Tveir aðrir fyrrverandi stjórnendur bankans voru sýknaðir í málinu sem og bresk tryggingafélög sem ábyrgðust há lán bankans í ársbyrjun 2008.
Dómur var kveðinn upp í Landsrétti í dag. Slitastjórnin krafðist þess að bankastjórarnir, Sigurjón og Halldór Jón Kristjánsson, og Sigríður Elín Sigfúsdóttir, fyrrverandi framkvæmdastjóra fyrirtækjasviðs bankans, greiddu þeim á ellefta milljarð króna í skaðabætur.
Fjárfestingafélag Björgólfs
Forsagan er sú að Landsbankinn veitti Fjárfestingafélaginu Gretti, í eigu Björgólfs Guðmundssonar, þáverandi formanns bankaráðs Landsbankans, lán í janúar 2008. Lánið féll í gjalddaga í júní 2008 án þess að það væri innheimt eða aðrar ráðstafanir gerðar til að halda ábyrgðinni við.
Krafan á hendur bresku tryggingafélögunum QBE og QBE C byggðist á ábyrgðartryggingar fyrir stjórnendur og starfsmenn sem félögin sömdu um við Landsbankann.
Allir stjórnendurnir voru sýknaðir í héraði en Landsréttur komst að þeirri niðurstöðu að Sigurjón hefði sýnt af sér vanrækslu og þannig valdið slitastjórninni tjóni með því að bankaábyrgðin var ekki innheimt. Var fallist á að Sigurjón bæri skaðabótaábyrgð sem var metin fimmtíu milljónir króna.
Halldór var sýknaður þar sem ekkert lá fyrir um að hann hefði komið að meðferð lánamáls fjárfestingafélagsins á umræddum tíma. Sigríður Elín var einnig sýknuð þar sem sök hennar þótti ekki slík að sanngjarnt gæti talist að hún bæri skaðabótaábyrgð samkvæmt bókstaf skaðabótalaga.
„Ekki óveruleg“ vanræksla á upplýsingaskyldu
Þá taldi Landsréttur varðandi vátryggingar bresku tryggingafélaganna að félögin hefðu fært nægar sannanir fyrir því að bankinn hefði veitt ófullnægjandi eða rangar upplýsingar í umsókn um tryggingarvernd fyrir stjórnendur sína um atvik sem bankinn vissi eða mátti vita að hefðu verulega þýðingu fyrir mat tryggingafélaganna. Vanræksla bankans á upplýsingaskyldu sinni þótti „ekki óveruleg“ eins og segir í niðurstöðu Landsréttar.
Þá þótti ljóst að Sigurjón hefði notið umsaminnar tryggingarverndar sem fólst í lækkun dómkrafna vegna samkomulags slitastjórnarinnar við aðra vátryggjendur, en ekki væri sanngjarnt að honum yrði gert að greiða allar eftirstöðvar skaðabótakröfu félagsins upp á milljarða króna.
Með hliðsjón af því að hann hefði ekki verið sakaður um að hafa gert umrædd mistök af ásetningi eða gáleysi, sem og af hagsmunum hans andspænis hagsmunum slitastjórnar, þótti rétt að lækka fjárhæð skaðabótakröfunnar umtalsvert á grundvelli skaðabótalaga. Var ákveðið að hann þyrfti að greiða slitastjórninni fimmtíu milljónir króna með vöxtum frá 2008 og dráttarvöxtum frá árinu 2011.
Fréttin hefur verið uppfærð.
