„Það er ekkert mikið búið að gerast, það var ein sprenging núna áðan og ég veit ekki hvað það var. Annars er ekkert búið að gerast í borginni síðan í morgun,“ sagði Óskar. 

Fréttastofa náði af honum tali í morgun, um klukkan sjö, en þá var talsvert meira um að vera í borginni. Óskar hafði sjálfur vaknað um klukkan fimm um nóttina við sprengjugný og skothvelli sem beint var að alþjóðaflugvellinum í Kænugarði og öðrum innviðum. 

Frá því að innrás hófst hafa íbúar Kænugarðs flykkst út úr borginni í vesturátt en þeir sem ætla að halda kyrru fyrir í borginni flykkjast nú í búðir til að byrgja sig upp. 

„Við fórum í matvöruverslun í morgun og þar var pakkað, búið að tæma alveg út og það eru raðir í hraðbanka og svona. En borgin er öll mjög hljóðlát og óheillavænleg,“ segir Óskar. 

„Það eru bara allir hérna að bíða eftir að næsta skref gerist sem enginn veit hvað er. Maður sér að rússneski herinn er kominn inn í Kharkív, búnir að taka yfir stóran hluta af borginni og búnir að setja upp vegatálma. Það er ekki búið að gerast hér.“

Skrítið að sjá stúdentaborg uppsprengda

Hann segir íbúa borgarinnar mjög kvíðna. Margir þeirra séu aðfluttir frá dreyfbýlli svæðum og eigi þar af leiðandi margir fjölskyldur á átakasvæðum. 

„Kænugarður er fjármálamiðstöð, hingað kemur fólk til að vinna þannig að hér er mjög margt fólk sem kemur utan að landi. Þannig að fólk er að fá fregnir alls staðar að þannig að það er mjög mikill kvíði í fólki eins og þegar það sér myndir frá Kharkív. Fólk er orðið svo vant því að sjá myndir frá Donbas, að hlutir séu sprengdir og í rusli þar í Mariopol og öllum þessum borgum. En að sjá það frá Kharkív, sem er flott stúdentaborg, að það sé búið að sprengja íbúabyggingar þar í loft upp og sjá fólk í sárabindum og blóðugt,“ segir Óskar. 

„Bullandi stríð við framlínuna“

Hann segir þúsundir íbúa borgarinnar nú reyna að flýja í vesturátt. 

„Straumurinn er eiginlega ekki lengur straumur. Það er bara allt stopp. Þú sérð bara röð af bílum sem eru ekki að hreyfast neitt. Vinkona mín sem er blaðamaður  hún býr hér tiltölulega nálægt mér og hún komst ekki í vinnuna af því að það var bara pakkað frá heimilinu hennar að aðalæðinni, þannig að hún ákvað að labba til baka og það var allt stopp. Á leiðinni inn í Kænugarð var enginn en á leiðinni út var pakkað,“ segir hann.

„Svo eru allir bara að bíða eftir að alþjóðasamfélagið komi með það sem þeir ætla að koma með. Það vita allir að það er eitthvað að fara að koma en það veit enginn hvað það er.“

Fólk bíði bara eftir næstu skrefum. 

„Allavega hér í Kænugarði. Það er náttúrulega bullandi stríð við framlínuna þar sem hún er, hún er ekki hér, hún er í Kharkív, því hún er bara 20 km frá landamærunum. Við bara gerum það sem við getum til að undirbúa okkur undir það að vera heima hjá okkur næstu daga ef það kemur til þess að skriðdrekar komi hérna inn í borgina.“