Samofin samfélög Guðmundur Haukur Sigurðarson skrifar 8. september 2021 21:30 Ég, eins og mjög margir aðrir Íslendingar, hangi of mikið á internetinu og samfélagsmiðlum á hverjum degi. Þar skrunar maður í gegnum afmæliskveðjur og aðrar tilkynningar dagsins. Les eina og eina grein eins og þessa sem ég er sjálfur að reyna að skrifa hér og skimar yfir fyrirsagnir fréttamiðla. Í gegnum tölvuna hef ég nánast óheft aðgengi að upplýsingum og er beint og óbeint tengdur fjórum milljörðum jarðarbúa. Ef ég nenni get ég því lagst yfir nánast hvaða málefni sem mér dettur í hug og myndi ekki endast ævin til að komast í gegnum allt efnið bara um það eina málefni. Þau mál sem ég les helst um á netinu tengjast með einhverjum hætti umhverfis- og loftslagsmálum. Þeim nátengd er náttúruvernd en þessum þremur hlutum er þó oft vöðlað saman í umræðunni. Ég hugsa að flestir sjái réttilega loftslagsmálin fyrir sér sem alheimsmál en náttúruvernd sem staðbundna. Sem rök fyrir því þá treysti ég mér til að fullyrða að á öllum þeim klukkustundum sem ég hef varið á netinu hafi ég aldrei séð einn einasta íbúa Íslands skrifa um baráttu sína fyrir ósnortinni náttúru eða endurheimt hennar annars staðar en á Íslandi. Við höfum í mesta lagi deilt skrifum annarra, þrátt fyrir allt aðgengið að upplýsingunum og fólkinu um allan heim. Þökk sé olíunni og kolunum Um 80% af raforkuframleiðslu Íslands fer til útflutnings í gegnum framleiðslu á málmum og vistun á gögnum á netþjónum (m.a. þessum sem ég skrolla í gegnum á hverjum degi). Á Íslandi eru framleidd um 800 þúsund tonn af áli á ári eða rúmlega 1% af heimsframleiðslunni. Öll raforkan í íslensku álframleiðsluna kemur úr vatni annað hvort af hálendi Íslands eða úr borholum. Á sama tíma og við framleiðum alla þessa grænu orku til framleiðslu á alþjóðavörum eins og áli og gagnageymslum flytjum við inn rúmlega 500.000 tonn af orku í formi óumhverfisvænnar óendurnýjanlegrar olíu sem við notum að mestu til að veiða fiskinn, flytja vörur og komast á milli staða innanlands. Þessar athafnir losa um 1.500.000 tonn af CO2 á ári. Þetta er sá hluti losunar Íslands sem flokkast til beinna skuldbindinga okkar samkvæmt Parísarsamningnum. Íslenska hagkerfið og núverandi lífsgæði þjóðarinnar eru því algjörlega háð olíu. Fyrir rétt rúmum 50 árum vorum við meðal fátækustu þjóða Evrópu, en þökk séu olíunni og stálinu gátum við veitt fullt af fiski og flutt hann um alla veröld með meira af olíu og stáli. Enn í dag ferðast allir til og frá Íslandi á olíu, allar vörur eru fluttar til og frá Íslandi með olíu, allur fiskurinn er veiddur og fluttur um allan heim með olíu, íslenskur landbúnaður eru nánast algjörlega háður olíu og nánast allar samgöngur innanlands eru á olíu. Í dag er Ísland meðal ríkustu þjóða Evrópu, þökk sé olíunni og kolunum en án þeirra gætum við hvorki veitt fisk, brætt ál né tekið á móti ferðamönnum. Náttúran og neyslan Loftslagsvandinn er orkuvandinn! Um 70% af losun í heiminum eru vegna orkunotkunar og um 80% af grunnorkunni eru framleidd með óendurnýjanlegum jarðleifum. Með nýtingu á vatnsafli, jarðvarma og vindorku leggur Ísland hins vegar á hverju ári um 20.000 GWst af grænni orku inn í þessa heildarorkusummu heimsins. Til að það sé mögulegt þarf að virkja orkuna; búa til uppistöðulón, bora holur og reisa vindmyllur. Síðan þarf að flytja hana til notandans með raflínum. Það flæðir því orka um allt Ísland alla daga; raforka eftir raflínum og olía um sjóinn og vegina. Umræðan á Íslandi er mjög ólík eftir því um hvora orkuna er verið að ræða og tengslin á milli lítið rædd. Ef einhverjum er alvara með að bæta umhverfið og loftslagið og um leið vernda náttúru Íslands fyrir frekari orkuframleiðslu verður að taka á neyslunni. Við getum ekki unnið að því að byggja upp ferðaþjónustu (sem öll er drifin áfram á olíu og málmum), keypt ný skip, bíla og hjólhýsi og byggt hús, vegi og flugstöðvar, og á sama tíma krafist þess að íslensk náttúra sé vernduð fyrir nýjum virkjunum og málmvinnslum. Þessir tveir hlutir eru algjörlega samofnir; það kemst enginn til og frá Íslandi nema einhver í heiminum vinni málma og olíu. Þeir sem ganga hart fram gegn öllum virkjanaframkvæmdum, hvort sem um er að ræða vatn, vind eða sól, gera sér vonandi grein fyrir því að allur heimurinn er í kapphlaupi við tímann að reyna að breyta orkukerfum sínum yfir í endurnýjanlega orku eins hratt og mögulegt er. Gleymum því aldrei að upplifun innlendra og erlendra ferðamanna af íslenskri náttúru byggir algerlega á orkunýtingu annarra þjóða sem leggja til málma í faratækin og olíu til að knýja þau. Að afneita algerlega öllum umhverfisvænum virkjunarkostum hérlendis án þess að gefa eftir kröfu um óbreytt aðgengi að óumhverfisvænum orkuvörum frá útlöndum er jafna sem er erfitt að láta ganga upp til lengdar. Höfundur er framkvæmdastjóri Vistorku ehf. á Akureyri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Orkumál Mest lesið Heilbrigðiskerfi Íslands - Látum verkin tala! Victor Guðmundsson Skoðun Minni sóun, meiri verðmæti Heiða Björg Hilmisdóttir Skoðun Hvar á ég heima? Aðgengi fólks með POTS að heilbrigðisþjónustu Hugrún Vignisdóttir Skoðun Tími formanns Afstöðu liðinn Ólafur Ágúst Hraundal Skoðun Hróplegt óréttlæti í lífeyrismálum Finnbjörn A. Hermansson Skoðun „Við getum ekki": Þrjú orð sem svíkja börn á hverjum degi Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason Skoðun Lærum af reynslunni Hlöðver Skúli Hákonarson Skoðun Íslendingar – rolluþjóð með framtíð í hampi Sigríður Ævarsdóttir Skoðun Konukot Sigmar Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Hvað veit Hafró um verndun hafsvæða? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Ógnar stjórnleysi á landamærunum íslensku samfélagi? Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Grímulaus aðför að landsbyggðinni Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Menningarstríð í borginni Hildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Málfrelsið Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Austurland lykilhlekkur í varnarmálum Ragnar Sigurðsson skrifar Skoðun Áhyggjur af fyrirhugaðri sameiningu Hljóðbókasafns Íslands Snævar Ívarsson skrifar Skoðun Fjárfesting í færni Maj-Britt Hjördís Briem skrifar Skoðun Hvar á ég heima? Aðgengi fólks með POTS að heilbrigðisþjónustu Hugrún Vignisdóttir skrifar Skoðun Lærum af reynslunni Hlöðver Skúli Hákonarson skrifar Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason skrifar Skoðun „Við getum ekki": Þrjú orð sem svíkja börn á hverjum degi Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Hróplegt óréttlæti í lífeyrismálum Finnbjörn A. Hermansson skrifar Skoðun Tími formanns Afstöðu liðinn Ólafur Ágúst Hraundal skrifar Skoðun Þögnin sem mótar umræðuna Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Minni sóun, meiri verðmæti Heiða Björg Hilmisdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskennd tiltekt Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Konukot Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Íslendingar – rolluþjóð með framtíð í hampi Sigríður Ævarsdóttir skrifar Skoðun Við hvað erum við hrædd? Ingvi Hrafn Laxdal Victorsson skrifar Skoðun Höfuðborgin eftir fimmtíu ár, hvað erum við að tala um? Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Pólitískt ofbeldi, fasismi og tvískinnungur valdsins Davíð Aron Routley,Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Örugg heilbrigðisþjónusta fyrir öll börn frá upphafi - Alþjóðlegur dagur sjúklingaöryggis 2025 María Heimisdóttir skrifar Skoðun Einn pakki á dag Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfi Íslands - Látum verkin tala! Victor Guðmundsson skrifar Skoðun Hörmungarnar sem heimurinn hunsar Ragnar Schram skrifar Skoðun Dýrasti staður í heimi Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Grafið undan grunnstoð ríka samfélagsins Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Mennskan er fórnarlamb Menningarstríðsins! - Tilvist fólks er aldrei hugmyndafræði eða skoðun! Arna Magnea Danks skrifar Sjá meira
Ég, eins og mjög margir aðrir Íslendingar, hangi of mikið á internetinu og samfélagsmiðlum á hverjum degi. Þar skrunar maður í gegnum afmæliskveðjur og aðrar tilkynningar dagsins. Les eina og eina grein eins og þessa sem ég er sjálfur að reyna að skrifa hér og skimar yfir fyrirsagnir fréttamiðla. Í gegnum tölvuna hef ég nánast óheft aðgengi að upplýsingum og er beint og óbeint tengdur fjórum milljörðum jarðarbúa. Ef ég nenni get ég því lagst yfir nánast hvaða málefni sem mér dettur í hug og myndi ekki endast ævin til að komast í gegnum allt efnið bara um það eina málefni. Þau mál sem ég les helst um á netinu tengjast með einhverjum hætti umhverfis- og loftslagsmálum. Þeim nátengd er náttúruvernd en þessum þremur hlutum er þó oft vöðlað saman í umræðunni. Ég hugsa að flestir sjái réttilega loftslagsmálin fyrir sér sem alheimsmál en náttúruvernd sem staðbundna. Sem rök fyrir því þá treysti ég mér til að fullyrða að á öllum þeim klukkustundum sem ég hef varið á netinu hafi ég aldrei séð einn einasta íbúa Íslands skrifa um baráttu sína fyrir ósnortinni náttúru eða endurheimt hennar annars staðar en á Íslandi. Við höfum í mesta lagi deilt skrifum annarra, þrátt fyrir allt aðgengið að upplýsingunum og fólkinu um allan heim. Þökk sé olíunni og kolunum Um 80% af raforkuframleiðslu Íslands fer til útflutnings í gegnum framleiðslu á málmum og vistun á gögnum á netþjónum (m.a. þessum sem ég skrolla í gegnum á hverjum degi). Á Íslandi eru framleidd um 800 þúsund tonn af áli á ári eða rúmlega 1% af heimsframleiðslunni. Öll raforkan í íslensku álframleiðsluna kemur úr vatni annað hvort af hálendi Íslands eða úr borholum. Á sama tíma og við framleiðum alla þessa grænu orku til framleiðslu á alþjóðavörum eins og áli og gagnageymslum flytjum við inn rúmlega 500.000 tonn af orku í formi óumhverfisvænnar óendurnýjanlegrar olíu sem við notum að mestu til að veiða fiskinn, flytja vörur og komast á milli staða innanlands. Þessar athafnir losa um 1.500.000 tonn af CO2 á ári. Þetta er sá hluti losunar Íslands sem flokkast til beinna skuldbindinga okkar samkvæmt Parísarsamningnum. Íslenska hagkerfið og núverandi lífsgæði þjóðarinnar eru því algjörlega háð olíu. Fyrir rétt rúmum 50 árum vorum við meðal fátækustu þjóða Evrópu, en þökk séu olíunni og stálinu gátum við veitt fullt af fiski og flutt hann um alla veröld með meira af olíu og stáli. Enn í dag ferðast allir til og frá Íslandi á olíu, allar vörur eru fluttar til og frá Íslandi með olíu, allur fiskurinn er veiddur og fluttur um allan heim með olíu, íslenskur landbúnaður eru nánast algjörlega háður olíu og nánast allar samgöngur innanlands eru á olíu. Í dag er Ísland meðal ríkustu þjóða Evrópu, þökk sé olíunni og kolunum en án þeirra gætum við hvorki veitt fisk, brætt ál né tekið á móti ferðamönnum. Náttúran og neyslan Loftslagsvandinn er orkuvandinn! Um 70% af losun í heiminum eru vegna orkunotkunar og um 80% af grunnorkunni eru framleidd með óendurnýjanlegum jarðleifum. Með nýtingu á vatnsafli, jarðvarma og vindorku leggur Ísland hins vegar á hverju ári um 20.000 GWst af grænni orku inn í þessa heildarorkusummu heimsins. Til að það sé mögulegt þarf að virkja orkuna; búa til uppistöðulón, bora holur og reisa vindmyllur. Síðan þarf að flytja hana til notandans með raflínum. Það flæðir því orka um allt Ísland alla daga; raforka eftir raflínum og olía um sjóinn og vegina. Umræðan á Íslandi er mjög ólík eftir því um hvora orkuna er verið að ræða og tengslin á milli lítið rædd. Ef einhverjum er alvara með að bæta umhverfið og loftslagið og um leið vernda náttúru Íslands fyrir frekari orkuframleiðslu verður að taka á neyslunni. Við getum ekki unnið að því að byggja upp ferðaþjónustu (sem öll er drifin áfram á olíu og málmum), keypt ný skip, bíla og hjólhýsi og byggt hús, vegi og flugstöðvar, og á sama tíma krafist þess að íslensk náttúra sé vernduð fyrir nýjum virkjunum og málmvinnslum. Þessir tveir hlutir eru algjörlega samofnir; það kemst enginn til og frá Íslandi nema einhver í heiminum vinni málma og olíu. Þeir sem ganga hart fram gegn öllum virkjanaframkvæmdum, hvort sem um er að ræða vatn, vind eða sól, gera sér vonandi grein fyrir því að allur heimurinn er í kapphlaupi við tímann að reyna að breyta orkukerfum sínum yfir í endurnýjanlega orku eins hratt og mögulegt er. Gleymum því aldrei að upplifun innlendra og erlendra ferðamanna af íslenskri náttúru byggir algerlega á orkunýtingu annarra þjóða sem leggja til málma í faratækin og olíu til að knýja þau. Að afneita algerlega öllum umhverfisvænum virkjunarkostum hérlendis án þess að gefa eftir kröfu um óbreytt aðgengi að óumhverfisvænum orkuvörum frá útlöndum er jafna sem er erfitt að láta ganga upp til lengdar. Höfundur er framkvæmdastjóri Vistorku ehf. á Akureyri.
Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason Skoðun
Skoðun Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason skrifar
Skoðun Pólitískt ofbeldi, fasismi og tvískinnungur valdsins Davíð Aron Routley,Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Örugg heilbrigðisþjónusta fyrir öll börn frá upphafi - Alþjóðlegur dagur sjúklingaöryggis 2025 María Heimisdóttir skrifar
Skoðun Mennskan er fórnarlamb Menningarstríðsins! - Tilvist fólks er aldrei hugmyndafræði eða skoðun! Arna Magnea Danks skrifar
Hvítþvottur í skugga samstöðu – þegar lögreglan mótmælir því sem hún sjálf reynir að þagga niður Daníel Þór Bjarnason Skoðun