Í tillögum sóttvarnalæknis um framtíðarfyrirkomulag hér innanlands er kveðið á um að opið skuli á veitingastöðum, krám og skemmtistöðum ekki lengur en til 23 á kvöldin. Sóttvarnalæknir vill að þessar aðgerðir verði við líði „þar til faraldurinn er um garð genginn,“ sem hann hefur sagt að hann telji geta tekið nokkra mánuði ef ekki nokkur ár.
Svandís Svavarsdóttir heilbrigðisráðherra hefur lagt áherslu á að þessar framtíðartillögur Þórólfs Guðnasonar séu ólíkar fyrri tillögum, enda séu þær ekki endilega til þess fallnar að verða að reglugerð til lengri tíma, heldur séu þær einfaldlega innlegg hans í umræðuna á þessari stundu.
Sjá meira: „Svona sér Þórólfur fyrir sér framtíðina“
Engu að síður er það svo að drjúgur meiri hluti allra tillagna sem Þórólfur Guðnason hefur sett fram í faraldrinum hefur ráðherra gert að sínum.
Steinþór Helgi Arnsteinsson, einn eigenda barsins Röntgen á Hverfisgötu, segir þessar hugmyndir algerlega á skjön við þau skilaboð að við séum að komast í eðlilegt horf og að við stefnum á að lifa með þessum faraldri.
„Þetta er náttúrulega bara alveg hræðilegt. Með þessu er ekki heldur verið að leysa neinn vanda, þetta lítur vel út á minnisblaði en þegar út er komið held ég að fólk muni ekki láta bjóða sér þetta. Það verður erill á götum úti og í heimapartíum, og er þá ekki betra að vera með fólk á skráðum stöðum með eftirliti og dyravörðum?“ spyr Steinþór.
Snýst ekki um að djamma af sér rassgatið
Steinþór segir ljóst að þessar hugmyndir hafi í för með sér algeran rekstrarlegan forsendubrest fyrir fjölda aðila í skemmtanalífi, svo og listamenn. Það sé enda alls ekki svo að allir tónlistarmenn geti til dæmis haft í sig og á með því að halda sitjandi tónleika með grímum.
Fyrst og fremst er þetta undarleg forgangsröðun hjá stjórnvöldum að mati Steinþórs.
„Mér finnst þetta lýsa fordómum gagnvart ungu fólki. Það er gersamlega verið að hafa af því frelsið og mikilvæg mótunarár. Það gengur ekki að tala eins og þetta snúist bara um djamm, eitthvað brjálað djamm. Þetta snýst um að fólk geti farið út, átt samræður við vini sína og létt aðeins á sér. Það kallast ekkert að djamma af sér rassgatið, heldur bara eðlilegt félagslíf,“ segir Steinþór.
Ef þetta nær fram að ganga eru forsendur alls konar rekstrar einfaldlega brostnar: „Þetta er tekjuskerðing upp á tugi prósenta hjá mörgum og er auðvitað bara reiðarslag fyrir ákveðna skemmtikrafta og ákveðna tegund af börum. Í rauninni bara dauðadómur.“
Vonarglætu um kraftmikla kafla í skemmtanalífinu á komandi tímum er þrátt fyrir þetta allt að finna í minnisblaði Þórólfs, nefnilega í hugmyndum hans um að leyfa fjölmenna viðburði að því tilskildu að þátttakendur fari í sýnatöku áður en þeir mæti. Fyrirmynd er fyrir slíkum veisluhöldum í Danmörku.
