Sveigjanleiki í landbúnaði - Vannýtt auðlind Axel Sigurðsson skrifar 26. ágúst 2021 07:01 Í hugum okkar flestra er íslenska sveitin órjúfanlegur hluti tilverunnar í þessu annars kalda landi. En þróunin hefur verið hröð og breytingarnar miklar. Sumar búgreinar hafa dvínað, aðrar sótt fram. Og enn eru mikil tækifæri í íslenskum landbúnaði. Sem dæmi má nefna heimavinnslu afurða, kornrækt, próteinvinnslu og fjöldamargt annað. Svína og kjúklingaframleiðendur hafa sem dæmi gert mjög góða hluti í að sækja fram á íslenskum markaði. Þeir hafa verið leiðandi í nýsköpun á matvælum handa neytendum. Sú litla athygli sem íslensk stjórnvöldum hafa sýnt þeim hefur einskorðast að mestu við það að leggja á sérstakan kjarnfóðurskatt á sínum tíma. En… það eru fleiri stéttir innan landbúnaðarins sem fá lítinn stuðning frá stjórnvöldum. Heimaslátrun á sauð- og geitfé komst þó loks í gegn eftir nokkurra ára þrautagöngu. Því ber virkilega að fagna enda verið að gefa sauðfjárbændum tækifæri til að stækka körfuna undir eggin og auka virði sinnar framleiðslu. En hvers vegna að stoppa þarna? Það eru fleiri greinar sem geta ekki hámarkað virði sinnar framleiðslu með sams konar hætti. Hví ekki útvíkka heimildir til heimaslátrunar enn meira? Það er til margs að vinna: þann 1. ágúst gaf Ráðgjafamiðstöð Landbúnaðarins (RML) út skýrslu um afkomu nautakjötsframleiðenda 2017-2019, þar sem kemur fram að afurðarverð stendur ekki einu sinni undir framleiðslukostnaði. Mismunun á milli búgreina eða gleymska? Afurðastöðvaverð á hrossum er það lágt að það borgar sig varla að leggja inn hross. Hví hefur það ekki verið skoðað af meiri alvöru að heimila heimaslátrun stórgripa líkt og nautgripa og hrossa til sölu - beint frá býli? Hvers vegna hefur það ekki verið gert? Hér liggur gríðarlegt tækifæri í að fjarlægja millilið úr framleiðsluferlinu sem virðist éta upp allan virðisauka úr framleiðslunni. Það er mismunun á milli stétta að gefa ekki öðrum kjötframleiðendum sömu heimildir og sauðfjárbændur hvað þetta varðar. Ekki síst þar sem þeir sækja inn á sama neytendamarkaðinn. Íslenskar kjötgreinar eiga aukinheldur evrópumet í lágum afurðarstöðvarverðum til kjötframleiðenda. Þetta ætti að vera hvetjandi fyrir stjórnvöld að finna leiðir til að styrkja bændur. Hér er um risastórt tækifæri að ræða. Nú þegar liggur fyrir frumhönnun á litlum heimasláturhúsum fyrir slátrun nautgripa í sem tryggja hreinlæti, mæta lagalegum skyldum og uppfylla sömu staðla og sambærileg meðalstór sláturhús innan EES svæðisins. Vinnuheitið er “Artisanal slaughter”. En hvað með mjólkina? En betur má ef duga skal, ég vil sjá, líkt og við öll trúi ég sömu tækifæri fyrir allar landbúnaðarstéttir til heimavinnslu, ég vil sjá aukin tækifæri fyrir alla bændur óháð búgreinum að framleiða úr sínum vörum heima fyrir inn á innanlandsmarkað, ég vil sjá tækifæri handa mjólkurframleiðendum, hvort sem það eru kúabændur eða sauð- og geitfjárbændur sem stefna á nýtingu sauðamjólkur, sem glíma við einstaklega erfiða nýliðun innan sinna raða vegna mikil fjármagns sem þarf til að hefja rekstur í mjólkurframleiðslu ásamt stöðugri fækkun á milli ára.Mjólkurframleiðsla glímir við margs háttar vandamál. Eitt af því er lítil nýliðun, enda mikið fjármagns sem þarf til að hefja rekstur og stöðugt minnkandi neysla á mjólk. Hér er þó tækifæri til að grípa, en það er að heimila mjólkurbændum að hefja litlar mjólkurvinnslur. Þaðan geta þeir selt frá sér gerilsneidda eða ógerilsneydda osta eftir því sem þeir kjósa. , Þannig geti þeir skapa sérstöðu á markaði og við sem samfélag leyfum einstaklingsframtakinu að njóta sín. Á Íslandi er bannað með lögum að selja hrámjólk til neytenda. Þessa sömu og íslenskir bændur og allir sem eru gestkomandi á mjólkurbýlum þekkja að hafa fengið að drekka. Hana vill löggjafinn ekki leyfa bændum að selja milliliðalaust til neytenda. Hið sama á við um hrámjólkurosta. Framleiðsla á þeim er ekki heimil hér á landi á meðan hrámjólkurostaframleiðsla og sala á hrámjólk til neytenda er leyfð í nágrannalöndum okkar. Reyndar beggja vegna atlantssála. Evrópusambandið hefur meira að segja gefið útgæðahandbók fyrir smáframleiðendur á mjólkurvörum til að tryggja örugga vöru til neytenda ásamt því að styðja við smáframleiðendur til að framleiða vöru úr hráefni sem þeir sjálfir skapa. Sveigjanleikinn sem gleymist Við höfum mikinn sveigjanleika þegar við tökum upp evrópskar reglugerðir. Svo mikinn að það má furðu sæta hvers vegna smáframleiðendum eru sett jafn mikil höft, boð og bönn og raun ber vitni. Það jaðrar við píslavottargöngu að koma matvælafyrirtæki á fót og framleiða úr sinni eign vöru til neytenda. Við gleymun nefnilega oft í upptöku laganna þessu sem við höfum, en nýtum ekki og er kallað “sveigjanleiki”. Markmiðið með sveigjanleikanum innan upptöku reglugerðanna er að vernda fjölbreytni matvæla, þjóna neytendum og þörfum smáframleiðenda. Íslensk matvælalöggjöf tekur mið af reglum Evrópusambandins í gegnum EES samninginn og eru því margar af reglugerðunum innleiddar hérlendis. Í evrópskri matvælalöggjöf liggja mörg tækifæri en við innleiðinguna hérlendis virðist íslenskur löggjafi verða, svo vitnaði sé í skrif Oddnýjar Láru hjá Samtökum Íslenskra Smáframleiðanda, “Hvers vegna erum við kaþólskari en páfinn”. Meira að segja umræðuskjalið „Ræktum Ísland“ frá Birni Bjarnasyni bendir á sama hlut en þar segir orðrétt; “Samkvæmt EES-reglum ber aðildarríkjum að sýna sveigjanleika gagnvart framleiðendum og gæta meðalhófs. Lögð er rík áhersla á að ekki séu gerðar kröfur sem séu óhóflegar í samanburði við þá starfsemi sem um ræðir hverju sinni. Í EES-ríkjum skal setja sérstakar reglur um framleiðslu þar sem matvæli eru afhent í litlu magni beint til neytenda. Ísland hefur ekki uppfyllt þessa skyldu nema að hluta. Setja þarf mun víðtækari efnisreglur um heimavinnsluaðila sem vinna vöru úr eigin frumframleiðslu og selja beint til neytenda.“ Með þessi orð á bak við eyrað, þá læðist að manni sá grunur að við séum með heimagert vandamál. Að vilji of margra í stjórnmálum sé einmitt að stuðla ekki að fjölbreytni og hvetja til matvælaframleiðslu smáframleiðenda. Eða hvort vandamálið sé einfaldlega barnalegra, að menn vilji sjálfir eiga hugmyndina. Það þekkist inn á þingi sú aðferð að fella mál stjórnarandstöðuflokka, bíða í nokkra mánuði og taka upp málið aftur, breyta smá og leggja fyrir þingið til að geta sagt síðan, „Sjáðu hvað ég gerði“. Eða kannski eru milliliðir að verja sína hagsmuni á kostnað bæði bænda og okkar sem neytenda án þess að við tökum eftir því. Gera þarf risaátak í þessum málum. Ég vil að allar landbúnaðarstéttir hafi mikið frelsi til heimavinnslu, ég vil sjá aukin tækifæri fyrir alla bændur óháð búgreinum að framleiða úr sínum vörum heima fyrir inn á innanlandsmarkað, ég vil sjá tækifæri handa mjólkurframleiðendum, hvort sem það eru kúabændur eða sauð- og geitfjárbændur sem stefna á nýtingu sauðamjólkur, sem glíma við einstaklega erfiða nýliðun innan sinna raða. Það er framtíðarsýn Viðreisnar fyrir íslenskan landbúnað. Höfundur er búfræðingur, matvælafræðingur og í framboði til alþingis fyrir Viðreisn í 5. sæti í suðurkjördæmi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Alþingiskosningar 2021 Skoðun: Kosningar 2021 Viðreisn Landbúnaður Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun The man who would be king Ian McDonald Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun „Almennings“ samgöngur? Bragi Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Í hugum okkar flestra er íslenska sveitin órjúfanlegur hluti tilverunnar í þessu annars kalda landi. En þróunin hefur verið hröð og breytingarnar miklar. Sumar búgreinar hafa dvínað, aðrar sótt fram. Og enn eru mikil tækifæri í íslenskum landbúnaði. Sem dæmi má nefna heimavinnslu afurða, kornrækt, próteinvinnslu og fjöldamargt annað. Svína og kjúklingaframleiðendur hafa sem dæmi gert mjög góða hluti í að sækja fram á íslenskum markaði. Þeir hafa verið leiðandi í nýsköpun á matvælum handa neytendum. Sú litla athygli sem íslensk stjórnvöldum hafa sýnt þeim hefur einskorðast að mestu við það að leggja á sérstakan kjarnfóðurskatt á sínum tíma. En… það eru fleiri stéttir innan landbúnaðarins sem fá lítinn stuðning frá stjórnvöldum. Heimaslátrun á sauð- og geitfé komst þó loks í gegn eftir nokkurra ára þrautagöngu. Því ber virkilega að fagna enda verið að gefa sauðfjárbændum tækifæri til að stækka körfuna undir eggin og auka virði sinnar framleiðslu. En hvers vegna að stoppa þarna? Það eru fleiri greinar sem geta ekki hámarkað virði sinnar framleiðslu með sams konar hætti. Hví ekki útvíkka heimildir til heimaslátrunar enn meira? Það er til margs að vinna: þann 1. ágúst gaf Ráðgjafamiðstöð Landbúnaðarins (RML) út skýrslu um afkomu nautakjötsframleiðenda 2017-2019, þar sem kemur fram að afurðarverð stendur ekki einu sinni undir framleiðslukostnaði. Mismunun á milli búgreina eða gleymska? Afurðastöðvaverð á hrossum er það lágt að það borgar sig varla að leggja inn hross. Hví hefur það ekki verið skoðað af meiri alvöru að heimila heimaslátrun stórgripa líkt og nautgripa og hrossa til sölu - beint frá býli? Hvers vegna hefur það ekki verið gert? Hér liggur gríðarlegt tækifæri í að fjarlægja millilið úr framleiðsluferlinu sem virðist éta upp allan virðisauka úr framleiðslunni. Það er mismunun á milli stétta að gefa ekki öðrum kjötframleiðendum sömu heimildir og sauðfjárbændur hvað þetta varðar. Ekki síst þar sem þeir sækja inn á sama neytendamarkaðinn. Íslenskar kjötgreinar eiga aukinheldur evrópumet í lágum afurðarstöðvarverðum til kjötframleiðenda. Þetta ætti að vera hvetjandi fyrir stjórnvöld að finna leiðir til að styrkja bændur. Hér er um risastórt tækifæri að ræða. Nú þegar liggur fyrir frumhönnun á litlum heimasláturhúsum fyrir slátrun nautgripa í sem tryggja hreinlæti, mæta lagalegum skyldum og uppfylla sömu staðla og sambærileg meðalstór sláturhús innan EES svæðisins. Vinnuheitið er “Artisanal slaughter”. En hvað með mjólkina? En betur má ef duga skal, ég vil sjá, líkt og við öll trúi ég sömu tækifæri fyrir allar landbúnaðarstéttir til heimavinnslu, ég vil sjá aukin tækifæri fyrir alla bændur óháð búgreinum að framleiða úr sínum vörum heima fyrir inn á innanlandsmarkað, ég vil sjá tækifæri handa mjólkurframleiðendum, hvort sem það eru kúabændur eða sauð- og geitfjárbændur sem stefna á nýtingu sauðamjólkur, sem glíma við einstaklega erfiða nýliðun innan sinna raða vegna mikil fjármagns sem þarf til að hefja rekstur í mjólkurframleiðslu ásamt stöðugri fækkun á milli ára.Mjólkurframleiðsla glímir við margs háttar vandamál. Eitt af því er lítil nýliðun, enda mikið fjármagns sem þarf til að hefja rekstur og stöðugt minnkandi neysla á mjólk. Hér er þó tækifæri til að grípa, en það er að heimila mjólkurbændum að hefja litlar mjólkurvinnslur. Þaðan geta þeir selt frá sér gerilsneidda eða ógerilsneydda osta eftir því sem þeir kjósa. , Þannig geti þeir skapa sérstöðu á markaði og við sem samfélag leyfum einstaklingsframtakinu að njóta sín. Á Íslandi er bannað með lögum að selja hrámjólk til neytenda. Þessa sömu og íslenskir bændur og allir sem eru gestkomandi á mjólkurbýlum þekkja að hafa fengið að drekka. Hana vill löggjafinn ekki leyfa bændum að selja milliliðalaust til neytenda. Hið sama á við um hrámjólkurosta. Framleiðsla á þeim er ekki heimil hér á landi á meðan hrámjólkurostaframleiðsla og sala á hrámjólk til neytenda er leyfð í nágrannalöndum okkar. Reyndar beggja vegna atlantssála. Evrópusambandið hefur meira að segja gefið útgæðahandbók fyrir smáframleiðendur á mjólkurvörum til að tryggja örugga vöru til neytenda ásamt því að styðja við smáframleiðendur til að framleiða vöru úr hráefni sem þeir sjálfir skapa. Sveigjanleikinn sem gleymist Við höfum mikinn sveigjanleika þegar við tökum upp evrópskar reglugerðir. Svo mikinn að það má furðu sæta hvers vegna smáframleiðendum eru sett jafn mikil höft, boð og bönn og raun ber vitni. Það jaðrar við píslavottargöngu að koma matvælafyrirtæki á fót og framleiða úr sinni eign vöru til neytenda. Við gleymun nefnilega oft í upptöku laganna þessu sem við höfum, en nýtum ekki og er kallað “sveigjanleiki”. Markmiðið með sveigjanleikanum innan upptöku reglugerðanna er að vernda fjölbreytni matvæla, þjóna neytendum og þörfum smáframleiðenda. Íslensk matvælalöggjöf tekur mið af reglum Evrópusambandins í gegnum EES samninginn og eru því margar af reglugerðunum innleiddar hérlendis. Í evrópskri matvælalöggjöf liggja mörg tækifæri en við innleiðinguna hérlendis virðist íslenskur löggjafi verða, svo vitnaði sé í skrif Oddnýjar Láru hjá Samtökum Íslenskra Smáframleiðanda, “Hvers vegna erum við kaþólskari en páfinn”. Meira að segja umræðuskjalið „Ræktum Ísland“ frá Birni Bjarnasyni bendir á sama hlut en þar segir orðrétt; “Samkvæmt EES-reglum ber aðildarríkjum að sýna sveigjanleika gagnvart framleiðendum og gæta meðalhófs. Lögð er rík áhersla á að ekki séu gerðar kröfur sem séu óhóflegar í samanburði við þá starfsemi sem um ræðir hverju sinni. Í EES-ríkjum skal setja sérstakar reglur um framleiðslu þar sem matvæli eru afhent í litlu magni beint til neytenda. Ísland hefur ekki uppfyllt þessa skyldu nema að hluta. Setja þarf mun víðtækari efnisreglur um heimavinnsluaðila sem vinna vöru úr eigin frumframleiðslu og selja beint til neytenda.“ Með þessi orð á bak við eyrað, þá læðist að manni sá grunur að við séum með heimagert vandamál. Að vilji of margra í stjórnmálum sé einmitt að stuðla ekki að fjölbreytni og hvetja til matvælaframleiðslu smáframleiðenda. Eða hvort vandamálið sé einfaldlega barnalegra, að menn vilji sjálfir eiga hugmyndina. Það þekkist inn á þingi sú aðferð að fella mál stjórnarandstöðuflokka, bíða í nokkra mánuði og taka upp málið aftur, breyta smá og leggja fyrir þingið til að geta sagt síðan, „Sjáðu hvað ég gerði“. Eða kannski eru milliliðir að verja sína hagsmuni á kostnað bæði bænda og okkar sem neytenda án þess að við tökum eftir því. Gera þarf risaátak í þessum málum. Ég vil að allar landbúnaðarstéttir hafi mikið frelsi til heimavinnslu, ég vil sjá aukin tækifæri fyrir alla bændur óháð búgreinum að framleiða úr sínum vörum heima fyrir inn á innanlandsmarkað, ég vil sjá tækifæri handa mjólkurframleiðendum, hvort sem það eru kúabændur eða sauð- og geitfjárbændur sem stefna á nýtingu sauðamjólkur, sem glíma við einstaklega erfiða nýliðun innan sinna raða. Það er framtíðarsýn Viðreisnar fyrir íslenskan landbúnað. Höfundur er búfræðingur, matvælafræðingur og í framboði til alþingis fyrir Viðreisn í 5. sæti í suðurkjördæmi
Skoðun Íþróttir fyrir öll, jöfnum og bætum leikinn Hólmfríður Sigþórsdóttir,Anna Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Nýr „loftslagsvænn“ iðnaður - neikvæð áhrif á lífríki og fiskveiðar Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar