Innlent

Lemstruð og öskuill eftir heimsókn til sýslumanns

Hólmfríður Gísladóttir og Kolbeinn Tumi Daðason skrifa
Guðrún Pétursdóttir bauð fram krafta sína til embættis forseta Íslands árið 1996. Hún birtir mynd af áverkjunum eftir slysið í gær.
Guðrún Pétursdóttir bauð fram krafta sína til embættis forseta Íslands árið 1996. Hún birtir mynd af áverkjunum eftir slysið í gær. liftconferencephotos/Ivo Näpflin

Guðrún Pétursdóttir, framkvæmdastjóri Stofnunar Sæmundar fróða og fyrrverandi forsetaframbjóðandi, er með glóðurauga, brákað kinnbein og mögulega brotinn ökkla. Hún kennir sýslumanninum á höfuðborgarsvæðinu um ástandið á sér með því að vera með galandi slysagildru í afgreiðslusal. 

Hún ætlaði að setja lögmann í málið en eftir afsökunarbeiðni sýslumanns í dag segir hún málinu lokið af sinni hálfu.

Guðrún rakti heimsókn sína á skrifstofu sýslumannsins í Kópavogi í gær í ítarlegri færslu á Facebook. Hún nefnir fyrrnefnda áverka og veltir fyrir sér hvort hún hafi ekki fengið heilahristing þegar hún steyptist á gólfið í afgreiðslusalnum þar sem hæðamismunur er á gólfi.

„Ef ógleði og svimi eftir höfuðhögg eru einkenni þá hugsa ég að það sé tilfellið,“ skrifaði Guðrún og virtist ekki skemmt.

Skall af fullum þunga á steinsteypt gólfið

„Þessa áverka mína á Þórólfur Halldórsson sýslumaður í Kópavogi refjalaust. Með því að vera með galandi slysagildru í AFGREIÐSLUSAL Sýslumannsembættisins að Hlíðarsmára 1 og gera EKKERT til að afstýra slysum, heldur þvert á móti auka slysahættuna með því að loka öruggri aðkomuleið með skráningarvél á miðju gólfi, þannig að gestir hrekjast á hættulega leið án þess að átta sig.“

Hún hafi lagt leið sína í Hlíðarsmára til að sækja um endurnýjun ökuskírteinis.

„Var vísað inn í salinn af elskulegri konu, gekk að skráningarvél til að fá miða og það næsta sem ég vissi var að flaug marflöt og höfuðið á mér skall af fullum þunga á steinsteypt gólfið. Ég sá stjörnur.“

Skrifstofur Sýslumannsins í Kópavogi.Vísir/Vilhelm

Viðskiptavinir hafi hlaupið til skelfingu lostnir og stumrað yfir henni.

„Lyftu mér upp á stól, elskulega konan kom æðandi úr andyrinu, náði í kaldan bakstur, hópur af áhyggjufullu fólki í kringum mig – atvikið fór ekki fram hjá nokkrum manni. Ekki einu sinni fram hjá húsráðanda. Sýslumanni sem stóð þarna í afgreiðslusalnum og spjallaði við verktakann sem er að skipta um hluta af parketinu, en skilur eftir þennan stórhættulega hæðarmun milli viðargólfs og berrar steinsteypu. Það þarf ekki meira en sentimetra til að óviðbúinn misstigi sig. Starfsfólkið sagði að ég væri ekki sú fyrsta sem dytti þarna!“

Hafi bara staðið og spjallað við strákana 

Guðrún var ósátt við viðbrögð sýslumanns.

„Hreyfði sýslumaður legg eða lið til að aðstoða? Nei. Hann bara stóð og spjallaði við strákana,“ segir Guðrún.

„En þegar hann ætlaði að læðast út á eftir verktakanum án þess að yrða á mig, tók ég í lurginn á honum og spurði hvort það gæti verið að hann ætti eitthvað ósagt við mig. Hann rak upp gráar glyrnur. Hafði ekki hvarflað að honum. Ég spurði hvernig honum dytti í hug að skerma ekki af þennan hæðarmun – hann sagði að það væri svo ERFITT!“Þeir hefðu eimitt verið að tala um þetta, verktakinn og hann, þegar þeir sáu Guðrúnu detta.

„Ég sagði honum að ef hann yrði ekki búinn að setja skilrúm við þennan hæðarmun þegar opnaði í fyrramálið skyldi hann eiga mig á fæti. Og fjölmiðlana með – og einhvern lögfræðing úr frændgarðinum.“

Viðbrögð sýslumanns hafi verið að tjá Guðrúnu að hún væri alltaf velkomin á skrifstofuna.

Mærir starfsfólk á skrifstofunni

„Nú ætla ég alls ekki að staðhæfa að Þórólfur sýslumaður í Kópavogi hljóti að vera mesti sauður í hjörð sýslumanna á landinu. Hvað haldið þið? En hann vildi greinilega komast í burtu frá þessum kúnna.“

Þórólfur Halldórsson, sýslumaðurinn í Kópavogi.Vísir/Baldur

Guðrún segist ekki hafa verið á þeim buxunum að sleppa honum strax. Hún hafi bent honum á að hann sem opinber starfsmaður bæri ábyrgð á þessari slysagildru. Og hann hefði ekki svo mikið sem beðið hana afsökunar.

„Hann sagði að það væri alveg rétt. Ég spurði hvort hann vildi kannski nota tækifærið og gera það snöggvast. Bauðst hann til að aðstoða? Spurði hann hvernig mér liði, meðan blá kúlan óx á enninu á mér? Nei. Ekki orð. Hann lúskraðist út orðalaust án þess að gera nokkurn skapaðan hlut. Hann ætti kannski að búa sig undir að hitta mína menn í fyrramálið.“

Guðrún hrósar hins vegar starfsfólkinu á skrifstofunni sem hafi gert allt sem hægt var til að aðstoða hana og styðja. Þakkar hún fyrir það.

Krambúleruð og með hrikalegan höfuðverk

„Ég er gersamlega brjáluð af reiði. Ég er krambúleruð, með hrikalegan höfðuverk, „óglatt og miður mín. Ég hef engan tíma til að vera frá vinnu, er með milljón járn í eldinum og að einhver óhæf sýslumannsnefna trufli líf mitt finnst mér óþolandi.“

Hún var ákveðin í morgun að leita réttar síns og mæta með lögfræðing á svæðið, gamlan skólabróður. Þau áform eru úr sögunni.

„Hann er búinn að hringja og biðjast afsökunar,“ segir Guðrún sem ræddi við Þórólf sýslumann í morgun. 

„En það er vítavert gáleysi að láta þetta standa svona í tvær vikur og leiða hvern einasta gest þarna í slysagildru.“

Vildi minna á ábyrgð yfirmanna

Hún hafi viljað vekja athygli á málinu þar sem „yfirmenn í öllum fyrirtækjum verða að gera sér grein fyrir því að þeir bera ábyrgð á öryggi starfsmanna sinna og gesta.“

Þórólfur hafi hins vegar fullvissað hana um að unnið sé að lagfæringum.

„Og þá er málinu lokið af minni hálfu. Þessi frágangur áttu náttúrlega ekki að viðgangast og það eru fleiri sem hafa dottið þarna. Að fólk geti dáið inni hjá opinberri stofnun..“ segir hún.

Guðrún segist munu jafna sig en ítrekar að það sé ekki víst að næsta manneskja hefði verið jafn heppin. Hún sé formaður Hollvina Grensásdeilar og viti að þar liggi fólk sem hefur hlotið lífshættulega áverka eftir að hafa hrasað á svona misfellum.

Guðrún og félagar í Hollvinum Grensásdeildar gáfu deildinni hitaborð til að nota við framleiðslu á heitum mat fyrir sjúklinga árið 2009.

Sjálf fékk hún þungt höfuðhögg.

Fann ömmu sína af Engeyjarætt í reiði sinni

„Ég var bara heppin að missa ekki tennurnar eða eitthvað verra,“ segir hún.

Guðrún segir óskiljanlegt að sýslumaður hafi staðið hjá aðgerðalaus eftir að hún datt en kann starfsmönnum embættisins og öðrum viðstöddum miklar þakkir.

„Þetta er yndislegt starfsfólk; dásamlegar konur og ofboðslega hjálpsamur ungur maður í endurnýjunardeild ökuskírteina,“ segir hún og hlær. „Ég sendi kveðju til þeirra.“

Þá minnist hún manns sem aðstoðaði hana við að snúa sér við og setjast upp, sem hún gat ekki gert hjálparlaust.

„Hann spurði mig hvort hann mætti snerta mig og snúa mér við, hvort hann mætti lyfta mér, og með samhjálp tókst að koma mér á stól. Þar sat ég eins og Mikki mús með fuglana flögrandi hringinn í kringum höfuðið á mér.“

Guðrún segist sein til reiði en þarna hafi fokið í sig.

„Ég er af Engeyjarætt og þarna fann ég hana ömmu mína. Hún reis upp á peysufötunum og sýslumaður fékk rækilega yfirhalningu. Þeir sem lentu í henni ömmu þurftu ekki um að binda.“

Glóðarauga? já; Brákað kinnbein já; Brákaður ökkli? kannski bara brotinn? Get allavega ekki stigið í...

Posted by Guðrún Pétursdóttir on Wednesday, December 9, 2020



Fleiri fréttir

Sjá meira


×