Litli ljóti miðbærinn 30. janúar 2008 11:12 Man ekki til þess að metnaðarfull framtíðarsýn hafi verið til um blessaðan miðbæinn í höfuðborginni Reykjavík. Skipulag hans hefur hrakist á milli embættismanna og stjórnmálamanna í árafjöld, svo og misviturra verslunarmanna og bissnessliðs. Á meðan hefur miðbærinn svo að segja grotnað niður. Hann er ekki svipur hjá sjón; hversu mörg yfirgefin og útkrotuð verslunarhúsnæði eru á reitnum milli Hverfisgötu og Grettisgötu, að viðbættum Skólavörðustígnum frá Leifi heppna og niðrúr? Þvílíkt magn sem þar er samankomið af úðabrúsafreti ... og brotnum rúðum. Ég skrifaði einu sinni grein um miðborgina í Helgarpóstinn sáluga, líklega fyrir réttum aldarfjórðungi. Þá var Hverfisgatan einstefna, rétt eins og Laugavegurinn. Niðurstaðan var að líklega væri leitun að jafn ljótri götumynd og blasir við á Hverfisgötu. Sundurgerðin í húsavali var einstök - og skíturinn á þessum skúraþyrpingum, inn á milli nýlegri húsa, virtist kominn til að vera. Og jafnvel nýju húsin sýndust mér í anda þess sem fyrir var; sundurgerðin alger. Síðan hefur Hverfisgatan versnað. Og Laugavegurinn sömuleiðis. Það hefur verið látið reka á reiðanum ... af alkunnri hentistefnu Íslendinga sem er fólgin í orðunum ... þetta reddast. En þetta hefur ekki reddast. Það þarf að leita til ljótustu borga heims til að finna samjöfnuð. Mér dettur einna helst til hugar Perpignan í Suður-Frakklandi, en þar sást varla í miðborgarhúsin fyrir veggjakroti og skít þegar ég fór þar um seint á síðustu öld. Hafi m,enn hins vegar gengið niður Strikið í Kaupinhavn á síðustu árum sjá menn að þetta þarf ekki að vera svona. Miðborginí Köben hefur aldrei litið betur út; skínandi hrein og til vitnis um stolt og alúð. Það virðist einu gilda hvaða meirihluti er við völd í Reykjavík. Framtíðarsýnin hvað miðborgina varðar er í besta falli óljós - og enn eru menn að vakna upp við skyndifriðanir með andfælum. Skipulagspólitíkin snýst um afleiðingar en ekki orsakir.þ Líklega hefur engri annarri þjóð tekist að flytja sín fegurstu hús í úthverfasafn nema Íslendingum - og skilja miðborgina eftir eins og tannlausu kerlingu í andarslitrunum. Og enn hvarflar að mönnum að flytja fleiri hús, ja til dæmis í Hljómskálagarðinn. Til að rýma til fyrir enn frekari sundurgerð. Skipulagsslysið heldur áfram ... án nokkurrar áfallahjálpar ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Ég þori að veðja Jóhann Karl Ásgeirsson Gígja Skoðun Af hverju ætti Gylfi Þór Sigurðsson að fá aftur tækifæri í landsliðinu? Sölvi Breiðfjörð Skoðun Þegar skynjun ráðherra verður að lögum Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Kvartað yfir erlendum aðilum? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Samfélagsmiðlar og ósýnilegu börnin Ásdís Bergþórsdóttir Skoðun Verkfærið sem vantar í fjármálastjórnun sveitarfélaga Marín Rós Eyjólfsdóttir Skoðun Frá lögreglunni yfir á geðdeildina Sigurður Árni Reynisson Skoðun Að klúðra með stæl í tilefni alþjóðlega Mistakadagsins Ingrid Kuhlman Skoðun Frá torfkofum til tækifæra Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir Skoðun Móðurást, skömm og verkjalyf Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun
Man ekki til þess að metnaðarfull framtíðarsýn hafi verið til um blessaðan miðbæinn í höfuðborginni Reykjavík. Skipulag hans hefur hrakist á milli embættismanna og stjórnmálamanna í árafjöld, svo og misviturra verslunarmanna og bissnessliðs. Á meðan hefur miðbærinn svo að segja grotnað niður. Hann er ekki svipur hjá sjón; hversu mörg yfirgefin og útkrotuð verslunarhúsnæði eru á reitnum milli Hverfisgötu og Grettisgötu, að viðbættum Skólavörðustígnum frá Leifi heppna og niðrúr? Þvílíkt magn sem þar er samankomið af úðabrúsafreti ... og brotnum rúðum. Ég skrifaði einu sinni grein um miðborgina í Helgarpóstinn sáluga, líklega fyrir réttum aldarfjórðungi. Þá var Hverfisgatan einstefna, rétt eins og Laugavegurinn. Niðurstaðan var að líklega væri leitun að jafn ljótri götumynd og blasir við á Hverfisgötu. Sundurgerðin í húsavali var einstök - og skíturinn á þessum skúraþyrpingum, inn á milli nýlegri húsa, virtist kominn til að vera. Og jafnvel nýju húsin sýndust mér í anda þess sem fyrir var; sundurgerðin alger. Síðan hefur Hverfisgatan versnað. Og Laugavegurinn sömuleiðis. Það hefur verið látið reka á reiðanum ... af alkunnri hentistefnu Íslendinga sem er fólgin í orðunum ... þetta reddast. En þetta hefur ekki reddast. Það þarf að leita til ljótustu borga heims til að finna samjöfnuð. Mér dettur einna helst til hugar Perpignan í Suður-Frakklandi, en þar sást varla í miðborgarhúsin fyrir veggjakroti og skít þegar ég fór þar um seint á síðustu öld. Hafi m,enn hins vegar gengið niður Strikið í Kaupinhavn á síðustu árum sjá menn að þetta þarf ekki að vera svona. Miðborginí Köben hefur aldrei litið betur út; skínandi hrein og til vitnis um stolt og alúð. Það virðist einu gilda hvaða meirihluti er við völd í Reykjavík. Framtíðarsýnin hvað miðborgina varðar er í besta falli óljós - og enn eru menn að vakna upp við skyndifriðanir með andfælum. Skipulagspólitíkin snýst um afleiðingar en ekki orsakir.þ Líklega hefur engri annarri þjóð tekist að flytja sín fegurstu hús í úthverfasafn nema Íslendingum - og skilja miðborgina eftir eins og tannlausu kerlingu í andarslitrunum. Og enn hvarflar að mönnum að flytja fleiri hús, ja til dæmis í Hljómskálagarðinn. Til að rýma til fyrir enn frekari sundurgerð. Skipulagsslysið heldur áfram ... án nokkurrar áfallahjálpar ... -SER.