Gott fyrir umhirðu skófatnaðar að stíga í hundaskít Þorkell Steindal skrifar 17. janúar 2024 13:30 Ef maður pælir í því, er þá ekki bara gott fyrir alla að stíga í hundaskít? og fá með því hvatningu til þess að þrífa skónna sína og fyrst fólk er nú farið að þrífa skónna er þá ekki líklegt að það skelli kannski einni umferð af skóáburði eða olíu á leðrið? Sennilega ekki, og þessi fyrirsögn og fyrsta klausa voru ætlaðar til þess að plata þig lesandi góður til þess að byrja að lesa þennan pistil. Ég held að við getum öll verið sammála um það að ofan rituð fullyrðing á ekki við um flesta þá sem stíga í hundaskít og enn fremur að þakklæti til þeirra sem skildu hann eftir sé ekki ofarlega í hugum fólks. Fyrir okkur sem eru með hunda er útbreiðsla matarafganga á pari við takmarkaða gleði þeirra sem stíga í hundaskít. Ég geri ráð fyrir því að fólk sé að dreifa matarafgöngum út um allar jarðir af góðum hug en gerir sér ekki grein fyrir afleiðingum þess fyrir fjórfættu vini okkar. Nú heyri ég fólk hugsa með sér “fólk á bara að fylgjast með hundunum sínum” og það er alveg rétt. Auðvitað eigum við að fylgjast með þeim og það er okkar hlutverk sem hunda eigendur að passa upp á þessa vitleysinga. En hvað með okkur sem ekki sjá? Ég er með leiðsöguhund sem ég geng mikið með. Hluta af hverjum göngutúr fær hann að vera venjulegur hundur og snuðra um í löngum taumi. Nú hefur það verið að gerast, hvað eftir annað að hann hefur fundið matarafganga í miður kræsilegu ástandi, borðað þá og fengið í magann. Nú heyri ég fólk aftur hugsa “er þetta ekki almennilega þjálfaður hundur?”, jú hann er það svo sannarlega en best þjálfaði hundur í heimi er samt hundur. Í samtali sem ég átti um daginn þar sem ég var að nöldra yfir þessu málefni taldi viðmælandi minn að hundurinn myndi nú læra af þessu. Nei, engin hætta á því. Hundar virka ekki þannig, allavega ekki Labradorar og á þetta við um flesta hunda. Þetta eru skepnur sem eru í núinu og tengja ekki við leiðinlegar afleiðingar löngu seinna. Þó að ég hafi, í dýpstu hugarfylgsnum mínum, blótað þeim sem eru að skilja eftir mat í sand og ösku þá geri ég mér grein fyrir því að þetta er gert með góðum hug. Það er verið að skilja þetta eftir fyrir fuglana, krumma og útigangs ketti. Allt í lagi en getum við þá sammælst um að setja þetta einhvers staðar þar sem hundarnir komast ekki í þetta. Ég get af sjálfsögðu ekki rifið kjaft yfir því að fólk geri þetta í garðinum heima hjá sér og bendi á að ef ykkur finnst ógeðslegt að hafa úldnandi matarafganga í garðinum hjá ykkur væri þá ekki hægt að yfirfæra það yfir á aðra staði? Málið er að þetta er ekki bara orsakavaldur að óþægindum og veseni fyrir hundaeigendur heldur veldur þetta vanlíðan hjá hundunum, er heilsuspillandi og í sumum tilfellum hættulegt. Nú er ég aftur kominn inn í huga lesenda og heyri þar “hva, nokkrar brauðsneiðar ættu nú ekki að skaða neinn” og það er rétt, nema kannski greyið fuglana sem eru nú orðin auðveld bráð fyrir ketti. En málið er að þetta eru ekki bara nokkrar brauðsneiðar. Kótilettur, læri, hryggur og allskonar afgangar eru á víð og dreif og hef ég meira að segja þurft að fjarlægja heilan kalkún sem hundurinn minn fann uppi á veðurstofu hæð. Hvernig þessi kalkúnn andaði þarna er efni í annan pistil. Það er ekki gott fyrir neinn að borða matarafganga sem hafa legið úti um lengri eð skemmri tíma en það er ekki það versta. Elduð bein mynda flísar sem valdið geta stórskaða í meltingarvegi hunda. Þið getið rétt ímyndað ykkur hversu varasamt það er að innbyrða hvassar flísar. Í flestum tilfellum gengur þetta niður án teljandi vandræða en ef illa fer er það stór varasamt og veldur róttæku inngripi dýralæknis, uppskurði og þeirri vanlíðan fyrir hundinn, tilkostnaði fyrir eiganda og sálarangist beggja. Sem leiðsöguhundanotandi er þetta alvarlegra atriði fyrir mig en fyrir þá sem ekki eru með vinnuhund. Ég er alls ekki að gera lítið úr alvarleika málsins fyrir gæludýr en bendi hins vegar á það að munurinn er meiri en flestir gera sér grein fyrir. Hundurinn minn er gríðarlega kostnaðarsamt sértækt vinnutæki sem er orðinn eins og framlenging á skynfærum mínum. Við erum saman allan daginn, alla daga árið um kring. Ég vonast til þess að þessi skrif mín vekja fólk til umhugsunar og ýti undir ábyrgðartilfinningu. Sýnum tillitssemi og göngum svo frá okkar gæðum og góðvild í garð svöngu dýranna þannig að tjáning okkar og góðmennska bitni ekki á neinum. Öllum ætti að geta liðið vel í hjarta sýnu við það að taka tillit til leiðsöguhunda og fengið sama feel good kikk út úr því að dreifa ekki skaðlegum og jafnvel hættulegum ómótstæðilegum molum sem valda vanlíðan, veseni og hættu. Þeir sem keyra bíla halda áfram að fara eftir umferðarlögum, við sem eigum hunda höldum áfram að hirða upp eftir þá og göngum frá matarafgöngum af skynsemi og tillitssemi. Að þessu gefnu ætti að vera aðeins auðveldara að búa saman og e.t.v. á góðum degi að þykja pínu vænt um hvert annað. Höfundur er notandi leiðsöguhunds og formaður leiðsöguhundadeildarinnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Málefni fatlaðs fólks Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Sjá meira
Ef maður pælir í því, er þá ekki bara gott fyrir alla að stíga í hundaskít? og fá með því hvatningu til þess að þrífa skónna sína og fyrst fólk er nú farið að þrífa skónna er þá ekki líklegt að það skelli kannski einni umferð af skóáburði eða olíu á leðrið? Sennilega ekki, og þessi fyrirsögn og fyrsta klausa voru ætlaðar til þess að plata þig lesandi góður til þess að byrja að lesa þennan pistil. Ég held að við getum öll verið sammála um það að ofan rituð fullyrðing á ekki við um flesta þá sem stíga í hundaskít og enn fremur að þakklæti til þeirra sem skildu hann eftir sé ekki ofarlega í hugum fólks. Fyrir okkur sem eru með hunda er útbreiðsla matarafganga á pari við takmarkaða gleði þeirra sem stíga í hundaskít. Ég geri ráð fyrir því að fólk sé að dreifa matarafgöngum út um allar jarðir af góðum hug en gerir sér ekki grein fyrir afleiðingum þess fyrir fjórfættu vini okkar. Nú heyri ég fólk hugsa með sér “fólk á bara að fylgjast með hundunum sínum” og það er alveg rétt. Auðvitað eigum við að fylgjast með þeim og það er okkar hlutverk sem hunda eigendur að passa upp á þessa vitleysinga. En hvað með okkur sem ekki sjá? Ég er með leiðsöguhund sem ég geng mikið með. Hluta af hverjum göngutúr fær hann að vera venjulegur hundur og snuðra um í löngum taumi. Nú hefur það verið að gerast, hvað eftir annað að hann hefur fundið matarafganga í miður kræsilegu ástandi, borðað þá og fengið í magann. Nú heyri ég fólk aftur hugsa “er þetta ekki almennilega þjálfaður hundur?”, jú hann er það svo sannarlega en best þjálfaði hundur í heimi er samt hundur. Í samtali sem ég átti um daginn þar sem ég var að nöldra yfir þessu málefni taldi viðmælandi minn að hundurinn myndi nú læra af þessu. Nei, engin hætta á því. Hundar virka ekki þannig, allavega ekki Labradorar og á þetta við um flesta hunda. Þetta eru skepnur sem eru í núinu og tengja ekki við leiðinlegar afleiðingar löngu seinna. Þó að ég hafi, í dýpstu hugarfylgsnum mínum, blótað þeim sem eru að skilja eftir mat í sand og ösku þá geri ég mér grein fyrir því að þetta er gert með góðum hug. Það er verið að skilja þetta eftir fyrir fuglana, krumma og útigangs ketti. Allt í lagi en getum við þá sammælst um að setja þetta einhvers staðar þar sem hundarnir komast ekki í þetta. Ég get af sjálfsögðu ekki rifið kjaft yfir því að fólk geri þetta í garðinum heima hjá sér og bendi á að ef ykkur finnst ógeðslegt að hafa úldnandi matarafganga í garðinum hjá ykkur væri þá ekki hægt að yfirfæra það yfir á aðra staði? Málið er að þetta er ekki bara orsakavaldur að óþægindum og veseni fyrir hundaeigendur heldur veldur þetta vanlíðan hjá hundunum, er heilsuspillandi og í sumum tilfellum hættulegt. Nú er ég aftur kominn inn í huga lesenda og heyri þar “hva, nokkrar brauðsneiðar ættu nú ekki að skaða neinn” og það er rétt, nema kannski greyið fuglana sem eru nú orðin auðveld bráð fyrir ketti. En málið er að þetta eru ekki bara nokkrar brauðsneiðar. Kótilettur, læri, hryggur og allskonar afgangar eru á víð og dreif og hef ég meira að segja þurft að fjarlægja heilan kalkún sem hundurinn minn fann uppi á veðurstofu hæð. Hvernig þessi kalkúnn andaði þarna er efni í annan pistil. Það er ekki gott fyrir neinn að borða matarafganga sem hafa legið úti um lengri eð skemmri tíma en það er ekki það versta. Elduð bein mynda flísar sem valdið geta stórskaða í meltingarvegi hunda. Þið getið rétt ímyndað ykkur hversu varasamt það er að innbyrða hvassar flísar. Í flestum tilfellum gengur þetta niður án teljandi vandræða en ef illa fer er það stór varasamt og veldur róttæku inngripi dýralæknis, uppskurði og þeirri vanlíðan fyrir hundinn, tilkostnaði fyrir eiganda og sálarangist beggja. Sem leiðsöguhundanotandi er þetta alvarlegra atriði fyrir mig en fyrir þá sem ekki eru með vinnuhund. Ég er alls ekki að gera lítið úr alvarleika málsins fyrir gæludýr en bendi hins vegar á það að munurinn er meiri en flestir gera sér grein fyrir. Hundurinn minn er gríðarlega kostnaðarsamt sértækt vinnutæki sem er orðinn eins og framlenging á skynfærum mínum. Við erum saman allan daginn, alla daga árið um kring. Ég vonast til þess að þessi skrif mín vekja fólk til umhugsunar og ýti undir ábyrgðartilfinningu. Sýnum tillitssemi og göngum svo frá okkar gæðum og góðvild í garð svöngu dýranna þannig að tjáning okkar og góðmennska bitni ekki á neinum. Öllum ætti að geta liðið vel í hjarta sýnu við það að taka tillit til leiðsöguhunda og fengið sama feel good kikk út úr því að dreifa ekki skaðlegum og jafnvel hættulegum ómótstæðilegum molum sem valda vanlíðan, veseni og hættu. Þeir sem keyra bíla halda áfram að fara eftir umferðarlögum, við sem eigum hunda höldum áfram að hirða upp eftir þá og göngum frá matarafgöngum af skynsemi og tillitssemi. Að þessu gefnu ætti að vera aðeins auðveldara að búa saman og e.t.v. á góðum degi að þykja pínu vænt um hvert annað. Höfundur er notandi leiðsöguhunds og formaður leiðsöguhundadeildarinnar.
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar