Ekki benda á mig Lára Óskardóttir skrifar 4. apríl 2014 14:19 Það er þekkt að fólk spyrni við fótum, er breytingar á þeirra eigin starfsumhverfi ber á góma. Fagmaður, sem hefur tileinkað sér ákveðnar leiðir að settu marki, á til að verja “sitt” finni hann að þrýst sé á hann að gera hlutina öðruvísi. Þrátt fyrir þessa mannlegu mótspyrni eru breytingar það eina sem menn geta gengið út frá sem vísu (Gary Hamel). Annað sem er alveg borðleggjandi í þessu lífi er dauðinn. Ástæða þess að ég kýs að ræða stöðu grunnskólans út frá þessum tveim óumflýjanlegu þáttum lífins er; grunnskólinn í þeirri mynd sem við þekkjum hann er komin að þolmörkum. Hann hefur ekki þróast í takt við tímann og ber ekki nafn með rentu lengur. Honum ber sem stofnun að standa undir því nafni að vera grunnstoð menntunar. Það má fara í bendingaleik en það mun ekki færa okkur neina laus. Að kenna kjaramálum kennara um, menntavísindasviði, borgarfulltrúum, foreldrum... eða hverju sem er bætir ekki stöðuna, þvert á móti. Við þekkjum merkin er kvöldar í lífi okkar mannanna. Vísindin og reynslan hefur fært okkur ýmsa vitneskju í þá veru. Aftur á móti eru merki um endalok, fyrirbæra eins og skólakerfis ekki ljós fyrr en allt er komið í kalda kol og jafnvel ekki þá. Undanfarið hefur staða grunnskólans kallað fram spurningar. Ein gæti verið; erum við komin á endastöð þess skólakerfis sem stofnað var til 1907? Mörgum þykir eflaust full djúpt í árina tekið hér. Ég tel að staðan eins og hún er í dag stærra mál en kjarabarátta, íhaldsöm aðferðafræði, staða fólks í kerfinu eða vinsældarkosningar ráðamanna. Samfélaginu er misboðið eftir niðurstöðu síðustu PISA könnunnar. Við erum metnaðarfull þjóð sem líkar ekki við að vera eftirbátar annarra. Við erum komin að ellimörkum þessa kerfis sem ólíkt mönnum kann ekki að deyja. Þess vegna er hægt að hjakka í sama farinu endalaust. Horfa í allar aðrar áttir en þær sem krefjast einhvers af okkur, því það getur reynst svo erfitt að taka á málunum. Til að snúa við blaðinu, þarf þor, ákveðni og festu. Sem krefst samvinnu kennara, skólastjórnenda, foreldra og ráðamanna. Þannig tel ég okkur hafa tekið á unglingadrykkju og þannig tel ég okkur geta byggt framúrskarandi grunnskóla.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á ritstjorn@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Skoðun Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir skrifar Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Ytra mat í skólum og hvað svo? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslaust Ísland! - Með hjálp stefnu um skaðaminnkun Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Meðsek um þjóðarmorð vegna aðgerðaleysis? Pétur Heimisson skrifar Skoðun Tími ábyrgðar í útlendingamálum – ekki uppgjafar Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Takk starfsfólk og forysta ÁTVR Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarmorðið í Palestínu Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Eldra fólk, þolendum ofbeldis oft ekki trúað Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Tölfræði og raunveruleikinn Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Umgengnistálmanir – brot á réttindum barna Einar Hugi Bjarnason skrifar Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar Skoðun Baráttan um þjóðarsálina Alexandra Briem skrifar Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Endurhæfing skiptir öllu máli í Parkinson Helga G Halldórsdóttir skrifar Sjá meira
Það er þekkt að fólk spyrni við fótum, er breytingar á þeirra eigin starfsumhverfi ber á góma. Fagmaður, sem hefur tileinkað sér ákveðnar leiðir að settu marki, á til að verja “sitt” finni hann að þrýst sé á hann að gera hlutina öðruvísi. Þrátt fyrir þessa mannlegu mótspyrni eru breytingar það eina sem menn geta gengið út frá sem vísu (Gary Hamel). Annað sem er alveg borðleggjandi í þessu lífi er dauðinn. Ástæða þess að ég kýs að ræða stöðu grunnskólans út frá þessum tveim óumflýjanlegu þáttum lífins er; grunnskólinn í þeirri mynd sem við þekkjum hann er komin að þolmörkum. Hann hefur ekki þróast í takt við tímann og ber ekki nafn með rentu lengur. Honum ber sem stofnun að standa undir því nafni að vera grunnstoð menntunar. Það má fara í bendingaleik en það mun ekki færa okkur neina laus. Að kenna kjaramálum kennara um, menntavísindasviði, borgarfulltrúum, foreldrum... eða hverju sem er bætir ekki stöðuna, þvert á móti. Við þekkjum merkin er kvöldar í lífi okkar mannanna. Vísindin og reynslan hefur fært okkur ýmsa vitneskju í þá veru. Aftur á móti eru merki um endalok, fyrirbæra eins og skólakerfis ekki ljós fyrr en allt er komið í kalda kol og jafnvel ekki þá. Undanfarið hefur staða grunnskólans kallað fram spurningar. Ein gæti verið; erum við komin á endastöð þess skólakerfis sem stofnað var til 1907? Mörgum þykir eflaust full djúpt í árina tekið hér. Ég tel að staðan eins og hún er í dag stærra mál en kjarabarátta, íhaldsöm aðferðafræði, staða fólks í kerfinu eða vinsældarkosningar ráðamanna. Samfélaginu er misboðið eftir niðurstöðu síðustu PISA könnunnar. Við erum metnaðarfull þjóð sem líkar ekki við að vera eftirbátar annarra. Við erum komin að ellimörkum þessa kerfis sem ólíkt mönnum kann ekki að deyja. Þess vegna er hægt að hjakka í sama farinu endalaust. Horfa í allar aðrar áttir en þær sem krefjast einhvers af okkur, því það getur reynst svo erfitt að taka á málunum. Til að snúa við blaðinu, þarf þor, ákveðni og festu. Sem krefst samvinnu kennara, skólastjórnenda, foreldra og ráðamanna. Þannig tel ég okkur hafa tekið á unglingadrykkju og þannig tel ég okkur geta byggt framúrskarandi grunnskóla.Lesendur Vísis geta sent inn greinar á ritstjorn@visir.is. Greinunum þarf að fylgja mynd af höfundi.
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun