Fréttablaðið greindi fyrst frá afstöðu Agnesar. Fréttastofa náði tali af henni í hádegisfréttum Bylgjunnar.

„Mér finnst að kirkjan og þjóðfélagið eigi að skjóta skjólshúsi yfir fólkið og veita því umhyggju og í kirkjunni fyrirbæn og trúarlega þjónustu. Þar af leiðandi líkar mér illa við að heyra svona fréttir um að vísa eigi um þrjú hundruð manns úr landi sem er búið að festa hérna rætur að einhverju leyti og hefur fundið hér öryggi og frið.“

Agnes segir reglurnar sem stjórnvöld vinni eftir vera túlkaðar allt of þröngt.

„Mannúð og mildi eru ekki útgangspunkturinn heldur eitthvað regluverk. Allir textar eru túlkaðir og mér virðist þessi texti sem yfirvöld rýna í núna varðandi hælisleitendur vera túlkaður mjög þröngt og ekki af þeirri mannúð og mildi sem við viljum sjá og hafa í þessu landi.“

Þá segir Agnes umrædda fjöldabrottvísun vera á skjön við þingsályktun kirkjuþings um stefnu Þjóðkirkjunnar í málefnum innflytjenda og fólks á flótta.

„Þetta er ekki í anda hennar að vísa fólki úr landi nema þá að ríkar ástæður séu til.“

Í stefnunni sé eftirfarandi texti lýsandi fyrir afstöðu kirkjunnar.

„Kærleikur Guðs gerir okkur kleift að elska náungann og er mikilvægasta aflið í kristindómnum og þess vegna ber Þjóðkirkjunni að þjóna hælisleitendum í kærleika. Kirkja sem leggur aðeins áherslu á það sem fer fram innan veggja hennar verður fljótt ljót. Kirkjan er aðeins kirkja þegar hún er til fyrir aðra.“

Agnes segir að margir af þessum hælisleitendum hafi leitað til kirkjunnar, nánar tiltekið til alþjóðlega söfnuðarins og því hafi hún innsýn inn í þjáningar fólksins sem vísa á úr landi.

Um sé að ræða fólk sem sé einfaldlega að reyna að bjarga sér og halda lífi.