Fjárfestingakostir 10. nóvember 2017 07:00 Það er merkilegt hvernig mannleg málefni eru oft hliðsett á meðan malbik og steypa eru algildar einingar í umræðu um samfélagslega innviði og fjárfestingu í þeim. Við höfum búið til og fjármagnað deiliskipulög, umhverfismöt og hagrænar greiningar fyrir öll landsins mislægu gatnamót og hjólabrautir, en áætlanir um úrræði til þess að koma í veg fyrir að fólk með barnagirnd brjóti af sér er því miður ekki hægt að fjármagna. Af hverju leggjum við ekki sama kraft í að skipuleggja farsæld þegnanna og aðgengi þeirra að stofnbrautum? Af hverju eru forvarnir gegn ofbeldi alltaf tímabundin átaksverkefni á meðan það er lögbundið verkefni stjórnsýslustofnunar að hafa eftirlit með umferðaröryggi í hönnun og notkun vega? Eiga forvarnir og öryggi bara að vera hluti af mannvirkjagerð? Það eru meiriháttar fjárfestingatækifæri fyrir íslenskt samfélag fólgin í því að styðja við börn sem þurfa aðstoð við nám, félagsfærni eða vegna heimilisaðstæðna. Það eru ónýttar auðlindir í hugmyndum þeirra sem passa ekki inn í stöðluð mót samfélagsins. Þær er hægt að virkja með stuðningi og leiðbeiningum. Það eru nefnilega ekki bara persónulegir hagsmunir fólgnir í því að tryggja fjármagn og fagmennsku í stofnanir eins og barnavernd og menntakerfi. Það eru verulegir samfélagslegir hagsmunir til lengri tíma sem gætu minnkað útgjöld til þátta eins og réttar- og refsivörslukerfisins þegar til lengri tíma er litið. Áætlanir duga ekki einar. Það þarf líka peninga. Hugsanlega mætti nálgast útgjöld til velferðar- og menntamála sem fjárfestingu, en ekki kostnað. Væri hægt að ráðast í tímabundið átak til þess? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun
Það er merkilegt hvernig mannleg málefni eru oft hliðsett á meðan malbik og steypa eru algildar einingar í umræðu um samfélagslega innviði og fjárfestingu í þeim. Við höfum búið til og fjármagnað deiliskipulög, umhverfismöt og hagrænar greiningar fyrir öll landsins mislægu gatnamót og hjólabrautir, en áætlanir um úrræði til þess að koma í veg fyrir að fólk með barnagirnd brjóti af sér er því miður ekki hægt að fjármagna. Af hverju leggjum við ekki sama kraft í að skipuleggja farsæld þegnanna og aðgengi þeirra að stofnbrautum? Af hverju eru forvarnir gegn ofbeldi alltaf tímabundin átaksverkefni á meðan það er lögbundið verkefni stjórnsýslustofnunar að hafa eftirlit með umferðaröryggi í hönnun og notkun vega? Eiga forvarnir og öryggi bara að vera hluti af mannvirkjagerð? Það eru meiriháttar fjárfestingatækifæri fyrir íslenskt samfélag fólgin í því að styðja við börn sem þurfa aðstoð við nám, félagsfærni eða vegna heimilisaðstæðna. Það eru ónýttar auðlindir í hugmyndum þeirra sem passa ekki inn í stöðluð mót samfélagsins. Þær er hægt að virkja með stuðningi og leiðbeiningum. Það eru nefnilega ekki bara persónulegir hagsmunir fólgnir í því að tryggja fjármagn og fagmennsku í stofnanir eins og barnavernd og menntakerfi. Það eru verulegir samfélagslegir hagsmunir til lengri tíma sem gætu minnkað útgjöld til þátta eins og réttar- og refsivörslukerfisins þegar til lengri tíma er litið. Áætlanir duga ekki einar. Það þarf líka peninga. Hugsanlega mætti nálgast útgjöld til velferðar- og menntamála sem fjárfestingu, en ekki kostnað. Væri hægt að ráðast í tímabundið átak til þess?
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun