„Það er nokkurn veginn verið að ganga af viðbótarlífeyrissparnaðarkerfinu dauðu. Þetta er ekki lífeyrissparnaður ef þetta á að vera varanlegur valkostur. Að mínu viti kemur það ekki til álita að lífeyrissjóðir séu nýttir í að innheimta iðgjöld af launagreiðendum til þess að greiða einhverjum lánastofnunum fyrir einstaklinga. Lífeyrissjóðirnir eru ekki til þess. Ef menn vilja búa til eitthvað sem heitir húsnæðissparnaður á það ekki að fara í gegnum lífeyrissjóðina,“ segir Kári Arnór.
Þórey S. Þórðardóttir, framkvæmdastjóri Landssamtaka lífeyrissjóða, hefur einnig efasemdir.
„Það vekur spurningar að lagt sé til að séreignarsparnaðarkerfinu verði nánast breytt í varanlegt húsnæðissparnaðarkerfi. Það er andstætt upphaflegu hugmyndinni sem gengið var út frá með stofnun viðbótarlífeyrissparnaðarkerfis,“ segir Þórey og bætir við að Landssamtök lífeyrissjóða muni stofna starfshóp á næstu dögum til að fara yfir tillögurnar og áhrif þeirra á lífeyrissjóðina.
Tillögurnar gætu erfiðað greiðslu verðtryggðs lífeyris
Í tillögunum kemur einnig fram að stefnt skuli að því að ný neytendalán til fasteignakaupa verði óverðtryggð. Verðtryggð skuldabréf Íbúðalánasjóðs eru einn stærsti eignaflokkur lífeyrissjóða. Verði fasteignalán ekki lengur verðtryggð mun Íbúðalánasjóður eða arftaki hans ekki gefa út verðtryggð skuldabréf.
Því segir Kári: „Ef það verða engar útgáfur af verðtryggðum skuldabréfum mun það gera okkur erfiðara um vik að greiða verðtryggðan lífeyri.“ Kári bendir einnig á að verðtrygging sé mjög víðtæk í íslensku samfélagi.
„Eðlilegast væri, ef afnema á verðtryggingu af einum lið, að taka hana út úr öðrum liðum líka. Vandamál lífeyrissjóðanna er að allar okkar skuldbindingar eru verðtryggðar en ekki nema um helmingur af eignunum er verðtryggður,“ segir Kári Arnór.
