Einsemd: Faraldur á heimsvísu Áslaug Inga Kristinsdóttir skrifar 5. nóvember 2021 08:30 Faraldur einsemdar hefur vaxið víða um veröld á tímum kórónuveirunnar. Í grein í The Guardian, eftir sálfræðing að nafni Miriam Kirmayer, kemur fram að einsemd sé faraldur á heimsvísu og að samkvæmt rannsóknum sé langtíma heilsufarsáhrifum þess líkt við það að reykja 15 sígarettur á dag. Einnig bendir hún á að einmanaleiki sé áhættuþáttur fyrir kvilla á borð við kvíða, þunglyndi, hjartasjúkdóma og háum blóðþrýstingi. Hvað er einmanaleiki eiginlega? Hægt er að styðjast við eftirfarandi skilgreiningu: „Einmanaleiki er huglæg, óvelkomin tilfinning um skort eða missi á félagsskap, sem gerist þegar misræmi er á milli magns og gæða þeirra félagslegra samskipta sem við viljum.“ Í þessum ofurtengda heimi sem við lifum í, þar sem við getum auðveldlega tengst í gegnum tæknina, er einsemdin samt sem áður að aukast í nútímasamfélögum. Það er manninum eðlislægt að vilja tilheyra og upplifa kærleiksrík samskipti og nánd. Tæknin kemur ekki beint í stað samskipta í raunheimi, þótt hún hafi vissulega haft ýmislegt jákvætt í för með sér á meðan að kórónuveiran hefur gengið yfir. Í mörgum samfélögum þar sem fólk býr almennt við góð lífsskilyrði, er einsemd samt sem áður vaxandi vandi. Í því er ákveðin þversögn og því miður veigra margir sér við því að tala um að þeir finni fyrir einmanaleika þrátt fyrir að þetta sé tilfinning sem vel flestir hafa einhvern tímann upplifað á lífsleiðinni. Í þróuðum löndum er yfirleitt gott aðgengi að grunnþjónustu og ekki þykir óvanalegt að fólk búi sér heimili eitt síns liðs. Í löndum sem eru minna þróuð heldur fjölskyldan sér aftur á móti oft meira saman og þykir það sums staðar beinlínis ekki jákvætt að fólk búi ekki með öðrum. Víðs vegar í Afríku snýst hugsunarhátturinn meira um samfélag og að vera saman. Margir íbúar þar búa við fátækt en hafa samt jákvæða hugsun um lífið. Þar er dans og söngur líka oft í fyrirrúmi. Lífið hjá þeim byggir á félagslegum grunni og því að búa í samfélagi þar sem fólk hugsar um hvert annað. Í Bretlandi hefur ráðherra einmanaleika verið starfandi síðan árið 2018 og í upphafi þessa árs var sams konar ráðherra skipaður í Japan, eftir að sjálfsvígstilfellum hafði fjölgað þar í landi í fyrsta skipti í 11 ár og þá sérstaklega meðal kvenna. Það er vert að fylgjast með viðbrögðum stjórnvalda í þessum löndum og hvernig umræddir ráðherrar haga málum. Litið til nágrannalanda Í Danmörku hefur krónprinsessan þar, Mary, stofnað sjóð til vinna að verkefnum sem sporna við einsemd í landinu. Í Finnlandi finnur þriðji hver íbúi fyrir einsemd. Þetta hlutfall var áður fimmti hver íbúi og hefur Rauði Krossinn áhyggjur af stöðunni. Í Svíþjóð er verkefni í gangi í Helsingborg með það að markmiði að leiða fólk saman og berjast gegn einmanaleika með því að bjóða upp á leigu á íbúðum á sanngjörnu verði þar sem félagslífið er í forgrunni og ólíkar kynslóðir mætast. Í húsnæðinu er t.d. sameiginlegt eldhús, bókasafn og líkamsræktarsalur. Verkefnið nefnist Sällbo. Staðan á Íslandi Hér á landi hefur tilraunaverkefni í nokkurri líkingu við verkefnið í Svíþjóð verið framkvæmt í þjónustuíbúðum aldraðra með það fyrir augum að draga úr einmanaleika og félagslegri einangrun. Þar bjuggu háskólanemar með eldri borgurum og sinntu ýmsu sem stuðlaði að góðu félagslífi meðal heimilismanna. Í niðurstöðum verkefnisins kemur m.a. fram að verkefni nemanna sem tóku þátt voru fjölbreytt, en þeir stóðu fyrir margvíslegum viðburðum og voru stuðningur og félagsskapur við íbúa. Forstöðumenn sögðu nemana hafa náð að virkja íbúa, t.d. þegar þeir voru með viðburði og að vera þeirra hafi einnig haft jákvæð áhrif á þá íbúa sem voru félagslega einangraðir. Þessu verkefni er nú lokið en það verður spennandi að sjá hvort við munum sjá fleiri nýjungar á þessu sviði í framtíðinni. Í Talnabrunni, fréttabréfi Embætti landlæknis, kemur fram að fjórði hver einstaklingur á aldrinum 18-24 ára fann oft eða mjög oft fyrir einmanaleika árið 2020 og að fjölgun þeirra sem finna fyrir einmanaleika sé mest í þessum aldurshópi. Það ætti að vera áhyggjuefni. Í skýrslunni er nefnt að ungt fólk greini frá meiri streitu og meti andlegu heilsu sínu og hamingju verri en þeir sem eldri eru. Einnig kemur þar fram að áhrif kórónuveirufaraldursins geti tekið nokkurn tíma að koma fram en aftur á móti gefi greining niðurstaðna ekki möguleika á greiningu niður á afmarkaða hópa sem gætu hafa upplifað verri áhrif hans, til að mynda þá sem búa við langvinn veikindi, fötlun og félagslega einangrun. Könnunin var sömuleiðis gerð á íslensku og því er ekki vitað með vissu hvernig staða þeirra er, sem eru af erlendu bergi brotnir og búsettir hér, en skortir íslenskukunnáttu. Önnur verkefni sem hafa dregið úr einsemd og verið lyftistöng fyrir samfélagið eru ýmis verkefnið á vegum RKÍ, t.d. Hjálparsími Rauða Krossins og verkefnið Heimsóknarvinir sem einnig er á vegum þess. Í fyrravor þurfti að loka félagsmiðstöðvum fullorðinna í Reykjavík um tíma og var brugðið á það ráð að stofna tímabundið tilraunaverkefni sem fékk heitið „Spjöllum saman“ þar sem sjálfboðaliðar hringdu til fólks á aldrinum 85 ára og eldri og veittu félagslegan stuðning í formi spjalls á forsendum hvers og eins. Það hefur eflaust gert mikið fyrir þennan hóp, þótt alltaf megi hugsa leiðir til að bæta stöðuna enn betur. Ljóst er að einsemd er heimsfaraldur þar sem Ísland er ekki undanskilið. Félagsmálaráðuneytið hefur að undanförnu auglýst styrki til félagasamtaka vegna verkefna sem vinna til að mynda að því að rjúfa félagslega einangrun fólks. Ekki er nóg eitt og sér að stjórnvöld og sveitarfélög setji fjármuni í að sporna við þessum vanda heldur þarf breytta hugsun meðal landsmanna. Samkvæmt könnunum þarf að huga sérstaklega að andlegri líðan ungs fólks og leiða má líkum að því að hið sama gildi almennt um einstaklinga sem eru félagslega einangraðir. Hver og einn getur gert eitthvað til að bæta stöðuna eins og með því að hringja eitt símtal til ættingja eða vinar í 5 mínútur á dag. Mörg lítil góðverk geta nefnilega gert heilmikið þegar upp er staðið. Höfundur er Reykvíkingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Áslaug Inga Kristinsdóttir Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Afkomuviðvörun Jón Ingi Hákonarson Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Skoðun Skoðun Aumingja Evrópa: Líkleg átakasvæði að Úkraínustríðinu loknu? Hilmar Þór Hilmarsson skrifar Skoðun Biskupsval Sigfinnur Þorleifsson,Vigfús Bjarni Albertsson skrifar Skoðun Afmennska að bjarga ekki dýrum í neyð! Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Þessu skal troðið ofan í kokið á okkur sama hvað Guðrún Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er ofurhagnaður? Gústaf Steingrímsson skrifar Skoðun Góð manneskja í djobbið Halldór Guðmundsson skrifar Skoðun Afkomuviðvörun Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir skrifar Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Sjá meira
Faraldur einsemdar hefur vaxið víða um veröld á tímum kórónuveirunnar. Í grein í The Guardian, eftir sálfræðing að nafni Miriam Kirmayer, kemur fram að einsemd sé faraldur á heimsvísu og að samkvæmt rannsóknum sé langtíma heilsufarsáhrifum þess líkt við það að reykja 15 sígarettur á dag. Einnig bendir hún á að einmanaleiki sé áhættuþáttur fyrir kvilla á borð við kvíða, þunglyndi, hjartasjúkdóma og háum blóðþrýstingi. Hvað er einmanaleiki eiginlega? Hægt er að styðjast við eftirfarandi skilgreiningu: „Einmanaleiki er huglæg, óvelkomin tilfinning um skort eða missi á félagsskap, sem gerist þegar misræmi er á milli magns og gæða þeirra félagslegra samskipta sem við viljum.“ Í þessum ofurtengda heimi sem við lifum í, þar sem við getum auðveldlega tengst í gegnum tæknina, er einsemdin samt sem áður að aukast í nútímasamfélögum. Það er manninum eðlislægt að vilja tilheyra og upplifa kærleiksrík samskipti og nánd. Tæknin kemur ekki beint í stað samskipta í raunheimi, þótt hún hafi vissulega haft ýmislegt jákvætt í för með sér á meðan að kórónuveiran hefur gengið yfir. Í mörgum samfélögum þar sem fólk býr almennt við góð lífsskilyrði, er einsemd samt sem áður vaxandi vandi. Í því er ákveðin þversögn og því miður veigra margir sér við því að tala um að þeir finni fyrir einmanaleika þrátt fyrir að þetta sé tilfinning sem vel flestir hafa einhvern tímann upplifað á lífsleiðinni. Í þróuðum löndum er yfirleitt gott aðgengi að grunnþjónustu og ekki þykir óvanalegt að fólk búi sér heimili eitt síns liðs. Í löndum sem eru minna þróuð heldur fjölskyldan sér aftur á móti oft meira saman og þykir það sums staðar beinlínis ekki jákvætt að fólk búi ekki með öðrum. Víðs vegar í Afríku snýst hugsunarhátturinn meira um samfélag og að vera saman. Margir íbúar þar búa við fátækt en hafa samt jákvæða hugsun um lífið. Þar er dans og söngur líka oft í fyrirrúmi. Lífið hjá þeim byggir á félagslegum grunni og því að búa í samfélagi þar sem fólk hugsar um hvert annað. Í Bretlandi hefur ráðherra einmanaleika verið starfandi síðan árið 2018 og í upphafi þessa árs var sams konar ráðherra skipaður í Japan, eftir að sjálfsvígstilfellum hafði fjölgað þar í landi í fyrsta skipti í 11 ár og þá sérstaklega meðal kvenna. Það er vert að fylgjast með viðbrögðum stjórnvalda í þessum löndum og hvernig umræddir ráðherrar haga málum. Litið til nágrannalanda Í Danmörku hefur krónprinsessan þar, Mary, stofnað sjóð til vinna að verkefnum sem sporna við einsemd í landinu. Í Finnlandi finnur þriðji hver íbúi fyrir einsemd. Þetta hlutfall var áður fimmti hver íbúi og hefur Rauði Krossinn áhyggjur af stöðunni. Í Svíþjóð er verkefni í gangi í Helsingborg með það að markmiði að leiða fólk saman og berjast gegn einmanaleika með því að bjóða upp á leigu á íbúðum á sanngjörnu verði þar sem félagslífið er í forgrunni og ólíkar kynslóðir mætast. Í húsnæðinu er t.d. sameiginlegt eldhús, bókasafn og líkamsræktarsalur. Verkefnið nefnist Sällbo. Staðan á Íslandi Hér á landi hefur tilraunaverkefni í nokkurri líkingu við verkefnið í Svíþjóð verið framkvæmt í þjónustuíbúðum aldraðra með það fyrir augum að draga úr einmanaleika og félagslegri einangrun. Þar bjuggu háskólanemar með eldri borgurum og sinntu ýmsu sem stuðlaði að góðu félagslífi meðal heimilismanna. Í niðurstöðum verkefnisins kemur m.a. fram að verkefni nemanna sem tóku þátt voru fjölbreytt, en þeir stóðu fyrir margvíslegum viðburðum og voru stuðningur og félagsskapur við íbúa. Forstöðumenn sögðu nemana hafa náð að virkja íbúa, t.d. þegar þeir voru með viðburði og að vera þeirra hafi einnig haft jákvæð áhrif á þá íbúa sem voru félagslega einangraðir. Þessu verkefni er nú lokið en það verður spennandi að sjá hvort við munum sjá fleiri nýjungar á þessu sviði í framtíðinni. Í Talnabrunni, fréttabréfi Embætti landlæknis, kemur fram að fjórði hver einstaklingur á aldrinum 18-24 ára fann oft eða mjög oft fyrir einmanaleika árið 2020 og að fjölgun þeirra sem finna fyrir einmanaleika sé mest í þessum aldurshópi. Það ætti að vera áhyggjuefni. Í skýrslunni er nefnt að ungt fólk greini frá meiri streitu og meti andlegu heilsu sínu og hamingju verri en þeir sem eldri eru. Einnig kemur þar fram að áhrif kórónuveirufaraldursins geti tekið nokkurn tíma að koma fram en aftur á móti gefi greining niðurstaðna ekki möguleika á greiningu niður á afmarkaða hópa sem gætu hafa upplifað verri áhrif hans, til að mynda þá sem búa við langvinn veikindi, fötlun og félagslega einangrun. Könnunin var sömuleiðis gerð á íslensku og því er ekki vitað með vissu hvernig staða þeirra er, sem eru af erlendu bergi brotnir og búsettir hér, en skortir íslenskukunnáttu. Önnur verkefni sem hafa dregið úr einsemd og verið lyftistöng fyrir samfélagið eru ýmis verkefnið á vegum RKÍ, t.d. Hjálparsími Rauða Krossins og verkefnið Heimsóknarvinir sem einnig er á vegum þess. Í fyrravor þurfti að loka félagsmiðstöðvum fullorðinna í Reykjavík um tíma og var brugðið á það ráð að stofna tímabundið tilraunaverkefni sem fékk heitið „Spjöllum saman“ þar sem sjálfboðaliðar hringdu til fólks á aldrinum 85 ára og eldri og veittu félagslegan stuðning í formi spjalls á forsendum hvers og eins. Það hefur eflaust gert mikið fyrir þennan hóp, þótt alltaf megi hugsa leiðir til að bæta stöðuna enn betur. Ljóst er að einsemd er heimsfaraldur þar sem Ísland er ekki undanskilið. Félagsmálaráðuneytið hefur að undanförnu auglýst styrki til félagasamtaka vegna verkefna sem vinna til að mynda að því að rjúfa félagslega einangrun fólks. Ekki er nóg eitt og sér að stjórnvöld og sveitarfélög setji fjármuni í að sporna við þessum vanda heldur þarf breytta hugsun meðal landsmanna. Samkvæmt könnunum þarf að huga sérstaklega að andlegri líðan ungs fólks og leiða má líkum að því að hið sama gildi almennt um einstaklinga sem eru félagslega einangraðir. Hver og einn getur gert eitthvað til að bæta stöðuna eins og með því að hringja eitt símtal til ættingja eða vinar í 5 mínútur á dag. Mörg lítil góðverk geta nefnilega gert heilmikið þegar upp er staðið. Höfundur er Reykvíkingur.