Fullveldi í skilningi gamallar einangrunar- og þjóðernishyggju er dautt! Ole Anton Bieltvedt skrifar 22. ágúst 2019 10:00 Þátttaka okkar í samstarfi Evrópuríka – í gegnum EES-samninginn – hefur tryggt okkur mesta framfararskeið í sögu landsins og meiri velfarnað og frelsi, en við höfðum áður þekkt. Með EES-samningnum stofnuðum við til náins samstarfs við ESB-ríkin 28, auk hinna EFTA-ríkjanna, Noregs og Lichtenstein; nær þetta nána samstarf því til 31 ríkis og yfir 500 milljónir manna. Kjarni þessa samstarfs er „fjórfrelsið“. 1. þáttur þess tryggir öllum þegnum þessara landa frelsi til að ferðast, setjast að, stunda nám, stunda vinnu, setja upp fyrirtæki, taka sér búfestu, kaupa íbúð eða fasteign og athafna sig á nánast allan hátt, eins og heimamenn, í hverju þessara landa. Í þessu felast meiri möguleikar til að nýta líf sitt - og njóta þess - en áður hafa þekkzt. Þetta er stórkostlegur draumur, sem hefur rætzt. Hinir þættirnir 3 eru af viðskiptalegum toga: Einstaklingar og fyrirtæki allra landanna geta gert óhindruð og frjáls viðskipti við einstaklinga og fyrirtæki allra hinna ríkjanna, og gefur þetta þeim, sem slíkt stunda, nánast óendanlega möguleika til uppbyggingar og útvíkkunnar sinnar starfsemi. Þáttur 2 nær til varnings, þáttur 3 til þjónustu og þáttur 4 til bankaviðskipta. Þáttur 4 nýtist okkur ekki, því það hefur enginn evrópskur banki áhuga á bankaviðskiptum hér, meðan gjaldmiðillinn hér er króna. Nálægt henni vill enginn ESB-banki koma. 2. og 3. þáttur fjórfrelsisins tryggja sem sé frjáls viðskipti með varning hvers konar og þjónustu. Þetta frelsi nær líka til orku og orkusölu. Hún er auðvitað ekkert annað en varningur, sem gengur kaupum og sölu. Orkusala er sambærileg við t.a.m. sölu á símasambandi og símaþjónustu, flutningsþjónustu eða ferða- og flugþjónustu, sölu á öðrum orkugjöfum, eins og kolum, olíu og gasi, sölu á matvælum eða öðrum neytendavörum – orka er líka neytendavara -, sölu á tækjum, búnaði, bifreiðum eða öðru? Orka er einfaldlega líka vara. Frjáls viðskipti með orku voru því í raun samþykkt og tryggð með samkomulaginu um fjórfrelsið 1994. Svo, hvaða fjárans röfl og rugl er þetta þá eiginlega með 3. orkupakkann!? Hann er löngu samþykktur, það vantar bara endanlegt form á samþykktina! Stærsta vandamál Evrópubúa og allra jarðarbúa - við eigum bara einn sameiginlegan lofthjúp - eru loftlagsbreytingar og þær hita- og veðrabreytingar, sem þær valda. Við dælum gífurlegu magni kolefnis út í andrúmsloftið dag hvern - með atferli okkar og athöfnum - og mengum þar með lofthjúpinn og lífríki jarðar langt yfir þolmörk. Og, langstærsti mengunarvaldurinn og loftslagsspillirinn er orkunotkunin í hinum margvíslegu formum. Það verður því ekki hægt að bjarga loftslagsgæðum og hemja veðurfar, nema með því að orkunotkunin verði líka hamin, henni settar skorður, skilvirkni hennar aukin og formi hennar umbreytt. Út á það ganga einmitt orkupakkar ESB! Kjarninn í hugmyndafræði ESB er trúin á öfluga og frjálsa samkeppni, innan ramma, sem tryggir öllum sömu réttindi og skyldur - sömu leikreglur fyrir alla - með hagsmuni almennings og neytenda að leiðarljósi. Vísa má til sölu og þjónustu á sviði fjarskipta, internets og síma. Hér myndaði ESB regluumhverfi, sem tryggir hámarkssamkeppni á jafnréttisgrundvelli, sem um leið tryggir hagkvæmustu lausnirnar fyrir fyrirtækin, almenning og neytendur. Flestir hljóta t.a.m. að kannast við, að nú geta allir í ESB og EES - við auðvitað líka - hringt á heimagjaldi sínu, síns símafélags, hvar sem er í Evrópu. Auðvitað var með þessari ráðstöfun gripið nokkuð inn í starfsemi og ákvörðunarfrelsi símafélaganna, í hinum ýmsu aðildarlöndum, en á þann veg, að almenningshagsmunir voru settir ofar sérhagsmunum símafélaganna. Þannig er ESB. Hví kvörtuðu lýðskrumarar ekki yfir þessu? Innan skamms taka þær reglur gildi í ESB/EES, að seljendum vöru og þjónustu er gert að bjóða öllum neytendum allra landanna sama verð og sömu skilmála; þýzkt verzlunarfyrirtæki, sem t.a.m. býður þýzkum neytendum ákveðið verð á ákveðinni vöru, sent frítt á heimilisfang kaupanda í Þýzkalandi, verður þá að bjóða neytendum hinna 30 ESB/EES landanna nákvæmlega sama verð og afhendingarkjör. Magnað! ESB hefur nú þegar komið mörgu góðu til leiðar í orkumálum: T.a.m. hefur sambandið þrýst notkun rafmagnspera úr hefðbundnu orkufreku formi í orkuvænar LED-sparperur. Framleiðendum alls konar heimilistækja hefur verið gert, að stórminnka orkunotkun tækjanna, og er algengt, að orkunotkun þeirra hafi minnkað um helming eða tvo þriðju. Orkupakkarnir ganga einmitt út á þetta; þeir tryggja sama regluverk fyrir öll orkufyrirtæki í Evrópu, hvort sem er á sviði framleiðslu- eða dreifingar, og þrýsta á um vaxandi hlut grænnar orku og stórauka skilvirkni orkuþjónustunnar. Hugmyndir um, að ESB eða einhver aðili innan ESB, sé hér að seilast eftir völdum einhvers staðar eru fáránlegar og fjarstæðukenndar. Raforkuframleiðsla Íslands er undir 0,6% af raforkuframleiðslu í Evrópu; það hefur enginn lifandi maður í Evrópu minnsta áhuga á henni. Það virðist meira að segja vera á mörkunum, að hún dugi okkur sjálfum. Eftir hverju væri þá að slægjast? Tilgangurinn með orkupökkunum er sá einn, að ná fram samræmdu og samstilltu átaki í evrópskum orkumálum til þess, að Evrópa geti lagt sitt af mörkum til að standa við Parísar-samkomulagið og bjargað loftslagi og veðráttu jarðar fyrir komandi kynslóðir. Áróður gegn orkupökkum ESB eru því tilefnislaus, gjörðir illra manna eða heimskra, nema hvorttveggja sé, lýðskrumara, og hefðu ýmsir kallað þá siðblinda skv. skilgreiningu Jóns Steinars í Mogga 13. ágúst sl. Fullveldi á okkar tíma verður ekki tryggt nema með víðtæku og öflugu alþjóðasamstarfi, en það eitt tryggir það efnahagslega sjálfstæði, sem er forsenda raunverulegrar sjálfsstjórnar og sjálfstæðs. „Fullveldi“ í skilningi gamallar einangrunar- og þjóðernishyggju, er dautt. „Win-Win“ alþjóðlegs samstarfs og samvinnu er framtíðin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Þriðji orkupakkinn Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson Skoðun Skoðun Skoðun Að rækta garðinn sinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Jón Ísak Ragnarsson skrifar Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Sjá meira
Þátttaka okkar í samstarfi Evrópuríka – í gegnum EES-samninginn – hefur tryggt okkur mesta framfararskeið í sögu landsins og meiri velfarnað og frelsi, en við höfðum áður þekkt. Með EES-samningnum stofnuðum við til náins samstarfs við ESB-ríkin 28, auk hinna EFTA-ríkjanna, Noregs og Lichtenstein; nær þetta nána samstarf því til 31 ríkis og yfir 500 milljónir manna. Kjarni þessa samstarfs er „fjórfrelsið“. 1. þáttur þess tryggir öllum þegnum þessara landa frelsi til að ferðast, setjast að, stunda nám, stunda vinnu, setja upp fyrirtæki, taka sér búfestu, kaupa íbúð eða fasteign og athafna sig á nánast allan hátt, eins og heimamenn, í hverju þessara landa. Í þessu felast meiri möguleikar til að nýta líf sitt - og njóta þess - en áður hafa þekkzt. Þetta er stórkostlegur draumur, sem hefur rætzt. Hinir þættirnir 3 eru af viðskiptalegum toga: Einstaklingar og fyrirtæki allra landanna geta gert óhindruð og frjáls viðskipti við einstaklinga og fyrirtæki allra hinna ríkjanna, og gefur þetta þeim, sem slíkt stunda, nánast óendanlega möguleika til uppbyggingar og útvíkkunnar sinnar starfsemi. Þáttur 2 nær til varnings, þáttur 3 til þjónustu og þáttur 4 til bankaviðskipta. Þáttur 4 nýtist okkur ekki, því það hefur enginn evrópskur banki áhuga á bankaviðskiptum hér, meðan gjaldmiðillinn hér er króna. Nálægt henni vill enginn ESB-banki koma. 2. og 3. þáttur fjórfrelsisins tryggja sem sé frjáls viðskipti með varning hvers konar og þjónustu. Þetta frelsi nær líka til orku og orkusölu. Hún er auðvitað ekkert annað en varningur, sem gengur kaupum og sölu. Orkusala er sambærileg við t.a.m. sölu á símasambandi og símaþjónustu, flutningsþjónustu eða ferða- og flugþjónustu, sölu á öðrum orkugjöfum, eins og kolum, olíu og gasi, sölu á matvælum eða öðrum neytendavörum – orka er líka neytendavara -, sölu á tækjum, búnaði, bifreiðum eða öðru? Orka er einfaldlega líka vara. Frjáls viðskipti með orku voru því í raun samþykkt og tryggð með samkomulaginu um fjórfrelsið 1994. Svo, hvaða fjárans röfl og rugl er þetta þá eiginlega með 3. orkupakkann!? Hann er löngu samþykktur, það vantar bara endanlegt form á samþykktina! Stærsta vandamál Evrópubúa og allra jarðarbúa - við eigum bara einn sameiginlegan lofthjúp - eru loftlagsbreytingar og þær hita- og veðrabreytingar, sem þær valda. Við dælum gífurlegu magni kolefnis út í andrúmsloftið dag hvern - með atferli okkar og athöfnum - og mengum þar með lofthjúpinn og lífríki jarðar langt yfir þolmörk. Og, langstærsti mengunarvaldurinn og loftslagsspillirinn er orkunotkunin í hinum margvíslegu formum. Það verður því ekki hægt að bjarga loftslagsgæðum og hemja veðurfar, nema með því að orkunotkunin verði líka hamin, henni settar skorður, skilvirkni hennar aukin og formi hennar umbreytt. Út á það ganga einmitt orkupakkar ESB! Kjarninn í hugmyndafræði ESB er trúin á öfluga og frjálsa samkeppni, innan ramma, sem tryggir öllum sömu réttindi og skyldur - sömu leikreglur fyrir alla - með hagsmuni almennings og neytenda að leiðarljósi. Vísa má til sölu og þjónustu á sviði fjarskipta, internets og síma. Hér myndaði ESB regluumhverfi, sem tryggir hámarkssamkeppni á jafnréttisgrundvelli, sem um leið tryggir hagkvæmustu lausnirnar fyrir fyrirtækin, almenning og neytendur. Flestir hljóta t.a.m. að kannast við, að nú geta allir í ESB og EES - við auðvitað líka - hringt á heimagjaldi sínu, síns símafélags, hvar sem er í Evrópu. Auðvitað var með þessari ráðstöfun gripið nokkuð inn í starfsemi og ákvörðunarfrelsi símafélaganna, í hinum ýmsu aðildarlöndum, en á þann veg, að almenningshagsmunir voru settir ofar sérhagsmunum símafélaganna. Þannig er ESB. Hví kvörtuðu lýðskrumarar ekki yfir þessu? Innan skamms taka þær reglur gildi í ESB/EES, að seljendum vöru og þjónustu er gert að bjóða öllum neytendum allra landanna sama verð og sömu skilmála; þýzkt verzlunarfyrirtæki, sem t.a.m. býður þýzkum neytendum ákveðið verð á ákveðinni vöru, sent frítt á heimilisfang kaupanda í Þýzkalandi, verður þá að bjóða neytendum hinna 30 ESB/EES landanna nákvæmlega sama verð og afhendingarkjör. Magnað! ESB hefur nú þegar komið mörgu góðu til leiðar í orkumálum: T.a.m. hefur sambandið þrýst notkun rafmagnspera úr hefðbundnu orkufreku formi í orkuvænar LED-sparperur. Framleiðendum alls konar heimilistækja hefur verið gert, að stórminnka orkunotkun tækjanna, og er algengt, að orkunotkun þeirra hafi minnkað um helming eða tvo þriðju. Orkupakkarnir ganga einmitt út á þetta; þeir tryggja sama regluverk fyrir öll orkufyrirtæki í Evrópu, hvort sem er á sviði framleiðslu- eða dreifingar, og þrýsta á um vaxandi hlut grænnar orku og stórauka skilvirkni orkuþjónustunnar. Hugmyndir um, að ESB eða einhver aðili innan ESB, sé hér að seilast eftir völdum einhvers staðar eru fáránlegar og fjarstæðukenndar. Raforkuframleiðsla Íslands er undir 0,6% af raforkuframleiðslu í Evrópu; það hefur enginn lifandi maður í Evrópu minnsta áhuga á henni. Það virðist meira að segja vera á mörkunum, að hún dugi okkur sjálfum. Eftir hverju væri þá að slægjast? Tilgangurinn með orkupökkunum er sá einn, að ná fram samræmdu og samstilltu átaki í evrópskum orkumálum til þess, að Evrópa geti lagt sitt af mörkum til að standa við Parísar-samkomulagið og bjargað loftslagi og veðráttu jarðar fyrir komandi kynslóðir. Áróður gegn orkupökkum ESB eru því tilefnislaus, gjörðir illra manna eða heimskra, nema hvorttveggja sé, lýðskrumara, og hefðu ýmsir kallað þá siðblinda skv. skilgreiningu Jóns Steinars í Mogga 13. ágúst sl. Fullveldi á okkar tíma verður ekki tryggt nema með víðtæku og öflugu alþjóðasamstarfi, en það eitt tryggir það efnahagslega sjálfstæði, sem er forsenda raunverulegrar sjálfsstjórnar og sjálfstæðs. „Fullveldi“ í skilningi gamallar einangrunar- og þjóðernishyggju, er dautt. „Win-Win“ alþjóðlegs samstarfs og samvinnu er framtíðin.
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar