Bankareikningur jarðar Snjólaug Ólafsdóttir skrifar 2. september 2016 11:42 Þann 8. ágúst síðastliðinn var dagur þolmarka jarðar eða „earth overshoot day“ á ensku. Þetta er sá dagur ársins þar sem mannkynið hefur notað þær auðlindir jarðar sem jörðin getur endurnýjað á einu ári. Dagsetningin er fundin af the Global Footprint Network sem hafa þróað aðferðir til að reikna út vistfræðilegt fótspor þjóða og einstaklinga, svo kallað vistspor. Samtökin byggja útreikningana m.a. á notkun mannsins á plöntuafurðum, dýraafurðum o.fl. og svo getu jarðar til að framleiða auðlindir fyrir þá notkun s.s. nýliðun fisks, timbur, upptöku kolvísýrings o.fl. Upp frá þessum degi ársins erum við því farin að lifa á ósjálfbæran hátt alveg fram að áramótum. Þetta er auðvitað myndlíking enda er jörðin ekki banki og gefur ekki vexti bara um áramót. En við getum líkt þessu við að eiga góða upphæð inná bankareikningi og ætla að lifa á vöxtunum. Við erum núna búin með vexti ársins og erum farin að ganga á höfuðstólinn. Það þýðir að á næsta ári munum við fá lægri vexti en í ár og verðum því enn fyrr búin með vextina miðað við sömu neyslu og göngum því enn lengra á höfuðstólinn. Ef ekkert er að gert er þetta vís leið að gjaldþroti, auðlindalegu gjaldþroti. Síðustu ár höfum við verið að auka neysluna og því alltaf að ganga lengra á höfuðstólinn. Þetta endurspeiglast í því að þolmarkadagsetningin í ár er 8. ágúst en var þann 24. ágúst fyrir 10 árum, árið 2006 (reiknuð með sömu aðferð og í ár). Við komumst því styttra og styttra inní árið áður en við förum að taka af „höfuðstólnum“. En hvað getur hinn venjulegi íslendingur gert í þessu? Hvaða kostir eru í stöðunni eins og hún er í dag? Hér eru dæmi um þrjá kosti: a) Leggjast niður í dag og standa upp á nýársdag. Getur vissulega hljómað vel svona rétt eftir sumarfrí en hér er ekki verið að tala um að kúra upp í rúmi með iPadinn og horfa á myndir fram að áramótum. Ó nei! Ef einhver vill framkvæma þessa ógerlegu hugmynd verður viðkomandi að leggjast niður utandyra. Lúxus eins og rafmagn, hiti og matur eru auðlindir og við erum búin með skammtinn fyrir árið. b) Látið sem við vitum ekkert hvað höfuðstóll þýðir og haldið áfram að eyða eins og áður. Það er að halda áfram að nota auðlindir jarðar eins og við höfum verið að gera. Hlusta ekki á aðvaranir og halda áfram eins og ekkert sé. Gerðum við það ekki í hinu svokalla góðæri? Viljum við gera það - aftur? Hér væri ef til vill gagnlegt að stikla á stóru um helstu auðlindir jarðar t.d. hreint vatn, fiskur í sjó, land fyrir ræktun matvæla, skógar heimsins og margt fleira. Hvert leitum við þegar þessir reikningar eru orðnir tómir? Það er enginn yfirdráttur, enginn umboðsmaður skuldara, enginn reddari. Hér er bara einn „banki“, jörðin. Þessi eina sem við eigum. c) Lifa og læra. Sú þekking og tækni sem við þurfum til að geta lifað af þeim auðlindum sem jörðin gefur á sjálfbæran hátt er fyrir hendi. Við þurfum hinsvegar að nota hana og hafa vilja til að nota hana. Líka þú sem þetta lest! Þetta er ekki verkefni fárra útvaldra, ríkra eða pólitíkusa eða á höndum sérstaks áhugafólks um umhverfismál. Þetta er verkefni okkar allra, þetta er jú okkar sameiginlegi bankareikningur sem við erum að nota. Við getum öll lagt okkar af mörkum til að draga úr ósjálfbærri auðlindanotkun í heiminum. Vissulega getum við mismikið gert enda okkar daglegu störf ólík en það gildir hér sem annarsstaðar: Enginn getur allt en allir geta eitthvað. En hvar byrjum við á að leysa svona stóran vanda? Jú, við byrjum heima. Alveg eins og þegar við spörum í heimilisbókhaldinu þá byrjum við á að skoða í hvað við erum að eyða og tökum svo út óþarfa. Mundu að allt sem þú kaupir eða færð gefins hefur verið búið til úr auðlindum sem hafa verið teknar af bankareikningnum okkar góða, og eftir þína notkun mun því vera fargað. Til dæmis gætum við fylgst með höndunum á okkur í nokkra daga. Verið meðvituð um það sem við erum að snerta, taka, kaupa eða nota. Byrjum á að skoða án gagnrýni. Þegar við erum búin að átta okkur á í hvað við erum að eyða, þá getum við skoðað hvað af þessu er óþarfi. Þá er gott að spyrja: Hvað af þessu skiptir mig máli? Hvað er ég að nota, taka eða gera bara af því að það er vani? Hverju gæti ég auðveldlega sleppt án þess að það hafi áhrif á mitt daglega líf? Hvað er einnota sem ég get skipt út fyrir fjölnota? Hverju gæti ég skipt út fyrir umhverfisvænni vöru sem gerir sama gagn? Er ég að henda/flokka vöruna rétt eftir notkun? Er ég að nota efni sem eru skaðleg fyrir umhverfið og fyrir mig? Svörin við þessum spurningum eru ólík milli manna. Sem er í góðu lagi því ekki viljum við öll vera eins. Líklegt er að einhverjir fari að sjá mynstur sem gæti kveikt tilfinningar eins og samviskubit eða hjálparleysi en við ætlum ekki að festa okkur í neinum svoleiðis leiðindum. Látum þá sem völdu a)-lið hér að ofan um samviskubitið, þau hafa ekkert betra að gera næstu mánuði. Þú munt líka reka þig á það að þú veist ekki svarið við öllum spurningunum sem upp koma. Það er allt í lagi, forvitni er forboði fróðleiks. Hér ætlum við bara að gera okkar besta. Þegar við erum komin með mynd af stöðunni og búin að velta fyrir okkur hvað það er sem skiptir okkur máli þá getum við farið að breyta. Breyta því sem við viljum breyta, breyta fyrir okkur sjálf af því að við viljum lifa af vöxtunum. Við viljum ekki bara arfleiða næstu kynslóð af góðum höfuðstól við viljum líka eiga eitthvað til okkar efri ára. Þetta gerum við fyrir okkur sjálf og þau sem okkur þykir vænt um munu njóta ágóðans. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Bensínstöðvardíll og Birkimelur Helgi Áss Grétarsson Skoðun Halldór 31.05.2025 Halldór Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Cardenas skrifar Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Bensínstöðvardíll og Birkimelur Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Trollveiðar og veiðiráðgjöf Magnús Jónsson skrifar Skoðun Gríðarlegir hagsmunir í húfi Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Skynsamleg forgangsröðun fjár Ragnhildur Jónsdóttir skrifar Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að sameinast fjölskyldu sinni Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson skrifar Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Sjá meira
Þann 8. ágúst síðastliðinn var dagur þolmarka jarðar eða „earth overshoot day“ á ensku. Þetta er sá dagur ársins þar sem mannkynið hefur notað þær auðlindir jarðar sem jörðin getur endurnýjað á einu ári. Dagsetningin er fundin af the Global Footprint Network sem hafa þróað aðferðir til að reikna út vistfræðilegt fótspor þjóða og einstaklinga, svo kallað vistspor. Samtökin byggja útreikningana m.a. á notkun mannsins á plöntuafurðum, dýraafurðum o.fl. og svo getu jarðar til að framleiða auðlindir fyrir þá notkun s.s. nýliðun fisks, timbur, upptöku kolvísýrings o.fl. Upp frá þessum degi ársins erum við því farin að lifa á ósjálfbæran hátt alveg fram að áramótum. Þetta er auðvitað myndlíking enda er jörðin ekki banki og gefur ekki vexti bara um áramót. En við getum líkt þessu við að eiga góða upphæð inná bankareikningi og ætla að lifa á vöxtunum. Við erum núna búin með vexti ársins og erum farin að ganga á höfuðstólinn. Það þýðir að á næsta ári munum við fá lægri vexti en í ár og verðum því enn fyrr búin með vextina miðað við sömu neyslu og göngum því enn lengra á höfuðstólinn. Ef ekkert er að gert er þetta vís leið að gjaldþroti, auðlindalegu gjaldþroti. Síðustu ár höfum við verið að auka neysluna og því alltaf að ganga lengra á höfuðstólinn. Þetta endurspeiglast í því að þolmarkadagsetningin í ár er 8. ágúst en var þann 24. ágúst fyrir 10 árum, árið 2006 (reiknuð með sömu aðferð og í ár). Við komumst því styttra og styttra inní árið áður en við förum að taka af „höfuðstólnum“. En hvað getur hinn venjulegi íslendingur gert í þessu? Hvaða kostir eru í stöðunni eins og hún er í dag? Hér eru dæmi um þrjá kosti: a) Leggjast niður í dag og standa upp á nýársdag. Getur vissulega hljómað vel svona rétt eftir sumarfrí en hér er ekki verið að tala um að kúra upp í rúmi með iPadinn og horfa á myndir fram að áramótum. Ó nei! Ef einhver vill framkvæma þessa ógerlegu hugmynd verður viðkomandi að leggjast niður utandyra. Lúxus eins og rafmagn, hiti og matur eru auðlindir og við erum búin með skammtinn fyrir árið. b) Látið sem við vitum ekkert hvað höfuðstóll þýðir og haldið áfram að eyða eins og áður. Það er að halda áfram að nota auðlindir jarðar eins og við höfum verið að gera. Hlusta ekki á aðvaranir og halda áfram eins og ekkert sé. Gerðum við það ekki í hinu svokalla góðæri? Viljum við gera það - aftur? Hér væri ef til vill gagnlegt að stikla á stóru um helstu auðlindir jarðar t.d. hreint vatn, fiskur í sjó, land fyrir ræktun matvæla, skógar heimsins og margt fleira. Hvert leitum við þegar þessir reikningar eru orðnir tómir? Það er enginn yfirdráttur, enginn umboðsmaður skuldara, enginn reddari. Hér er bara einn „banki“, jörðin. Þessi eina sem við eigum. c) Lifa og læra. Sú þekking og tækni sem við þurfum til að geta lifað af þeim auðlindum sem jörðin gefur á sjálfbæran hátt er fyrir hendi. Við þurfum hinsvegar að nota hana og hafa vilja til að nota hana. Líka þú sem þetta lest! Þetta er ekki verkefni fárra útvaldra, ríkra eða pólitíkusa eða á höndum sérstaks áhugafólks um umhverfismál. Þetta er verkefni okkar allra, þetta er jú okkar sameiginlegi bankareikningur sem við erum að nota. Við getum öll lagt okkar af mörkum til að draga úr ósjálfbærri auðlindanotkun í heiminum. Vissulega getum við mismikið gert enda okkar daglegu störf ólík en það gildir hér sem annarsstaðar: Enginn getur allt en allir geta eitthvað. En hvar byrjum við á að leysa svona stóran vanda? Jú, við byrjum heima. Alveg eins og þegar við spörum í heimilisbókhaldinu þá byrjum við á að skoða í hvað við erum að eyða og tökum svo út óþarfa. Mundu að allt sem þú kaupir eða færð gefins hefur verið búið til úr auðlindum sem hafa verið teknar af bankareikningnum okkar góða, og eftir þína notkun mun því vera fargað. Til dæmis gætum við fylgst með höndunum á okkur í nokkra daga. Verið meðvituð um það sem við erum að snerta, taka, kaupa eða nota. Byrjum á að skoða án gagnrýni. Þegar við erum búin að átta okkur á í hvað við erum að eyða, þá getum við skoðað hvað af þessu er óþarfi. Þá er gott að spyrja: Hvað af þessu skiptir mig máli? Hvað er ég að nota, taka eða gera bara af því að það er vani? Hverju gæti ég auðveldlega sleppt án þess að það hafi áhrif á mitt daglega líf? Hvað er einnota sem ég get skipt út fyrir fjölnota? Hverju gæti ég skipt út fyrir umhverfisvænni vöru sem gerir sama gagn? Er ég að henda/flokka vöruna rétt eftir notkun? Er ég að nota efni sem eru skaðleg fyrir umhverfið og fyrir mig? Svörin við þessum spurningum eru ólík milli manna. Sem er í góðu lagi því ekki viljum við öll vera eins. Líklegt er að einhverjir fari að sjá mynstur sem gæti kveikt tilfinningar eins og samviskubit eða hjálparleysi en við ætlum ekki að festa okkur í neinum svoleiðis leiðindum. Látum þá sem völdu a)-lið hér að ofan um samviskubitið, þau hafa ekkert betra að gera næstu mánuði. Þú munt líka reka þig á það að þú veist ekki svarið við öllum spurningunum sem upp koma. Það er allt í lagi, forvitni er forboði fróðleiks. Hér ætlum við bara að gera okkar besta. Þegar við erum komin með mynd af stöðunni og búin að velta fyrir okkur hvað það er sem skiptir okkur máli þá getum við farið að breyta. Breyta því sem við viljum breyta, breyta fyrir okkur sjálf af því að við viljum lifa af vöxtunum. Við viljum ekki bara arfleiða næstu kynslóð af góðum höfuðstól við viljum líka eiga eitthvað til okkar efri ára. Þetta gerum við fyrir okkur sjálf og þau sem okkur þykir vænt um munu njóta ágóðans.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir skrifar
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun