Staðan Guðmundur Steingrímsson skrifar 7. febrúar 2009 06:00 Ég skrifaðist á við finnskan vin minn á Facebook í gær. Kreppuna bar á góma, enda sameiginlegt áhugamál þjóðanna. Eftir að Finnland hrundi hér einu sinni reis upp miklu betra land á eftir, sagði félagi minn. Finnar eru búnir að gera allt það sem Obama ætlar að gera núna í Bandaríkjunum. Byggja upp hátækni- og líftækniiðnað og miklu traustara þjóðfélag í alla staði, með fjölbreyttara atvinnulífi. Skynsemin réði för. SVO fann ég hvernig við hefðum skálað í bjórnum eftir þessi orð ég og Finninn ef við hefðum setið á pöbb í Bretlandi eins og áður fyrr þegar við spjölluðum, en ekki á Facebook, þótt þar sé reyndar einnig hægt að skála rafrænt. Þetta var vel sagt og snerti mínar íslensku taugar. Ég gríp til líkingar að íslenskum sið: Handan við brúnina, ef við höldum áfram að klífa bergið, bíður betra land, sanngjarnara og heilbrigðara. LÍTUM á. Stundum er talað um skuldirnar allar, þessa 2000 milljarða eða svo, eins og þær séu um það bil að fara að skella á þjóðinni núna á mánudaginn. En þetta er ekki svo. Hér þarf að halda ró sinni. Hafa yfirsýn yfir vandann. Um 600 milljarðar af þessu eru lán í gjaldeyrisvarasjóð, sem verður vonandi inni á bankareikningi og safnar vöxtum. SVO er það Icesave. Þar er mikilvægt að eignirnar komi sem mest á móti skuldunum. Þá þurfa menn að vera lunknir, ekki flana að neinu, bíða rólegir og þá mun okkur vel farnast. Líka þarf að halda því skýrt til haga í því máli að við höfum vitaskuld allan rétt á því að láta reyna á skuldbindingar okkar fyrir alþjóðlegum dómsstólum. SVO er það atvinnuleysið. Það er mest í byggingariðnaði, verslun og flutningum. Klassíska ráðið við þessu er að örva framkvæmdir. Í ofanálag þurfum við, af natni, að sjá til þess að nýir og gamli möguleikar um allt land séu nýttir og sprotar vaxi og dafni. Það gerðu Finnar. ÞEGAR öllu er á botninn hvolft getum við unnið bug á þessum vanda, þ.e.a.s. ef við höldum vel á spöðum, sleifum, pottum og pönnum og blásum til búsáhaldaendurreisnar. Aðalatriðið er að panikera ekki. Vinna úr málunum skref fyrir skref. Og síðast en ekki síst: Vita hvert förinni er heitið. Til betra Íslands undir taktföstum sleifar- og pönnuslætti. Mæltu manna heilastur, Oskari Kuusela. Skál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Steingrímsson Mest lesið Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Tvöfalt heilbrigðiskerfi – það lakara fyrir konur Reynir Arngrímsson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun „Oft er flagð undir fögru skinni“ Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir Skoðun
Ég skrifaðist á við finnskan vin minn á Facebook í gær. Kreppuna bar á góma, enda sameiginlegt áhugamál þjóðanna. Eftir að Finnland hrundi hér einu sinni reis upp miklu betra land á eftir, sagði félagi minn. Finnar eru búnir að gera allt það sem Obama ætlar að gera núna í Bandaríkjunum. Byggja upp hátækni- og líftækniiðnað og miklu traustara þjóðfélag í alla staði, með fjölbreyttara atvinnulífi. Skynsemin réði för. SVO fann ég hvernig við hefðum skálað í bjórnum eftir þessi orð ég og Finninn ef við hefðum setið á pöbb í Bretlandi eins og áður fyrr þegar við spjölluðum, en ekki á Facebook, þótt þar sé reyndar einnig hægt að skála rafrænt. Þetta var vel sagt og snerti mínar íslensku taugar. Ég gríp til líkingar að íslenskum sið: Handan við brúnina, ef við höldum áfram að klífa bergið, bíður betra land, sanngjarnara og heilbrigðara. LÍTUM á. Stundum er talað um skuldirnar allar, þessa 2000 milljarða eða svo, eins og þær séu um það bil að fara að skella á þjóðinni núna á mánudaginn. En þetta er ekki svo. Hér þarf að halda ró sinni. Hafa yfirsýn yfir vandann. Um 600 milljarðar af þessu eru lán í gjaldeyrisvarasjóð, sem verður vonandi inni á bankareikningi og safnar vöxtum. SVO er það Icesave. Þar er mikilvægt að eignirnar komi sem mest á móti skuldunum. Þá þurfa menn að vera lunknir, ekki flana að neinu, bíða rólegir og þá mun okkur vel farnast. Líka þarf að halda því skýrt til haga í því máli að við höfum vitaskuld allan rétt á því að láta reyna á skuldbindingar okkar fyrir alþjóðlegum dómsstólum. SVO er það atvinnuleysið. Það er mest í byggingariðnaði, verslun og flutningum. Klassíska ráðið við þessu er að örva framkvæmdir. Í ofanálag þurfum við, af natni, að sjá til þess að nýir og gamli möguleikar um allt land séu nýttir og sprotar vaxi og dafni. Það gerðu Finnar. ÞEGAR öllu er á botninn hvolft getum við unnið bug á þessum vanda, þ.e.a.s. ef við höldum vel á spöðum, sleifum, pottum og pönnum og blásum til búsáhaldaendurreisnar. Aðalatriðið er að panikera ekki. Vinna úr málunum skref fyrir skref. Og síðast en ekki síst: Vita hvert förinni er heitið. Til betra Íslands undir taktföstum sleifar- og pönnuslætti. Mæltu manna heilastur, Oskari Kuusela. Skál.
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun