Fjöregg þjóðar er framtíð hennar Magnús Þór Jónsson skrifar 2. nóvember 2021 07:30 Farsæld hverrar þjóðar býr í nútímanum og því samfélagi sem hún býr sér en fjöreggið er alltaf það hvernig grunnur er lagður til vaxtar í framtíðinni. L ykilfólk í því verkefni eru kennarar. Samfélagið hefur á síðustu misserum orðið enn frekar vart við mikilvægi kennarastarfsins enda hafa kennarar verið sannarlega réttnefnd framlínustétt sem ásamt fleirum stóðu vaktina, standa enn, í baráttunni við Covid-19 faraldurinn. Framlínustéttin kennarar varð auðvitað ekkert til í þeim slag. Íslenskir kennarar ólíkra skólagerða hafa alltaf verið lykilfólk í sínum samfélögum, bæði í heildina séð og ekki síður í hverju nærsamfélagi fyrir sig, og lagt hjarta sitt og sál í það verkefni að fræða nemendur sína og byggja þau upp sem einstaklinga. Leikskólinn byggir upp þroska barna í frumbernsku og sinnir afar mikilvægu hlutverki á mikilvægum mótunarárum þeirra, og þegar líður að útskrift þaðan hafa nemendur fengið undirbúning fyrir hefðbundnara nám. Leikskólinn er svo sannarlega fyrsta skólastigið og við þurfum að sýna fram á það í orði en ekki bara borði, viðurkenning í lögum 2008 virðist stundum lúta í lægra haldi fyrir endalausum þjónustukröfum um aukinn vistunartíma barna sem ganga langt fram úr eðlilegum kröfum um skólastarf. Þegar nemandinn kemur upp í grunnskólann er eðlileg krafa að hver einstaklingur fái að njóta sín hin og það sem hver einasti kennari leggur upp með í vinnu sinni. Metnaðarfullur kennari vill öllum sínum nemendum það besta og þegar hann fær þær bjargir sem nýtast til að mæta ólíkum þörfum nemenda þá skilar hann því gæðanámi sem er óskað. Því miður hefur vantað töluvert upp á að þær bjargir hafi fengið hljómgrunn á meðal þeirra sem sjá um að útdeila fjármagni til grunnskólans. Íslenskir framhaldsskólar hafa undanfarin ár tekið á móti stöðugt hærra hlutfalli íslenskra ungmenna og nú heyrir það til undantekninga ef að 16 ára einstaklingur hefur ekki nám í framhaldsskóla að hausti eftir grunnskólalok. Skólarnir hafa brugðist við því með aðdáunarverðum hætti, íslensk framhaldsskólaflóra er orðin ansi fjölbreytt og mikil áhersla lögð á framboð á námi við hæfi hvers og eins. Innan skólanna leggja kennarar og stjórnendur mikið á sig í þá átt að koma til móts við óskir nemenda þó svo sannarlega séu sóknarfæri þegar kemur að aukinni stoðþjónustu innan framhaldskólans. Einnig er hægt að gera betur þegar við horfum til hópastærða. Það þarf sérstaklega að horfa til þess hvernig hægt er að styðja við námsáfanga sem kalla á sérhæfingu sem leiðir til lítilla hópa, þeir hópar eiga undir högg að sækja í mörgum framhaldsskólum. Meðfram þessum skólagerðum þremur starfa tónlistarskólar og tónlistarkennarar, en tónlistarnám verður stöðugt vinsælla. Tónlistin er dásamleg leið til að virkja sköpunarkraft ungmenna og menningarhlutverk sem þarf að hlúa að, og margsannað að samstarf og samþætting skólastarfs í tónlistarskólum og hefðbundna skólakerfinu styður við heildstæðari þroska og menntun nemenda. Fagmennska íslenska tónlistarkennara er svo sannarlega til fyrirmyndar en við þurfum að búa þeim þær aðstæður sem auka veg kennslunnar, hvort sem horft er til húsnæðis fyrir kennsluna eða möguleikana til að sýna afrakstur námsins. Í öllum skólagerðum er lykilfólkið kennararnir. Framlínustarfsmennirnir sem fá það fjöregg í hendur að taka á móti ómálga einstaklingum inn í sína skóla og leiða viðkomandi á næstu áratugum í þá átt sem hver og einn þarf að feta í átt að því að hámarka sína hæfileika og takast að skólagöngu lokinni á við það verkefni að byggja upp líf sitt og þar með framtíðarsamfélag sitt og annarra. Það eru þessir einstaklingar sem eru fjöregg hvers samfélags og þeim er svo sannarlega búinn góður staður í höndum íslenskra kennara. Það kom okkur sem inni í kerfinu störfum því nákvæmlega ekkert á óvart að kennarastéttin stæði keik og heil undir því verkefni að vera skipað til framlínustarfa í Covid faraldrinum nú nýverið. Í framlínunni eru kennarar í essinu sínu, þar starfa þeir alla daga ársins með framtíð samfélagsins í höndunum. Þar höfum við staðið og munum standa áfram, stolt af verkefnum okkar og vinnustöðum. Á næstu árum eru miklir möguleikar fólgnir í því að styrkja enn starfsumhverfi íslenskra skóla og með kennara í lykilhlutverkum í því starfi munu gæði íslensks skólakerfis enn aukast. Við skulum hlúa vel að fjöregginu okkar. Það mun búa landinu okkar enn bjartari framtíð! Höfundur er frambjóðandi til formanns KÍ. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skóla - og menntamál Félagasamtök Magnús Þór Jónsson Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir Skoðun Sameiningartákn á tímum sundrungar Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Halldór 18.05.2024 Halldór Hvað væri lífið án vina? Valerio Gargiulo Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sameiningartákn á tímum sundrungar Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Hvað væri lífið án vina? Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg skrifar Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir skrifar Skoðun Tímabær orð Unnar Arndísardóttur um afstæði barneigna Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Í hjarta sínu græn, en varla í reynd Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - ein af okkur Hjálmar Gíslason skrifar Skoðun Að sameina frekar en sundra Fríða Björk Ingvarsdóttir skrifar Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar Skoðun Hvaða eiginleika þarf forseti að hafa? Hildur Eir Bolladóttir skrifar Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Í framhaldi af viðtali við Helgu Þórisdóttur Kári Stefánsson skrifar Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson skrifar Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Sjá meira
Farsæld hverrar þjóðar býr í nútímanum og því samfélagi sem hún býr sér en fjöreggið er alltaf það hvernig grunnur er lagður til vaxtar í framtíðinni. L ykilfólk í því verkefni eru kennarar. Samfélagið hefur á síðustu misserum orðið enn frekar vart við mikilvægi kennarastarfsins enda hafa kennarar verið sannarlega réttnefnd framlínustétt sem ásamt fleirum stóðu vaktina, standa enn, í baráttunni við Covid-19 faraldurinn. Framlínustéttin kennarar varð auðvitað ekkert til í þeim slag. Íslenskir kennarar ólíkra skólagerða hafa alltaf verið lykilfólk í sínum samfélögum, bæði í heildina séð og ekki síður í hverju nærsamfélagi fyrir sig, og lagt hjarta sitt og sál í það verkefni að fræða nemendur sína og byggja þau upp sem einstaklinga. Leikskólinn byggir upp þroska barna í frumbernsku og sinnir afar mikilvægu hlutverki á mikilvægum mótunarárum þeirra, og þegar líður að útskrift þaðan hafa nemendur fengið undirbúning fyrir hefðbundnara nám. Leikskólinn er svo sannarlega fyrsta skólastigið og við þurfum að sýna fram á það í orði en ekki bara borði, viðurkenning í lögum 2008 virðist stundum lúta í lægra haldi fyrir endalausum þjónustukröfum um aukinn vistunartíma barna sem ganga langt fram úr eðlilegum kröfum um skólastarf. Þegar nemandinn kemur upp í grunnskólann er eðlileg krafa að hver einstaklingur fái að njóta sín hin og það sem hver einasti kennari leggur upp með í vinnu sinni. Metnaðarfullur kennari vill öllum sínum nemendum það besta og þegar hann fær þær bjargir sem nýtast til að mæta ólíkum þörfum nemenda þá skilar hann því gæðanámi sem er óskað. Því miður hefur vantað töluvert upp á að þær bjargir hafi fengið hljómgrunn á meðal þeirra sem sjá um að útdeila fjármagni til grunnskólans. Íslenskir framhaldsskólar hafa undanfarin ár tekið á móti stöðugt hærra hlutfalli íslenskra ungmenna og nú heyrir það til undantekninga ef að 16 ára einstaklingur hefur ekki nám í framhaldsskóla að hausti eftir grunnskólalok. Skólarnir hafa brugðist við því með aðdáunarverðum hætti, íslensk framhaldsskólaflóra er orðin ansi fjölbreytt og mikil áhersla lögð á framboð á námi við hæfi hvers og eins. Innan skólanna leggja kennarar og stjórnendur mikið á sig í þá átt að koma til móts við óskir nemenda þó svo sannarlega séu sóknarfæri þegar kemur að aukinni stoðþjónustu innan framhaldskólans. Einnig er hægt að gera betur þegar við horfum til hópastærða. Það þarf sérstaklega að horfa til þess hvernig hægt er að styðja við námsáfanga sem kalla á sérhæfingu sem leiðir til lítilla hópa, þeir hópar eiga undir högg að sækja í mörgum framhaldsskólum. Meðfram þessum skólagerðum þremur starfa tónlistarskólar og tónlistarkennarar, en tónlistarnám verður stöðugt vinsælla. Tónlistin er dásamleg leið til að virkja sköpunarkraft ungmenna og menningarhlutverk sem þarf að hlúa að, og margsannað að samstarf og samþætting skólastarfs í tónlistarskólum og hefðbundna skólakerfinu styður við heildstæðari þroska og menntun nemenda. Fagmennska íslenska tónlistarkennara er svo sannarlega til fyrirmyndar en við þurfum að búa þeim þær aðstæður sem auka veg kennslunnar, hvort sem horft er til húsnæðis fyrir kennsluna eða möguleikana til að sýna afrakstur námsins. Í öllum skólagerðum er lykilfólkið kennararnir. Framlínustarfsmennirnir sem fá það fjöregg í hendur að taka á móti ómálga einstaklingum inn í sína skóla og leiða viðkomandi á næstu áratugum í þá átt sem hver og einn þarf að feta í átt að því að hámarka sína hæfileika og takast að skólagöngu lokinni á við það verkefni að byggja upp líf sitt og þar með framtíðarsamfélag sitt og annarra. Það eru þessir einstaklingar sem eru fjöregg hvers samfélags og þeim er svo sannarlega búinn góður staður í höndum íslenskra kennara. Það kom okkur sem inni í kerfinu störfum því nákvæmlega ekkert á óvart að kennarastéttin stæði keik og heil undir því verkefni að vera skipað til framlínustarfa í Covid faraldrinum nú nýverið. Í framlínunni eru kennarar í essinu sínu, þar starfa þeir alla daga ársins með framtíð samfélagsins í höndunum. Þar höfum við staðið og munum standa áfram, stolt af verkefnum okkar og vinnustöðum. Á næstu árum eru miklir möguleikar fólgnir í því að styrkja enn starfsumhverfi íslenskra skóla og með kennara í lykilhlutverkum í því starfi munu gæði íslensks skólakerfis enn aukast. Við skulum hlúa vel að fjöregginu okkar. Það mun búa landinu okkar enn bjartari framtíð! Höfundur er frambjóðandi til formanns KÍ.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir skrifar
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun