Fullveldi í skilningi gamallar einangrunar- og þjóðernishyggju er dautt! Ole Anton Bieltvedt skrifar 22. ágúst 2019 10:00 Þátttaka okkar í samstarfi Evrópuríka – í gegnum EES-samninginn – hefur tryggt okkur mesta framfararskeið í sögu landsins og meiri velfarnað og frelsi, en við höfðum áður þekkt. Með EES-samningnum stofnuðum við til náins samstarfs við ESB-ríkin 28, auk hinna EFTA-ríkjanna, Noregs og Lichtenstein; nær þetta nána samstarf því til 31 ríkis og yfir 500 milljónir manna. Kjarni þessa samstarfs er „fjórfrelsið“. 1. þáttur þess tryggir öllum þegnum þessara landa frelsi til að ferðast, setjast að, stunda nám, stunda vinnu, setja upp fyrirtæki, taka sér búfestu, kaupa íbúð eða fasteign og athafna sig á nánast allan hátt, eins og heimamenn, í hverju þessara landa. Í þessu felast meiri möguleikar til að nýta líf sitt - og njóta þess - en áður hafa þekkzt. Þetta er stórkostlegur draumur, sem hefur rætzt. Hinir þættirnir 3 eru af viðskiptalegum toga: Einstaklingar og fyrirtæki allra landanna geta gert óhindruð og frjáls viðskipti við einstaklinga og fyrirtæki allra hinna ríkjanna, og gefur þetta þeim, sem slíkt stunda, nánast óendanlega möguleika til uppbyggingar og útvíkkunnar sinnar starfsemi. Þáttur 2 nær til varnings, þáttur 3 til þjónustu og þáttur 4 til bankaviðskipta. Þáttur 4 nýtist okkur ekki, því það hefur enginn evrópskur banki áhuga á bankaviðskiptum hér, meðan gjaldmiðillinn hér er króna. Nálægt henni vill enginn ESB-banki koma. 2. og 3. þáttur fjórfrelsisins tryggja sem sé frjáls viðskipti með varning hvers konar og þjónustu. Þetta frelsi nær líka til orku og orkusölu. Hún er auðvitað ekkert annað en varningur, sem gengur kaupum og sölu. Orkusala er sambærileg við t.a.m. sölu á símasambandi og símaþjónustu, flutningsþjónustu eða ferða- og flugþjónustu, sölu á öðrum orkugjöfum, eins og kolum, olíu og gasi, sölu á matvælum eða öðrum neytendavörum – orka er líka neytendavara -, sölu á tækjum, búnaði, bifreiðum eða öðru? Orka er einfaldlega líka vara. Frjáls viðskipti með orku voru því í raun samþykkt og tryggð með samkomulaginu um fjórfrelsið 1994. Svo, hvaða fjárans röfl og rugl er þetta þá eiginlega með 3. orkupakkann!? Hann er löngu samþykktur, það vantar bara endanlegt form á samþykktina! Stærsta vandamál Evrópubúa og allra jarðarbúa - við eigum bara einn sameiginlegan lofthjúp - eru loftlagsbreytingar og þær hita- og veðrabreytingar, sem þær valda. Við dælum gífurlegu magni kolefnis út í andrúmsloftið dag hvern - með atferli okkar og athöfnum - og mengum þar með lofthjúpinn og lífríki jarðar langt yfir þolmörk. Og, langstærsti mengunarvaldurinn og loftslagsspillirinn er orkunotkunin í hinum margvíslegu formum. Það verður því ekki hægt að bjarga loftslagsgæðum og hemja veðurfar, nema með því að orkunotkunin verði líka hamin, henni settar skorður, skilvirkni hennar aukin og formi hennar umbreytt. Út á það ganga einmitt orkupakkar ESB! Kjarninn í hugmyndafræði ESB er trúin á öfluga og frjálsa samkeppni, innan ramma, sem tryggir öllum sömu réttindi og skyldur - sömu leikreglur fyrir alla - með hagsmuni almennings og neytenda að leiðarljósi. Vísa má til sölu og þjónustu á sviði fjarskipta, internets og síma. Hér myndaði ESB regluumhverfi, sem tryggir hámarkssamkeppni á jafnréttisgrundvelli, sem um leið tryggir hagkvæmustu lausnirnar fyrir fyrirtækin, almenning og neytendur. Flestir hljóta t.a.m. að kannast við, að nú geta allir í ESB og EES - við auðvitað líka - hringt á heimagjaldi sínu, síns símafélags, hvar sem er í Evrópu. Auðvitað var með þessari ráðstöfun gripið nokkuð inn í starfsemi og ákvörðunarfrelsi símafélaganna, í hinum ýmsu aðildarlöndum, en á þann veg, að almenningshagsmunir voru settir ofar sérhagsmunum símafélaganna. Þannig er ESB. Hví kvörtuðu lýðskrumarar ekki yfir þessu? Innan skamms taka þær reglur gildi í ESB/EES, að seljendum vöru og þjónustu er gert að bjóða öllum neytendum allra landanna sama verð og sömu skilmála; þýzkt verzlunarfyrirtæki, sem t.a.m. býður þýzkum neytendum ákveðið verð á ákveðinni vöru, sent frítt á heimilisfang kaupanda í Þýzkalandi, verður þá að bjóða neytendum hinna 30 ESB/EES landanna nákvæmlega sama verð og afhendingarkjör. Magnað! ESB hefur nú þegar komið mörgu góðu til leiðar í orkumálum: T.a.m. hefur sambandið þrýst notkun rafmagnspera úr hefðbundnu orkufreku formi í orkuvænar LED-sparperur. Framleiðendum alls konar heimilistækja hefur verið gert, að stórminnka orkunotkun tækjanna, og er algengt, að orkunotkun þeirra hafi minnkað um helming eða tvo þriðju. Orkupakkarnir ganga einmitt út á þetta; þeir tryggja sama regluverk fyrir öll orkufyrirtæki í Evrópu, hvort sem er á sviði framleiðslu- eða dreifingar, og þrýsta á um vaxandi hlut grænnar orku og stórauka skilvirkni orkuþjónustunnar. Hugmyndir um, að ESB eða einhver aðili innan ESB, sé hér að seilast eftir völdum einhvers staðar eru fáránlegar og fjarstæðukenndar. Raforkuframleiðsla Íslands er undir 0,6% af raforkuframleiðslu í Evrópu; það hefur enginn lifandi maður í Evrópu minnsta áhuga á henni. Það virðist meira að segja vera á mörkunum, að hún dugi okkur sjálfum. Eftir hverju væri þá að slægjast? Tilgangurinn með orkupökkunum er sá einn, að ná fram samræmdu og samstilltu átaki í evrópskum orkumálum til þess, að Evrópa geti lagt sitt af mörkum til að standa við Parísar-samkomulagið og bjargað loftslagi og veðráttu jarðar fyrir komandi kynslóðir. Áróður gegn orkupökkum ESB eru því tilefnislaus, gjörðir illra manna eða heimskra, nema hvorttveggja sé, lýðskrumara, og hefðu ýmsir kallað þá siðblinda skv. skilgreiningu Jóns Steinars í Mogga 13. ágúst sl. Fullveldi á okkar tíma verður ekki tryggt nema með víðtæku og öflugu alþjóðasamstarfi, en það eitt tryggir það efnahagslega sjálfstæði, sem er forsenda raunverulegrar sjálfsstjórnar og sjálfstæðs. „Fullveldi“ í skilningi gamallar einangrunar- og þjóðernishyggju, er dautt. „Win-Win“ alþjóðlegs samstarfs og samvinnu er framtíðin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Þriðji orkupakkinn Mest lesið Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Ef eitthvað væri að marka Bjarna Gunnar Smári Egilsson Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tilgáta um brjálsemi þjóðarleiðtoga Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Blóðbað í Súdan: Framtíðarannáll? Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Á að hita upp allan Faxaflóann? Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Á tímamótum: Sameinuðu þjóðirnar í 80 ár Vala Karen Viðarsdóttir,Védís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Borgar sig að vanmeta menntun? Kolbrún Halldórsdóttir skrifar Skoðun Samfylkingin hækkar gjöld á háskólanema Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötnin eru hjartsláttur fjarðarins Rakel Hinriksdóttir skrifar Skoðun Lygin um flóttamenn á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Mismunun skýrir aukningu erlendra fanga Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Farsæld barna í fyrirrúmi Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Hlúum að persónumiðaðri nálgun í öldrunarþjónustu Margrét Guðnadóttir skrifar Skoðun Viljum við stjórnarandstöðu sem þvælist ekki fyrir? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Skólar hafa stigið skrefið með góðum árangri Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Varst þú að kaupa gallaða fasteign? Sara Bryndís Þórsdóttir skrifar Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun „Glæpir“ Íslendinga Árni Davíðsson skrifar Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Sjá meira
Þátttaka okkar í samstarfi Evrópuríka – í gegnum EES-samninginn – hefur tryggt okkur mesta framfararskeið í sögu landsins og meiri velfarnað og frelsi, en við höfðum áður þekkt. Með EES-samningnum stofnuðum við til náins samstarfs við ESB-ríkin 28, auk hinna EFTA-ríkjanna, Noregs og Lichtenstein; nær þetta nána samstarf því til 31 ríkis og yfir 500 milljónir manna. Kjarni þessa samstarfs er „fjórfrelsið“. 1. þáttur þess tryggir öllum þegnum þessara landa frelsi til að ferðast, setjast að, stunda nám, stunda vinnu, setja upp fyrirtæki, taka sér búfestu, kaupa íbúð eða fasteign og athafna sig á nánast allan hátt, eins og heimamenn, í hverju þessara landa. Í þessu felast meiri möguleikar til að nýta líf sitt - og njóta þess - en áður hafa þekkzt. Þetta er stórkostlegur draumur, sem hefur rætzt. Hinir þættirnir 3 eru af viðskiptalegum toga: Einstaklingar og fyrirtæki allra landanna geta gert óhindruð og frjáls viðskipti við einstaklinga og fyrirtæki allra hinna ríkjanna, og gefur þetta þeim, sem slíkt stunda, nánast óendanlega möguleika til uppbyggingar og útvíkkunnar sinnar starfsemi. Þáttur 2 nær til varnings, þáttur 3 til þjónustu og þáttur 4 til bankaviðskipta. Þáttur 4 nýtist okkur ekki, því það hefur enginn evrópskur banki áhuga á bankaviðskiptum hér, meðan gjaldmiðillinn hér er króna. Nálægt henni vill enginn ESB-banki koma. 2. og 3. þáttur fjórfrelsisins tryggja sem sé frjáls viðskipti með varning hvers konar og þjónustu. Þetta frelsi nær líka til orku og orkusölu. Hún er auðvitað ekkert annað en varningur, sem gengur kaupum og sölu. Orkusala er sambærileg við t.a.m. sölu á símasambandi og símaþjónustu, flutningsþjónustu eða ferða- og flugþjónustu, sölu á öðrum orkugjöfum, eins og kolum, olíu og gasi, sölu á matvælum eða öðrum neytendavörum – orka er líka neytendavara -, sölu á tækjum, búnaði, bifreiðum eða öðru? Orka er einfaldlega líka vara. Frjáls viðskipti með orku voru því í raun samþykkt og tryggð með samkomulaginu um fjórfrelsið 1994. Svo, hvaða fjárans röfl og rugl er þetta þá eiginlega með 3. orkupakkann!? Hann er löngu samþykktur, það vantar bara endanlegt form á samþykktina! Stærsta vandamál Evrópubúa og allra jarðarbúa - við eigum bara einn sameiginlegan lofthjúp - eru loftlagsbreytingar og þær hita- og veðrabreytingar, sem þær valda. Við dælum gífurlegu magni kolefnis út í andrúmsloftið dag hvern - með atferli okkar og athöfnum - og mengum þar með lofthjúpinn og lífríki jarðar langt yfir þolmörk. Og, langstærsti mengunarvaldurinn og loftslagsspillirinn er orkunotkunin í hinum margvíslegu formum. Það verður því ekki hægt að bjarga loftslagsgæðum og hemja veðurfar, nema með því að orkunotkunin verði líka hamin, henni settar skorður, skilvirkni hennar aukin og formi hennar umbreytt. Út á það ganga einmitt orkupakkar ESB! Kjarninn í hugmyndafræði ESB er trúin á öfluga og frjálsa samkeppni, innan ramma, sem tryggir öllum sömu réttindi og skyldur - sömu leikreglur fyrir alla - með hagsmuni almennings og neytenda að leiðarljósi. Vísa má til sölu og þjónustu á sviði fjarskipta, internets og síma. Hér myndaði ESB regluumhverfi, sem tryggir hámarkssamkeppni á jafnréttisgrundvelli, sem um leið tryggir hagkvæmustu lausnirnar fyrir fyrirtækin, almenning og neytendur. Flestir hljóta t.a.m. að kannast við, að nú geta allir í ESB og EES - við auðvitað líka - hringt á heimagjaldi sínu, síns símafélags, hvar sem er í Evrópu. Auðvitað var með þessari ráðstöfun gripið nokkuð inn í starfsemi og ákvörðunarfrelsi símafélaganna, í hinum ýmsu aðildarlöndum, en á þann veg, að almenningshagsmunir voru settir ofar sérhagsmunum símafélaganna. Þannig er ESB. Hví kvörtuðu lýðskrumarar ekki yfir þessu? Innan skamms taka þær reglur gildi í ESB/EES, að seljendum vöru og þjónustu er gert að bjóða öllum neytendum allra landanna sama verð og sömu skilmála; þýzkt verzlunarfyrirtæki, sem t.a.m. býður þýzkum neytendum ákveðið verð á ákveðinni vöru, sent frítt á heimilisfang kaupanda í Þýzkalandi, verður þá að bjóða neytendum hinna 30 ESB/EES landanna nákvæmlega sama verð og afhendingarkjör. Magnað! ESB hefur nú þegar komið mörgu góðu til leiðar í orkumálum: T.a.m. hefur sambandið þrýst notkun rafmagnspera úr hefðbundnu orkufreku formi í orkuvænar LED-sparperur. Framleiðendum alls konar heimilistækja hefur verið gert, að stórminnka orkunotkun tækjanna, og er algengt, að orkunotkun þeirra hafi minnkað um helming eða tvo þriðju. Orkupakkarnir ganga einmitt út á þetta; þeir tryggja sama regluverk fyrir öll orkufyrirtæki í Evrópu, hvort sem er á sviði framleiðslu- eða dreifingar, og þrýsta á um vaxandi hlut grænnar orku og stórauka skilvirkni orkuþjónustunnar. Hugmyndir um, að ESB eða einhver aðili innan ESB, sé hér að seilast eftir völdum einhvers staðar eru fáránlegar og fjarstæðukenndar. Raforkuframleiðsla Íslands er undir 0,6% af raforkuframleiðslu í Evrópu; það hefur enginn lifandi maður í Evrópu minnsta áhuga á henni. Það virðist meira að segja vera á mörkunum, að hún dugi okkur sjálfum. Eftir hverju væri þá að slægjast? Tilgangurinn með orkupökkunum er sá einn, að ná fram samræmdu og samstilltu átaki í evrópskum orkumálum til þess, að Evrópa geti lagt sitt af mörkum til að standa við Parísar-samkomulagið og bjargað loftslagi og veðráttu jarðar fyrir komandi kynslóðir. Áróður gegn orkupökkum ESB eru því tilefnislaus, gjörðir illra manna eða heimskra, nema hvorttveggja sé, lýðskrumara, og hefðu ýmsir kallað þá siðblinda skv. skilgreiningu Jóns Steinars í Mogga 13. ágúst sl. Fullveldi á okkar tíma verður ekki tryggt nema með víðtæku og öflugu alþjóðasamstarfi, en það eitt tryggir það efnahagslega sjálfstæði, sem er forsenda raunverulegrar sjálfsstjórnar og sjálfstæðs. „Fullveldi“ í skilningi gamallar einangrunar- og þjóðernishyggju, er dautt. „Win-Win“ alþjóðlegs samstarfs og samvinnu er framtíðin.
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun
Skoðun Sparnaðartillögur á kostnað atvinnulausra Finnbjörn A Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Atvinnustefna þarf líka að fjalla um rótgrónar atvinnugreinar Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Aðgerðaáætlun í menntamálum ekki markviss Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Hermína Gunnþórsdóttir skrifar
Skoðun Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Störf án staðsetningar - of hátt flækjustig eða rökrétt framþróun? Hildur Ösp Gylfadóttir,Áslaug Eir Hólmgeirsdóttir Skoðun