Viðskipti innlent

Strandhögg víkinga á Bretlandseyjum

Fjallað er um innrás Norðurlandabúa á Bretlandsmarkað í The Guardian. Hér má sjá Sigurð Einarsson, stjórnarformann Kaupþings, handsala samninga um kaup á Singer og Friedlander banka, ásamt Tony Shearer, þáverandi forstjóra Singer og Friedlander.
Fjallað er um innrás Norðurlandabúa á Bretlandsmarkað í The Guardian. Hér má sjá Sigurð Einarsson, stjórnarformann Kaupþings, handsala samninga um kaup á Singer og Friedlander banka, ásamt Tony Shearer, þáverandi forstjóra Singer og Friedlander.

Breska stórblaðið The Guardian gerði á dögunum svokallaða víkingainnrás að umfjöllunarefni. Er þar átt við aukna þátttöku norrænna fyrirtækja og kaupsýslumanna á Bretlandsmarkaði.



Bent er á að á Norðurlöndunum búi samtals um tuttugu milljónir manna, eða 0,3 prósent allra jarðarbúa. Þrátt fyrir fámennið séu þrjú prósent alls útflutningsvarnings í veröldinni frá Norðurlöndunum.



Guardian segir að skipta megi víkingainnrásinni gróflega í tvo flokka. Í öðrum flokknum séu stórfyrirtæki á borð við sænska húsgagnarisann IKEA, tískukeðjuna H&M auk finnska vodka­framleiðandans Absolut. Hins vegar séu það fjármálafyrirtæki og kaupsýslumenn á borð við Kaupþing, Jón Ásgeir Jóhannesson og bræðurna í Bakkavör.



Fram kemur að einkenni norrænna kaupsýslumanna sé að þeir séu gjarnan ungir og hungraðir. Íslendingarnir Jón Ásgeir Jóhannesson, stjórnarformaður Baugs, og Lýður Guðmundsson, annar stofnenda fjárfestingarisans Exista, séu til að mynda enn ekki orðnir fertugir.



Sérfræðingar Guardian hafa skýringar á velgengni Norðurlandabúa á Bretlandseyjum á reiðum höndum. Bent er á að viðhorf til peninga séu þar allt önnur en á Bretlandseyjum; Norðurlandabúar séu ekki reknir áfram af peningagræðgi heldur einbeittum vilja til að ná árangri.

Þessari fullyrðingu til stuðnings er síðan bent á að Ingvar Kamprad, stofnandi IKEA og einn ríkasti maður veraldar, sé síður en svo efnishyggjumaður; ferðist um með strætisvögnum og hafi átt sama IKEA-stólinn síðan árið 1977.



Loks telja viðmælendur Guardian að atvinnulöggjöf á Norðurlöndum ýti undir sjálfstæð vinnubrögð og uppbyggileg skoðanaskipti. Erfitt sé að segja starfsmönnum upp að loknum þriggja mánaða reynslutíma, líkt og tíðkast í Bretlandi. Þetta fyrirkomulag leiði til þess að starfsmenn verði tryggir sínu fyrirtæki, þurfi ekki að óttast starfsmissi fyrir að standa fast á sínu og beri hag fyrirtækisins fyrir brjósti.



„Víkingarnir þurftu alltaf að líta út fyrir landsteinana, það var einfaldlega ekki nægilega mikið rými heima fyrir. Þeir óttuðust mest að deyja úr hárri elli,“ segir Steve Strid, annar útgefenda bókarinnar Viking Manifesto, sem fjallar um viðskiptastrandhögg Norðurlandabúa á Bretlandseyjum.



Strid bætir við: „Þetta snýst allt saman um að hafa kollinn í lagi, dugnað og þor til að taka áhættu. Nútíma víkingarnir vita hvað þeir vilja og eru tilbúnir að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að eignast það.“






Fleiri fréttir

Sjá meira


×