Aðlögun á Austurvelli Heiða Ingimarsdóttir skrifar 14. júní 2025 14:17 „Hvernig er svo dvölin á leikskólanum við Austurvöll?“ var ég spurð í grænmetiskælinum í Bónus þegar ég skrapp heim í helgarfrí. Það er ekki nema von að fólk spyrji enda minnir sú mynd sem gjarnan er dregin upp á samskipti í hópi leikskólabarna. Þarna var ég búin að vera á þingi í þrjár vikur, búin að flytja jómfrúarræðu, mæta í útvarpsviðtal, skrifa grein og fannst ég vera búin að átta mig á hvernig starfið virkaði. Ég brosti því og sagði á móti „Mér finnst þetta rosalega gaman.“ Fyrir manneskju sem er vön því að vera með mörg járn í eldinum, vilja vera í miklum samskiptum við fólk og lifir frekar hratt, á umhverfið á þingi vel við. Síðan er liðin vika og setningin hefur fylgt mér. Fengið mig til að brosa á stundum en líka hugsa. Stundum er upplifunin hér ekki ólík því að vera á leikskóla eða eiga við leikskólabörn. Ég hef átt þau nokkur og unnið á þremur leikskólum svo ég ætti að þekkja það! Núna á sér stað málþóf á Alþingi. Þar eru hagsmunaöfl að störfum sem eiga fullt í fangi við að koma í veg fyrir að frumvörp sem meirihluti þjóðarinnar vill sjá að komist í gegn. Á meðan minnihlutinn stundar þessa iðju stendur hann í vegi fyrir svo mörgum góðum málum, ekki bara þessu eina stóra sanngirnismáli. Þetta minnir mig samt óneitanlega á það þegar tveggja ára sonur minn vill ekki fara að sofa eða sjá eftir fólki, þá neitar hann að segja ,,góða nótt“ eða kveðja. Hann heldur nefnilega að hann geti tafið hið óumflýjanlega með slíkri hegðun en það kemur að því að hann þarf að fara að sofa eða gestirnir fara og sama mun gerast í þinginu, málin munu fara í gegn. Munurinn er sá að þetta er krúttlegt þegar tveggja ára barnið gerir þetta en þegar fullorðið fólk sem á að starfa í þágu þjóðar fer svona með tíma og peninga er það ekki bara taktlaust heldur alvarlegt mál. Því eins og Grímur, kollegi minn, sagði í ræðustól alþingis á dögunum og við kennum börnunum strax á leikskólastigi þá er það meirihlutinn sem ræður. Það er lýðræði. Ég skil samt að vissu leyti að auðvitað hljóti að svíða að sjá meirihluta sem lætur hlutina gerast með öryggi og fagmennsku að leiðarljósi. Hluti sem fyrri ríkisstjórn talaði um, sumt í mörg ár, en gerði aldrei. Þá er líka örugglega erfitt að sjá öfl sem þau höfðu mikið fyrir að verja þurfa að lúta sanngjörnum reglum sem hagnast íbúum og innviðum landsins. „Ég er ekki þreytt/ur...“ heyrist trekk í trekk rétt áður en barnahópurinn á leikskóladeildinni fer í hvíld eftir hádegismat. Það breytir því þó ekki að sannleikurinn er sá að þau eru dauðþreytt og sofna flest á innan við 10 mínútum. Maður veltir fyrir sér hvort stjórnarandstaðan trúi því, líkt og börnin, að ef þau segja að ríkistjórnin sé ósamstíga, innan hennar ríki sundrung og svo framvegis að þá verði það satt. Málið er nefnilega að það er jafn fjarri sannleikanum og að börnin finni ekki fyrir þreytu. Eftir að ég byrjaði á þingi hef ég einmitt dáðst að þeirri gleði og hreinlega þeim kærleika sem ríkir innan ríkistjórnarinnar. Fólk vinnur vel saman og í sömu átt. Samstaðan er áþreifanleg og ég er stolt af því að vera hluti af slíkum hópi. Ég held einmitt að samfélagið skynji þessa samstöðu og útskýrir það fylgi ríkistjórnarinnar. Ég var spurð út í þetta um daginn og hafði einmitt orð á því að stjórnin væri frábær blanda fólks sem er með allar tölur, lög og reglur, venjur og ramma á hreinu og svo fólki sem hefði alls konar lífsreynslu og væri tilbúið að berskjalda sig og ræða erfið en mannleg málefni. Þessi ríkisstjórn væri nefnilega þrælklár og með risastórt hjarta. Þá fannst mér það minna ótrúlega á samtal leikskólabarna þegar fjölmiðlamaður hér á göngunum hvíslaði „Þú veist náttúrulega alveg með hverjum ég held....“. Þetta minnti mig á þegar börn eru að setja ofan í við hvert annað og reyna að halda stjórninni innan hópsins og segja hluti eins og „þér er ekki boðið í afmælið mitt“ eða „ég er ekki vinur þinn lengur“. Þetta útskýrir þó skrif og nálgun hjá ákveðnum miðlum og segir manni að sumir mæta langt því frá hlutlausir til leiks í sinni umfjöllun. En ef ég dreg þetta allt saman þá er heilt yfir upplifun mín af þingi góð. Starfið er fjölbreytt og getur verið gefandi. Tafarleikir eru þreytandi, sérstaklega því maður veit að málin komast að lokum í gegn, það er bara leiðinlegt að sjá tímanum svona illa varið því á meðan sitja svo mörg góð mál á hakanum, eins og til dæmis leiðrétting kjara öryrkja, vegaframkvæmdir, úrbætur gagnvart framhaldsskólanemum bæði frí námsgögn og framkvæmdir við verkmenntaskóla og svo mætti lengi telja. Minnihlutinn segir að við þurfum bara að forgangsraða, þetta eru allt mikilvæg mál og ef við bara brettum upp ermarnar og höldum áfram að vinna og hættum þessum leikskólaleikjum þá er vel hægt að klára þetta og almenningur þessa lands fær það sem hann kaus; breytingar og tækifæri fyrir öll. Höfundur er varaþingmaður Viðreisnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingi Viðreisn Ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur Heiða Ingimarsdóttir Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
„Hvernig er svo dvölin á leikskólanum við Austurvöll?“ var ég spurð í grænmetiskælinum í Bónus þegar ég skrapp heim í helgarfrí. Það er ekki nema von að fólk spyrji enda minnir sú mynd sem gjarnan er dregin upp á samskipti í hópi leikskólabarna. Þarna var ég búin að vera á þingi í þrjár vikur, búin að flytja jómfrúarræðu, mæta í útvarpsviðtal, skrifa grein og fannst ég vera búin að átta mig á hvernig starfið virkaði. Ég brosti því og sagði á móti „Mér finnst þetta rosalega gaman.“ Fyrir manneskju sem er vön því að vera með mörg járn í eldinum, vilja vera í miklum samskiptum við fólk og lifir frekar hratt, á umhverfið á þingi vel við. Síðan er liðin vika og setningin hefur fylgt mér. Fengið mig til að brosa á stundum en líka hugsa. Stundum er upplifunin hér ekki ólík því að vera á leikskóla eða eiga við leikskólabörn. Ég hef átt þau nokkur og unnið á þremur leikskólum svo ég ætti að þekkja það! Núna á sér stað málþóf á Alþingi. Þar eru hagsmunaöfl að störfum sem eiga fullt í fangi við að koma í veg fyrir að frumvörp sem meirihluti þjóðarinnar vill sjá að komist í gegn. Á meðan minnihlutinn stundar þessa iðju stendur hann í vegi fyrir svo mörgum góðum málum, ekki bara þessu eina stóra sanngirnismáli. Þetta minnir mig samt óneitanlega á það þegar tveggja ára sonur minn vill ekki fara að sofa eða sjá eftir fólki, þá neitar hann að segja ,,góða nótt“ eða kveðja. Hann heldur nefnilega að hann geti tafið hið óumflýjanlega með slíkri hegðun en það kemur að því að hann þarf að fara að sofa eða gestirnir fara og sama mun gerast í þinginu, málin munu fara í gegn. Munurinn er sá að þetta er krúttlegt þegar tveggja ára barnið gerir þetta en þegar fullorðið fólk sem á að starfa í þágu þjóðar fer svona með tíma og peninga er það ekki bara taktlaust heldur alvarlegt mál. Því eins og Grímur, kollegi minn, sagði í ræðustól alþingis á dögunum og við kennum börnunum strax á leikskólastigi þá er það meirihlutinn sem ræður. Það er lýðræði. Ég skil samt að vissu leyti að auðvitað hljóti að svíða að sjá meirihluta sem lætur hlutina gerast með öryggi og fagmennsku að leiðarljósi. Hluti sem fyrri ríkisstjórn talaði um, sumt í mörg ár, en gerði aldrei. Þá er líka örugglega erfitt að sjá öfl sem þau höfðu mikið fyrir að verja þurfa að lúta sanngjörnum reglum sem hagnast íbúum og innviðum landsins. „Ég er ekki þreytt/ur...“ heyrist trekk í trekk rétt áður en barnahópurinn á leikskóladeildinni fer í hvíld eftir hádegismat. Það breytir því þó ekki að sannleikurinn er sá að þau eru dauðþreytt og sofna flest á innan við 10 mínútum. Maður veltir fyrir sér hvort stjórnarandstaðan trúi því, líkt og börnin, að ef þau segja að ríkistjórnin sé ósamstíga, innan hennar ríki sundrung og svo framvegis að þá verði það satt. Málið er nefnilega að það er jafn fjarri sannleikanum og að börnin finni ekki fyrir þreytu. Eftir að ég byrjaði á þingi hef ég einmitt dáðst að þeirri gleði og hreinlega þeim kærleika sem ríkir innan ríkistjórnarinnar. Fólk vinnur vel saman og í sömu átt. Samstaðan er áþreifanleg og ég er stolt af því að vera hluti af slíkum hópi. Ég held einmitt að samfélagið skynji þessa samstöðu og útskýrir það fylgi ríkistjórnarinnar. Ég var spurð út í þetta um daginn og hafði einmitt orð á því að stjórnin væri frábær blanda fólks sem er með allar tölur, lög og reglur, venjur og ramma á hreinu og svo fólki sem hefði alls konar lífsreynslu og væri tilbúið að berskjalda sig og ræða erfið en mannleg málefni. Þessi ríkisstjórn væri nefnilega þrælklár og með risastórt hjarta. Þá fannst mér það minna ótrúlega á samtal leikskólabarna þegar fjölmiðlamaður hér á göngunum hvíslaði „Þú veist náttúrulega alveg með hverjum ég held....“. Þetta minnti mig á þegar börn eru að setja ofan í við hvert annað og reyna að halda stjórninni innan hópsins og segja hluti eins og „þér er ekki boðið í afmælið mitt“ eða „ég er ekki vinur þinn lengur“. Þetta útskýrir þó skrif og nálgun hjá ákveðnum miðlum og segir manni að sumir mæta langt því frá hlutlausir til leiks í sinni umfjöllun. En ef ég dreg þetta allt saman þá er heilt yfir upplifun mín af þingi góð. Starfið er fjölbreytt og getur verið gefandi. Tafarleikir eru þreytandi, sérstaklega því maður veit að málin komast að lokum í gegn, það er bara leiðinlegt að sjá tímanum svona illa varið því á meðan sitja svo mörg góð mál á hakanum, eins og til dæmis leiðrétting kjara öryrkja, vegaframkvæmdir, úrbætur gagnvart framhaldsskólanemum bæði frí námsgögn og framkvæmdir við verkmenntaskóla og svo mætti lengi telja. Minnihlutinn segir að við þurfum bara að forgangsraða, þetta eru allt mikilvæg mál og ef við bara brettum upp ermarnar og höldum áfram að vinna og hættum þessum leikskólaleikjum þá er vel hægt að klára þetta og almenningur þessa lands fær það sem hann kaus; breytingar og tækifæri fyrir öll. Höfundur er varaþingmaður Viðreisnar.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun