Hik er sama og tap Ingólfur Sverrisson skrifar 5. júlí 2024 13:01 Í skoðanaskiptum okkar Hjartar J. Guðmundssonar um hugsanlega aðild Íslands að ESB segir hann í síðasta pistli að ég haldi því fram að lögbundið atkvæðavægi ríkja sambandsins skipti engu máli í samskiptum þjóðanna á þeim vettvangi. Þessu hef ég aldrei haldið fram en aftur á móti bent á að ekki væri nægjanlegt að setjast niður við reiknivélar á vef ráðherraráðsins, skoða þar atkvæðavægi hvers ríkis og ríkjanna í heild og tölulega yfirburði þeirra gagnvart minni þjóðum. Á honum er að skilja að það sem þar komi fram væri eina raunhæfa viðmiðið og því lítið annað en tímaeyðsla að reyna nokkuð til að vinna hagsmunamálum smáþjóðar eins og Íslands fylgis innan samtakanna. Smæð okkar væri svo augljós að engu skipti hversu vasklega við berðumst þar fyrir okkar málum því þau yrðu alltaf borin atkvæðum samkvæmt lögmálum reiknivélarinnar. Auðvitað er slík vanmáttarkennd sorgleg því mörg dæmi eru um að minni þjóðirnar hafa tekið sig saman innan ESB og haft áhrif á niðurstöður. Það gerist með því að móta samstöðu fulltrúa þeirra, safna saman rökum og berjast fyrir þeim. Á þetta hef ég verið að leggja áherslu í málfutningi mínum ásamt því að við verðum virkir meðlimir í samtökunum en ekki með einhverskonar aukaaðild, húkandi áhrifalaus fram á göngum eins og niðursetningar. Hjala þar við reiknivélina góðu og játa sig svo sigraða fyrir fram með glæsibrag! Nú virðist það verða orðin sérstök íþrótt að leita logandi ljósi að málefnum sem stærri þjóðirnar náðu fram eins og Hjörtur hefur gert samviskusamlega í löngu máli í spjalli okkar. Auðvitað væri hægur vandi að telja upp önnur málefni sem minni þjóðirnar hafa knúið fram og sýna fram á að barátta þeirra hefur oft borið árangur. Nægir til dæmis að minnast þess þegar stóru þjóðirnar innan ESB lögðu til um árið að heilmikið styrkjakerfi yrði sett á stofn í sambandi við Covid en smærri þjóðirnar leist ekki á, sameinuðust um að vísa því frá og þær stærri urðu að láta í minni pokann. Þannig gerast nú kaupin á þeirri eyri sem við köllum ESB í daglegu tali og ekki á vísan að róa að treysta einasta á atkvæðavægið. Í fullkomnum heimi ríkir ekki ágreiningur, fátt um álitamál og allt liðast fram eins og í draumi. Þannig er nú lífið ekki í raun og því verður stundum að sætta sig við málamiðlanir, fá ekki allt sitt fram og una því sem ekki er hægt að breyta. Hitt er þó undrunarefni þegar minn ágæti viðmælandi segir lítið að byggja á reglum ESB um hlutfallslegan stöðugleika vegna þess að hægt er að breyta henni og jafnvel fella niður. Hún er nú samt í fullu gildi og ekki vitað til þess að breyting verði þar á. Reglan hefur hingað til verið höfð til viðmiðunar um framkvæmd fiskveiðistefnu bandalagsins og ótímabært að fullyrða að hún gufi upp og hræða þannig úr sér líftóruna. Af sjálfu leiðir að felli ESB umrædda reglu niður varðandi framkvæmd fiskveiðistefnu gagnvart Íslandi þá er sjálfhætt því við viljum sjálf hafa stjórn á okkar fiskveiðum eins og mörg smærri ríki innan ESB gera í raun í dag. En að hafa ekki kjark til að ræða málið við ESB vegna þess að bandalagið gæti kannski og hugsanlega breytt reglugerðinni um hlutfallslegan stöðugleika verður vart skilgreind annað en töluvert mikil svartsýni eða jafnvel heigulsháttur. Ekki mikil reisn yfir slíkri framgöngu. Nú mætti ætla að allt þetta hik gagnvart því að taka fullan og eðlilegan þátt í hinu merkilega starfi innan ESB sæki styrk til þjóðarinnar; hún sé með böggum hildar yfir slíkri samvinnu og tortryggi allt sem frá ESB kemur. Nei, ekki kemur það heim og saman við þá staðreynd að glænýjar skoðankannanir hafa leitt í ljós að afgerandi meirihluti þjóðarinnar vill láta reyna á samningaviðræður um fulla aðild að ESB hið snarasta. Íslenska þjóðin veit sem er að hún mun sjálf hafa síðasta orðið um væntanlegan samning og vill losa málið úr þeim læðingi sem það er nú bundið í, ganga til samningaviðræðna með fullri reisn og djörfung fullvalda þjóðar. Höfundur er eftirlaunaþegi og fyrrum forstöðumaður samtaka fyrirtækja í málm- og skipaiðnaði. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Evrópusambandið Ingólfur Sverrisson Mest lesið Samtökin 78 verðlauna sögufölsun Böðvar Björnsson Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson Skoðun Hvað er lýðskóli eiginlega? Margrét Gauja Magnúsdóttir Skoðun Varað við embætti sérstaks saksóknara Gestur Jónsson Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Afstaða – á vaktinni í 20 ár Arndís Vilhjálmsdóttir,Guðbjörg Sveinsdóttir Skoðun Kærum og beitum Ísrael viðskiptabanni! Pétur Heimisson Skoðun Skoðun Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir skrifar Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er lýðskóli eiginlega? Margrét Gauja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Búum til pláss fyrir framtíðina Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Hættuleg ofnotkun svefnlyfja á Íslandi Drífa Sigfúsdóttir skrifar Skoðun Kveikjum neistann um allt land Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ætlar Ísland að fara sömu leið og Evrópa í útlendingamálum? Kári Allansson skrifar Skoðun Samtökin 78 verðlauna sögufölsun Böðvar Björnsson skrifar Skoðun Afstaða – á vaktinni í 20 ár Arndís Vilhjálmsdóttir,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Varað við embætti sérstaks saksóknara Gestur Jónsson skrifar Skoðun Út af sporinu en ekki týnd að eilífu María Helena Mazul skrifar Skoðun Meira að segja formaður Viðreisnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gaza sveltur til dauða - Tími bréfaskrifta er löngu liðinn Magnús Magnússon,Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Steypuklumpablætið í borginni Ragnhildur Alda María Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Kærum og beitum Ísrael viðskiptabanni! Pétur Heimisson skrifar Skoðun Blæðandi vegir Sigþór Sigurðsson skrifar Skoðun Fái einstaklingar sem eru hættulegir sjálfum sér ekki viðeigandi búsetuúrræði blasir við mikill harmleikur Elínborg Björnsdóttir skrifar Skoðun Hroki og hleypidómar - syngur Jónas Sen? Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Sveitarfélög gegna lykilhlutverki í vistvænni mannvirkjagerð Guðrún Lilja Kristinsdóttir,Bergþóra Góa Kvaran skrifar Skoðun „Nýtt veiðigjald: sátt byggð á hagkvæmni“ Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Opinber áskorun til prófessorsins Brynjar Karl Sigurðsson skrifar Skoðun Nærvera Héðinn Unnsteinsson skrifar Skoðun Þegar Dagur lét mig hrasa á gangstéttarhellu Björn Teitsson skrifar Skoðun Þessi jafnlaunavottun... Sunna Arnardottir skrifar Skoðun Heilsuspillandi minnisleysi í boði Sjálfstæðisflokksins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun #BLESSMETA – fyrsta grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Dáleiðsla er ímyndun ein Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Í skoðanaskiptum okkar Hjartar J. Guðmundssonar um hugsanlega aðild Íslands að ESB segir hann í síðasta pistli að ég haldi því fram að lögbundið atkvæðavægi ríkja sambandsins skipti engu máli í samskiptum þjóðanna á þeim vettvangi. Þessu hef ég aldrei haldið fram en aftur á móti bent á að ekki væri nægjanlegt að setjast niður við reiknivélar á vef ráðherraráðsins, skoða þar atkvæðavægi hvers ríkis og ríkjanna í heild og tölulega yfirburði þeirra gagnvart minni þjóðum. Á honum er að skilja að það sem þar komi fram væri eina raunhæfa viðmiðið og því lítið annað en tímaeyðsla að reyna nokkuð til að vinna hagsmunamálum smáþjóðar eins og Íslands fylgis innan samtakanna. Smæð okkar væri svo augljós að engu skipti hversu vasklega við berðumst þar fyrir okkar málum því þau yrðu alltaf borin atkvæðum samkvæmt lögmálum reiknivélarinnar. Auðvitað er slík vanmáttarkennd sorgleg því mörg dæmi eru um að minni þjóðirnar hafa tekið sig saman innan ESB og haft áhrif á niðurstöður. Það gerist með því að móta samstöðu fulltrúa þeirra, safna saman rökum og berjast fyrir þeim. Á þetta hef ég verið að leggja áherslu í málfutningi mínum ásamt því að við verðum virkir meðlimir í samtökunum en ekki með einhverskonar aukaaðild, húkandi áhrifalaus fram á göngum eins og niðursetningar. Hjala þar við reiknivélina góðu og játa sig svo sigraða fyrir fram með glæsibrag! Nú virðist það verða orðin sérstök íþrótt að leita logandi ljósi að málefnum sem stærri þjóðirnar náðu fram eins og Hjörtur hefur gert samviskusamlega í löngu máli í spjalli okkar. Auðvitað væri hægur vandi að telja upp önnur málefni sem minni þjóðirnar hafa knúið fram og sýna fram á að barátta þeirra hefur oft borið árangur. Nægir til dæmis að minnast þess þegar stóru þjóðirnar innan ESB lögðu til um árið að heilmikið styrkjakerfi yrði sett á stofn í sambandi við Covid en smærri þjóðirnar leist ekki á, sameinuðust um að vísa því frá og þær stærri urðu að láta í minni pokann. Þannig gerast nú kaupin á þeirri eyri sem við köllum ESB í daglegu tali og ekki á vísan að róa að treysta einasta á atkvæðavægið. Í fullkomnum heimi ríkir ekki ágreiningur, fátt um álitamál og allt liðast fram eins og í draumi. Þannig er nú lífið ekki í raun og því verður stundum að sætta sig við málamiðlanir, fá ekki allt sitt fram og una því sem ekki er hægt að breyta. Hitt er þó undrunarefni þegar minn ágæti viðmælandi segir lítið að byggja á reglum ESB um hlutfallslegan stöðugleika vegna þess að hægt er að breyta henni og jafnvel fella niður. Hún er nú samt í fullu gildi og ekki vitað til þess að breyting verði þar á. Reglan hefur hingað til verið höfð til viðmiðunar um framkvæmd fiskveiðistefnu bandalagsins og ótímabært að fullyrða að hún gufi upp og hræða þannig úr sér líftóruna. Af sjálfu leiðir að felli ESB umrædda reglu niður varðandi framkvæmd fiskveiðistefnu gagnvart Íslandi þá er sjálfhætt því við viljum sjálf hafa stjórn á okkar fiskveiðum eins og mörg smærri ríki innan ESB gera í raun í dag. En að hafa ekki kjark til að ræða málið við ESB vegna þess að bandalagið gæti kannski og hugsanlega breytt reglugerðinni um hlutfallslegan stöðugleika verður vart skilgreind annað en töluvert mikil svartsýni eða jafnvel heigulsháttur. Ekki mikil reisn yfir slíkri framgöngu. Nú mætti ætla að allt þetta hik gagnvart því að taka fullan og eðlilegan þátt í hinu merkilega starfi innan ESB sæki styrk til þjóðarinnar; hún sé með böggum hildar yfir slíkri samvinnu og tortryggi allt sem frá ESB kemur. Nei, ekki kemur það heim og saman við þá staðreynd að glænýjar skoðankannanir hafa leitt í ljós að afgerandi meirihluti þjóðarinnar vill láta reyna á samningaviðræður um fulla aðild að ESB hið snarasta. Íslenska þjóðin veit sem er að hún mun sjálf hafa síðasta orðið um væntanlegan samning og vill losa málið úr þeim læðingi sem það er nú bundið í, ganga til samningaviðræðna með fullri reisn og djörfung fullvalda þjóðar. Höfundur er eftirlaunaþegi og fyrrum forstöðumaður samtaka fyrirtækja í málm- og skipaiðnaði.
Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar
Skoðun Gaza sveltur til dauða - Tími bréfaskrifta er löngu liðinn Magnús Magnússon,Hjálmtýr Heiðdal skrifar
Skoðun Fái einstaklingar sem eru hættulegir sjálfum sér ekki viðeigandi búsetuúrræði blasir við mikill harmleikur Elínborg Björnsdóttir skrifar
Skoðun Sveitarfélög gegna lykilhlutverki í vistvænni mannvirkjagerð Guðrún Lilja Kristinsdóttir,Bergþóra Góa Kvaran skrifar
Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir Skoðun