Er almenningi treystandi fyrir umræðu um vísindi? Anna Tara Andrésdóttir skrifar 28. apríl 2021 11:02 Tjáningarfrelsið er einn af hornsteinum lýðræðisins og því er mikilvægt að takmarkanir á því séu reistar á sérlega sterkum grundvelli. Þessari grein var nýlega synjað um birtingu á skoðanasíðu Vísis. Greinin fjallar um skort á hágæða rannsóknum sem styðja virkni andlitsgríma og er því í andstöðu við núverandi ráðleggingar sóttvarnayfirvalda. Í kjölfarið birtist grein um ritskoðun á skoðanasíðu Vísis. Höfundur greinarinnar er Þórir Guðmundsson, ritstjóri fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar. Þar kemur fram að „vísindagreinar eigi almennt ekki heima undir merkjum skoðunar á Vísi - nema kannski að um sé að ræða skoðun á vísindum“. Hver er munurinn? Vísir hefur því ákveðið að banna skoðanir sem vísa í rannsóknir. Þannig á vísindaleg umræða minni rétt á sér en óvísindaleg umræða. Tryggir það gæði? Einnig tekur Þórir fram að það megi hafa sínar „eigin skoðanir“ en ekki sínar „eigin staðreyndir“. Þessi frasi hljómar eins og grín til að réttlæta bann á skoðunum með því að gefa þeim nýjan stimpil „eigin staðreyndir“, sem er í raun og veru það sama og skoðun. Hins vegar virðist Þórir varpa þessum frasa fram í fúlustu alvöru og gerist þannig sjálfur sekur um að vera með „eigin staðreyndir“ ef hann heldur að hann einn geti vitað hinn eina rétta sannleika. Ef grein birtist á „skoðanasíðu“ þá er greinin undir formerkjum skoðunar ekki staðreynda. Þórir segir flesta þekkja þær óskráðu reglur sem gilda um skoðanaskipti og haldi sig innan þeirra. Hins vegar séu undantekningar og að það séu greinahöfundar sem sigli undir flaggi vísindalegrar nálgunar sem reyni að koma skoðunum sínum á framfæri í formi fræðilegrar úttektar - sem stundum reynist ekkert sérstaklega fræðileg við nánari skoðun. Að sögn Þóris er þessi „nánari skoðun“ fljótlegt staðreyndatékk framkvæmt af umsjónarmönnum skoðanasíðu Vísis, sem samkvæmt Þóri eru ekki réttu aðilarnir til að staðreyna vísindalegar staðhæfingar. Staðallinn á þessu staðreyndatékki er því ekki hár og tryggir því varla sannleiksgildi. Einnig er hætta á að gagnrýni á yfirvöld, í þessu tilviki sóttvarnayfirvöld, sé líklegri til að falla á þessu „fljótlega staðreyndatékki“ og fjölmiðlar þá orðið hlutdrægir. Gætu tilraunir til að koma í veg fyrir upplýsingaóreiðu með „fljótlegu staðreyndatékki“ gert akkúrat öfugt, stuðlað að upplýsingaóreiðu? Er skilgreiningin á upplýsingaóreiðu orðin of víð? Ofuráhersla samtímans á upplýsingaóreiðu getur verið tvíeggjað sverð, að það sé notað sem afsökun til að ritskoða sjónarmið sem samræmast ekki reglugerðum yfirvalda. Hvernig er hægt að tryggja að „fljótlegt staðreyndatékk“ sé í raun og veru ekki skoðanatékk? Heimspekingurinn Voltaire sagði „ég er ósammála því sem þú segir, en ég er reiðubúinn að verja rétt þinn til að tjá þig á þennan hátt, fram í rauðan dauðann“. Forngrikkir trúðu á umræður og rökræður, að hægt væri að komast hvað næst sannleikanum með því að fyrst kæmu fram rök, næst mótrök og þannig koll af kolli. Þannig lifa bestu rökin af óháð því hvaða titil viðkomandi ber. Þessi hugsun kemur skýrt í gegn í nýlegum námskrám. Þar er bent á að lítil nýsköpun verði í landi þar sem kennt er eftir aðferðinni að kennarinn viti allt, börnin viti ekki neitt og að börnin eigi að trúa öllu því sem kennarinn segir gagnrýnislaust. Í norska ríkissjónvarpinu eru einnig reglulegir rökræðufundir. Þá koma annars vegar fram stjórnvöld og hins vegar ýmsir aðilar sem hafa gagnstæðar skoðanir. Þannig myndast umræða og allir auka þekkingu sína. Á Íslandi er hins vegar algengast að fréttafólk spyrji þann sem allt veit. Erlendis er einnig algengt að fræðimenn byrji öll sín svör með innganginum „ég veit það ekki, þetta er ný veira, þetta eru nýjar aðstæður, það er margt sem við vitum ekki ennþá“, minna fer fyrir því á Íslandi. Stundum skapast þær aðstæður í samfélögum að gagnrýni á ákvarðanir yfirvalda séu taldar hættulegar og mælst til þess að umræðu sé haldið í lágmarki. Þetta á til dæmis við þegar land fer í stríð. Sennilega hefði verið hægt að koma í veg fyrir verstu hörmungar mannkynssögunnar ef þessari reglu um að sleppa rökræðum hefði ekki verið fylgt. Yfirvöld biðja nú almenning um hlýðni við meiriháttar frelsisskerðingum á sama tíma og ritskoðun á Facebook, Twitter, Google, Youtube og fleira hefur aldrei verið meiri. Þetta er einmitt tíminn sem við þurfum hvað mest á umræðu að halda í íslenskum fjölmiðlum. Á ekki að fjalla um allar hliðar málsins þótt tímarnir séu viðsjárverðir? Eru sóttvarnareglur reistar á svo veikum grunni að þær þarfnist ritskoðunar og standist ekki rök? Ef valdhafar stjórna einnig birtingu upplýsinga er hætta á að þeir muni leggja áherslu á að birta upplýsingar sem styðji ákvörðunartökur þeirra og geri minna úr upplýsingum sem gagnrýna þeirra aðgerðir. Það væri því best að aðskilja þá aðila sem annars vegar veita upplýsingar og umræðu um COVID-19 frá þeim sem taka hinar erfiðu sóttvarnarákvarðanir. Það má velta því upp hvort borið hafi á hlutdrægni íslenskra fjölmiðla. Til dæmis má lesa hér frétt um að dauðsföllum hafi fækkað um 12% samhliða tilslökunum í Bandaríkjunum. Hins vegar varð fyrirsögnin þessi: Ánægjulegt er, að mæðgin sem greindust með COVID-19, voru einkennalaus. Engu að síður var fyrirsögnin á þeirri frétt þessi: Hefur ritskoðun tengd COVID-19 haft alvarlegar afleiðingar? Upphaflega ritskoðuðu kínversk stjórnvöld upplýsingar um tilkomu COVID-19 og komu þannig í veg fyrir að önnur lönd gætu undirbúið sig. Hydroxychloroquine er lyf sem virðist virka ágætlega gegn COVID-19. Engu að síður fjarlægði Facebook færslu sem gagnrýndi yfirvöld fyrir að banna Hydroxychloroquine og nota í staðinn lyfið Remdesivir sem, samkvæmt lyfjaframleiðendum sjálfum, bjargar engum mannslífum. Eftirlitsstjórn Facebook hefur nú snúið við þessari ákvörðun. Svipaða sögu má segja um lyfið Ivermectin sem enn er bannað að gefa Íslendingum og í staðinn gefið lyfið Remdesivir (sem bjargar engum mannslífum). Ritskoðun getur því kostað mannslíf. Hún er einnig varasöm hvað pólitík varðar. Til dæmis hefur samfélagsmiðillinn Twitter verið ásakaður um hlutdræga ritskoðun á pólitískum skoðunum og hafa synjað beiðni um að gefa upp lista yfir fjarlægðar upplýsingar. Væri eðlilegt að Vísir gæfi upp slíkan lista? Ef lesendur eru ekki hæfir til að meta sannleiksgildi greinaskrifa um rannsóknir hvernig eiga þeir þá að þjálfast í því ef sú umræða má ekki eiga sér stað (catch 22) ? Ef umræða um vísindi hefði meira rými þá myndu starfsmenn Vísis ef til vill vera hæfari til að meta fræðilegar umfjallanir. Það munu sennilega líða margir áratugir þangað til Ísland fær aftur tækifæri til að glæða áhuga almennings á vísindalegri hugsun. Ætlum við að glutra niður því tækifæri? Þar sem Vísir telur vísindagreinar ekki almennt eiga heima undir merkjum skoðunar, hvar á þá umræða um túlkun á vísindaniðurstöðum að eiga sér stað á Íslandi? Þegar til lengdar lætur eru rökræður líklegri til að tryggja sannleiksgildi en ritskoðun. Engu að síður segir Þórir lesendur Vísis eiga heimtingu á lágmarksvirðingu fyrir staðreyndum; að þeim sé ekki boðið upp á rangar eða villandi staðhæfingar í búningi fræðilegrar umfjöllunar. En eiga lesendur skilið þá lágmarksvirðingu að vera treyst til að meta sjálfir sannleiksgildi vísindalegrar umfjöllunar? Höfundur er dokorsnemi í heila-, hugarstarfsemi og hegðun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjölmiðlar Tjáningarfrelsi Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Sótt að réttindum kvenna — núna Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson skrifar Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Fjórði hver vinnur í verslun og þjónustu Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Sjá meira
Tjáningarfrelsið er einn af hornsteinum lýðræðisins og því er mikilvægt að takmarkanir á því séu reistar á sérlega sterkum grundvelli. Þessari grein var nýlega synjað um birtingu á skoðanasíðu Vísis. Greinin fjallar um skort á hágæða rannsóknum sem styðja virkni andlitsgríma og er því í andstöðu við núverandi ráðleggingar sóttvarnayfirvalda. Í kjölfarið birtist grein um ritskoðun á skoðanasíðu Vísis. Höfundur greinarinnar er Þórir Guðmundsson, ritstjóri fréttastofu Stöðvar 2, Vísis og Bylgjunnar. Þar kemur fram að „vísindagreinar eigi almennt ekki heima undir merkjum skoðunar á Vísi - nema kannski að um sé að ræða skoðun á vísindum“. Hver er munurinn? Vísir hefur því ákveðið að banna skoðanir sem vísa í rannsóknir. Þannig á vísindaleg umræða minni rétt á sér en óvísindaleg umræða. Tryggir það gæði? Einnig tekur Þórir fram að það megi hafa sínar „eigin skoðanir“ en ekki sínar „eigin staðreyndir“. Þessi frasi hljómar eins og grín til að réttlæta bann á skoðunum með því að gefa þeim nýjan stimpil „eigin staðreyndir“, sem er í raun og veru það sama og skoðun. Hins vegar virðist Þórir varpa þessum frasa fram í fúlustu alvöru og gerist þannig sjálfur sekur um að vera með „eigin staðreyndir“ ef hann heldur að hann einn geti vitað hinn eina rétta sannleika. Ef grein birtist á „skoðanasíðu“ þá er greinin undir formerkjum skoðunar ekki staðreynda. Þórir segir flesta þekkja þær óskráðu reglur sem gilda um skoðanaskipti og haldi sig innan þeirra. Hins vegar séu undantekningar og að það séu greinahöfundar sem sigli undir flaggi vísindalegrar nálgunar sem reyni að koma skoðunum sínum á framfæri í formi fræðilegrar úttektar - sem stundum reynist ekkert sérstaklega fræðileg við nánari skoðun. Að sögn Þóris er þessi „nánari skoðun“ fljótlegt staðreyndatékk framkvæmt af umsjónarmönnum skoðanasíðu Vísis, sem samkvæmt Þóri eru ekki réttu aðilarnir til að staðreyna vísindalegar staðhæfingar. Staðallinn á þessu staðreyndatékki er því ekki hár og tryggir því varla sannleiksgildi. Einnig er hætta á að gagnrýni á yfirvöld, í þessu tilviki sóttvarnayfirvöld, sé líklegri til að falla á þessu „fljótlega staðreyndatékki“ og fjölmiðlar þá orðið hlutdrægir. Gætu tilraunir til að koma í veg fyrir upplýsingaóreiðu með „fljótlegu staðreyndatékki“ gert akkúrat öfugt, stuðlað að upplýsingaóreiðu? Er skilgreiningin á upplýsingaóreiðu orðin of víð? Ofuráhersla samtímans á upplýsingaóreiðu getur verið tvíeggjað sverð, að það sé notað sem afsökun til að ritskoða sjónarmið sem samræmast ekki reglugerðum yfirvalda. Hvernig er hægt að tryggja að „fljótlegt staðreyndatékk“ sé í raun og veru ekki skoðanatékk? Heimspekingurinn Voltaire sagði „ég er ósammála því sem þú segir, en ég er reiðubúinn að verja rétt þinn til að tjá þig á þennan hátt, fram í rauðan dauðann“. Forngrikkir trúðu á umræður og rökræður, að hægt væri að komast hvað næst sannleikanum með því að fyrst kæmu fram rök, næst mótrök og þannig koll af kolli. Þannig lifa bestu rökin af óháð því hvaða titil viðkomandi ber. Þessi hugsun kemur skýrt í gegn í nýlegum námskrám. Þar er bent á að lítil nýsköpun verði í landi þar sem kennt er eftir aðferðinni að kennarinn viti allt, börnin viti ekki neitt og að börnin eigi að trúa öllu því sem kennarinn segir gagnrýnislaust. Í norska ríkissjónvarpinu eru einnig reglulegir rökræðufundir. Þá koma annars vegar fram stjórnvöld og hins vegar ýmsir aðilar sem hafa gagnstæðar skoðanir. Þannig myndast umræða og allir auka þekkingu sína. Á Íslandi er hins vegar algengast að fréttafólk spyrji þann sem allt veit. Erlendis er einnig algengt að fræðimenn byrji öll sín svör með innganginum „ég veit það ekki, þetta er ný veira, þetta eru nýjar aðstæður, það er margt sem við vitum ekki ennþá“, minna fer fyrir því á Íslandi. Stundum skapast þær aðstæður í samfélögum að gagnrýni á ákvarðanir yfirvalda séu taldar hættulegar og mælst til þess að umræðu sé haldið í lágmarki. Þetta á til dæmis við þegar land fer í stríð. Sennilega hefði verið hægt að koma í veg fyrir verstu hörmungar mannkynssögunnar ef þessari reglu um að sleppa rökræðum hefði ekki verið fylgt. Yfirvöld biðja nú almenning um hlýðni við meiriháttar frelsisskerðingum á sama tíma og ritskoðun á Facebook, Twitter, Google, Youtube og fleira hefur aldrei verið meiri. Þetta er einmitt tíminn sem við þurfum hvað mest á umræðu að halda í íslenskum fjölmiðlum. Á ekki að fjalla um allar hliðar málsins þótt tímarnir séu viðsjárverðir? Eru sóttvarnareglur reistar á svo veikum grunni að þær þarfnist ritskoðunar og standist ekki rök? Ef valdhafar stjórna einnig birtingu upplýsinga er hætta á að þeir muni leggja áherslu á að birta upplýsingar sem styðji ákvörðunartökur þeirra og geri minna úr upplýsingum sem gagnrýna þeirra aðgerðir. Það væri því best að aðskilja þá aðila sem annars vegar veita upplýsingar og umræðu um COVID-19 frá þeim sem taka hinar erfiðu sóttvarnarákvarðanir. Það má velta því upp hvort borið hafi á hlutdrægni íslenskra fjölmiðla. Til dæmis má lesa hér frétt um að dauðsföllum hafi fækkað um 12% samhliða tilslökunum í Bandaríkjunum. Hins vegar varð fyrirsögnin þessi: Ánægjulegt er, að mæðgin sem greindust með COVID-19, voru einkennalaus. Engu að síður var fyrirsögnin á þeirri frétt þessi: Hefur ritskoðun tengd COVID-19 haft alvarlegar afleiðingar? Upphaflega ritskoðuðu kínversk stjórnvöld upplýsingar um tilkomu COVID-19 og komu þannig í veg fyrir að önnur lönd gætu undirbúið sig. Hydroxychloroquine er lyf sem virðist virka ágætlega gegn COVID-19. Engu að síður fjarlægði Facebook færslu sem gagnrýndi yfirvöld fyrir að banna Hydroxychloroquine og nota í staðinn lyfið Remdesivir sem, samkvæmt lyfjaframleiðendum sjálfum, bjargar engum mannslífum. Eftirlitsstjórn Facebook hefur nú snúið við þessari ákvörðun. Svipaða sögu má segja um lyfið Ivermectin sem enn er bannað að gefa Íslendingum og í staðinn gefið lyfið Remdesivir (sem bjargar engum mannslífum). Ritskoðun getur því kostað mannslíf. Hún er einnig varasöm hvað pólitík varðar. Til dæmis hefur samfélagsmiðillinn Twitter verið ásakaður um hlutdræga ritskoðun á pólitískum skoðunum og hafa synjað beiðni um að gefa upp lista yfir fjarlægðar upplýsingar. Væri eðlilegt að Vísir gæfi upp slíkan lista? Ef lesendur eru ekki hæfir til að meta sannleiksgildi greinaskrifa um rannsóknir hvernig eiga þeir þá að þjálfast í því ef sú umræða má ekki eiga sér stað (catch 22) ? Ef umræða um vísindi hefði meira rými þá myndu starfsmenn Vísis ef til vill vera hæfari til að meta fræðilegar umfjallanir. Það munu sennilega líða margir áratugir þangað til Ísland fær aftur tækifæri til að glæða áhuga almennings á vísindalegri hugsun. Ætlum við að glutra niður því tækifæri? Þar sem Vísir telur vísindagreinar ekki almennt eiga heima undir merkjum skoðunar, hvar á þá umræða um túlkun á vísindaniðurstöðum að eiga sér stað á Íslandi? Þegar til lengdar lætur eru rökræður líklegri til að tryggja sannleiksgildi en ritskoðun. Engu að síður segir Þórir lesendur Vísis eiga heimtingu á lágmarksvirðingu fyrir staðreyndum; að þeim sé ekki boðið upp á rangar eða villandi staðhæfingar í búningi fræðilegrar umfjöllunar. En eiga lesendur skilið þá lágmarksvirðingu að vera treyst til að meta sjálfir sannleiksgildi vísindalegrar umfjöllunar? Höfundur er dokorsnemi í heila-, hugarstarfsemi og hegðun.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson skrifar
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun