Á blóðslóð Sigríður Jónsdóttir skrifar 27. desember 2021 14:00 Fjölmiðlarnir, sem fara með fjórða valdið, eru komnir alvarlega út af sporinu. Undanfarið hafa þeir gerst ginningarfífl nokkurra lýðskrumara (Ingu Sæland og félaga) og öfgamanna (útlendra dýraverndarsamtaka og innlendra nettrölla). Þetta þríeyki telur sig hafa flett ofan af þjóðfélagsmeininu dýraníði, sem bændur beiti hross á 119 bæjum hringinn í kringum landið og fjölmiðlarnir hafa útvarpað þessum boðskap viðstöðulaust. Upphaf þessa máls var frumvarp til laga um bann við blóðmerahaldi sem Inga Sæland lagði fram til Alþingis í febrúar 2021. Frumvarpið var sett fram af mikilli vanþekkingu og þar voru flestar fullyrðingar rangar. Allmargar athugasemdir bárust þinginu, þar sem leitast var við að greina frá helstu staðreyndum varðandi blóðmerahald og blóðtöku. Eftir að nýtt þing var loksins sett í byrjun vetrar eftir langt hlé, vildi svo undarlega til að útlendu öfgasamtökin Animal Welfare Foundation (AWF) settu YouTube myndband í loftið, til þess gert að sýna hvernig bændur og dýralæknar níðast á blóðmerum á Íslandi. Þessi samtök dæla út nokkrum myndböndum í hverjum mánuði til að knýja starfsemi sína. Efnið er áróður gegn hvers kyns dýrahaldi ásamt því að auglýsa brjóstgæði samtakanna sjálfra. Tímasetning þessarar birtingar getur ekki verið tilviljun, því í kjölfarið stökk Inga Sæland aftur fram með frumvarp sitt fyrir hið nýja þing, nú með nýrri greinargerð. Hún grenjaði DÝRANÍÐ í öllum fjölmiðlum. Sönnunargagnið var YouTube myndband AWF. Fjölmiðlarnir tóku undir, hömpuðu ræmunni og kölluðu hana heimildarkvikmynd. Gagnrýnisleysið var algert. RÚV tók til dæmis drottningarviðtal við Árna Stefán Árnason, sem kallar sig dýraverndarlögfræðing en hann hafði komið fram í YouTube myndbandinu og farið þar með eintómt fleipur. Enginn virðist hafa horft almennilega á þessa mynd. Hún samanstendur einvörðungu af ólöglega fengnu myndefni og alvarlegum rangfærslum. Þeir sem þekkja til hrossarétta og blóðtöku geta séð að ekkert kemur fram á þessum myndskeiðum sem ekki á sér eðlilegar skýringar. Það hafði bara enginn fyrir því að athuga það. Allir sem töldu að málið gæti mögulega orðið vandræðalegt fyrir þá, gleyptu matreiðslu AWF og lýstu vandlætingu sinni á þessari illu meðferð á skepnum. Við sem eigum þessar merar, að ég tali nú ekki um þá sem voru svo ólánssamir að lenda í þessu myndbandi, vorum skilin eftir til að verða grýtt af lýðnum. Sá sem henti fyrsta steininum var helsti talsmaður fátækra á Íslandi, Inga Sæland, boðberi mildi og manngæsku. Ég hef verið við búskap allt mitt líf og stundað hefðbundnar búgreinar á íslenska vísu. Enga búgrein hef ég stundað sem hefur verið undir eins miklu eftirliti og blóðmerahaldið. Matvælastofnun hefur fylgst með blóðtökumerum í áratugi og alla tíð leitað að vísbendingum um að blóðgjöfin skaði þær eða komi niður á heilsu þeirra. Ef einhver merki um slíkt hefðu komið fram, hefði stofnunin örugglega bundið endi á þessa starfsemi fyrir löngu. En merarnar eru spakar, hraustar, frjósamar og lifa langa æfi við góða heilsu. Það er gaman að búa með þessar merar. Þær eru dásamlegur bústofn og samskiptin við þær eru innihaldsrík og gefandi. Þeir sem búa með blóðmerar eru ýmist bændur sem hafa stundað þetta lengi eða unga fólkið sem er að hefja sinn búskap í sveitum landsins. Það eru hreint ekki miklir möguleikar fyrir ungt fólk úti á landi nú um stundir. Atvinnumöguleikar eru litlir, kaupið er lágt og allar búgreinar búa við samdrátt og erfiðleika. Við sem búum í sveit eða smáþorpi á Íslandi í dag erum ekki nema um sex prósent af fjölda fólks í landinu. Ofan á það spáir Hagstofan 60% samdrætti í mannfjölda við landbúnað, fiskveiðar og skógrækt til ársins 2035. Þetta eru þrettán ár. Við erum að hverfa. Ástandið í þjóðfélaginu er undarlegt þessa dagana. Lýðurinn heimtar blóð og fjölmiðlarnir renna á lyktina. Eftir að AWF myndbandið fór í loftið hafa fréttastofurnar misst heyrn og sjón og málefnaleg umfjöllun um merabúskap ekki verið á dagskrá. Einhverjir miðlar hafa rifjað upp þær staðreyndir sem áður voru settar fram um málið, en það hefur verið gert í hæðnistón. Sönnunargagnið liggur nefnilega fyrir á YouTube. Það þarf ekki að skoða málið frekar. Ég tala héðan úr fámenninu, þar sem við reynum að vinna fyrir okkur við sveitabúskap. Þessi rógsherferð gegn okkur bændum er óþolandi. Við erum nídd niður, þekking okkar og fagmennska að engu höfð og vísvitandi reynt að hafa af okkur lífsviðurværið með lygum og blekkingum. Ég bið fjölmiðlafólk, sem fer með fjórða valdið í þessu þjóðfélagi, að staldra við og skoða málið. Hvað hafið þið gert og hvaða málstað eruð þið að þjóna? Höfundur er búfræðikandídat, náttúru- og umhverfisfræðingur, mannréttindafrömuður og smali. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Blóðmerahald Hestar Landbúnaður Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar Sjá meira
Fjölmiðlarnir, sem fara með fjórða valdið, eru komnir alvarlega út af sporinu. Undanfarið hafa þeir gerst ginningarfífl nokkurra lýðskrumara (Ingu Sæland og félaga) og öfgamanna (útlendra dýraverndarsamtaka og innlendra nettrölla). Þetta þríeyki telur sig hafa flett ofan af þjóðfélagsmeininu dýraníði, sem bændur beiti hross á 119 bæjum hringinn í kringum landið og fjölmiðlarnir hafa útvarpað þessum boðskap viðstöðulaust. Upphaf þessa máls var frumvarp til laga um bann við blóðmerahaldi sem Inga Sæland lagði fram til Alþingis í febrúar 2021. Frumvarpið var sett fram af mikilli vanþekkingu og þar voru flestar fullyrðingar rangar. Allmargar athugasemdir bárust þinginu, þar sem leitast var við að greina frá helstu staðreyndum varðandi blóðmerahald og blóðtöku. Eftir að nýtt þing var loksins sett í byrjun vetrar eftir langt hlé, vildi svo undarlega til að útlendu öfgasamtökin Animal Welfare Foundation (AWF) settu YouTube myndband í loftið, til þess gert að sýna hvernig bændur og dýralæknar níðast á blóðmerum á Íslandi. Þessi samtök dæla út nokkrum myndböndum í hverjum mánuði til að knýja starfsemi sína. Efnið er áróður gegn hvers kyns dýrahaldi ásamt því að auglýsa brjóstgæði samtakanna sjálfra. Tímasetning þessarar birtingar getur ekki verið tilviljun, því í kjölfarið stökk Inga Sæland aftur fram með frumvarp sitt fyrir hið nýja þing, nú með nýrri greinargerð. Hún grenjaði DÝRANÍÐ í öllum fjölmiðlum. Sönnunargagnið var YouTube myndband AWF. Fjölmiðlarnir tóku undir, hömpuðu ræmunni og kölluðu hana heimildarkvikmynd. Gagnrýnisleysið var algert. RÚV tók til dæmis drottningarviðtal við Árna Stefán Árnason, sem kallar sig dýraverndarlögfræðing en hann hafði komið fram í YouTube myndbandinu og farið þar með eintómt fleipur. Enginn virðist hafa horft almennilega á þessa mynd. Hún samanstendur einvörðungu af ólöglega fengnu myndefni og alvarlegum rangfærslum. Þeir sem þekkja til hrossarétta og blóðtöku geta séð að ekkert kemur fram á þessum myndskeiðum sem ekki á sér eðlilegar skýringar. Það hafði bara enginn fyrir því að athuga það. Allir sem töldu að málið gæti mögulega orðið vandræðalegt fyrir þá, gleyptu matreiðslu AWF og lýstu vandlætingu sinni á þessari illu meðferð á skepnum. Við sem eigum þessar merar, að ég tali nú ekki um þá sem voru svo ólánssamir að lenda í þessu myndbandi, vorum skilin eftir til að verða grýtt af lýðnum. Sá sem henti fyrsta steininum var helsti talsmaður fátækra á Íslandi, Inga Sæland, boðberi mildi og manngæsku. Ég hef verið við búskap allt mitt líf og stundað hefðbundnar búgreinar á íslenska vísu. Enga búgrein hef ég stundað sem hefur verið undir eins miklu eftirliti og blóðmerahaldið. Matvælastofnun hefur fylgst með blóðtökumerum í áratugi og alla tíð leitað að vísbendingum um að blóðgjöfin skaði þær eða komi niður á heilsu þeirra. Ef einhver merki um slíkt hefðu komið fram, hefði stofnunin örugglega bundið endi á þessa starfsemi fyrir löngu. En merarnar eru spakar, hraustar, frjósamar og lifa langa æfi við góða heilsu. Það er gaman að búa með þessar merar. Þær eru dásamlegur bústofn og samskiptin við þær eru innihaldsrík og gefandi. Þeir sem búa með blóðmerar eru ýmist bændur sem hafa stundað þetta lengi eða unga fólkið sem er að hefja sinn búskap í sveitum landsins. Það eru hreint ekki miklir möguleikar fyrir ungt fólk úti á landi nú um stundir. Atvinnumöguleikar eru litlir, kaupið er lágt og allar búgreinar búa við samdrátt og erfiðleika. Við sem búum í sveit eða smáþorpi á Íslandi í dag erum ekki nema um sex prósent af fjölda fólks í landinu. Ofan á það spáir Hagstofan 60% samdrætti í mannfjölda við landbúnað, fiskveiðar og skógrækt til ársins 2035. Þetta eru þrettán ár. Við erum að hverfa. Ástandið í þjóðfélaginu er undarlegt þessa dagana. Lýðurinn heimtar blóð og fjölmiðlarnir renna á lyktina. Eftir að AWF myndbandið fór í loftið hafa fréttastofurnar misst heyrn og sjón og málefnaleg umfjöllun um merabúskap ekki verið á dagskrá. Einhverjir miðlar hafa rifjað upp þær staðreyndir sem áður voru settar fram um málið, en það hefur verið gert í hæðnistón. Sönnunargagnið liggur nefnilega fyrir á YouTube. Það þarf ekki að skoða málið frekar. Ég tala héðan úr fámenninu, þar sem við reynum að vinna fyrir okkur við sveitabúskap. Þessi rógsherferð gegn okkur bændum er óþolandi. Við erum nídd niður, þekking okkar og fagmennska að engu höfð og vísvitandi reynt að hafa af okkur lífsviðurværið með lygum og blekkingum. Ég bið fjölmiðlafólk, sem fer með fjórða valdið í þessu þjóðfélagi, að staldra við og skoða málið. Hvað hafið þið gert og hvaða málstað eruð þið að þjóna? Höfundur er búfræðikandídat, náttúru- og umhverfisfræðingur, mannréttindafrömuður og smali.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun