Tjáningarfrelsið okkar allra Ingunn Björnsdóttir skrifar 21. febrúar 2022 10:00 Tjáningarfrelsi er af hinu góða. Um það getum við öll verið sammála. Þetta tjáningarfrelsi leiðir til þess að við fréttum af ýmsu sem við hefðum annars ekki frétt af. Til dæmis fær íslenskur almenningur nú fregnir á íslensku af blaðaumfjöllun í Svíþjóð um launamál Björns Zoëga, forstjóra Karolinska sjúkrahússins og ráðgjafa heilbrigðisráðherra. Þá er þetta uppi á borðinu og þar með ekki eitthvað sem kemur í bakið á honum síðar á formi síðbúinnar umfjöllunar eða kjaftasagna Menn geta haft ýmsar skoðanir á því hvort þessi laun séu sanngjörn og hvort maðurinn geti virkilega skilað verðmæti í samræmi við launin. Vonandi verður samt umræðan ekki til að hrekja Björn úr starfi á Íslandi. Hann skilaði mjög góðu búi þegar hann hætti sem forstjóri Landspítala en í því embætti lenti hann reyndar líka í hakkavélum sjálfskipaðralaunasérfræðinga landsins. Við þurfum nýjar leiðir til að stjórna Landspítalanum, flaggskipi heilbrigðisþjónustunnar, og Björn kann manna best á þær nýju leiðir. Rétt er að geta þess að þótt störfin væru bæði skilgreind sem full vinna má ætla að maðurinn gæti, með uppsöfnuðu sumarfríi og miklu púli, skilað fullri vinnu á báðum stöðum. Full vinna á Íslandi er líklega um 37 tímar á viku og ekki ólíklegt að hún sé jafnvel styttri tími í Svíþjóð. Á Íslandi má því vinna fulla vinnuviku á þremur dögum ef unnir eru rúmir 12 tímar á dag. Þetta ætti að sefa þá sem mæla vinnuframlag í klukkutímum. Þetta vinnuframlag verður hins vegar ekki mælt í klukkutímum heldur út frá þekkingu sem leiðir til lausna sem virka. Birgir Jakobsson var forveri Björns í starfi í Svíþjóð og að sumu leyti einnig forveri hans í starfi fyrir heilbrigðisráðuneytið á Íslandi. Þegar Birgir kom til Íslands í starf landlæknis, starf sem Björn hefur ekki gegnt, þá var hann að koma úr starfi á Karolinska sjúkrahúsinu, sama starfi og er aðalstarf Björns núna. Stuttu eftir að Birgir kom til starfa sem landlæknir bárust til Íslands fyrstu fréttir af máli sem fyrst hafði komið upp í Svíþjóð skömmu áður en Birgir hætti störfum sem forstjóri Karolinska sjúkrahússins. Macchiarini málið. Ég held að Birgir hafi bæði í landlæknisembættinu og í starfinu sem aðstoðarmaður ráðherra liðið fyrir að íslenskir fjölmiðlar gerðu hans þætti í þessu erfiða máli frekar takmörkuð skil. Hefði einhver íslenskur blaðamaður rætt það atriði ítarlega við hann, að ég tali nú ekki um ef Alþingi hefði látið gera úttekt á hans þætti, þá hefði hann orðið sterkari stjórnandi því að þá hefði allt verið uppi á borðum núna. Tómas Guðbjartsson lenti í að verða andlit þessa erfiða máls gagnvart umheiminum af því að aðalskýrslan sem gerð var á Íslandi um Macchiarini málið var sameiginleg skýrsla Háskóla Íslands og Landspítalans (Landspítalinn hafði þó fengið gerða stutta skýrslu áður en til þess kom að sameiginlega skýrslan var gerð). Tómas veik sér ekki undan umfjölluninni heldur tók einfaldlega því sem að höndum bar. Þeir sem horfa á fjölmiðlaumfjöllun um Tómas og blaðaskrif Tómasar nú eru ekki í vafa um að hann hefur sterka rödd sem höfðar vel til almennings. Fyrir liggur urmull af skýrslum um málið. Í tveimur þeirra kemur fram (s. 40 í fyrri og s. 72 í seinni) að Birgir hafi fyrstur ráðamanna á Karolinska undirritað þá fyrirætlan að ráða Macchiarini. Í skýrslunum kemur fram að ákvarðanaröðin hafi verið þessi (út frá dagsetningum undirskrifta og fundargerða): Birgir Jakobsson sjúkrahúsforstjóri 7. september 2010 (s. 40), ráðningarnefndin (rekrutteringsutskottet) 22. september 2010 (s. 72), Harriet Wallberg rektor Karolinska institutt (háskólahlutans), Jan Andersson prorektor háskólahlutans og Paolo Macchiarini verðandi yfirlæknir og prófessor 5. október 2010 (s. 72) og næstráðandi Birgis sjúkrahúsforstjóra varðandi þessa ráðningu, hinn nýráðni yfirlæknir háls-, nef- og eyrnasviðsins (hóf störf í september 2010), undirritaði ráðninguna 11. nóvember 2010 (s. 39-40). Eftir að hafa séð þessa tímalínu í tengslum við siðfræðikennslu við Óslóarháskóla þá hef ég undrast þessa undirskriftaröð. Ég hef spurt Birgi Jakobsson, sem og einn meðlim ráðningarnefndarinnar og Harriet Wallberg fyrrverandi rektor um þetta atriði. Ég fékk þau svör hjá Birgi að þetta hafi verið formsatriði en frá ráðningarnefndarmeðlimnum að hún viti ekki hvers vegna Birgir skrifaði undir svo snemma og hjá Harriet Wallberg að með sinni undirskrift hafi Birgir gert ráðninguna mögulega því að hefði hann ekki skrifað undir þá hefðu engar aðgerðir verið gerðar. Ég er þess fullviss að Birgir vill, gagnsæis vegna, ræða þetta við íslenska fjölmiðla. Harriet Wallberg, sem var gerð að blóraböggli málsins í Svíþjóð og Tómas Guðbjartsson sem varð blóraböggullinn á Íslandi, hafa í raun komist mun betur frá þessu. Það er slæmt að lenda í klónum á einstaklingi með einbeittan brotavilja og Macchiarini virðist slíkur (málið fer fyrir dómstóla á þessu ári). En að lenda í klónum á slíkum einstaklingi og fá síðan ekki tækifæri til að verja sig er enn verra. Ástæða þess að Harriet Wallberg varð blóraböggull virðist vera að aðalhöfundur úttektarinnar sem gerð var á Karolinska stofnuninni ákvað að beina sjónum að ráðningunni frekar en þeim aðgerðum sem fram höfðu farið og þeim greinum sem birtar höfðu verið. Þar sem úttektin var gerð fyrir Karolinska stofnunina var Karolinska sjúkrahúsið aðeins utan radarsins. Aðalhöfundurinn var gamall stjórnmálamaður í ágætu vinfengi við annan gamlan stjórnmálamann sem í krafti stjórnarsetu sinnar á Karolinska stofnuninni fékk aðalhöfundinn til verksins. Þáverandi rektor Karolinska stofnunarinnar, eftirmaður Harriet Wallberg í þeim stóli, var einnig í vinfengi við áðurnefnda tvo herramenn. Harriet Wallberg lá þannig vel við höggi með því einungis að forsenda starfa Macchiarinis, sjálf ráðningin, yrði aðalmálið í skýrslunni um Karolinska stofnunina.* Niðurstaðan varð að kerfið dró ekki nauðsynlega lærdóma af því sem gerst hafði og að um Birgi Jakobsson bárust sögur með vindinum. Sögur sem hann hefði örugglega getað svarað vel fyrir ef fjölmiðlar hefðu gefið honum nægileg tækifæri til þess. Birgir Jakobsson ákvað 2013 að framlengja ekki samninginn við Macchiarini. Því hefur verið gaumur gefinn í íslenskum fjölmiðlum, en ekki hinu veigamikla atriðinu, þ.e. , hver reið á vaðið í ráðningunni. Ég held að það sé svo mikilvægt að draga fram í dagsljósið mál sem geta veikt stjórnanda í starfi að ef fjölmiðlarnir draga málin ekki fram þá sé full ástæða fyrir stjórnandann sjálfan til að gera það. Gera þyrfti samantekt á skýrslunum öllum til að draga fram hvaða lærdóma kerfið sem heild ætti að draga af Macchiarini málinu. *Efnisgreinin hér að ofan byggir á bókinni „När lögnen blir sanning“ eftir Harriet Wallberg og Kristina Appelqvist, sem gefin var út af Natur Kultur forlaginu 2019. Tímalína undirskrifta/ákvarðana við ráðningu Macchiarini á Karolinska spítalann og stofnunina Birgir Jakobsson forstjóri spítalans skrifar undir samning um að ráða 7. september 2010 Ráðningarnefnd stofnunarinnar samþykkir ráðningu 22. september 2010 Harriet Wallberg rektor stofnunarinnar skrifar undir samning um að ráða 5. október 2010 Jan Andersson prorektor skrifar undir ráðningarsamning 5. október 2010 Paolo Macchiarini skrifar undir ráðningarsamning 5. október 2010 Nýráðinn yfirlæknir HNE á KS skrifar undir ráðningarsamning 11. nóvember 2010 Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heilbrigðismál Plastbarkamálið Landspítalinn Svíþjóð Tjáningarfrelsi Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Sjá meira
Tjáningarfrelsi er af hinu góða. Um það getum við öll verið sammála. Þetta tjáningarfrelsi leiðir til þess að við fréttum af ýmsu sem við hefðum annars ekki frétt af. Til dæmis fær íslenskur almenningur nú fregnir á íslensku af blaðaumfjöllun í Svíþjóð um launamál Björns Zoëga, forstjóra Karolinska sjúkrahússins og ráðgjafa heilbrigðisráðherra. Þá er þetta uppi á borðinu og þar með ekki eitthvað sem kemur í bakið á honum síðar á formi síðbúinnar umfjöllunar eða kjaftasagna Menn geta haft ýmsar skoðanir á því hvort þessi laun séu sanngjörn og hvort maðurinn geti virkilega skilað verðmæti í samræmi við launin. Vonandi verður samt umræðan ekki til að hrekja Björn úr starfi á Íslandi. Hann skilaði mjög góðu búi þegar hann hætti sem forstjóri Landspítala en í því embætti lenti hann reyndar líka í hakkavélum sjálfskipaðralaunasérfræðinga landsins. Við þurfum nýjar leiðir til að stjórna Landspítalanum, flaggskipi heilbrigðisþjónustunnar, og Björn kann manna best á þær nýju leiðir. Rétt er að geta þess að þótt störfin væru bæði skilgreind sem full vinna má ætla að maðurinn gæti, með uppsöfnuðu sumarfríi og miklu púli, skilað fullri vinnu á báðum stöðum. Full vinna á Íslandi er líklega um 37 tímar á viku og ekki ólíklegt að hún sé jafnvel styttri tími í Svíþjóð. Á Íslandi má því vinna fulla vinnuviku á þremur dögum ef unnir eru rúmir 12 tímar á dag. Þetta ætti að sefa þá sem mæla vinnuframlag í klukkutímum. Þetta vinnuframlag verður hins vegar ekki mælt í klukkutímum heldur út frá þekkingu sem leiðir til lausna sem virka. Birgir Jakobsson var forveri Björns í starfi í Svíþjóð og að sumu leyti einnig forveri hans í starfi fyrir heilbrigðisráðuneytið á Íslandi. Þegar Birgir kom til Íslands í starf landlæknis, starf sem Björn hefur ekki gegnt, þá var hann að koma úr starfi á Karolinska sjúkrahúsinu, sama starfi og er aðalstarf Björns núna. Stuttu eftir að Birgir kom til starfa sem landlæknir bárust til Íslands fyrstu fréttir af máli sem fyrst hafði komið upp í Svíþjóð skömmu áður en Birgir hætti störfum sem forstjóri Karolinska sjúkrahússins. Macchiarini málið. Ég held að Birgir hafi bæði í landlæknisembættinu og í starfinu sem aðstoðarmaður ráðherra liðið fyrir að íslenskir fjölmiðlar gerðu hans þætti í þessu erfiða máli frekar takmörkuð skil. Hefði einhver íslenskur blaðamaður rætt það atriði ítarlega við hann, að ég tali nú ekki um ef Alþingi hefði látið gera úttekt á hans þætti, þá hefði hann orðið sterkari stjórnandi því að þá hefði allt verið uppi á borðum núna. Tómas Guðbjartsson lenti í að verða andlit þessa erfiða máls gagnvart umheiminum af því að aðalskýrslan sem gerð var á Íslandi um Macchiarini málið var sameiginleg skýrsla Háskóla Íslands og Landspítalans (Landspítalinn hafði þó fengið gerða stutta skýrslu áður en til þess kom að sameiginlega skýrslan var gerð). Tómas veik sér ekki undan umfjölluninni heldur tók einfaldlega því sem að höndum bar. Þeir sem horfa á fjölmiðlaumfjöllun um Tómas og blaðaskrif Tómasar nú eru ekki í vafa um að hann hefur sterka rödd sem höfðar vel til almennings. Fyrir liggur urmull af skýrslum um málið. Í tveimur þeirra kemur fram (s. 40 í fyrri og s. 72 í seinni) að Birgir hafi fyrstur ráðamanna á Karolinska undirritað þá fyrirætlan að ráða Macchiarini. Í skýrslunum kemur fram að ákvarðanaröðin hafi verið þessi (út frá dagsetningum undirskrifta og fundargerða): Birgir Jakobsson sjúkrahúsforstjóri 7. september 2010 (s. 40), ráðningarnefndin (rekrutteringsutskottet) 22. september 2010 (s. 72), Harriet Wallberg rektor Karolinska institutt (háskólahlutans), Jan Andersson prorektor háskólahlutans og Paolo Macchiarini verðandi yfirlæknir og prófessor 5. október 2010 (s. 72) og næstráðandi Birgis sjúkrahúsforstjóra varðandi þessa ráðningu, hinn nýráðni yfirlæknir háls-, nef- og eyrnasviðsins (hóf störf í september 2010), undirritaði ráðninguna 11. nóvember 2010 (s. 39-40). Eftir að hafa séð þessa tímalínu í tengslum við siðfræðikennslu við Óslóarháskóla þá hef ég undrast þessa undirskriftaröð. Ég hef spurt Birgi Jakobsson, sem og einn meðlim ráðningarnefndarinnar og Harriet Wallberg fyrrverandi rektor um þetta atriði. Ég fékk þau svör hjá Birgi að þetta hafi verið formsatriði en frá ráðningarnefndarmeðlimnum að hún viti ekki hvers vegna Birgir skrifaði undir svo snemma og hjá Harriet Wallberg að með sinni undirskrift hafi Birgir gert ráðninguna mögulega því að hefði hann ekki skrifað undir þá hefðu engar aðgerðir verið gerðar. Ég er þess fullviss að Birgir vill, gagnsæis vegna, ræða þetta við íslenska fjölmiðla. Harriet Wallberg, sem var gerð að blóraböggli málsins í Svíþjóð og Tómas Guðbjartsson sem varð blóraböggullinn á Íslandi, hafa í raun komist mun betur frá þessu. Það er slæmt að lenda í klónum á einstaklingi með einbeittan brotavilja og Macchiarini virðist slíkur (málið fer fyrir dómstóla á þessu ári). En að lenda í klónum á slíkum einstaklingi og fá síðan ekki tækifæri til að verja sig er enn verra. Ástæða þess að Harriet Wallberg varð blóraböggull virðist vera að aðalhöfundur úttektarinnar sem gerð var á Karolinska stofnuninni ákvað að beina sjónum að ráðningunni frekar en þeim aðgerðum sem fram höfðu farið og þeim greinum sem birtar höfðu verið. Þar sem úttektin var gerð fyrir Karolinska stofnunina var Karolinska sjúkrahúsið aðeins utan radarsins. Aðalhöfundurinn var gamall stjórnmálamaður í ágætu vinfengi við annan gamlan stjórnmálamann sem í krafti stjórnarsetu sinnar á Karolinska stofnuninni fékk aðalhöfundinn til verksins. Þáverandi rektor Karolinska stofnunarinnar, eftirmaður Harriet Wallberg í þeim stóli, var einnig í vinfengi við áðurnefnda tvo herramenn. Harriet Wallberg lá þannig vel við höggi með því einungis að forsenda starfa Macchiarinis, sjálf ráðningin, yrði aðalmálið í skýrslunni um Karolinska stofnunina.* Niðurstaðan varð að kerfið dró ekki nauðsynlega lærdóma af því sem gerst hafði og að um Birgi Jakobsson bárust sögur með vindinum. Sögur sem hann hefði örugglega getað svarað vel fyrir ef fjölmiðlar hefðu gefið honum nægileg tækifæri til þess. Birgir Jakobsson ákvað 2013 að framlengja ekki samninginn við Macchiarini. Því hefur verið gaumur gefinn í íslenskum fjölmiðlum, en ekki hinu veigamikla atriðinu, þ.e. , hver reið á vaðið í ráðningunni. Ég held að það sé svo mikilvægt að draga fram í dagsljósið mál sem geta veikt stjórnanda í starfi að ef fjölmiðlarnir draga málin ekki fram þá sé full ástæða fyrir stjórnandann sjálfan til að gera það. Gera þyrfti samantekt á skýrslunum öllum til að draga fram hvaða lærdóma kerfið sem heild ætti að draga af Macchiarini málinu. *Efnisgreinin hér að ofan byggir á bókinni „När lögnen blir sanning“ eftir Harriet Wallberg og Kristina Appelqvist, sem gefin var út af Natur Kultur forlaginu 2019. Tímalína undirskrifta/ákvarðana við ráðningu Macchiarini á Karolinska spítalann og stofnunina Birgir Jakobsson forstjóri spítalans skrifar undir samning um að ráða 7. september 2010 Ráðningarnefnd stofnunarinnar samþykkir ráðningu 22. september 2010 Harriet Wallberg rektor stofnunarinnar skrifar undir samning um að ráða 5. október 2010 Jan Andersson prorektor skrifar undir ráðningarsamning 5. október 2010 Paolo Macchiarini skrifar undir ráðningarsamning 5. október 2010 Nýráðinn yfirlæknir HNE á KS skrifar undir ráðningarsamning 11. nóvember 2010
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun