær að reglur Evrópusambandsins væru óumsemjanlegar þegar ný ríki gengju þar inn. Þar vitnaði ég beint til orða sambandsins sjálfs, nánar tiltekið bæklings sem það hefur gefið út til þess að útskýra inngönguferlið. Ole hefði ljóslega afar gott af því að kynna sér efni hans: „Viðfangsefni samningaviðræðna um inngöngu [í Evrópusambandið] er geta umsóknarríkis til þess að standa undir þeim skuldbindingum sem fylgja veru í sambandinu. Hugtakið „samningaviðræður“ getur verið villandi. Viðræðurnar snúast um skilyrði og tímasetningar upptöku, innleiðingar og framkvæmdar umsóknarríkis á reglum Evrópusambandsins – um 100.000 blaðsíður af þeim. Og þessar reglur (einnig þekktar undir heitinu acquis, franska fyrir „það sem hefur verið samþykkt“) eru ekki umsemjanlegar.“ Fram kemur enn fremur að hvað umsóknarríki að Evrópusambandinu varði snúizt viðræðurnar fyrst og fremst um það með hvaða hætti og hvenær reglur sambandsins séu teknar upp og innleiddar. Fyrir Evrópusambandið sé hins vegar mikilvægt að tryggt sé að umsóknarríkið standi við umsamdar tímasetningar þegar komi að innleiðingu á reglum sambandsins. Með öðrum orðum snúast viðræðurnar þannig einungis um það hvernig og hvenær umsóknarríkið undirgengst regluverk þess en ekki hvort það geri það. Varanlegar undanþágur ekki í boði Fullyrt er í svargrein Oles í gær að ég hafi sagt að svonefndar sérlausnir væru ekki í boði þegar ríki gengju í Evrópusambandið og um það snýst öll grein hans. Hins vegar er það alls ekki rétt eins og Ole vissi hefði hann haft fyrir því að lesa greinina mína. Þvert á móti sagði ég einmitt, og vitnaði í gögn sambandsins, að hægt væri að ná fram sérlausnum, sem í Brussel eru reyndar allajafna kallaðar sérstakar aðlaganir, sem og tímabundnum aðlögunum sem yrðu hins vegar að rúmast innan regluverks Evrópusambandsins. Hitt er svo annað mál að ég sagði vissulega að varanlegar undanþágur frá yfirstjórn Evrópusambandsins og regluverki þess væru ekki í boði og vísaði þar bæði í ítrekuð ummæli forystumanna sambandsins um að slíkt væri ekki í boði fyrir umsóknarríki og reynslu ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Ólíkt varanlegum undaþágum fela sérstakar aðlaganir aðeins í sér tæknilega útfærslu á upptöku tiltekinna reglna Evrópusambandsins innan ramma þeirra og breyta engu um það að umsónarríkið fer undir vald sambandsins. Til dæmis benti ég á það að í viðræðuramma Evrópusambandsins vegna umsóknar Íslands um inngöngu í sambandið á sínum tíma hefði komið skýrt fram að taka yrði upp allt regluverk þess. Kæmi til sérstakra aðlagana í þeim efnum yrðu þær að rúmast innan ramma regluverksins sem fyrr segir. Tímabundin aðlögun að því yrði að vera „takmörkuð að tíma og umfangi“ og væri einungis í boði í undantekningartilfellum. Í öllum tilfellum mætti slíkt hvorki fela í sér breytingar á reglum sambandsins né stefnumörkun þess. Evrópusambandið ræður ferðinni Fram kemur í grein Oles að Danir hafi fengið nokkrar undanþágur þegar þeir gengu í Evrópusambandið (raunar forvera þess) á sínum tíma. Þar á meðal frá evrunni. Þá hafi verið samþykkt að hvorki Færeyjar né Grænland yrðu hluti þess. Undanþágurnar voru þó veittar í tengslum við samþykkt Maastricht-sáttmálans um tveimur áratugum síðar eftir höfnun Dana á honum í þjóðaratkvæði. Færeyjar fengu heimastjórn eftir síðari heimsstyrjöldina og vildu ekki í sambandið og Grænland vildi úr því þegar það hlaut heimastjórn. Varðandi heimskautalandbúnaðinn, sem Ole nefnir í tengslum við Svía og Finna, felur hann í sér að ríkjum innan Evrópusambandsins sé heimilt að styrkja landbúnað sinn norðan 62. breiddargráðu með eigin skattfé til viðbótar við styrki þess. Stuðningurinn er bundinn í reglugerð sem sambandið setur og ákveður öll skilyrði fyrir. Þar á meðal umfang hans en ekkert lágmark er í þeim efnum, einungis hámark. Fyrir vikið getur stuðningurinn fallið alfarið á brott með breyttri stefnu þess og lagasetningu í landbúnaðarmálum. Hvað Möltu varðar fékk landið ekki undanþágu frá stjórn Evrópusambandsins í sjávarútvegsmálum. Gert er ráð fyrir verndarsvæði innan 25 mílna frá ströndum landsins sem felur ekki í sér undanþágu frá reglu sambandsins um jafnan aðgang ríkja þess að fiskimiðum. Miðað er við stærð fiskibáta og mega einungis bátar sem eru innan við 12 metrar að lengd veiða innan 12-25 mílna. Hafa útgerðir í öðrum ríkjum sambandsins ekki séð sér hag í því að senda svo smáa báta til veiða við landið þrátt fyrir að hafa fullan rétt til þess. Marklausar upplýsingar frá ESB? Með öðrum orðum er deginum ljósara að sérstakar aðlaganir, eða það sem Ole kallar sérlausnir, væru engan veginn til þess fallnar að tryggja hagsmuni okkar Íslendinga kæmi til þess að Ísland gengi í Evrópusambandið. Fyrir utan annað myndu þær sem fyrr segir engu breyta um það að við færum undir vald sambandsins og yrðu að rúmast inna regluverks þess. Þá er rétt að rifja upp þá staðreynd að vægi ríkja innan Evrópusambandsins fer fyrst og fremst eftir íbúafjölda þeirra sem myndi henta Íslandi afskaplega illa. Hvað annars varðar skýrslu sem unnin var um Evrópusambandið á vettvangi Sjálfstæðisflokksins árið 2009 varð hún ekki til á landsfundi flokksins það ár eins og Ole vill meina heldur í aðdraganda hans. Voru skýrsluhöfundar ítrekað gerðir afturreka með tillögur að stefnu flokksins í anda skýrslunnar á fundinum. Sjálfur sat ég hann og varð vitni að þeirri atburðarás. Mikil slagsíða var á nefndinni sem samdi skýrsluna og var síðar viðurkennt að markmiðið með skýrslunni hefði verið að breyta stefnu flokksins. Það mistókst. Vert er að árétta það að lokum að greinin mín er reist á gögnum frá Evrópusambandinu sjálfu. Til að mynda bæði það að reglur sambandsins séu óumsemjanlegar og að sérstakar aðlaganir verði að rúmast innan regluverksins sem enn fremur er að sama skapi reynsla þeirra ríkja sem sótt hafa um inngöngu í það. Með því að hafna því er Ole þannig í raun ekki að andmæla mér heldur Evrópusambandinu. Vandséð er hvernig það geta talizt meðmæli með inngöngu í sambandið ef ekkert er að marka það sem þaðan kemur. Höfundur er sagnfræðingur og alþjóðastjórnmálafræðingur (MA í alþjóðasamskiptum með áherzlu á Evrópufræði og öryggis- og varnarmál).
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar
Skoðun Kynbundinn munur í tekjum á efri árum Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Hvalveiðar eru ekki mannréttindi. Þetta er atvinnugrein sem hefur mistekist Ed Goodall skrifar
Skoðun Áskorun til Alþingis: Tryggið almannahagsmuni - afnemið samkeppnisundanþágu afurðastöðvanna Benedikt S. Benediktsson,Breki Karlsson,Halla Gunnarsdóttir,Ólafur Stephensen skrifar
Skoðun Guðmundur Hrafn Arngrímsson er maður sem hefur aldrei rúllað sexum Kristján Blöndal skrifar
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun