Er sérstök hæfileikamótun í barna- og unglingaíþróttum góð hugmynd? Viðar Halldórsson skrifar 24. nóvember 2023 13:00 Hæfileikamótun (e. talent development) er nýja tískuorðið í íþróttunum. Hugtakið vísar til íþróttaþjálfunar sem leitast við að reyna að hámarka hugsanlegan árangur einstaklinga í íþróttum með sértækri og markvissri þjálfun og umönnun. Hæfileikamótun er mjúkt og aðlaðandi hugtak sem virðist í fyrstu benda til rökréttrar leiðar til að hjálpa ungum iðkendum íþrótta að bæta eigin frammistöðu og ná árangri. Enda heyrist nú víða talað um mikilvægi þess að auka hæfileikamótun ungs íþróttafólks hér á landi. En í hverju felst slík hæfileikamótun? Og er hún æskileg í barna- og unglingastarfi íþrótta? Hæfileikamótun í íþróttum Hæfileikamótun felur í sér að þeir iðkendur sem eru taldir hafa meiri hæfileika en aðrir á ákveðnu sviði íþrótta eru valdir í sérstaka afrekshópa þar sem eiginleikar þeirra eru fóstraðir umfram eiginleika annarra iðkenda sem síður komast í slíka hópa. Þeir sem veljast í slíka hópa fá markvissari og einstaklingsbundnari þjálfun og fræðslu umfram aðra iðkendur sem leiðir til aukinna tækifæra þeirra til að þróa hæfileika sína og ná frekari árangri í íþróttum. Slíkar aðferðir þekkjast víða erlendis en þeim hefur síður verið beitt hér á landi. Þær raddir sem tala fyrir aukinni hæfileikamótun gerast þó sífellt háværari. Slíkar aðferðir eru þó gagnrýniverðar. Sérstaklega þegar þeim er beitt á yngri iðkendur í íþróttum. Í fyrsta lagi, þá byggja hugmyndir um hæfileikamótun á þeirri forsendu að fáum iðkendum er hampað á kostnað fjöldans. Þátttaka í hæfileikamótun er eingöngu í boði fyrir lítinn hluta iðkenda sem veljast í sérstaka afreks- og úrtakshópa. Þannig felur hæfileikamótun í sér nokkurs konar stéttskiptingu í íþróttastarfinu þar sem lítill hópur iðkenda fær meiri tíma, þjónustu, og aðgengi að björgum til að ná lengra, heldur en mikill meirihluti iðkenda. En það skýtur skökku við að koma á slíkri stéttskiptingu í íþróttastarfi, eins og hér á landi, sem er að mestu haldið úti af sveitarfélögum á þeim forsendum að íþróttir séu mikilvægur uppeldisvettvangur fyrir allt ungt fólk, en ekki einungis fyrir fáa útvalda. Í öðru lagi þá er val í slíka afrekshópa hvorki gagnsætt né endilega réttmætt. Hæfileikar (e. talent) eru ekki föst breyta. Það er misjafnt hvað fólk telur til hæfileika frá einum stað til annars, sem og frá einum tíma til annars. Í boltaíþróttum er til að mynda stundum lögð megináhersla á líkamlegan styrk, en á öðrum tímum á hlaupagetu, leikskilning, eða tiltekna tæknilega færni. Hæfileikar einstaklinga þurfa því að rýma við hugmyndir skipuleggjenda um hvað er talið til hæfileika hverju sinni. Því er sumum hampað en öðrum mismunað útfrá því hvaða forsendur eru fyrir matinu í það og það skiptið. Forsendur slíks mats byggja því að hluta til á tilviljunum þar sem sumir iðkendur eru heppnir að þeirra eiginleikar eru taldir til sérstakra hæfileika, en aðrir ekki. Val í hópa á forsendum hæfileikamótunar virkar svo sem hvatning (e. motivation) fyrir þá sem þangað veljast, en hefur öfug áhrif á þá iðkendur sem ekki eru valdir (e. demotivation) - sem getur dregið úr metnaði þeirra og ýtt undir undir ótímabært brottfall úr íþróttum. Þannig fer slík tilhögun að ganga gegn upprunalegum tilgangi íþróttastarfs barna og ungmenna. Í þriðja lagi þá ræður þroskamunur (e. relative age affect), og aðstæðumunur einstaklinga (e. habitus), einnig miklu um hvaða iðkendur eru taldir hæfileikaríkir og hvaða iðkendur eru það ekki. Þeir iðkendur sem eru til að mynda bráðþroska eru mun líklegri til að vera taldir efnilegir í íþróttum og eru valdir í afrekshópa hæfileikamótunar en þeir sem eru seinni til þroska. Val í sérstaka afrekshópa á forsendum hæfileikamótunar er því fjarstæðukennt þar sem yngri iðkendur eru mislangt komnir í þroska og því ekki samanburðarhæfir að þessu leitinu. Enn fremur er fræðafólk á því að sú þekking sem þarf til að spá fyrir um hvaða börn og ungmenni munu ná langt í íþróttum á fullorðinsaldri, sé langt í frá viðunandi til að réttlæta slíka tilhögun. Bæði er reynt að velja of snemma í slíka hópa, og slíkt val er jafnan byggt á hæpnum, einhæfum og tilviljunarkenndum forsendum sem markast af líðandi stað og stund. Í fjórða lagi þá færir þróun til frekari hæfileikamótunar barna- og ungmenna í íþróttum, hugmyndafræði íþrótta frá leik til vinnu (e. the professionalization of play). Starf hæfileikamótunar og afrekshópa byggist á formfastara skipulagi, sem og alvörugefnari og árangursmiðaðri nálgun. Það felur í sér umtalsverða skerðingu leiks og frjálsræðis í frístundastarfi barna og ungmenna – þátta sem rannsóknir sýna að eru mikilvægir fyrir fjölbreyttan þroska og áhugahvöt barna og ungmenna. Að taka leikinn úr leiknum með þessum hætti grefur undan því einstaka og verðmæta skipulagi sem hefur ríkt í íþróttum barna- og ungmenna á Íslandi – og hefur verið ein helsta forsenda þess árangurs sem Ísland hefur náð á alþjóðasviði í íþrótta og vakið heimsathygli. Hæfileikamótun barna og ungmenna er ekki góð hugmynd Íslenskt Ólympíugull, eða Íslandsmeistaratitill eru verðlaun sem eru of dýru verði keypt ef fórnarkostnaður þeirra er að afreksvæða íþróttir þeirra yngri. Auknar áherslur á hæfileikamótun barna og unglinga, eru skref í átt til frekari afreksvæðingar, sérhæfingar og stéttskiptingar. Það er ekki hægt að líta svo á að hæfileikamótun sé eingöngu viðbót við starfið eins og það er, heldur leiðir aukin hæfileikamótum til breytinga á forsendum barna- og unglingastarfs íþrótta. Þó að það sé mikilvægt að bæta og styrkja umgjörð metnaðarfulls og hæfileikaríks íþróttafólks sem hefur náð til þess þroska (frá ca. 15-16 ára aldri), til að mynda með frekari afreksáherslum og hæfileikamótun eldri iðkenda, þá er varasamt ef slíkar áherslur fara að snúa að þeim sem yngri eru, líkt og er að færast í vöxt hér á landi. Sérstök hæfileikamótun í íþróttum barna og ungmenna er því ekki góð hugmynd. Við ættum mun frekar að leggja fjármagn og vinnu í að auka og styrkja almenna íþróttaþátttöku ungs fólks og bæta íþróttaupplifun þess. Sérstaklega er þörf á að virkja hópa til þátttöku sem síður iðka íþróttir, eins og innflytjendur og þá sem glíma við fötlun – svo dæmi séu tekin. Í þeim hópum liggur mikilvægur auður fyrir íþróttahreyfinguna og samfélagið allt. Fjöldinn í íþróttastarfinu er sérstaklega mikilvægur fyrir smáþjóð eins og Ísland sem hefur ekki efni á því að horfa fram hjá þeim sem eru seinþroska og/eða þykja síður „efnileg“ eða „hæfileikarík“ í íþróttum á yngri árum. Því fleiri og fjölbreyttari iðkendur sem stunda gott og heilbrigt íþróttastarf, því meiri eru möguleikarnir fyrir Ísland á að ná árangri í íþróttum. Það þarf að stækka og styrkja grunnviðina með fjöldann að vopni, frekar en að starfið þróist í að takmarka áherslur við fáa útvalda í meiri mæli. Þannig á smáþjóð eins og Ísland meiri möguleika á að vera með á stóra sviði íþróttanna í náinni framtíð. Það er leiðin sem hentar íslensku samfélagi. Höfundur er prófessor í félagsfræði við Háskóla Íslands og höfundur bókarinnar Sport in Iceland: How small nations achieve international success. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Íþróttir barna Börn og uppeldi Viðar Halldórsson Mest lesið Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Styrkjum stöðu leigjenda Kristján Þórður Snæbjarnarson Skoðun Skoðun Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Skoðun Skapandi menntun skilar raunverulegum árangri Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Sex ára sáttmáli Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar Skoðun Stjórnendur sem mega ekki stjórna Stefán Vagn Stefánsson skrifar Skoðun Stokkhólmseinkenni sem við ættum að forðast Aðalsteinn Júlíus Magnússon skrifar Skoðun Eflum iðnlöggjöfina og stöðvum brotin Hilmar Harðarson skrifar Skoðun Pjattkratar taka til Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Sumt er bara ekki hægt að rökræða Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Vaxtamunarviðskipti láta aftur á sér kræla Jökull Sólberg Auðunsson skrifar Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Græðgin í forgrunni Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Greiningar eða lausnir – hvort vegur þyngra? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sterk staða Hafnarfjarðar Orri Björnsson skrifar Skoðun Bless bless jafnlaunavottun Sigríður Margrét Oddsdóttir skrifar Skoðun Miðstýrt skólakerfi eða fjölbreytni með samræmdu gæðamati? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Heiðursgestur Viðreisnar vill heimsveldi Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Veðmál barna – hættulegur leikur sem hægt er að stöðva Jóhann Steinar Ingimundarson skrifar Skoðun Allt leikur í umburðarlyndi – eða hvað? Sigurður Eyjólfur Sigurjónsson skrifar Skoðun Lyfjafræðingar - traustur stuðningur í flóknum heimi Sigurbjörg Sæunn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þvílíkt „plan“ fyrir íslensk heimili Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Ísland og móðurplanta með erindi Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háttvirta nýja þingkonan, María Rut Kristinsdóttir Ólafur Grétar Gunnarsson skrifar Skoðun Alþjóðadagur krabbameinsrannsókna – eitthvað sem mig varðar? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Sjá meira
Hæfileikamótun (e. talent development) er nýja tískuorðið í íþróttunum. Hugtakið vísar til íþróttaþjálfunar sem leitast við að reyna að hámarka hugsanlegan árangur einstaklinga í íþróttum með sértækri og markvissri þjálfun og umönnun. Hæfileikamótun er mjúkt og aðlaðandi hugtak sem virðist í fyrstu benda til rökréttrar leiðar til að hjálpa ungum iðkendum íþrótta að bæta eigin frammistöðu og ná árangri. Enda heyrist nú víða talað um mikilvægi þess að auka hæfileikamótun ungs íþróttafólks hér á landi. En í hverju felst slík hæfileikamótun? Og er hún æskileg í barna- og unglingastarfi íþrótta? Hæfileikamótun í íþróttum Hæfileikamótun felur í sér að þeir iðkendur sem eru taldir hafa meiri hæfileika en aðrir á ákveðnu sviði íþrótta eru valdir í sérstaka afrekshópa þar sem eiginleikar þeirra eru fóstraðir umfram eiginleika annarra iðkenda sem síður komast í slíka hópa. Þeir sem veljast í slíka hópa fá markvissari og einstaklingsbundnari þjálfun og fræðslu umfram aðra iðkendur sem leiðir til aukinna tækifæra þeirra til að þróa hæfileika sína og ná frekari árangri í íþróttum. Slíkar aðferðir þekkjast víða erlendis en þeim hefur síður verið beitt hér á landi. Þær raddir sem tala fyrir aukinni hæfileikamótun gerast þó sífellt háværari. Slíkar aðferðir eru þó gagnrýniverðar. Sérstaklega þegar þeim er beitt á yngri iðkendur í íþróttum. Í fyrsta lagi, þá byggja hugmyndir um hæfileikamótun á þeirri forsendu að fáum iðkendum er hampað á kostnað fjöldans. Þátttaka í hæfileikamótun er eingöngu í boði fyrir lítinn hluta iðkenda sem veljast í sérstaka afreks- og úrtakshópa. Þannig felur hæfileikamótun í sér nokkurs konar stéttskiptingu í íþróttastarfinu þar sem lítill hópur iðkenda fær meiri tíma, þjónustu, og aðgengi að björgum til að ná lengra, heldur en mikill meirihluti iðkenda. En það skýtur skökku við að koma á slíkri stéttskiptingu í íþróttastarfi, eins og hér á landi, sem er að mestu haldið úti af sveitarfélögum á þeim forsendum að íþróttir séu mikilvægur uppeldisvettvangur fyrir allt ungt fólk, en ekki einungis fyrir fáa útvalda. Í öðru lagi þá er val í slíka afrekshópa hvorki gagnsætt né endilega réttmætt. Hæfileikar (e. talent) eru ekki föst breyta. Það er misjafnt hvað fólk telur til hæfileika frá einum stað til annars, sem og frá einum tíma til annars. Í boltaíþróttum er til að mynda stundum lögð megináhersla á líkamlegan styrk, en á öðrum tímum á hlaupagetu, leikskilning, eða tiltekna tæknilega færni. Hæfileikar einstaklinga þurfa því að rýma við hugmyndir skipuleggjenda um hvað er talið til hæfileika hverju sinni. Því er sumum hampað en öðrum mismunað útfrá því hvaða forsendur eru fyrir matinu í það og það skiptið. Forsendur slíks mats byggja því að hluta til á tilviljunum þar sem sumir iðkendur eru heppnir að þeirra eiginleikar eru taldir til sérstakra hæfileika, en aðrir ekki. Val í hópa á forsendum hæfileikamótunar virkar svo sem hvatning (e. motivation) fyrir þá sem þangað veljast, en hefur öfug áhrif á þá iðkendur sem ekki eru valdir (e. demotivation) - sem getur dregið úr metnaði þeirra og ýtt undir undir ótímabært brottfall úr íþróttum. Þannig fer slík tilhögun að ganga gegn upprunalegum tilgangi íþróttastarfs barna og ungmenna. Í þriðja lagi þá ræður þroskamunur (e. relative age affect), og aðstæðumunur einstaklinga (e. habitus), einnig miklu um hvaða iðkendur eru taldir hæfileikaríkir og hvaða iðkendur eru það ekki. Þeir iðkendur sem eru til að mynda bráðþroska eru mun líklegri til að vera taldir efnilegir í íþróttum og eru valdir í afrekshópa hæfileikamótunar en þeir sem eru seinni til þroska. Val í sérstaka afrekshópa á forsendum hæfileikamótunar er því fjarstæðukennt þar sem yngri iðkendur eru mislangt komnir í þroska og því ekki samanburðarhæfir að þessu leitinu. Enn fremur er fræðafólk á því að sú þekking sem þarf til að spá fyrir um hvaða börn og ungmenni munu ná langt í íþróttum á fullorðinsaldri, sé langt í frá viðunandi til að réttlæta slíka tilhögun. Bæði er reynt að velja of snemma í slíka hópa, og slíkt val er jafnan byggt á hæpnum, einhæfum og tilviljunarkenndum forsendum sem markast af líðandi stað og stund. Í fjórða lagi þá færir þróun til frekari hæfileikamótunar barna- og ungmenna í íþróttum, hugmyndafræði íþrótta frá leik til vinnu (e. the professionalization of play). Starf hæfileikamótunar og afrekshópa byggist á formfastara skipulagi, sem og alvörugefnari og árangursmiðaðri nálgun. Það felur í sér umtalsverða skerðingu leiks og frjálsræðis í frístundastarfi barna og ungmenna – þátta sem rannsóknir sýna að eru mikilvægir fyrir fjölbreyttan þroska og áhugahvöt barna og ungmenna. Að taka leikinn úr leiknum með þessum hætti grefur undan því einstaka og verðmæta skipulagi sem hefur ríkt í íþróttum barna- og ungmenna á Íslandi – og hefur verið ein helsta forsenda þess árangurs sem Ísland hefur náð á alþjóðasviði í íþrótta og vakið heimsathygli. Hæfileikamótun barna og ungmenna er ekki góð hugmynd Íslenskt Ólympíugull, eða Íslandsmeistaratitill eru verðlaun sem eru of dýru verði keypt ef fórnarkostnaður þeirra er að afreksvæða íþróttir þeirra yngri. Auknar áherslur á hæfileikamótun barna og unglinga, eru skref í átt til frekari afreksvæðingar, sérhæfingar og stéttskiptingar. Það er ekki hægt að líta svo á að hæfileikamótun sé eingöngu viðbót við starfið eins og það er, heldur leiðir aukin hæfileikamótum til breytinga á forsendum barna- og unglingastarfs íþrótta. Þó að það sé mikilvægt að bæta og styrkja umgjörð metnaðarfulls og hæfileikaríks íþróttafólks sem hefur náð til þess þroska (frá ca. 15-16 ára aldri), til að mynda með frekari afreksáherslum og hæfileikamótun eldri iðkenda, þá er varasamt ef slíkar áherslur fara að snúa að þeim sem yngri eru, líkt og er að færast í vöxt hér á landi. Sérstök hæfileikamótun í íþróttum barna og ungmenna er því ekki góð hugmynd. Við ættum mun frekar að leggja fjármagn og vinnu í að auka og styrkja almenna íþróttaþátttöku ungs fólks og bæta íþróttaupplifun þess. Sérstaklega er þörf á að virkja hópa til þátttöku sem síður iðka íþróttir, eins og innflytjendur og þá sem glíma við fötlun – svo dæmi séu tekin. Í þeim hópum liggur mikilvægur auður fyrir íþróttahreyfinguna og samfélagið allt. Fjöldinn í íþróttastarfinu er sérstaklega mikilvægur fyrir smáþjóð eins og Ísland sem hefur ekki efni á því að horfa fram hjá þeim sem eru seinþroska og/eða þykja síður „efnileg“ eða „hæfileikarík“ í íþróttum á yngri árum. Því fleiri og fjölbreyttari iðkendur sem stunda gott og heilbrigt íþróttastarf, því meiri eru möguleikarnir fyrir Ísland á að ná árangri í íþróttum. Það þarf að stækka og styrkja grunnviðina með fjöldann að vopni, frekar en að starfið þróist í að takmarka áherslur við fáa útvalda í meiri mæli. Þannig á smáþjóð eins og Ísland meiri möguleika á að vera með á stóra sviði íþróttanna í náinni framtíð. Það er leiðin sem hentar íslensku samfélagi. Höfundur er prófessor í félagsfræði við Háskóla Íslands og höfundur bókarinnar Sport in Iceland: How small nations achieve international success.
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir skrifar
Skoðun Áskorun til ríkisstjórnarinnar: Innleiðum birgðaskyldu á eldsneyti Halla Hrund Logadóttir skrifar
Skoðun Rétt skal vera rétt um gatnamót við Höfðabakka og Bæjarháls Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir skrifar
Skoðun Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun NATO riðar til falls en hvað þýðir það fyrir skilnaðarbarnið Ísland? Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju ættum við að stunda geðrækt, rétt eins og líkamsrækt? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar
Af hverju kynjafræði? Og hvaða greinar hafa fengið svipaðar mótbárur í gegnum tíðina? Guðrún Elísa Friðbjargardóttir Sævarsdóttir Skoðun
Háskólasamfélagið geri skyldu sína strax, stjórnvöld hafa brugðist Auður Magndís Auðardóttir,Elí Hörpu og Önundar,Eyrún Ólöf Sigurðardóttir,Helga Ögmundardóttir,Íris Ellenberger,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Katrín Pálmad. Þorgerðardóttir Skoðun
Þúsundir kusu Sönnu Anna Bentína Hermansen Einarsdóttir,Ármann Hákon Gunnarsson,Baldvin Björgvinsson,Brynja Guðnadóttir,Haraldur Ingi Haraldsson,Jón Hallur Haraldsson,Kolbrún Erna Pétursdóttir,Ólafur H. Ólafsson,Rakel Hildardóttir,Sigrún Jónsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun