Að tilheyra Eymundur Eymundsson skrifar 11. apríl 2019 21:44 Hvað er að tilheyra og hvað er að vera ungur? Manneskjan getur tilheyrt ólíkum hópum, eins og samtökunum 78 sem eru ,,Hagsmuna og baráttusamtök hinsegin fólks á Íslandi’’ eða tilheyra fólki sem glímir við gigt. Ég glími sjálfur við slitgigt með krónískum verkjum og hef farið í þrjár mjaðmaliðaskiptingar. Ég vil tilheyra þar sem samfélagið tekur öðrum sem jafningjum og dæmir ekki annað fólk. Ég tilheyri þeim sem hafa glímt við geðröskun án þess að vita hvað geðröskun er. Ég tilheyri þar sem félagasamtök koma fram við aðra sem jafningja. Ég tilheyri þeim sem vilja að rödd notanda fái aukið vægi innan geðheilbrigðiskerfis. Ég tilheyri þeim sem fara í skóla,fjölmiðla og hvar sem tækifæri gefst til að nýta reynsluna til góðs. Ég tilheyri þeim sem finnst aldur afstæður. Ég er því 51 árs ungur maður sem ætlar að leiða ykkur inn í kvíðann sem mótaði mitt líf með feluleik og vanlíðan 26 ár ævi minnar.Minn kvíði Ég fór að finna fyrir kvíða þegar ég byrjaði í grunnskóla 1974. Ég fór að leika trúð um 12 ára aldur til að fela kvíðann og óttann. Mig langaði ekki að lifa í heljargreipum óttans en sá enga útgönguleið úr svartholi kvíðans. Til þess að lifa þurfti ég að setja upp leikrit þar sem ég var leikstjórinn. Ég var reiður yfir því hvernig mér leið, reiður í eigin garð. Herbergið er minn besti vinur. Ég veit ekki af hverju ég roðna, klökkna, hef litla einbeitingu, brothætt taugakerfi, ekkert sjálfstraust eða sjálfsvirðingu. Ég var viss um allir skömmuðust sín fyrir mig og leið líka illa innan um fjölskylduna. Ég leyfi öðrum að gera grín að mér og tek þátt í því sem trúður svo enginn geti séð hvernig mér líður. Ég skammaðist mín fyrir sjálfan mig. Ég leit út fyrir að fúnkera félagslega, en eftir að ég varð fimmtán sextán ára fór ég aldrei með félögum í bíó og forðaðist að taka þátt í mannamótum nema áfengi væri við hönd. Ég var með afsakanir en auðvitað dauðlangaði mig en kvíðinn og óttinn hótuðu mér miskunnarlaust að ég yrði mér til skammar. Ég prófaði framhaldsskóla en entist aðeins í tvo mánuði þar sem ég gat ekki verið innan um aðra. Ég fór að vinna 16 ára og var á sama vinnustað í 20 ár. Samt var ég alltaf virkur í íþróttum. Ég var meira að segja í félagsíþrótt, spilaði fótbolta með Þór og Magna Grenivík þótt mér liði illa. Ég fór í Magna þar sem ég hafði ekki sjálfstraust til að vera í Þór og Magni var minna félag. Ég þurfti að hætta í boltanum 1994 þar sem ég greindist með bein í bein í mjaðmarliðnum. Ég var orðinn 38 ára gamall árið 2005 og var staddur á verkjasviði á Kristnesi í Eyjafirði eftir mína aðra mjaðmaliðaskiptingu sem heppnaðist ekki vel. Ég fékk fræðslu á Kristnesi og bæklinga um kvíða, félagsfælni og þunglyndi. Það varð upphaf að bættum lífsgæðum sem ég bý að í dag. Bæklingarnir sögðu mína sögu og útskýrðu af hverju mér hafði liðið svona illa síðan ég var krakki með sjálfsvígshugsanir nær daglega. Það voru ástæður fyrir myrkrinu og svartholinu sem hægt var að vinna með. Þetta var ekki mér eða neinum öðrum að kenna hvernig mér leið og óþarfi að skammast sín fyrir það frekar en ég væri með krabbamein. Ég ákvað strax á Kristnesi að leita mér hjálpar og horfa fram á veginn með opnum huga og jákvæðni að leiðarljósi.Samvinna á Akureyri Frá 2005 hef ég unnið vel í mínu lífi með hjálp fagmanna og fólks með reynslu af geðröskun. Ég útskrifaðist sem ráðgjafi úr Ráðgjafaskóla Íslands í desember 2009 og sem félagsliði úr Símey vorið 2016. Ég er einn af stofnendum Grófarinnar ásamt fleiru góðu fólki bæði fagmönnum og fólki með reynslu af geðröskun. Grófin geðverndarmiðstöð á Akureyri hefur unnið vel með samfélaginu, Háskólanum sem og öðrum úrræðum í kerfinu. Grófin geðverndarmiðstöð fékk hvatningarverðlaun frá forvarna og fræðslusjóðnum ,,ÞÚ Getur“ árið 2015. Það sýnir sig að samvinna fólks með reynslu af geðröskun og fagfólks getur skilað góðum árangri fyrir fólkið sem þarf á hjálp að halda og í bættum forvörnum í samfélaginu. Samvinna er besta meðalið til að efla forvarnir og auka þekkingu á geðsjúkdómum. Ég hef farið í 4 ár með öðru góðu fólki úr Grófinni með geðfræðslu í grunn- og framhaldsskóla á Akureyri í samvinnu við forvarnarfulltrúa Akureyrarbæjar. Auk þess hefur geðfræðsluteymið farið í nærsveitir og víða um land og er eftirspurn mikil. Geðfræðslan hefur heppnast mjög vel og eru ungmenni sem og starfsfólk mjög þakklát að fá fólk sem talar frá hjartanu um sína persónulegu reynslu og bjargráð. Ég veit sjálfur að ef einhver hefði komið þegar ég var í 9. bekk og hefði sagt sína sögu og lýst einkennum myndi það hafa útskýrt mína líðan. Að geta séð manneskju með reynslu af kvíða hefði gefið mér tækifæri til að takast á við sjálfan mig með faglegri aðstoð. Þau úrræði sem ég hef notað eru heimilislæknir, Starfsendurhæfing Norðurlands, SÁÁ, Heilsustofnun í Hveragerði sem ég fer reglulega til. Þrisvar sinnum á geðsvið Reykjalundar sem gera samtals fjóra mánuði. Geðdeild á Akureyri í fjórar vikur 2008 og í félagskvíðahóp í framhaldi af geðdeild.Ég var í Hugarafli í Reykjavík frá 2009 til desember 2012 þegar ég flutti til Akureyrar. Stofnaði svo Grófina með öðrum fagmönnum og notendum 10. október 2013 þar sem að meðaltali koma 20 manns á dag og endurnýjast sá hópur reglulega þar sem sumir fara á vinnumarkað eða í nám. Grófin geðverndarmiðstöð hefur líka hjálpað fólki við að rjúfa sína einangrun og eignast hlutverk á sínum forsendum. Ég er stoltur að fá að vera þátttakandi í samfélagi þar sem þekking á geðröskun hefur aukist og mörg úrræði í boði og umfjöllun meiri. Ég veit að það er margt óunnið en það er gott að halda því á lofti sem vel er gert fyrir framtíðina.Höfundur er verkefnastjóri geðfræðsluGrófarinnar Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tengdar fréttir Kvíðinn heltók Eymund sem talaði fyrst við son sinn þegar hann var 14 ára Kvíðinn og óttinn við annað fólk var svo mikill að hann gat ekki hugsað sér að umgangast aðra. Hann hefur aldrei verið í föstu sambandi og myndaði ekki tengsl við son sinn fyrr en strákurinn var orðinn fjórtán ára. 22. janúar 2019 13:30 Mest lesið Falin tækifæri til náms Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Afruglari Þórður Björn Sigurðsson Skoðun Staðreyndir um einfaldara regluverk Guðlaugur Þór Þórðarson Skoðun Gervigreind í námi: 5 lykilskref fyrir öryggi nemenda Björgmundur Guðmundsson Skoðun Þegar illfygli leiðir stórmennskubrjálæðing Ole Anton Bieltvedt Skoðun Þjóðkirkja á réttri leið Þórður Guðmundsson Skoðun Við þurfum hagkvæmu virkjunarkostina Gunnar Guðni Tómasson Skoðun Veitingastaðir eru ekki kjarnorkuver Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Opið bréf til Rósu Guðbjartsdóttur Margrét Kristín Blöndal Skoðun Rangfærslur Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson Skoðun Skoðun Skoðun Þegar illfygli leiðir stórmennskubrjálæðing Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Afruglari Þórður Björn Sigurðsson skrifar Skoðun Þjóðkirkja á réttri leið Þórður Guðmundsson skrifar Skoðun Staðreyndir um einfaldara regluverk Guðlaugur Þór Þórðarson skrifar Skoðun Við þurfum hagkvæmu virkjunarkostina Gunnar Guðni Tómasson skrifar Skoðun Falin tækifæri til náms Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í námi: 5 lykilskref fyrir öryggi nemenda Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Grein til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Sveinn Dúa Hjörleifsson,Eyrún Unnarsdóttir,Elmar GIlbertsson,Álfheiður Guðmundsdóttir,Kristján Jóhannesson skrifar Skoðun “Jákvæð viðbrögð” um veiðigjaldið? Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Skattgreiðendur látnir borga brúsann Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Nokkur orð um Kúbudeiluna og viðskiptabannið Gylfi Páll Hersir skrifar Skoðun Ráðherrar með reiknivél og leyndarhyggju Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Gróf misbeiting illa fengins valds Örn Sigurðsson skrifar Skoðun Að sækja gullið (okkar) grein 2 Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Það verða aðrir þjóðhátíðardagar fyrir okkur en dagar Palestínumanna eru taldir Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Pólítískt hugrekki Unnur Hrefna Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Vísir að lægri orkureikningi Einar Vilmarsson skrifar Skoðun Frábær fundur, frábært framtak, vanvirk stjórnsýsla, meðvirk stjórnvöld Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Opið bréf til Rósu Guðbjartsdóttur Margrét Kristín Blöndal skrifar Skoðun Mikil réttarbót fyrir fatlað fólk mætir hindrunum Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Verið brjáluð. Ég fer ekki neitt Ian McDonald skrifar Skoðun Hvernig eiga umsækjendur í opinbera sjóði að fylgja forsendum sem eru þversagnakenndar? Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Vönduð vinnubrögð? Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Við viljum styðja ungmenni í að velja rétt fyrir sig og sína framtíð Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Veitingastaðir eru ekki kjarnorkuver Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Nýr vegvísir Evrópusambandsins um jafnrétti kynjanna Clara Ganslandt skrifar Skoðun Frá stjórnun til tengsla – Endurmat á atferlismeðferð í ljósi tilfinningagreindar Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Blaður 35 Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Kaldar kveðjur frá forsætisráðherrra til ferðaþjónustunnar Pétur Óskarsson skrifar Skoðun Nú hefst samræmt próf í stærðfræði Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Sjá meira
Hvað er að tilheyra og hvað er að vera ungur? Manneskjan getur tilheyrt ólíkum hópum, eins og samtökunum 78 sem eru ,,Hagsmuna og baráttusamtök hinsegin fólks á Íslandi’’ eða tilheyra fólki sem glímir við gigt. Ég glími sjálfur við slitgigt með krónískum verkjum og hef farið í þrjár mjaðmaliðaskiptingar. Ég vil tilheyra þar sem samfélagið tekur öðrum sem jafningjum og dæmir ekki annað fólk. Ég tilheyri þeim sem hafa glímt við geðröskun án þess að vita hvað geðröskun er. Ég tilheyri þar sem félagasamtök koma fram við aðra sem jafningja. Ég tilheyri þeim sem vilja að rödd notanda fái aukið vægi innan geðheilbrigðiskerfis. Ég tilheyri þeim sem fara í skóla,fjölmiðla og hvar sem tækifæri gefst til að nýta reynsluna til góðs. Ég tilheyri þeim sem finnst aldur afstæður. Ég er því 51 árs ungur maður sem ætlar að leiða ykkur inn í kvíðann sem mótaði mitt líf með feluleik og vanlíðan 26 ár ævi minnar.Minn kvíði Ég fór að finna fyrir kvíða þegar ég byrjaði í grunnskóla 1974. Ég fór að leika trúð um 12 ára aldur til að fela kvíðann og óttann. Mig langaði ekki að lifa í heljargreipum óttans en sá enga útgönguleið úr svartholi kvíðans. Til þess að lifa þurfti ég að setja upp leikrit þar sem ég var leikstjórinn. Ég var reiður yfir því hvernig mér leið, reiður í eigin garð. Herbergið er minn besti vinur. Ég veit ekki af hverju ég roðna, klökkna, hef litla einbeitingu, brothætt taugakerfi, ekkert sjálfstraust eða sjálfsvirðingu. Ég var viss um allir skömmuðust sín fyrir mig og leið líka illa innan um fjölskylduna. Ég leyfi öðrum að gera grín að mér og tek þátt í því sem trúður svo enginn geti séð hvernig mér líður. Ég skammaðist mín fyrir sjálfan mig. Ég leit út fyrir að fúnkera félagslega, en eftir að ég varð fimmtán sextán ára fór ég aldrei með félögum í bíó og forðaðist að taka þátt í mannamótum nema áfengi væri við hönd. Ég var með afsakanir en auðvitað dauðlangaði mig en kvíðinn og óttinn hótuðu mér miskunnarlaust að ég yrði mér til skammar. Ég prófaði framhaldsskóla en entist aðeins í tvo mánuði þar sem ég gat ekki verið innan um aðra. Ég fór að vinna 16 ára og var á sama vinnustað í 20 ár. Samt var ég alltaf virkur í íþróttum. Ég var meira að segja í félagsíþrótt, spilaði fótbolta með Þór og Magna Grenivík þótt mér liði illa. Ég fór í Magna þar sem ég hafði ekki sjálfstraust til að vera í Þór og Magni var minna félag. Ég þurfti að hætta í boltanum 1994 þar sem ég greindist með bein í bein í mjaðmarliðnum. Ég var orðinn 38 ára gamall árið 2005 og var staddur á verkjasviði á Kristnesi í Eyjafirði eftir mína aðra mjaðmaliðaskiptingu sem heppnaðist ekki vel. Ég fékk fræðslu á Kristnesi og bæklinga um kvíða, félagsfælni og þunglyndi. Það varð upphaf að bættum lífsgæðum sem ég bý að í dag. Bæklingarnir sögðu mína sögu og útskýrðu af hverju mér hafði liðið svona illa síðan ég var krakki með sjálfsvígshugsanir nær daglega. Það voru ástæður fyrir myrkrinu og svartholinu sem hægt var að vinna með. Þetta var ekki mér eða neinum öðrum að kenna hvernig mér leið og óþarfi að skammast sín fyrir það frekar en ég væri með krabbamein. Ég ákvað strax á Kristnesi að leita mér hjálpar og horfa fram á veginn með opnum huga og jákvæðni að leiðarljósi.Samvinna á Akureyri Frá 2005 hef ég unnið vel í mínu lífi með hjálp fagmanna og fólks með reynslu af geðröskun. Ég útskrifaðist sem ráðgjafi úr Ráðgjafaskóla Íslands í desember 2009 og sem félagsliði úr Símey vorið 2016. Ég er einn af stofnendum Grófarinnar ásamt fleiru góðu fólki bæði fagmönnum og fólki með reynslu af geðröskun. Grófin geðverndarmiðstöð á Akureyri hefur unnið vel með samfélaginu, Háskólanum sem og öðrum úrræðum í kerfinu. Grófin geðverndarmiðstöð fékk hvatningarverðlaun frá forvarna og fræðslusjóðnum ,,ÞÚ Getur“ árið 2015. Það sýnir sig að samvinna fólks með reynslu af geðröskun og fagfólks getur skilað góðum árangri fyrir fólkið sem þarf á hjálp að halda og í bættum forvörnum í samfélaginu. Samvinna er besta meðalið til að efla forvarnir og auka þekkingu á geðsjúkdómum. Ég hef farið í 4 ár með öðru góðu fólki úr Grófinni með geðfræðslu í grunn- og framhaldsskóla á Akureyri í samvinnu við forvarnarfulltrúa Akureyrarbæjar. Auk þess hefur geðfræðsluteymið farið í nærsveitir og víða um land og er eftirspurn mikil. Geðfræðslan hefur heppnast mjög vel og eru ungmenni sem og starfsfólk mjög þakklát að fá fólk sem talar frá hjartanu um sína persónulegu reynslu og bjargráð. Ég veit sjálfur að ef einhver hefði komið þegar ég var í 9. bekk og hefði sagt sína sögu og lýst einkennum myndi það hafa útskýrt mína líðan. Að geta séð manneskju með reynslu af kvíða hefði gefið mér tækifæri til að takast á við sjálfan mig með faglegri aðstoð. Þau úrræði sem ég hef notað eru heimilislæknir, Starfsendurhæfing Norðurlands, SÁÁ, Heilsustofnun í Hveragerði sem ég fer reglulega til. Þrisvar sinnum á geðsvið Reykjalundar sem gera samtals fjóra mánuði. Geðdeild á Akureyri í fjórar vikur 2008 og í félagskvíðahóp í framhaldi af geðdeild.Ég var í Hugarafli í Reykjavík frá 2009 til desember 2012 þegar ég flutti til Akureyrar. Stofnaði svo Grófina með öðrum fagmönnum og notendum 10. október 2013 þar sem að meðaltali koma 20 manns á dag og endurnýjast sá hópur reglulega þar sem sumir fara á vinnumarkað eða í nám. Grófin geðverndarmiðstöð hefur líka hjálpað fólki við að rjúfa sína einangrun og eignast hlutverk á sínum forsendum. Ég er stoltur að fá að vera þátttakandi í samfélagi þar sem þekking á geðröskun hefur aukist og mörg úrræði í boði og umfjöllun meiri. Ég veit að það er margt óunnið en það er gott að halda því á lofti sem vel er gert fyrir framtíðina.Höfundur er verkefnastjóri geðfræðsluGrófarinnar
Kvíðinn heltók Eymund sem talaði fyrst við son sinn þegar hann var 14 ára Kvíðinn og óttinn við annað fólk var svo mikill að hann gat ekki hugsað sér að umgangast aðra. Hann hefur aldrei verið í föstu sambandi og myndaði ekki tengsl við son sinn fyrr en strákurinn var orðinn fjórtán ára. 22. janúar 2019 13:30
Skoðun Grein til stuðnings Söngskóla Sigurðar Demetz Sveinn Dúa Hjörleifsson,Eyrún Unnarsdóttir,Elmar GIlbertsson,Álfheiður Guðmundsdóttir,Kristján Jóhannesson skrifar
Skoðun Það verða aðrir þjóðhátíðardagar fyrir okkur en dagar Palestínumanna eru taldir Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Frábær fundur, frábært framtak, vanvirk stjórnsýsla, meðvirk stjórnvöld Ögmundur Jónasson skrifar
Skoðun Hvernig eiga umsækjendur í opinbera sjóði að fylgja forsendum sem eru þversagnakenndar? Bogi Ragnarsson skrifar
Skoðun Við viljum styðja ungmenni í að velja rétt fyrir sig og sína framtíð Þórdís Jóna Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Frá stjórnun til tengsla – Endurmat á atferlismeðferð í ljósi tilfinningagreindar Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar