Opið bréf til heilbrigðisráðherra og sóttvarnalæknis Jón Þór Þorvaldsson skrifar 5. nóvember 2021 11:32 Nú hefur íslenska þjóðin búið við gríðarlegar samkomutakmarkanir og á tíðum þurft að sæta frelsisskerðingum og óþarfa inngripum af hálfu ríkisvaldssins í vel á annað ár. Ástæðan er öllum kunn - það mun vera kórónuveiran. Í upphafi átti þetta ástand að vara stutt og stefnt var að því að „fletja út kúrvuna”. Annað hefur komið á daginn og 18 mánuðum síðar eru hér enn höft og inngrip orðin hluti af daglegu lífi einkennalausra og ósmitaðra. Grímulaus áróður hefur verið rekinn af yfirvöldum gagnvart „landamærunum”. Þar er átt við alla sem ferðast um þau, bæði íslenska ríkisborgara sem og erlenda gesti. Við landamærin eru allir sem þar fara um skimaðir og þannig er öllum borgurum gert að gefa lífssýni, ellegar sæta farbanni og / eða frelsissviptingu í formi stofufangelsis. Réttlætingin fyrir því sem líkja má við ofbeldi er að það sé verið að vernda borgarana og standa vörð um heilbrigðiskerfið. Slík réttlæting stenst auðvitað enga skoðun. Komið hefur fram í fjölmiðlum að undirliggjandi vandi Landspítalans sé starfsumhverfi og launamál. Slíkan vanda þarf að leysa þar sem lausna er að leita en ekki með frelsisskerðingum og inngripum í líf almennra borgara. Við erum ekki öll í þessu saman, þó að öðru hafi verið haldið fram. Ekki enn sem komið er að minnsta kosti. Um 30% þjóðarinnar hafa goldið dýrum dómi með atvinnumissi og tekjuskerðingum. Fjöldi fyrirtækja er og hefur allan þennan tíma verið í meiri rekstrarvandræðum en þörf var á. Það er ekki fyrr en heildarmyndin mun birtast, stjórnlaus hallarekstur ríkissjóðs, vaxandi verðbólga, hækkandi vöruverð osfrv. að við verðum öll í þeirri súpu saman. Ráðherrar og ríkisstjórnin hafa fallið á prófinu um lögmætisregluna, sem í grunninn er sú að ríkið sé bundið en borgarinn frjáls. Það er hægt að hugsa sér dæmi sem skýra fáránleika þessara ákvarðana. Væri t.a.m. réttlætanlegt að setja hér á útgöngubann til að koma í veg fyrir of mikið álag á lögregluna ? Hvað með að banna akstur til að koma í veg fyrir umferðarslys ? Auðvitað ekki, þetta eru fáránlegar vangaveltur og um þær yrði engin samstaða. Ef heilbrigðiðskerfið getur ekki höndlað 5-50 auka tilfelli af innlögnum er þá svarið frelsisskerðingar hjá heilbrigðu fólki ? Getur verið að ákveðnir aðilar séu bara úr hófi fram stjórnlindir og kannski vanhæfir í starfi þar sem þeim hefur mistekist í vel á annað ár að sjá heildarsamhengi hlutanna. Þegar hinum sömu verður ljóst að þeir eru orðnir margsaga og framsett rök halda ekki vatni þá er línan færð og markmiðin sögð önnur en í fyrstu var og ítrekað að við séum öll í þessu saman ! Möguleg tilfelli af Inflúensu og RS vírus eru nú sögð ástæða þess að ekki sé hægt að aflétta höftum á landamærum. Þetta hefur m.ö.o ekkert með kórónuveiruna að gera. Hvað ætla sóttvarnalæknir og heilbrigðisráðherra að gera þegar það kemur hálka og fólk fer að renna til og slasast ? Fjöldi fólks gæti þurft að leita aðhlynningar og þurft á sjúkrahúsvist að halda vegna beinbrota. Það ástand gæti varað í marga mánuði. Hvað ætla þessir aðilar að gera ef 70 manna rúta með erlendum ferðamönnum lendir í alvarlegu umferðarslysi ? Eða ef flugvél hlekkist á í lendingu eða flugtaki. Er svarið að loka landamærum til að verja heilbrigðiskerfið ? Þessar aðgerðir hafa kostað okkur skattborgara hundruð milljarða sem hefði verið betur varið í innviði og betra heilbrigðiskefi. Það væri þó fjárfesting til framtíðar. Nú er kominn tími til að aflétta höftum ekki bara innanlands heldur líka á landamærunum og koma lífinu þannig í réttara horf. Staðreyndin er sú að veikindi af völdum kórónuveirunnar eru sem betur fer sjaldgæf og flestir sem smitast finna ekki fyrir teljandi einkennum eða eftirköstum. Afleiðingar langvarandi aðgerða á venjulegt fólk og fyrirtæki eru hinsvegar víðtækar og verða þegar fram líður gríðarlega kostnaðarsamar. Fólk er orðið langþreytt á ómarkvissum og misvísandi skilboðum um meintar ,, bylgjur” sem eru í raun ekki annað en skimunarfaraldur. Sóttvarnayfirvöld og ráðherra eru með aðgerðum sínum orðin ómarktæk til langframa litið ef ekki verður látið af núverandi viðhorfi sem einkennist af afturhaldi og stjórnlyndi. Það er kominn tími til að horfa á samhengi hlutanna með víðsýni, heildarhagsmuni og vísindalega nálgun að leiðarljósi. Hér með er skorað á ráðherra og sóttvarnayfirvöld að gangast við mistökunum sem felast í of þungum og langvarandi takmörkunum á frelsi. Breyta um stefnu, treysta fólki og leyfa íbúum þessa lands að lifa eðlilegu lífi. Ef ekki er vilji til þess, væri réttast að stíga til hliðar og afhenda öðrum keflið. Höfundur er formaður Félags íslenskra atvinnuflugmanna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir Skoðun Skoðun Skoðun 1.maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar Sjá meira
Nú hefur íslenska þjóðin búið við gríðarlegar samkomutakmarkanir og á tíðum þurft að sæta frelsisskerðingum og óþarfa inngripum af hálfu ríkisvaldssins í vel á annað ár. Ástæðan er öllum kunn - það mun vera kórónuveiran. Í upphafi átti þetta ástand að vara stutt og stefnt var að því að „fletja út kúrvuna”. Annað hefur komið á daginn og 18 mánuðum síðar eru hér enn höft og inngrip orðin hluti af daglegu lífi einkennalausra og ósmitaðra. Grímulaus áróður hefur verið rekinn af yfirvöldum gagnvart „landamærunum”. Þar er átt við alla sem ferðast um þau, bæði íslenska ríkisborgara sem og erlenda gesti. Við landamærin eru allir sem þar fara um skimaðir og þannig er öllum borgurum gert að gefa lífssýni, ellegar sæta farbanni og / eða frelsissviptingu í formi stofufangelsis. Réttlætingin fyrir því sem líkja má við ofbeldi er að það sé verið að vernda borgarana og standa vörð um heilbrigðiskerfið. Slík réttlæting stenst auðvitað enga skoðun. Komið hefur fram í fjölmiðlum að undirliggjandi vandi Landspítalans sé starfsumhverfi og launamál. Slíkan vanda þarf að leysa þar sem lausna er að leita en ekki með frelsisskerðingum og inngripum í líf almennra borgara. Við erum ekki öll í þessu saman, þó að öðru hafi verið haldið fram. Ekki enn sem komið er að minnsta kosti. Um 30% þjóðarinnar hafa goldið dýrum dómi með atvinnumissi og tekjuskerðingum. Fjöldi fyrirtækja er og hefur allan þennan tíma verið í meiri rekstrarvandræðum en þörf var á. Það er ekki fyrr en heildarmyndin mun birtast, stjórnlaus hallarekstur ríkissjóðs, vaxandi verðbólga, hækkandi vöruverð osfrv. að við verðum öll í þeirri súpu saman. Ráðherrar og ríkisstjórnin hafa fallið á prófinu um lögmætisregluna, sem í grunninn er sú að ríkið sé bundið en borgarinn frjáls. Það er hægt að hugsa sér dæmi sem skýra fáránleika þessara ákvarðana. Væri t.a.m. réttlætanlegt að setja hér á útgöngubann til að koma í veg fyrir of mikið álag á lögregluna ? Hvað með að banna akstur til að koma í veg fyrir umferðarslys ? Auðvitað ekki, þetta eru fáránlegar vangaveltur og um þær yrði engin samstaða. Ef heilbrigðiðskerfið getur ekki höndlað 5-50 auka tilfelli af innlögnum er þá svarið frelsisskerðingar hjá heilbrigðu fólki ? Getur verið að ákveðnir aðilar séu bara úr hófi fram stjórnlindir og kannski vanhæfir í starfi þar sem þeim hefur mistekist í vel á annað ár að sjá heildarsamhengi hlutanna. Þegar hinum sömu verður ljóst að þeir eru orðnir margsaga og framsett rök halda ekki vatni þá er línan færð og markmiðin sögð önnur en í fyrstu var og ítrekað að við séum öll í þessu saman ! Möguleg tilfelli af Inflúensu og RS vírus eru nú sögð ástæða þess að ekki sé hægt að aflétta höftum á landamærum. Þetta hefur m.ö.o ekkert með kórónuveiruna að gera. Hvað ætla sóttvarnalæknir og heilbrigðisráðherra að gera þegar það kemur hálka og fólk fer að renna til og slasast ? Fjöldi fólks gæti þurft að leita aðhlynningar og þurft á sjúkrahúsvist að halda vegna beinbrota. Það ástand gæti varað í marga mánuði. Hvað ætla þessir aðilar að gera ef 70 manna rúta með erlendum ferðamönnum lendir í alvarlegu umferðarslysi ? Eða ef flugvél hlekkist á í lendingu eða flugtaki. Er svarið að loka landamærum til að verja heilbrigðiskerfið ? Þessar aðgerðir hafa kostað okkur skattborgara hundruð milljarða sem hefði verið betur varið í innviði og betra heilbrigðiskefi. Það væri þó fjárfesting til framtíðar. Nú er kominn tími til að aflétta höftum ekki bara innanlands heldur líka á landamærunum og koma lífinu þannig í réttara horf. Staðreyndin er sú að veikindi af völdum kórónuveirunnar eru sem betur fer sjaldgæf og flestir sem smitast finna ekki fyrir teljandi einkennum eða eftirköstum. Afleiðingar langvarandi aðgerða á venjulegt fólk og fyrirtæki eru hinsvegar víðtækar og verða þegar fram líður gríðarlega kostnaðarsamar. Fólk er orðið langþreytt á ómarkvissum og misvísandi skilboðum um meintar ,, bylgjur” sem eru í raun ekki annað en skimunarfaraldur. Sóttvarnayfirvöld og ráðherra eru með aðgerðum sínum orðin ómarktæk til langframa litið ef ekki verður látið af núverandi viðhorfi sem einkennist af afturhaldi og stjórnlyndi. Það er kominn tími til að horfa á samhengi hlutanna með víðsýni, heildarhagsmuni og vísindalega nálgun að leiðarljósi. Hér með er skorað á ráðherra og sóttvarnayfirvöld að gangast við mistökunum sem felast í of þungum og langvarandi takmörkunum á frelsi. Breyta um stefnu, treysta fólki og leyfa íbúum þessa lands að lifa eðlilegu lífi. Ef ekki er vilji til þess, væri réttast að stíga til hliðar og afhenda öðrum keflið. Höfundur er formaður Félags íslenskra atvinnuflugmanna.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun