Töfratalan Sigga Dögg kynfræðingur skrifar 27. febrúar 2011 06:00 Ég er oft spurð út í kynjamun í tengslum við kynfræðslu og þá hvort strákar spyrji annarra spurninga en stelpur. Ég þarf yfirleitt að hugsa mig töluvert um því fyrir mér þá eru það einna helst kynfærin sem aðgreina kynin en ekki kynlífsathafnir. Það væri þó lygi að segja að kynin komi eins að borði þegar viðkemur kynfræðslu. Fljótt á litið virðast konur vera tilbúnari til að ræða flesta króka og kima kynlífs á fróðleiksfúsan en hispurslausan hátt. Karlmenn virðast hins vegar oft á tíðum vera feimnari og gera sér upp algert áhugaleysi um efnið. Hvort það sé raunin get ég ekki sagt til um. Þó er það mín reynsla að spurningar karlmanna snúi helst að mér og minni persónulegu kynlífsreynslu, og þá sérstaklega í tengslum við framandi stellingar og fjölda bólfélaga. Ég gæti brugðist ókvæða við og talið þetta sönnun þess að menn séu svín sem kunna sig ekki, en ég held að spurningin risti dýpra en svo. Ég tel því að spurningin sé til þess falin að kanna hvort ég sé traustsins verð og ef ég svara rétt þá geti karlmenn spurt að því sem raunverulega brennur á þeim. Þrátt fyrir þessa túlkun mína þá breytir það því ekki að á hverjum einasta degi heyrist spurningin: hversu mörgum hefur þú stundað kynlíf með? Persónulega tel ég þetta málinu algerlega óviðkomandi og ein dónalegasta spurning sem hægt er að spyrja. Fjöldi rekkjunauta er leikur að tölum sem segir ekki til um kynlífsathafnir viðkomandi, hvorki í fortíð, nútíð né framtíð. Einn bólfélagi getur þýtt annaðhvort fjöldinn allur af samförum eða bara eitt skipti. Ég læt þig svo um að dæma hvort sé meira lýsandi þó tala einstaklinga sé sú sama. Þetta er sígilda sagan um madonnuna og hóruna. Karlar eiga að sækja sér karlmennsku og kynlífsreynslu í sköpum sem flestra kvenna á meðan þessar sömu dömur eiga að læsa beltinu og bíða eftir þeim eina rétta. Þessi tvískinnungur gengur ekki upp og er því alger rökleysa. Einstaklingum væri nær að ræða hvað þeir væru tilbúnir til að prufa frekar en með hversu mörgum þeir hafa prufað það. Við þurfum að hætta að spyrja að hlutum sem engu máli skipta. Til að hnýta endanlegan hnút á umræðuna þá er það mýta að píkan slappist og verði víð eftir ákveðið magn samfara, rétt eins og typpi minnka ekki né stækka því oftar sem þau eru strokkuð. Verum smart og sýnum hvort öðru virðingu í samræðum og samförum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sigga Dögg Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Dagur til umhugsunar Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Þrír dæmigerðir dagar skemmtiferðaskipafarþega í júlí Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Að leysa vandann með quick fix Guðbrandur Einarsson Skoðun Minnisleysi eða þekkingarskortur? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Dáin og deyjandi dýr en engin neyð? Linda Karen Gunnarsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun
Ég er oft spurð út í kynjamun í tengslum við kynfræðslu og þá hvort strákar spyrji annarra spurninga en stelpur. Ég þarf yfirleitt að hugsa mig töluvert um því fyrir mér þá eru það einna helst kynfærin sem aðgreina kynin en ekki kynlífsathafnir. Það væri þó lygi að segja að kynin komi eins að borði þegar viðkemur kynfræðslu. Fljótt á litið virðast konur vera tilbúnari til að ræða flesta króka og kima kynlífs á fróðleiksfúsan en hispurslausan hátt. Karlmenn virðast hins vegar oft á tíðum vera feimnari og gera sér upp algert áhugaleysi um efnið. Hvort það sé raunin get ég ekki sagt til um. Þó er það mín reynsla að spurningar karlmanna snúi helst að mér og minni persónulegu kynlífsreynslu, og þá sérstaklega í tengslum við framandi stellingar og fjölda bólfélaga. Ég gæti brugðist ókvæða við og talið þetta sönnun þess að menn séu svín sem kunna sig ekki, en ég held að spurningin risti dýpra en svo. Ég tel því að spurningin sé til þess falin að kanna hvort ég sé traustsins verð og ef ég svara rétt þá geti karlmenn spurt að því sem raunverulega brennur á þeim. Þrátt fyrir þessa túlkun mína þá breytir það því ekki að á hverjum einasta degi heyrist spurningin: hversu mörgum hefur þú stundað kynlíf með? Persónulega tel ég þetta málinu algerlega óviðkomandi og ein dónalegasta spurning sem hægt er að spyrja. Fjöldi rekkjunauta er leikur að tölum sem segir ekki til um kynlífsathafnir viðkomandi, hvorki í fortíð, nútíð né framtíð. Einn bólfélagi getur þýtt annaðhvort fjöldinn allur af samförum eða bara eitt skipti. Ég læt þig svo um að dæma hvort sé meira lýsandi þó tala einstaklinga sé sú sama. Þetta er sígilda sagan um madonnuna og hóruna. Karlar eiga að sækja sér karlmennsku og kynlífsreynslu í sköpum sem flestra kvenna á meðan þessar sömu dömur eiga að læsa beltinu og bíða eftir þeim eina rétta. Þessi tvískinnungur gengur ekki upp og er því alger rökleysa. Einstaklingum væri nær að ræða hvað þeir væru tilbúnir til að prufa frekar en með hversu mörgum þeir hafa prufað það. Við þurfum að hætta að spyrja að hlutum sem engu máli skipta. Til að hnýta endanlegan hnút á umræðuna þá er það mýta að píkan slappist og verði víð eftir ákveðið magn samfara, rétt eins og typpi minnka ekki né stækka því oftar sem þau eru strokkuð. Verum smart og sýnum hvort öðru virðingu í samræðum og samförum.