Af okkur Leonardo DiCaprio Arna Pálsdóttir skrifar 20. nóvember 2020 09:01 Þegar ég var unglingsstelpa þá elskaði ég Leonardo DiCaprio. Ég var ekki skotin í honum, ég elskaði hann. Ég held meira að segja að ég hafi trúað því að við ættum í einhverskonar sambandi. Ég hef ekki tölu yfir það hversu oft ég fór að sjá Titanic í bío í þeirri von að Jack Dawson myndi ekki deyja. Hann hefði ekki þurft að deyja því í fyrsta lagi var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði og í öðru lagi þá var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði. Í dag á ég sjálf unglingsstelpur. Þegar ég sótti elstu dóttur mína í skólann um daginn var þungt í henni hljóðið. Eftir stutt spjall kom í ljós að tvennt var að angra hana. Hið fyrra var að hún þurfti að horfa á fermingarfræðslumyndband á sunnudegi (hún sem sagt kýs að vera í fríi um helgar). Hitt var svo að við eigum ekki heitan pott. Ég gat lítið gert annað en að hlusta og kinka kolli, þetta er auðvita bæði alveg grautfúlt. Mig langaði mest að segja við hana að hún ætti mögulega auðveldasta, öruggasta og besta líf sem barn getur átt (af öllum börnum í heiminum!). Hún þyrfti bara jákvætt hugarfar og þakklæti! Ég lét það hins vegar ósagt, það hefði ekki skilað neinu nema auka skammti af hormónum í bílnum. Þetta var hennar raunverulega líðan, henni leið í alvöru bara frekar illa yfir þessu. Fólk er almennt sjálfhverft. Það er okkur eðlislægt. Ung börn hafa hvorki getu né hæfni til að setja sig í spor annarra og svo eru það unglingarnir sem tróna á toppnum ,margfaldir heimsmeistarar í sjálfhverfu, með allar sínar bólur og angist. Fullorðið fólk á hins vegar að geta borið ábyrgð á hugarfari sínu. Í dag er mikið talað um jákvætt hugarfar. Það er alls ekki skrýtið þar sem stór hluti mannkyns er búið að vera í níu mánaða prófi í þrautseigju. Við höfum enga stjórn á prófinu og því er áherslan lögð á hugarfar – því sem við höfum stjórn á. En hvernig gerum við það? Hvernig stjórnum við hugarfari okkar? Við erum alltaf að horfa á aðstæður út frá samhengi. T.d. þegar við segjum við vin sem er að ganga í gegnum erfiðan tíma „Líttu á björtu hliðarnar“, þá er maður bara að benda honum á annað samhengi út frá þeim aðstæðum sem hann er í. En er þetta svona einfalt? Foreldrar byrja snemma í samhengis-æfingum gagnvart börnunum sínum. Ein klassísk æfing er: „Kláraðu matinn þinn, það eru börn í Afríku sem fá ekkert að borða!“. Þetta er virkilega vel meint tilraun til að reyna að hafa áhrif á hugarfar barns sem leiða á til þakklætis með þeim afleiðingum að barnið klárar matinn sinn. En þetta hreyfir ekki við þeim. Af hverju virkar þetta ekki? Eru börnin okkar hjartalausar verur sem eru alveg sama um svöng börn í Afríku? Það held ég ekki en af því við erum sjálfhverf þarf samhengið að vera áþreifanlegt til þess að það raunverulega hafi áhrif á hugarfar okkar. Við verðum að geta samsamað okkur við þær aðstæður sem við berum okkur saman við. Það er minna en ár síðan fréttir fóru að berast frá Huan héraði í Kína um veiru sem var að gera íbúum þar ytra lífið leitt. Ég man eftir að hafa hlustað á þessar fréttir og ég man líka eftir því hvað ég gaf þeim lítinn gaum, ég meina, vitiði hvað Kína er langt frá Íslandi? Ekki frekar en að íslenskt barn setji sig í samhengi við afrískt barn setti ég mína tilveru í samhengi við tilveru íbúa í Huan í Kína. Fljótlega fóru að berast fréttir um að veiran væri að greinast í öðrum löndum. Við þekkjum svo framhaldið. Asía, Evrópa, norðurlöndin. Alltaf færðist hún nær og það sem skömmu áður varðaði mann ekki neitt var orðin raunveruleg ógn. Ekki svo langt frá Íslandi eftir allt saman. Umræða um samhengi hefur örugglega aldrei átt jafn vel við og þessi misserin. Á níu mánuðum hefur samhengi alls breyst. Allt sem þótti sjálfsagt er það ekki lengur. Það sem maður vildi ekki einu sinni vill maður í dag. Margt sem var svo sjálfsagt í febrúar er ógjörningur í dag. Vinna, skóli, líkamsrækt, klipping, búðarferðir, sund og allt hitt hversdagslega í lífinu breyttist í einhverskonar munað. Ekkert er í réttu samhengi. Það að komast í klippingu er jafn gleðilegt og það var að fara til útlanda. Börn sem áður fyrr voru að skrópa í tíma vilja nú komast í skólann, hversdagslegir viðburðir eins og rosknir menn að spjalla saman í heitum potti eru beinlínis með öllu bannaðir í dag. Að sýna þakklæti er að tryggja framtíð sína sögðu þeir. Við erum í „líttu á björtu hliðarnar“ leik á hverjum degi. Við þurfum að halda dampi og halda í jákvæða hugarfarið. Höldum áfram, við getum þetta. Við munum halda veislur, við munum komast í vinnuna, við munum fara í sund, við munum komast til útlanda. Við munum komast í gegnum þetta. Af okkur Leonardo DiCaprio er það að segja að við hættum saman fljótlega eftir að ég sá Blur spila í Laugardalshöllinni þarna um árið. Damon Albarn var aðalnúmerið og ég er ekki frá því að hann hafi verið að horfa til mín allan tíman á tónleikunum. Ef ég ætti að gera upp samband okkar Leo þá var það afskaplega gott. Hann elskaði mig skilyrðislaust og ég elskaði hann fyrir allt það sem ég lét hann vera. Í því samhengi hefur ekkert annað samband staðið undir kröfum mínum og væntingum. Höfundur er lögfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Arna Pálsdóttir Mest lesið Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley Skoðun Skoðun Skoðun Akademískt frelsi og ókurteisi Kolbeinn H. Stefánsson skrifar Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar Skoðun Yfir hverju er verið að brosa? Árni Kristjánsson skrifar Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar Skoðun Stjórnvöld sem fjárfestatenglar Baldur Thorlacius skrifar Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson skrifar Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller skrifar Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi félagasamtaka og magnað maraþon Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Allt sem ég þarf að gera Dagbjartur Kristjánsson skrifar Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson skrifar Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Notkun ökklabanda Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson skrifar Sjá meira
Þegar ég var unglingsstelpa þá elskaði ég Leonardo DiCaprio. Ég var ekki skotin í honum, ég elskaði hann. Ég held meira að segja að ég hafi trúað því að við ættum í einhverskonar sambandi. Ég hef ekki tölu yfir það hversu oft ég fór að sjá Titanic í bío í þeirri von að Jack Dawson myndi ekki deyja. Hann hefði ekki þurft að deyja því í fyrsta lagi var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði og í öðru lagi þá var alveg nógu mikið pláss á þessum fleka fyrir þau bæði. Í dag á ég sjálf unglingsstelpur. Þegar ég sótti elstu dóttur mína í skólann um daginn var þungt í henni hljóðið. Eftir stutt spjall kom í ljós að tvennt var að angra hana. Hið fyrra var að hún þurfti að horfa á fermingarfræðslumyndband á sunnudegi (hún sem sagt kýs að vera í fríi um helgar). Hitt var svo að við eigum ekki heitan pott. Ég gat lítið gert annað en að hlusta og kinka kolli, þetta er auðvita bæði alveg grautfúlt. Mig langaði mest að segja við hana að hún ætti mögulega auðveldasta, öruggasta og besta líf sem barn getur átt (af öllum börnum í heiminum!). Hún þyrfti bara jákvætt hugarfar og þakklæti! Ég lét það hins vegar ósagt, það hefði ekki skilað neinu nema auka skammti af hormónum í bílnum. Þetta var hennar raunverulega líðan, henni leið í alvöru bara frekar illa yfir þessu. Fólk er almennt sjálfhverft. Það er okkur eðlislægt. Ung börn hafa hvorki getu né hæfni til að setja sig í spor annarra og svo eru það unglingarnir sem tróna á toppnum ,margfaldir heimsmeistarar í sjálfhverfu, með allar sínar bólur og angist. Fullorðið fólk á hins vegar að geta borið ábyrgð á hugarfari sínu. Í dag er mikið talað um jákvætt hugarfar. Það er alls ekki skrýtið þar sem stór hluti mannkyns er búið að vera í níu mánaða prófi í þrautseigju. Við höfum enga stjórn á prófinu og því er áherslan lögð á hugarfar – því sem við höfum stjórn á. En hvernig gerum við það? Hvernig stjórnum við hugarfari okkar? Við erum alltaf að horfa á aðstæður út frá samhengi. T.d. þegar við segjum við vin sem er að ganga í gegnum erfiðan tíma „Líttu á björtu hliðarnar“, þá er maður bara að benda honum á annað samhengi út frá þeim aðstæðum sem hann er í. En er þetta svona einfalt? Foreldrar byrja snemma í samhengis-æfingum gagnvart börnunum sínum. Ein klassísk æfing er: „Kláraðu matinn þinn, það eru börn í Afríku sem fá ekkert að borða!“. Þetta er virkilega vel meint tilraun til að reyna að hafa áhrif á hugarfar barns sem leiða á til þakklætis með þeim afleiðingum að barnið klárar matinn sinn. En þetta hreyfir ekki við þeim. Af hverju virkar þetta ekki? Eru börnin okkar hjartalausar verur sem eru alveg sama um svöng börn í Afríku? Það held ég ekki en af því við erum sjálfhverf þarf samhengið að vera áþreifanlegt til þess að það raunverulega hafi áhrif á hugarfar okkar. Við verðum að geta samsamað okkur við þær aðstæður sem við berum okkur saman við. Það er minna en ár síðan fréttir fóru að berast frá Huan héraði í Kína um veiru sem var að gera íbúum þar ytra lífið leitt. Ég man eftir að hafa hlustað á þessar fréttir og ég man líka eftir því hvað ég gaf þeim lítinn gaum, ég meina, vitiði hvað Kína er langt frá Íslandi? Ekki frekar en að íslenskt barn setji sig í samhengi við afrískt barn setti ég mína tilveru í samhengi við tilveru íbúa í Huan í Kína. Fljótlega fóru að berast fréttir um að veiran væri að greinast í öðrum löndum. Við þekkjum svo framhaldið. Asía, Evrópa, norðurlöndin. Alltaf færðist hún nær og það sem skömmu áður varðaði mann ekki neitt var orðin raunveruleg ógn. Ekki svo langt frá Íslandi eftir allt saman. Umræða um samhengi hefur örugglega aldrei átt jafn vel við og þessi misserin. Á níu mánuðum hefur samhengi alls breyst. Allt sem þótti sjálfsagt er það ekki lengur. Það sem maður vildi ekki einu sinni vill maður í dag. Margt sem var svo sjálfsagt í febrúar er ógjörningur í dag. Vinna, skóli, líkamsrækt, klipping, búðarferðir, sund og allt hitt hversdagslega í lífinu breyttist í einhverskonar munað. Ekkert er í réttu samhengi. Það að komast í klippingu er jafn gleðilegt og það var að fara til útlanda. Börn sem áður fyrr voru að skrópa í tíma vilja nú komast í skólann, hversdagslegir viðburðir eins og rosknir menn að spjalla saman í heitum potti eru beinlínis með öllu bannaðir í dag. Að sýna þakklæti er að tryggja framtíð sína sögðu þeir. Við erum í „líttu á björtu hliðarnar“ leik á hverjum degi. Við þurfum að halda dampi og halda í jákvæða hugarfarið. Höldum áfram, við getum þetta. Við munum halda veislur, við munum komast í vinnuna, við munum fara í sund, við munum komast til útlanda. Við munum komast í gegnum þetta. Af okkur Leonardo DiCaprio er það að segja að við hættum saman fljótlega eftir að ég sá Blur spila í Laugardalshöllinni þarna um árið. Damon Albarn var aðalnúmerið og ég er ekki frá því að hann hafi verið að horfa til mín allan tíman á tónleikunum. Ef ég ætti að gera upp samband okkar Leo þá var það afskaplega gott. Hann elskaði mig skilyrðislaust og ég elskaði hann fyrir allt það sem ég lét hann vera. Í því samhengi hefur ekkert annað samband staðið undir kröfum mínum og væntingum. Höfundur er lögfræðingur.
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir skrifar
Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson skrifar
Skoðun Meiri gæði og mun minni álögur - Hveragerðisleiðin í leikskólamálum Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir,Sandra Sigurðardóttir,Dagný Sif Sigurbjörnsdóttir,Halldór Benjamín Hreinsson,Njörður Sigurðsson skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg stígur fyrsta skrefið í snjallvæðingu umferðarljósa! Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar
Skoðun Framtíðin í fyrsta sæti – mikilvægi forgangsröðunar á tillögum Kópavogsbæjar í grunnskólamálum Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar
Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson skrifar
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun