Sköpunin, listin, náttúran og heimskan Björn Þorláksson skrifar 16. janúar 2014 06:00 Einn forstjóra Nike flaug milli jóla og nýárs á síðasta ári frá Boston til Íslands í þeim erindagjörðum að gera samning við íslenskan listamann um hönnun á nýrri skólínu. Fundir þeirra tveggja gengu vel og varð að veruleika að Nike-stjórinn eyddi áramótunum á Íslandi, svo vel leist honum á landið. Listamaðurinn bauð honum í partí til Bjarkar Guðmundsdóttur söngkonu á gamlárskvöld og fannst bandaríska viðskiptamanninum afar mikið um, enda mikill aðdáandi Bjarkar. Andlitið datt af honum þegar hann hitti Bono í partíinu. Og síðar um nóttina kastaði Damon Albarn á hann kveðju. Nike-forstjóranum leið eins og Lísu í Undralandi. „Hvers konar land er þetta sem þið eigið?“ spurði hann og kleip sig í handlegginn. Nokkrum dögum áður höfðu franskir ferðamenn notið akureyrskrar gestrisni eins og fjallað var um í fjölmiðlum. Akureyrsk fjölskylda sýndi þá víðsýni og gjafmildi að opna hús sitt á sjálft aðfangadagskvöld fyrir útlendingum sem vildu kynnast íslensku jólahaldi. Það er glæsilegt viðhorf sem sérhver stórþjóð í heimi myndi öfunda okkur af. En aftur að Nike-forstjóranum. Ekki er að efa að hann mun segja söguna af íslensku áramótunum, hvar sem hann kemur í heiminum á árinu. Hvaða líkur eru á því að bissnessmaður í Boston hitti Björk, Damon Albarn og Bono á sömu freðnu þúfunni lengst norður í rassgati?! Nike-forstjórinn er örugglega þegar farinn að selja landið okkar fyrir Ferðamálastofu. „Word of mouth“ er það kallað á ensku þegar upplifun og reynsla berst frá manni til manns. Engir peningar geta keypt áhrifin af því. Engir.Skammsýni Samt er það þannig að skammsýnir pólitíkusar á Íslandi tala bara um peninga og langflestar fréttir okkar hverfast um framboð á peningum, vörslu þeirra, gnótt eða í síðustu tíð – skort. Skorturinn hefur orðið til þess að margir vilja lama skapandi starfsemi hér á landi, eða a.m.k. veikja hana. Ástæða þess að Björk, Bono og Damon og fleira fólk með snilligáfu kýs að verja áramótunum á Íslandi er að í náttúru og menningu okkar finnur fólk kærleika, kraft, örvun og andlegt fóður. Ekki gamalli kynþáttaþjóðmenningu heldur nútímamenningu. Samt liggja þessi helstu verðmæti þjóðarinnar nú vel við höggi stjórnmálamanna. Annars vegar skapandi hugsun. Hins vegar íslensk náttúra. Umræðan um listamannalaunin er einn anginn af þeirri skammsýni að skapandi listamenn séu einskis nýtir nema þeir sjái sér efnalega farborða sjálfstætt. Með sama hætti er það sennilega ranghugmynd að fjármunir til ferðamannaátaks skili nokkru sinni meiri tekjum inn í landið en orðsporið sem af okkur fer í gegnum fólk eins og forstjórann frá Nike. Hið skapandi element Íslendinga hefur margendurtekið vegna fámennis okkar og einangrunar vakið heimsathygli. Sköpunargáfan er að einhverju leyti afurð ytri aðstæðna en hún gæti líka verið afurð félagslegrar sérstöðu, til dæmis þeirrar að við höfum engan her. Sköpunin er óþrjótandi auðlind nema stjórnvöld drepi hana niður. Þá er þetta orðið gott. Allir sem mestur veigur er í munu fara héðan. Og enginn koma í heimsókn. Við höfum sýnt milljónum fórnarlamba viðskiptahátta okkar að Íslendingar kunna ekkert að reka banka á alþjóðavísu, við erum versta og siðvilltasta bankafólk í heimi, það sýnir sagan. Við höfum heldur ekki lært að græða pening á virkjunum. Erlendar skýrslur gefa Íslandi falleinkunn þegar kemur að framlegð í orkugeiranum. En við eigum Björk, við eigum Sjón, við eigum listamenn og menningu sem fjölmörgum þykir forvitnileg. Við eigum land sem býr yfir stórbrotinni og einstæðri náttúru sem margir öfunda okkur af. En við eigum stjórnmálamenn sem enginn öfundar okkur af. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Að vaxa inn í framtíðina Viðar Hreinsson Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir Skoðun A Letter of Encouragement for Voters of Foreign Origin. Nichole Leigh Mosty Skoðun Skoðun Skoðun Pólítísk aflúsun Ólafur Þór Ólafsson skrifar Skoðun Að vaxa inn í framtíðina Viðar Hreinsson skrifar Skoðun A Letter of Encouragement for Voters of Foreign Origin. Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Sameiningaraflið Katrín Jakobsdóttir Kári Bjarnason skrifar Skoðun Snúningshurðin í ráðuneytinu Jón Kaldal skrifar Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til forsetaframbjóðenda Elín Erna Steinarsdóttir skrifar Skoðun Ómetanleg leiðsögn Magnús Ingi Óskarsson skrifar Skoðun Vegið að æru embættismanna Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hverjum treystum við fyrir fjöreggjunum okkar? skrifar Skoðun Stöndum í lappirnar! Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Gjöf sem gefur Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vegna hvers kýs ég Katrínu Jón Kristjánsson skrifar Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Alþingi slátrar jafnræðisreglunni Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Málfarslöggan verk sín vann Ari Páll Kristinsson skrifar Skoðun Verðmæti Döff kjósenda Mordekaí Elí Esrason skrifar Skoðun Nýja hægrið Davíð Bergmann skrifar Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega skrifar Skoðun Heldur þann besta en þann næstbesta! Vilhjálmur B. Bragason skrifar Skoðun Vel gert! Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Halla Hrund; vörður auðlinda og nýsköpunar Valdimar Össurarson skrifar Skoðun Forsetabaráttan: Hin fimm fræknu og leiðtogafræðin Sigurður Ragnarsson skrifar Skoðun Sýnileiki og styrkur þjóðar Ásdís Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Velferð fólks framar markaðsvæddri netsölu áfengis Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar skrifar Skoðun Vonandi endurtekur sagan sig! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Halla Hrund - Þarf fólk eins og þig, fyrir fólk eins og mig? Tómas Ellert Tómasson skrifar Skoðun Kjósum sterkan leiðtoga Guðlaug Hrönn Jóhannsdóttir skrifar Sjá meira
Einn forstjóra Nike flaug milli jóla og nýárs á síðasta ári frá Boston til Íslands í þeim erindagjörðum að gera samning við íslenskan listamann um hönnun á nýrri skólínu. Fundir þeirra tveggja gengu vel og varð að veruleika að Nike-stjórinn eyddi áramótunum á Íslandi, svo vel leist honum á landið. Listamaðurinn bauð honum í partí til Bjarkar Guðmundsdóttur söngkonu á gamlárskvöld og fannst bandaríska viðskiptamanninum afar mikið um, enda mikill aðdáandi Bjarkar. Andlitið datt af honum þegar hann hitti Bono í partíinu. Og síðar um nóttina kastaði Damon Albarn á hann kveðju. Nike-forstjóranum leið eins og Lísu í Undralandi. „Hvers konar land er þetta sem þið eigið?“ spurði hann og kleip sig í handlegginn. Nokkrum dögum áður höfðu franskir ferðamenn notið akureyrskrar gestrisni eins og fjallað var um í fjölmiðlum. Akureyrsk fjölskylda sýndi þá víðsýni og gjafmildi að opna hús sitt á sjálft aðfangadagskvöld fyrir útlendingum sem vildu kynnast íslensku jólahaldi. Það er glæsilegt viðhorf sem sérhver stórþjóð í heimi myndi öfunda okkur af. En aftur að Nike-forstjóranum. Ekki er að efa að hann mun segja söguna af íslensku áramótunum, hvar sem hann kemur í heiminum á árinu. Hvaða líkur eru á því að bissnessmaður í Boston hitti Björk, Damon Albarn og Bono á sömu freðnu þúfunni lengst norður í rassgati?! Nike-forstjórinn er örugglega þegar farinn að selja landið okkar fyrir Ferðamálastofu. „Word of mouth“ er það kallað á ensku þegar upplifun og reynsla berst frá manni til manns. Engir peningar geta keypt áhrifin af því. Engir.Skammsýni Samt er það þannig að skammsýnir pólitíkusar á Íslandi tala bara um peninga og langflestar fréttir okkar hverfast um framboð á peningum, vörslu þeirra, gnótt eða í síðustu tíð – skort. Skorturinn hefur orðið til þess að margir vilja lama skapandi starfsemi hér á landi, eða a.m.k. veikja hana. Ástæða þess að Björk, Bono og Damon og fleira fólk með snilligáfu kýs að verja áramótunum á Íslandi er að í náttúru og menningu okkar finnur fólk kærleika, kraft, örvun og andlegt fóður. Ekki gamalli kynþáttaþjóðmenningu heldur nútímamenningu. Samt liggja þessi helstu verðmæti þjóðarinnar nú vel við höggi stjórnmálamanna. Annars vegar skapandi hugsun. Hins vegar íslensk náttúra. Umræðan um listamannalaunin er einn anginn af þeirri skammsýni að skapandi listamenn séu einskis nýtir nema þeir sjái sér efnalega farborða sjálfstætt. Með sama hætti er það sennilega ranghugmynd að fjármunir til ferðamannaátaks skili nokkru sinni meiri tekjum inn í landið en orðsporið sem af okkur fer í gegnum fólk eins og forstjórann frá Nike. Hið skapandi element Íslendinga hefur margendurtekið vegna fámennis okkar og einangrunar vakið heimsathygli. Sköpunargáfan er að einhverju leyti afurð ytri aðstæðna en hún gæti líka verið afurð félagslegrar sérstöðu, til dæmis þeirrar að við höfum engan her. Sköpunin er óþrjótandi auðlind nema stjórnvöld drepi hana niður. Þá er þetta orðið gott. Allir sem mestur veigur er í munu fara héðan. Og enginn koma í heimsókn. Við höfum sýnt milljónum fórnarlamba viðskiptahátta okkar að Íslendingar kunna ekkert að reka banka á alþjóðavísu, við erum versta og siðvilltasta bankafólk í heimi, það sýnir sagan. Við höfum heldur ekki lært að græða pening á virkjunum. Erlendar skýrslur gefa Íslandi falleinkunn þegar kemur að framlegð í orkugeiranum. En við eigum Björk, við eigum Sjón, við eigum listamenn og menningu sem fjölmörgum þykir forvitnileg. Við eigum land sem býr yfir stórbrotinni og einstæðri náttúru sem margir öfunda okkur af. En við eigum stjórnmálamenn sem enginn öfundar okkur af.
Skoðun Hvar er sómakenndin? Blakleikur Ísraels og Íslands Hrönn Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar