Félagsráðgjafar hafa fengið nóg 22. júlí 2011 06:00 Um miðjan júnímánuð felldu félagsráðgjafar hjá Reykjavíkurborg samninga sem þeim voru boðnir með 75% greiddra atkvæða. Þessi grein er rituð í nafni starfandi félagsráðgjafa í Þjónustumiðstöð Laugardals og Háaleitis og verða í henni rakin sjónarmið þess hóps. Allt frá því að þjónustumiðstöðvar Reykjavíkurborgar tóku til starfa árið 2005 hefur legið ljóst fyrir að félagsráðgjafar hafa búið við lökust kjör þeirra háskólastétta sem þar starfa. Við stofnun þjónustumiðstöðvanna komu saman fagaðilar frá Félagsþjónustunni, Fræðslumiðstöð Reykjavíkur og Leikskólum Reykjavíkur. Launakjör á þeim stöðum höfðu verið ærið misjöfn og ljóst að ekki var hægt að skýra þennan mun með lengd menntunar, ábyrgð eða álagi. Við gerð síðustu samninga árið 2006 var látið að því liggja að umræddur launamunur myndi jafnast út á skömmum tíma, með innleiðingu starfsmatskerfis og samningsbundnum hækkunum. Sú hefur ekki orðið raunin. Þvert á móti hafa fastlaunasamningar við aðra en félagsráðgjafa viðgengist áfram og starfsfólk með BA-próf verið híft upp í launum til jafns við félagsráðgjafa. Það er sláandi að lesa grein sem við félagsráðgjafar rituðum og birtist í Morgunblaðinu 26.02.2006, en þar stóð orðrétt: „Félagsráðgjafar telja sýnt að þeir séu ein lægst launaða háskólastéttin innan þjónustumiðstöðva Reykjavíkurborgar. Þeir vilja njóta jafnréttis í launum á við aðrar fagstéttir sem þar starfa, enda er um að ræða kjaramun sem ekki getur talist réttlætanlegur, hvort heldur sem tekið er mið af menntun, ábyrgð í starfi, álagi eða öðrum þáttum. Í flestum tilvikum er ekki endilega um að ræða grófan mun á grunnlaunum umræddra stétta, heldur þá staðreynd að sumum stéttum hefur verið boðið upp á einhvers konar fastlaunasamninga, sem fela í sér óunna yfirvinnu, lesdaga o.þ.h. Á sama tíma hafa félagsráðgjafar sem vinna hjá Reykjavíkurborg sjaldnast möguleika á að auka tekjur sínar, þar sem þeir sæta nær undantekningalausu yfirvinnubanni. Mismunurinn á kjörum félagsráðgjafa og þessara stétta skýrist af ofangreindum uppbótum og dæmin sýna að hann nemur allt að 100.000 kr. á mánuði." Það er sorglegt en satt að þessi orð eiga jafn vel við í dag og þegar þau voru sett á blað fyrir rúmum 5 árum síðan. Slíkur hefur vilji Reykjavíkurborgar til að jafna launamisrétti verið. Í dag eru félagsráðgjafar fjölmennasti faghópurinn á skrifstofum Þjónustumiðstöðva Reykjavíkur, þrátt fyrir að erfiðlega hafi gengið að manna stöður þeirra með ráðningu löggiltra félagsráðgjafa undanfarin misseri. Af fjöldanum má þó ljóst vera að þáttur félagsráðgjafa í starfsemi þjónustumiðstöðvanna er drjúgur. Við leyfum okkur að fullyrða að af fagstéttum innan borgarkerfisins hafi álag aukist einna mest á félagsráðgjöfum eftir hrun efnahagskerfisins. Vorið 2010 var gerð könnun á álagi meðal starfsmanna Reykjavíkurborgar. Niðurstöður hennar gáfu ótvírætt til kynna að starfsmenn velferðarsviðs og þ.m.t. þjónustumiðstöðva þess, teldu of mikið álag í störfum sínum og að það hefði aukist undangengna 12 mánuði. Þessi upplifun var mun meiri meðal þessa hóps en hjá starfsmönnum Reykjavíkurborgar almennt. Mest álag innan velferðarsviðs upplifðu fagaðilar sem voru í miklum tengslum við þjónustuþega, s.s. félagsráðgjafar. Til að setja umræðuna um álag í starfi félagsráðgjafa í frekara samhengi má nefna að þeim sem fengu fjárhagsaðstoð/heimildargreiðslur hjá Reykjavíkurborg fjölgaði um 48,7% milli áranna 2007 og 2010. Það sem af er þessu ári (eða frá janúar til maí 2011) hefur þeim sem njóta fjárhagsaðstoðar til framfærslu á þjónustusvæði Laugardals og Háaleitis fjölgað um 25,1%. Mikilvægt er að hafa hugfast að fjárhagsaðstoð er einungis hluti þeirra verkefna sem félagsráðgjafar í þjónustumiðstöðvum borgarinnar sinna. Þörf einstaklinga og fjölskyldna fyrir félagslega ráðgjöf og stuðning er nú síst minni en áður. Á næstunni er að vænta annarrar greinar frá félagsráðgjöfum í Þjónustumiðstöð Laugardals og Háaleitis. Þar verður vikið frekar að samanburði við aðrar háskólamenntaðar stéttir hjá Reykjavíkurborg og þeirri staðreynd að félagsráðgjafar sem starfa í þjónustumiðstöðvum Reykjavíkurborgar búa við lakari kjör en kollegar þeirra hjá öðrum sveitarfélögum.Þorbjörg Róbertsdóttir félagsráðgjafi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Ljúgandi málpípa Sjálfstæðisflokksins Tómas Kristjánsson Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Gerum betur Kristín B. Jónsdóttir skrifar Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl skrifar Skoðun Aðför að ungmennum (Í minningu Hamarsins) Óskar Steinn Jónínuson Ómarsson skrifar Skoðun „Betur borgandi ferðamenn“ Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Sjá meira
Um miðjan júnímánuð felldu félagsráðgjafar hjá Reykjavíkurborg samninga sem þeim voru boðnir með 75% greiddra atkvæða. Þessi grein er rituð í nafni starfandi félagsráðgjafa í Þjónustumiðstöð Laugardals og Háaleitis og verða í henni rakin sjónarmið þess hóps. Allt frá því að þjónustumiðstöðvar Reykjavíkurborgar tóku til starfa árið 2005 hefur legið ljóst fyrir að félagsráðgjafar hafa búið við lökust kjör þeirra háskólastétta sem þar starfa. Við stofnun þjónustumiðstöðvanna komu saman fagaðilar frá Félagsþjónustunni, Fræðslumiðstöð Reykjavíkur og Leikskólum Reykjavíkur. Launakjör á þeim stöðum höfðu verið ærið misjöfn og ljóst að ekki var hægt að skýra þennan mun með lengd menntunar, ábyrgð eða álagi. Við gerð síðustu samninga árið 2006 var látið að því liggja að umræddur launamunur myndi jafnast út á skömmum tíma, með innleiðingu starfsmatskerfis og samningsbundnum hækkunum. Sú hefur ekki orðið raunin. Þvert á móti hafa fastlaunasamningar við aðra en félagsráðgjafa viðgengist áfram og starfsfólk með BA-próf verið híft upp í launum til jafns við félagsráðgjafa. Það er sláandi að lesa grein sem við félagsráðgjafar rituðum og birtist í Morgunblaðinu 26.02.2006, en þar stóð orðrétt: „Félagsráðgjafar telja sýnt að þeir séu ein lægst launaða háskólastéttin innan þjónustumiðstöðva Reykjavíkurborgar. Þeir vilja njóta jafnréttis í launum á við aðrar fagstéttir sem þar starfa, enda er um að ræða kjaramun sem ekki getur talist réttlætanlegur, hvort heldur sem tekið er mið af menntun, ábyrgð í starfi, álagi eða öðrum þáttum. Í flestum tilvikum er ekki endilega um að ræða grófan mun á grunnlaunum umræddra stétta, heldur þá staðreynd að sumum stéttum hefur verið boðið upp á einhvers konar fastlaunasamninga, sem fela í sér óunna yfirvinnu, lesdaga o.þ.h. Á sama tíma hafa félagsráðgjafar sem vinna hjá Reykjavíkurborg sjaldnast möguleika á að auka tekjur sínar, þar sem þeir sæta nær undantekningalausu yfirvinnubanni. Mismunurinn á kjörum félagsráðgjafa og þessara stétta skýrist af ofangreindum uppbótum og dæmin sýna að hann nemur allt að 100.000 kr. á mánuði." Það er sorglegt en satt að þessi orð eiga jafn vel við í dag og þegar þau voru sett á blað fyrir rúmum 5 árum síðan. Slíkur hefur vilji Reykjavíkurborgar til að jafna launamisrétti verið. Í dag eru félagsráðgjafar fjölmennasti faghópurinn á skrifstofum Þjónustumiðstöðva Reykjavíkur, þrátt fyrir að erfiðlega hafi gengið að manna stöður þeirra með ráðningu löggiltra félagsráðgjafa undanfarin misseri. Af fjöldanum má þó ljóst vera að þáttur félagsráðgjafa í starfsemi þjónustumiðstöðvanna er drjúgur. Við leyfum okkur að fullyrða að af fagstéttum innan borgarkerfisins hafi álag aukist einna mest á félagsráðgjöfum eftir hrun efnahagskerfisins. Vorið 2010 var gerð könnun á álagi meðal starfsmanna Reykjavíkurborgar. Niðurstöður hennar gáfu ótvírætt til kynna að starfsmenn velferðarsviðs og þ.m.t. þjónustumiðstöðva þess, teldu of mikið álag í störfum sínum og að það hefði aukist undangengna 12 mánuði. Þessi upplifun var mun meiri meðal þessa hóps en hjá starfsmönnum Reykjavíkurborgar almennt. Mest álag innan velferðarsviðs upplifðu fagaðilar sem voru í miklum tengslum við þjónustuþega, s.s. félagsráðgjafar. Til að setja umræðuna um álag í starfi félagsráðgjafa í frekara samhengi má nefna að þeim sem fengu fjárhagsaðstoð/heimildargreiðslur hjá Reykjavíkurborg fjölgaði um 48,7% milli áranna 2007 og 2010. Það sem af er þessu ári (eða frá janúar til maí 2011) hefur þeim sem njóta fjárhagsaðstoðar til framfærslu á þjónustusvæði Laugardals og Háaleitis fjölgað um 25,1%. Mikilvægt er að hafa hugfast að fjárhagsaðstoð er einungis hluti þeirra verkefna sem félagsráðgjafar í þjónustumiðstöðvum borgarinnar sinna. Þörf einstaklinga og fjölskyldna fyrir félagslega ráðgjöf og stuðning er nú síst minni en áður. Á næstunni er að vænta annarrar greinar frá félagsráðgjöfum í Þjónustumiðstöð Laugardals og Háaleitis. Þar verður vikið frekar að samanburði við aðrar háskólamenntaðar stéttir hjá Reykjavíkurborg og þeirri staðreynd að félagsráðgjafar sem starfa í þjónustumiðstöðvum Reykjavíkurborgar búa við lakari kjör en kollegar þeirra hjá öðrum sveitarfélögum.Þorbjörg Róbertsdóttir félagsráðgjafi
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun