Er fótbolti fyrir alla? Kristinn Þór Sigurjónsson skrifar 6. desember 2012 07:00 Þjóðfélagsleg áhrif af öflugu íþróttastarfi eru að flestra mati jákvæð þó að það sé oft á tíðum erfitt að benda með óyggjandi hætti á þau. Heilbrigt líferni, félagsleg tengsl og samhugur þjóðar þegar „strákarnir okkar“ koma heim með silfurpeninga eru allt atriði sem eru bein eða óbein afleiðing íþróttastarfs, sama hvaða íþrótt um er að ræða. Á ráðstefnu sem bar yfirskriftina „Skipta íþróttir máli?“ sem haldin var á vegum ÍSÍ og Háskóla Íslands þann 28. nóvember síðastliðinn voru mörg atriði sem komu fram sem benda til jákvæðra áhrifa, en einnig neikvæðra. Helst var það erindi Vöndu Sigurgeirsdóttur, þar sem hún velti upp þeirri spurningu hvort getuskipta ætti börnum í hópíþróttum sem vöktu upp spurningar hjá undirrituðum. Vanda benti réttilega á ókosti þess að getuskipta börnum þar sem keppni ber leikgleðinni ofurliði. Flestir vilja vera í „A“ liðinu, af ýmsum ástæðum geta ekki allir verið þar. Þessar ástæður geta verið af margvíslegum toga, sumir hafa ekki tíma eða aðstöðu til þess að mæta á 4-5 æfingar á viku og aðrir hafa ekki rétta hugarfarið eða líkamsbygginu fyrir viðkomandi íþrótt. Það eru líka ekki allir sem ætla sér að verða atvinnumenn, en vilja samt ekki láta líta á sig sem undirmálsmenn í íþróttum og hætta þá frekar en að vera í „C“ liðinu. Undirritaður gat aldrei haft gaman af fótbolta og hætti snemma að stunda íþróttir þar sem engin íþrótt sem vakti áhuga var á boðstólum – fyrr en nú nýverið.Leikánægja liðsmanna Við skipulagninu á íþróttastarfi íþróttafélaga er gert ráð fyrir því að þeir sem vilja spila hópíþrótt utandyra vilji æfa fótbolta. Út frá tölfræði er fótbolti langstærsta hópíþróttin á íslandi með um 20.000 þátttakendur á meðan handbolti, þar sem árangur hefur verið slíkur að eftir því er tekið á erlendum vettvangi, hefur um 8.000 þátttakendur. Getur verið að hluti þeirra sem skráðir eru í fótbolta sé þar því annað er bara ekki í boði? Út frá hugarfari og líkamsbygginu hentar fótbolti ekki fyrir alla. Reynslan erlendis hefur sýnt að þar sem rugby er á boðstólum dregur ekki úr áhuga á fótbolta þeirra sem á annað borð hafa áhuga, eða öðrum íþróttum ef út í það er farið. Í Svíþjóð eru rugby-lið byggð upp að miklu leyti af íþróttamönnum sem komust ekki í „A“ lið í fótbolta eða handbolta – og þeir eru að gera góða hluti í Evrópumótinu. Um allan heim hefur það sýnt sig að rugby tekur ekki frá öðrum íþróttum aðra en þá sem áttu aldrei heima meðal þeirra bestu í viðkomandi íþróttum. Vanda talaði um í sínu erindi að æskilegt væri að sleppa því að skipta krökkum undir 10 ára í lið eftir getu og kom fram með tillögu um að nota aðrar aðferðir, til dæmis hverfi, vinahópa eða annað sem eykur leikánægju liðsmanna – án þess að hugsa bara um að búa til besta liðið. Ekki er von á öðru en að fótboltaþjálfarar svari þessari tillögu, þar sem getuskipting er mikilvæg til að byggja upp framúrskarandi íþróttamenn, eins og raunin hefur verið undanfarið hér á landi.Rugby fyrir krakka Til þess að lágmarka neikvæð áhrif af þessari getuskiptingu væri hægt að bjóða upp á aðra möguleika fyrir krakka sem ekki eru endilega bestir í fótbolta, en gætu verið framúrskarandi rugbyleikmenn. Krakkarnir í „C“ liðinu í fótbolta gætu átt heima í „A“ liðinu í rugby. Tillaga undirritaðs er að íþróttafélög samnýti þá uppbyggingu sem átt hefur sér stað í landinu og bjóði upp á aukið úrval hópíþrótta og legg þar til rugby sem fyrsta val. Ástæðurnar eru einfaldar – öll aðstaða er fyrir hendi og rugby er sú íþrótt sem fyllir best upp í það tómarúm sem til staðar er í núverandi umhverfi. Það er því kannski ekki þörf á því að fara að öllu eftir því sem Vanda Sigurgeirsdóttir mælti með til þess að ná fram góðum markmiðum um jafnræði íþrótta fyrir alla krakka. Íþróttafélög þurfa einungis að bjóða upp á íþróttir sem henta sem flestum í stað þess að ætlast til þess að allir fari í það form sem búið er að myndast á Íslandi. Rugby Ísland byggir á sjálfboðavinnu við útbreiðslu á rugby og með samstarfi íþróttafélaganna verður áhugavert að fylgjast með því hvenær það verður sem tveir hópar af „strákunum eða stelpunum okkar“ koma heim með klink um hálsinn af Ólympíumóti. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Ljúgandi málpípa Sjálfstæðisflokksins Tómas Kristjánsson Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Gerum betur Kristín B. Jónsdóttir skrifar Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl skrifar Skoðun Aðför að ungmennum (Í minningu Hamarsins) Óskar Steinn Jónínuson Ómarsson skrifar Skoðun „Betur borgandi ferðamenn“ Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Sjá meira
Þjóðfélagsleg áhrif af öflugu íþróttastarfi eru að flestra mati jákvæð þó að það sé oft á tíðum erfitt að benda með óyggjandi hætti á þau. Heilbrigt líferni, félagsleg tengsl og samhugur þjóðar þegar „strákarnir okkar“ koma heim með silfurpeninga eru allt atriði sem eru bein eða óbein afleiðing íþróttastarfs, sama hvaða íþrótt um er að ræða. Á ráðstefnu sem bar yfirskriftina „Skipta íþróttir máli?“ sem haldin var á vegum ÍSÍ og Háskóla Íslands þann 28. nóvember síðastliðinn voru mörg atriði sem komu fram sem benda til jákvæðra áhrifa, en einnig neikvæðra. Helst var það erindi Vöndu Sigurgeirsdóttur, þar sem hún velti upp þeirri spurningu hvort getuskipta ætti börnum í hópíþróttum sem vöktu upp spurningar hjá undirrituðum. Vanda benti réttilega á ókosti þess að getuskipta börnum þar sem keppni ber leikgleðinni ofurliði. Flestir vilja vera í „A“ liðinu, af ýmsum ástæðum geta ekki allir verið þar. Þessar ástæður geta verið af margvíslegum toga, sumir hafa ekki tíma eða aðstöðu til þess að mæta á 4-5 æfingar á viku og aðrir hafa ekki rétta hugarfarið eða líkamsbygginu fyrir viðkomandi íþrótt. Það eru líka ekki allir sem ætla sér að verða atvinnumenn, en vilja samt ekki láta líta á sig sem undirmálsmenn í íþróttum og hætta þá frekar en að vera í „C“ liðinu. Undirritaður gat aldrei haft gaman af fótbolta og hætti snemma að stunda íþróttir þar sem engin íþrótt sem vakti áhuga var á boðstólum – fyrr en nú nýverið.Leikánægja liðsmanna Við skipulagninu á íþróttastarfi íþróttafélaga er gert ráð fyrir því að þeir sem vilja spila hópíþrótt utandyra vilji æfa fótbolta. Út frá tölfræði er fótbolti langstærsta hópíþróttin á íslandi með um 20.000 þátttakendur á meðan handbolti, þar sem árangur hefur verið slíkur að eftir því er tekið á erlendum vettvangi, hefur um 8.000 þátttakendur. Getur verið að hluti þeirra sem skráðir eru í fótbolta sé þar því annað er bara ekki í boði? Út frá hugarfari og líkamsbygginu hentar fótbolti ekki fyrir alla. Reynslan erlendis hefur sýnt að þar sem rugby er á boðstólum dregur ekki úr áhuga á fótbolta þeirra sem á annað borð hafa áhuga, eða öðrum íþróttum ef út í það er farið. Í Svíþjóð eru rugby-lið byggð upp að miklu leyti af íþróttamönnum sem komust ekki í „A“ lið í fótbolta eða handbolta – og þeir eru að gera góða hluti í Evrópumótinu. Um allan heim hefur það sýnt sig að rugby tekur ekki frá öðrum íþróttum aðra en þá sem áttu aldrei heima meðal þeirra bestu í viðkomandi íþróttum. Vanda talaði um í sínu erindi að æskilegt væri að sleppa því að skipta krökkum undir 10 ára í lið eftir getu og kom fram með tillögu um að nota aðrar aðferðir, til dæmis hverfi, vinahópa eða annað sem eykur leikánægju liðsmanna – án þess að hugsa bara um að búa til besta liðið. Ekki er von á öðru en að fótboltaþjálfarar svari þessari tillögu, þar sem getuskipting er mikilvæg til að byggja upp framúrskarandi íþróttamenn, eins og raunin hefur verið undanfarið hér á landi.Rugby fyrir krakka Til þess að lágmarka neikvæð áhrif af þessari getuskiptingu væri hægt að bjóða upp á aðra möguleika fyrir krakka sem ekki eru endilega bestir í fótbolta, en gætu verið framúrskarandi rugbyleikmenn. Krakkarnir í „C“ liðinu í fótbolta gætu átt heima í „A“ liðinu í rugby. Tillaga undirritaðs er að íþróttafélög samnýti þá uppbyggingu sem átt hefur sér stað í landinu og bjóði upp á aukið úrval hópíþrótta og legg þar til rugby sem fyrsta val. Ástæðurnar eru einfaldar – öll aðstaða er fyrir hendi og rugby er sú íþrótt sem fyllir best upp í það tómarúm sem til staðar er í núverandi umhverfi. Það er því kannski ekki þörf á því að fara að öllu eftir því sem Vanda Sigurgeirsdóttir mælti með til þess að ná fram góðum markmiðum um jafnræði íþrótta fyrir alla krakka. Íþróttafélög þurfa einungis að bjóða upp á íþróttir sem henta sem flestum í stað þess að ætlast til þess að allir fari í það form sem búið er að myndast á Íslandi. Rugby Ísland byggir á sjálfboðavinnu við útbreiðslu á rugby og með samstarfi íþróttafélaganna verður áhugavert að fylgjast með því hvenær það verður sem tveir hópar af „strákunum eða stelpunum okkar“ koma heim með klink um hálsinn af Ólympíumóti.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun