Guggan lifir enn Páll Steingrímsson skrifar 8. júní 2023 11:00 Undanfarin ár hefur fjárfesting Reynis Traustasonar og lífsviðurværi sonar hans birt endalausar falsfréttir um Samherja og forstjóra félagsins. Nú þegar sitthvað er að koma í ljós um starfsaðferðir þar á bæ dustar Reynir rykið af lífseigasta bullinu um Gugguna á Ísafirði. Af virðingu við látinn mann hefur Þorsteinn Már Baldvinsson, forstjóri Samherja, kosið að svara ekki fyrir sig. Okkur sem stöndum fyrirtækinu og stjórnendum þess nærri er aftur á móti nóg boðið og í eitt skipti fyrir öll vil ég rekja þessa sögu. 1. Fjárhagslegar forsendur sölunnar á Guggunni Útgerðarfélagið Hrönn á Ísafirði keypti frystitogarann Guðbjörgu árið 1994 og spennti bogann hátt. Einn forsvarsmaður útgerðarinnar orðaði það þannig við fjölmiðla á sínum tíma; ekki var tjaldað til einnar nætur. Togarinn var með þeim dýrari, kostaði 1,6 milljarð króna (5,5 milljarðar á verðlagi dagsins í dag) og tók útgerðin 62.5% erlent lán þar sem enginn banki á Íslandi vildi fjármagna kaupin. Í yfirlýsingu sem stjórn Hrannar hf. sendi Morgunblaðinu 15. janúar 1997, kom fram að rekstraráætlunin sem fjárfestingin var byggð á gerði ráð fyrir að skipið yrði fullnýtt svo reksturinn gæti verið í jafnvægi. Til að það næðist þurfti umtalsverðar tekjur af veiðum utan 200 mílna markanna enda dugðu kvótar innan landhelgi ekki til. Sumsé, allt þurfti að ganga upp svo félagið yrði réttu megin við núllið. Aðstæður innan 200 mílnanna voru hins vegar allt annað en góðar. Þannig lýsti Önundur Ásgeirsson, fyrrum forstjóri Olís, stöðunni í Morgunblaðinu 17. nóvember 1994 að engan fisk væri að finna á Vestfjörðum þar sem áður voru gjöful veiðisvæði. Þessi orð Önundar voru ekki út í bláinn, en í aðdraganda smíði og afhendingar Guðbjargarinnar minnkaði þorskafli jafnt og þétt, fór úr yfir 300 þúsund tonnum í 216 þúsund tonn þegar skipið, það stærsta og öflugasta í flotanum, sigldi í heimahöfn. Undirstrika þessar staðreyndir mikilvægi úthafveiðanna fyrir fjárfestinguna og rekstur Guðbjargar á Ísafirði. Því miður bar eigendum Guggunnar ekki gæfa til þess að geta rekið skipið og til viðbótar við síversnandi aðstæður innan landhelgi, breyttust aðstæður í úthafinu þeim einnig í óhag. Eftir að samningur um smíði skipsins var undirritaður var Úthafsveiðisamningurinn svokallaði gerður og tók hann gildi árið 1997. Skipið hafði ekki nægar veiðiheimildir í úthafinu og þar með brast rekstrargrundvöllurinn endanlega og gjaldþrot blasti við. 2. Rangfærslurnar til að koma höggi á Samherja Endalaust er gefið í skyn að útgerð Guðbjargarinnar frá Ísafirði hafi því sem næst verið undirstaða byggðar á Ísafirði og Samherji siglt undir fölsku flaggi til að komast yfir skipið. En skoðum staðreyndirnar. Helmingur áhafnar voru með heimilisfesti annars staðar en á Ísafirði. Síðustu misserin, áður en Hrönn sameinaðist Samherja, landaði Guggan ekki á Ísafirði, hvað þá Íslandi heldur í Kanada. Því var fátt um afleidd störf á Ísafirði vegna skipsins. Væntingar forsvarsmanna Hrannar hf. og Samherja stóðu til þess að hægt væri að reka skipið áfram á Ísafirði en sjávarútvegurinn er mörgum öðrum greinum breytilegri. Áframhaldandi rekstur Guðbjargar á Ísafirði var hins vegar ekki skilyrði sameiningar félaganna og ekkert skriflegt þar að lútandi, hvað þá að Guggan yrði áfram gul. En forsvarsmenn beggja félaga lýstu því vissulega yfir í fjölmiðlum árið 1997 að ekki stæðu til breytingar á rekstrarfyrirkomulagi Guggunnar. Skipið var áfram gert út frá Ísafirði í tvö ár eftir sameininguna, eða þar til útséð var um rekstrargrundvöll á Íslandi og skipið selt úr landi. Þorsteinn Már lýsti því yfir strax árið 1999 að yfirlýsingin árið 1997 hafi verið mistök enda ljóst af sölunni að aðstæður breytist hratt í sjávarútvegi. Þessi ummæli hans gleymast alla jafna þegar ákveðnir hópar rifja málið upp. Engir aðrir mögulegir kaupendur voru að rekstri félagsins. Við skulum halda því til haga að skipið og veiðiheimildirnar voru, og teldust enn þann dag í dag, gríðarleg fjárfesting. Á verðlagi dagsins í dag má ætla að viðskiptin hafi numið trúlega yfir 20 milljörðum króna. Miðað við aðstæður í sjávarútvegi árið 1997, bæði innan og utan landhelgi, er ljóst að lánveitendur voru heldur ekki á hverju strái. Eigendur Hrannar fengu greitt með hlutabréfum í Samherja og við skráningu á markað fékkst nægt fé til að grynnka á skuldunum og reyna að skapa skipinu viðunandi rekstrargrundvöll. Forsvarsmenn annarra vestfirskra útgerða sýndu Hrönn engan áhuga þó þeir hafi lýst því yfir eftir á að þeir hefðu alveg „haft áhuga á að ræða málin.“ Þær yfirlýsingar bera þess öðru fremur merki að menn hafi verið að skora vinsældaprik í heimasveit og fátt annað byggt þar að baki enda engin hinna vestfirsku útgerða með fjárhagslega burði til að kaupa skip, aflaheimildir og yfirtaka yfir milljarð króna í skuldir árið 1997. Það var stjórn Hrannar hf. sem leitaði til Samherja, enda var það mat þeirra að „Samherji hefði öðrum fremur möguleika til að tryggja áframhaldandi rekstur Guðbjargar í þeim farvegi sem verið hefði.“ Tókst Samherja það í tvö ár. Það er ómaklegt að sjá Guðbjart Ásgeirsson í viðtalinu við Mannlíf tala um Þorstein Má sem einhvern Ajatola og að hann hafi látið annan mann reka sig. Þar er hlutunum snúið á haus því hans eigin faðir hafði áður sagt honum upp. Þetta vita allir Vestfirðingar. Síðar meir vann Guðbjartur hjá félagi í samstæðu Samherja þar sem Þorsteinn Már hafði enga stöðu og því var honum sagt upp af þeim manni sem var hans yfirmaður. Bill Gates rekur ekki né ræður starfsfólk Microsoft á Íslandi þó hann eigi Microsoft samstæðuna! 3. Að reka fyrirtæki í marga áratugi er ekki sjálfsagt mál Útgerðarfélagið Hrönn hf. var stofnað árið 1955 og rekstur Samherja í höndum Þorsteins Más og bræðranna Kristjáns og Þorsteins Vilhelmssona hófst árið 1983. Hollendingurinn Arie De Geus, sem lést fyrir nokkrum árum, rannsakaði líftíma fyrirtækja og gaf út margverðlaunaða bók þess efnis árið 1997. Komst hann að þeirri niðurstöðu að í sumum löndum lifa allt að 40% nýstofnaðra fyrirtækja skemur en 10 ár og er meðalævilengd fyrirtækja í Japan og Evrópu ekki nema 12,5 ár. Samkvæmt de Geus skera langlíf fyrirtæki sig úr vegna þess að þau hafa „tilfinningu og næmni gagnvart umhverfinu sem þau lifa í og búa yfir hæfileikanum til að laga sig að breyttum aðstæðum.” Það liggur fyrir að hugur forsvarsmanna Hrannar hf. og Samherja stóð til að reka skipið áfram á Ísafirði en eins og fjárfesting árið 1994 sýnir, geta aðstæður í sjávarútvegi tekið breytinum og reksturinn gekk einfaldlega ekki nógu vel. Bregðast þurfti við því. Tveimur árum síðar, árið 1999, var skipið selt til Þýskalands og breytt umtalsvert. Síbreytileiki í sjávarútvegi og hraði breytinga birtist m.a. í því að skipið var aftur selt til Íslands aðeins þremur árum síðar, svo aftur til Þýskalands, þá Færeyja og loks aftur til Íslands árið 2022. Því má segja að Guggan sé hér, bara ekki gul heldur blá. Skýrir það e.t.v. farsæld Samherja, að hafa getu og burði til að bregðast hratt við breyttum aðstæðum. Hinn 1. maí síðastliðinn fagnaði Samherji 40 ára afmæli félagsins og er þar með komið í hóp langlífari fyrirtækja. Segja má að Útgerðarfélagið Hrönn lifi þar með enn, enda sameinað inn í Samherja. Guggan, í breyttri mynd rétt eins og félagið, liggur í dag við bryggju á Íslandi, enn í íslenskri útgerð eftir að hafa öðlast reynslu í útlöndum. Og við þetta má bæta að nánast öll skip sem voru grundvöllur að rekstri Samherja í dag hafa verið seld úr landi, Baldvin Þorsteinsson, Akureyrin, Margrét, Oddeyrin og Víðir. Ég gerðist eitt sinn svo djarfur að biðja Þorteinn Má þegar hann átti Hrísey EA að mála hana gula og senda hana vestur. Þá ættu Vestfirðingar gula Guggu, fyrst það er aðalatriðið að Guggan sé gul, en aukaatriði hvort það væru einhverjar veiðiheimildir til staðar. Svona er nú sagan þegar staðreyndir málsins eru skoðaðar en ég hef notast við heimildir um rekstur Hrannar hf. og viðtöl við aðstandendur útgerðarinnar sem birtust í opinberlega um málið á sínum tíma og ættu að vera öllum aðgengileg sem vilja kynna sér það en ekki gleypa söguna hráa. Höfundur er skipstjóri hjá Samherja. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Steingrímsson Sjávarútvegur Ísafjarðarbær Akureyri Mest lesið Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir skrifar Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir skrifar Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er lýðskóli eiginlega? Margrét Gauja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Búum til pláss fyrir framtíðina Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Hættuleg ofnotkun svefnlyfja á Íslandi Drífa Sigfúsdóttir skrifar Skoðun Kveikjum neistann um allt land Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ætlar Ísland að fara sömu leið og Evrópa í útlendingamálum? Kári Allansson skrifar Skoðun Samtökin 78 verðlauna sögufölsun Böðvar Björnsson skrifar Skoðun Afstaða – á vaktinni í 20 ár Arndís Vilhjálmsdóttir,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Varað við embætti sérstaks saksóknara Gestur Jónsson skrifar Skoðun Út af sporinu en ekki týnd að eilífu María Helena Mazul skrifar Skoðun Meira að segja formaður Viðreisnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Undanfarin ár hefur fjárfesting Reynis Traustasonar og lífsviðurværi sonar hans birt endalausar falsfréttir um Samherja og forstjóra félagsins. Nú þegar sitthvað er að koma í ljós um starfsaðferðir þar á bæ dustar Reynir rykið af lífseigasta bullinu um Gugguna á Ísafirði. Af virðingu við látinn mann hefur Þorsteinn Már Baldvinsson, forstjóri Samherja, kosið að svara ekki fyrir sig. Okkur sem stöndum fyrirtækinu og stjórnendum þess nærri er aftur á móti nóg boðið og í eitt skipti fyrir öll vil ég rekja þessa sögu. 1. Fjárhagslegar forsendur sölunnar á Guggunni Útgerðarfélagið Hrönn á Ísafirði keypti frystitogarann Guðbjörgu árið 1994 og spennti bogann hátt. Einn forsvarsmaður útgerðarinnar orðaði það þannig við fjölmiðla á sínum tíma; ekki var tjaldað til einnar nætur. Togarinn var með þeim dýrari, kostaði 1,6 milljarð króna (5,5 milljarðar á verðlagi dagsins í dag) og tók útgerðin 62.5% erlent lán þar sem enginn banki á Íslandi vildi fjármagna kaupin. Í yfirlýsingu sem stjórn Hrannar hf. sendi Morgunblaðinu 15. janúar 1997, kom fram að rekstraráætlunin sem fjárfestingin var byggð á gerði ráð fyrir að skipið yrði fullnýtt svo reksturinn gæti verið í jafnvægi. Til að það næðist þurfti umtalsverðar tekjur af veiðum utan 200 mílna markanna enda dugðu kvótar innan landhelgi ekki til. Sumsé, allt þurfti að ganga upp svo félagið yrði réttu megin við núllið. Aðstæður innan 200 mílnanna voru hins vegar allt annað en góðar. Þannig lýsti Önundur Ásgeirsson, fyrrum forstjóri Olís, stöðunni í Morgunblaðinu 17. nóvember 1994 að engan fisk væri að finna á Vestfjörðum þar sem áður voru gjöful veiðisvæði. Þessi orð Önundar voru ekki út í bláinn, en í aðdraganda smíði og afhendingar Guðbjargarinnar minnkaði þorskafli jafnt og þétt, fór úr yfir 300 þúsund tonnum í 216 þúsund tonn þegar skipið, það stærsta og öflugasta í flotanum, sigldi í heimahöfn. Undirstrika þessar staðreyndir mikilvægi úthafveiðanna fyrir fjárfestinguna og rekstur Guðbjargar á Ísafirði. Því miður bar eigendum Guggunnar ekki gæfa til þess að geta rekið skipið og til viðbótar við síversnandi aðstæður innan landhelgi, breyttust aðstæður í úthafinu þeim einnig í óhag. Eftir að samningur um smíði skipsins var undirritaður var Úthafsveiðisamningurinn svokallaði gerður og tók hann gildi árið 1997. Skipið hafði ekki nægar veiðiheimildir í úthafinu og þar með brast rekstrargrundvöllurinn endanlega og gjaldþrot blasti við. 2. Rangfærslurnar til að koma höggi á Samherja Endalaust er gefið í skyn að útgerð Guðbjargarinnar frá Ísafirði hafi því sem næst verið undirstaða byggðar á Ísafirði og Samherji siglt undir fölsku flaggi til að komast yfir skipið. En skoðum staðreyndirnar. Helmingur áhafnar voru með heimilisfesti annars staðar en á Ísafirði. Síðustu misserin, áður en Hrönn sameinaðist Samherja, landaði Guggan ekki á Ísafirði, hvað þá Íslandi heldur í Kanada. Því var fátt um afleidd störf á Ísafirði vegna skipsins. Væntingar forsvarsmanna Hrannar hf. og Samherja stóðu til þess að hægt væri að reka skipið áfram á Ísafirði en sjávarútvegurinn er mörgum öðrum greinum breytilegri. Áframhaldandi rekstur Guðbjargar á Ísafirði var hins vegar ekki skilyrði sameiningar félaganna og ekkert skriflegt þar að lútandi, hvað þá að Guggan yrði áfram gul. En forsvarsmenn beggja félaga lýstu því vissulega yfir í fjölmiðlum árið 1997 að ekki stæðu til breytingar á rekstrarfyrirkomulagi Guggunnar. Skipið var áfram gert út frá Ísafirði í tvö ár eftir sameininguna, eða þar til útséð var um rekstrargrundvöll á Íslandi og skipið selt úr landi. Þorsteinn Már lýsti því yfir strax árið 1999 að yfirlýsingin árið 1997 hafi verið mistök enda ljóst af sölunni að aðstæður breytist hratt í sjávarútvegi. Þessi ummæli hans gleymast alla jafna þegar ákveðnir hópar rifja málið upp. Engir aðrir mögulegir kaupendur voru að rekstri félagsins. Við skulum halda því til haga að skipið og veiðiheimildirnar voru, og teldust enn þann dag í dag, gríðarleg fjárfesting. Á verðlagi dagsins í dag má ætla að viðskiptin hafi numið trúlega yfir 20 milljörðum króna. Miðað við aðstæður í sjávarútvegi árið 1997, bæði innan og utan landhelgi, er ljóst að lánveitendur voru heldur ekki á hverju strái. Eigendur Hrannar fengu greitt með hlutabréfum í Samherja og við skráningu á markað fékkst nægt fé til að grynnka á skuldunum og reyna að skapa skipinu viðunandi rekstrargrundvöll. Forsvarsmenn annarra vestfirskra útgerða sýndu Hrönn engan áhuga þó þeir hafi lýst því yfir eftir á að þeir hefðu alveg „haft áhuga á að ræða málin.“ Þær yfirlýsingar bera þess öðru fremur merki að menn hafi verið að skora vinsældaprik í heimasveit og fátt annað byggt þar að baki enda engin hinna vestfirsku útgerða með fjárhagslega burði til að kaupa skip, aflaheimildir og yfirtaka yfir milljarð króna í skuldir árið 1997. Það var stjórn Hrannar hf. sem leitaði til Samherja, enda var það mat þeirra að „Samherji hefði öðrum fremur möguleika til að tryggja áframhaldandi rekstur Guðbjargar í þeim farvegi sem verið hefði.“ Tókst Samherja það í tvö ár. Það er ómaklegt að sjá Guðbjart Ásgeirsson í viðtalinu við Mannlíf tala um Þorstein Má sem einhvern Ajatola og að hann hafi látið annan mann reka sig. Þar er hlutunum snúið á haus því hans eigin faðir hafði áður sagt honum upp. Þetta vita allir Vestfirðingar. Síðar meir vann Guðbjartur hjá félagi í samstæðu Samherja þar sem Þorsteinn Már hafði enga stöðu og því var honum sagt upp af þeim manni sem var hans yfirmaður. Bill Gates rekur ekki né ræður starfsfólk Microsoft á Íslandi þó hann eigi Microsoft samstæðuna! 3. Að reka fyrirtæki í marga áratugi er ekki sjálfsagt mál Útgerðarfélagið Hrönn hf. var stofnað árið 1955 og rekstur Samherja í höndum Þorsteins Más og bræðranna Kristjáns og Þorsteins Vilhelmssona hófst árið 1983. Hollendingurinn Arie De Geus, sem lést fyrir nokkrum árum, rannsakaði líftíma fyrirtækja og gaf út margverðlaunaða bók þess efnis árið 1997. Komst hann að þeirri niðurstöðu að í sumum löndum lifa allt að 40% nýstofnaðra fyrirtækja skemur en 10 ár og er meðalævilengd fyrirtækja í Japan og Evrópu ekki nema 12,5 ár. Samkvæmt de Geus skera langlíf fyrirtæki sig úr vegna þess að þau hafa „tilfinningu og næmni gagnvart umhverfinu sem þau lifa í og búa yfir hæfileikanum til að laga sig að breyttum aðstæðum.” Það liggur fyrir að hugur forsvarsmanna Hrannar hf. og Samherja stóð til að reka skipið áfram á Ísafirði en eins og fjárfesting árið 1994 sýnir, geta aðstæður í sjávarútvegi tekið breytinum og reksturinn gekk einfaldlega ekki nógu vel. Bregðast þurfti við því. Tveimur árum síðar, árið 1999, var skipið selt til Þýskalands og breytt umtalsvert. Síbreytileiki í sjávarútvegi og hraði breytinga birtist m.a. í því að skipið var aftur selt til Íslands aðeins þremur árum síðar, svo aftur til Þýskalands, þá Færeyja og loks aftur til Íslands árið 2022. Því má segja að Guggan sé hér, bara ekki gul heldur blá. Skýrir það e.t.v. farsæld Samherja, að hafa getu og burði til að bregðast hratt við breyttum aðstæðum. Hinn 1. maí síðastliðinn fagnaði Samherji 40 ára afmæli félagsins og er þar með komið í hóp langlífari fyrirtækja. Segja má að Útgerðarfélagið Hrönn lifi þar með enn, enda sameinað inn í Samherja. Guggan, í breyttri mynd rétt eins og félagið, liggur í dag við bryggju á Íslandi, enn í íslenskri útgerð eftir að hafa öðlast reynslu í útlöndum. Og við þetta má bæta að nánast öll skip sem voru grundvöllur að rekstri Samherja í dag hafa verið seld úr landi, Baldvin Þorsteinsson, Akureyrin, Margrét, Oddeyrin og Víðir. Ég gerðist eitt sinn svo djarfur að biðja Þorteinn Má þegar hann átti Hrísey EA að mála hana gula og senda hana vestur. Þá ættu Vestfirðingar gula Guggu, fyrst það er aðalatriðið að Guggan sé gul, en aukaatriði hvort það væru einhverjar veiðiheimildir til staðar. Svona er nú sagan þegar staðreyndir málsins eru skoðaðar en ég hef notast við heimildir um rekstur Hrannar hf. og viðtöl við aðstandendur útgerðarinnar sem birtust í opinberlega um málið á sínum tíma og ættu að vera öllum aðgengileg sem vilja kynna sér það en ekki gleypa söguna hráa. Höfundur er skipstjóri hjá Samherja.
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun