Að vilja ekki fá frítt í sund Arnór Bragi Elvarsson skrifar 2. desember 2020 07:30 Í Sviss er iðulega kosið um lagabreytingar, gjaldskrárbreytingar og skattahækkanir í þjóðaratkvæðagreiðslu. Ekki allar tillögur eru samþykktar. Hver og ein hækkun þarf að vera þrædd í gegnum hið pólitíska nálarauga. Um nýliðna helgi gengu Zürich-búar að kjörkassanum og höfnuðu því að fá frítt í sund. Ótrúlegt. Ef farið hefði að ráðum Jóns Gnarr frá 2010 og fríum handklæðum hefði verið lofað í viðbót hefði tillagan jafnvel verið samþykkt. Að öllu grínu slepptu var hún þó heldur göfugri, þjóðaratkvæðagreiðslan um ábyrgð fyrirtækja gagnvart samfélagi og umhverfinu. Meirihluti kjósenda studdu tillöguna um síðastliðna helgi en hún var heldur umdeild. Svisslendingar rökræddu málið í þaula í fjallgöngum meðal vina eða hengdu upp appelsínugula fána á svölum sínum til að sýna málinu stuðning. Hér verður stiklað á stóru um málið. Að draga réttan aðila til ábyrgðar Ákallið til þjóðaratkvæðagreiðslu um ábyrgð fyrirtækja (þ. Konzernverantwortungsinitiative) var stofnað til af um 60 góðgerðar- og félagasamtökum sem öll vildu draga stórfyrirtæki til ábyrgðar fyrir gjörðir sínar – ekki einungis í Sviss heldur líka í öðrum löndum sem þau starfa. Samkvæmt stofnendum gengur það ekki til lengdar að námufyrirtækið Glencore eitri fyrir ám [sic] eða eyðileggji heilu landsvæðin [sic]. Fleiri dæmi voru nefnd og fleiri fyrirtæki í fleiri geirum dregin inn í sviðsljósið, t.d. Nestlé (matvæli), LafargeHolcim (byggingarvörur) og IXM (hrávörumiðlun). Bent var á það að svissnesk stórfyrirtæki virtust svífast einskis til þess að bæta seðlum í veskið sitt, þó það væri á kostnað líffræðilegs fjölbreytileika, velferðar fólks eða jafnvel mannréttinda barna utan Sviss. Lausnartillagan var sett fram sem einföld. Svissnesk fyrirtæki myndu bera ábyrgð á öllum þeim gjörðum og misgjörðum sinna auk allra þeirra fyrirtækja og birgja sem þau stunduðu viðskipti við erlendis. Því væri hægt að sækja bætur til svissneskra fyrirtækja fyrir niðurníðslu regnskóga á kostnað nýtanlegra pálmaolíuakra í Borneó ef rekja mætti svissnesk útgjöld til slíkrar starfsemi. Að veikja atvinnulífið: svissneski vasahnífur mótraka Andstæðingar framtaksins bentu á að lausn sem þessi hefði ekki verið innleidd neins staðar annars staðar. Hvorki hafi verið sannreynt að ný sér-svissnesk lög myndu standast alþjóðalög, né væru til nokkur fordæmi um hvernig sönnunarbyrði yrði háttað í slíkum málum. Ennfremur myndi tillögð lagasetning ekki styrkja löndin sem svissnesk fyrirtæki væru í viðskiptum við, heldur veikja þau. Svissnesku fyrirtækin myndu einmitt draga úr starfsemi sinni erlendis. Innanlands væri afar íþyngjandi fyrir fyrirtæki að kynna sér starfsemi allra birgja til hlítar, sérstaklega fyrir lítil og meðalstór fyrirtæki, sem andstæðingar bentu á að væru ekki útilokuð frá tillögunni. Þegar leið á, bentu andstæðingar sérstaklega á misræmi í orðalagi innan tillögunnar. Svissneski meðalvegurinn Samtök fyrirtækja komu með móttillögu: Ákveðin stórfyrirtæki í alþjóðastarfsemi þurfa að skila skýrslu um samfélags- og umhverfisáhrif starfsemi þeirra. Tillaga þessi myndi vera leidd í lög ef þjóðaratkvæðagreiðslan myndi ekki ganga í gegn. Samkvæmt tillögunni, sem samþykkt var í svissneska þinginu í sumar, bera fyrirtækin þó enn enga ábyrgð á erlendum dótturfyrirtækjum eða birgjum. Andstæðingum finnst þessi móttillaga ekki ganga nógu langt. Meirihluti kaus með, en tillagan samt felld Öldungadeild Sviss, mynduð af 46 fulltrúum 26 kantóna Sviss þarf samkvæmt stjórnarskrá einnig að samþykkja allar þjóðaratkvæðagreiðslur. Þessa tillögu um ábyrgð fyrirtækja samþykktu þau ekki. Þó knappur meirihluti kjósenda, um 51%, hafi kosið með tillögunni voru kjörnir fulltrúar Kantónanna ekki sammála að það væri rétt skref að fyrirtæki beri ábyrgð á starfsemi allra gjörða viðskiptafélaga sinna utan landsteina Sviss. Því verður móttillaga fyrirtækjanna að lögum. Ruedi Noser, öldungardeildarþingmaður Zürich-kantónu, hafði orð á því að þingið hugi að mannréttindum og að texti nýju löggjafarinnar væri allavega með skýr fyrirmæli um hvernig megi vinna að úrbótum á því sviði. Niðurstaðan er súrsæt fyrir þá sem stóðu á bakvið framtakið. Meirihluti fékkst fyrir atkvæðagreiðslunni sem er valdeflandi þó tillagan hafi að lokum verið felld. En fyrirtækin hafa samt lofað að bæta sig. Nestlé segist t.d. á heimasíðu sinni ætla að geta tryggt uppruna allrar pálmaolíu sem keypt er árið 2020. Erum við að gera nóg? Á sama tíma og erfitt er að vera mótfallinn því að uppræta mannréttindabrot og stíga skref til að bjarga regnskógunum stendur enn sú spurning hvort upprunaleg tillaga gæti meðalhófs um rannsóknarskyldu fyrirtækja á viðskiptafélögum sínum. Tillagan og umræðan hefur þó vissulega hvatt fyrirtæki til að bæta sig. Það er vel. Það má þó vissulega halda þeirri spurningu á lofti hvort gengið sé nógu langt í þeim úrbótum. Glencore hefur ítrekað bent á að málflutningur framtaksfólksins stæði á brauðfótum. En að ýmsu leyti hefur markmiði framtaksfólksins verið náð með því að færa sviðsljósið að starfsemi fyrirtækjanna erlendis. Með þessu eykst þrýstingur á fyrirtæki að halda viðskiptaháttum sínum réttu megin við siðferðimörk samlanda þeirra. Alls ólíklegt er að ein árleg skýrsla um samfélagsáhrif fyrirtækja muni fyllilega upplýsa um téða viðskiptahætti. Eitt er víst að svisslendingar virðast orðnir þreyttir á þjóðaratkvæðagreiðslum. Kjörsókn fer minnkandi og tillögur almennings til lagasetningar hafa ekki verið samþykktar síðan 2014. Ekki einu sinni tillaga um að fá frítt í sund! Höfundur er samgönguverkfræðingur. Þessi grein er birt í samstarfi við Róm. Rómur er vettvangur fyrir ungt frjálslynt fólk til þess að láta að sér kveða í samfélagsumræðunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Rómur Mest lesið Er ég eins og ég er? - Svar við pistli heilbrigðisráðherra Eldur Smári Kristinsson Skoðun Skuggaráðherra ríkisstjórnarinnar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Seðlabankastjóri rannsakar sjálfan sig Einar Steingrímsson Skoðun Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson Skoðun Þegar fjórða valdið sefur – og gamla tuggan lifir Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Talaðu núna, talaðu! Bolli Pétur Bollason Skoðun Óttinn selur Davíð Bergmann Skoðun „AMOC straumurinn", enn ein heimsendaspáin... Valgerður Árnadóttir Skoðun Börn með fjölþættan vanda – horft til framtíðar Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Umbóta á námi fanga enn beðið Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Skoðun Skoðun Skólabærinn Garðabær: Við mælum árangur og gerum stöðugt betur Almar Guðmundsson,Sigríður Hulda Jónsdóttir skrifar Skoðun Stóra spurningin sem fjárlögin svara ekki Sandra B. Franks skrifar Skoðun Námsmat og Matsferill – Tækifæri til umbóta í skólastarfi Sigurbjörg Róbertsdóttir skrifar Skoðun Tími til aðgerða - loftslags- og umhverfismál sett á dagskrá Jóna Þórey Pétursdóttir skrifar Skoðun Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Sterkt skólasamfélag á Akureyri, sameiginleg ábyrgð og framtíðarsýn Heimir Örn Árnason skrifar Skoðun Fæðingarhríðir fjórðu iðnbyltingarinnar: Til fjármálafyrirtækja Klara Nótt Egilson skrifar Skoðun „AMOC straumurinn", enn ein heimsendaspáin... Valgerður Árnadóttir skrifar Skoðun Talaðu núna, talaðu! Bolli Pétur Bollason skrifar Skoðun Seðlabankastjóri rannsakar sjálfan sig Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Skuggaráðherra ríkisstjórnarinnar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Óttinn selur Davíð Bergmann skrifar Skoðun Börn með fjölþættan vanda – horft til framtíðar Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Umbóta á námi fanga enn beðið Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun Þegar fjórða valdið sefur – og gamla tuggan lifir Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Raddir, sýnir og aðrar óhefðbundnar skynjanir Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Er ég eins og ég er? - Svar við pistli heilbrigðisráðherra Eldur Smári Kristinsson skrifar Skoðun Eftir höfðinu dansa limirnir Hallfríður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Sýklasótt – tími og þekking skiptir máli Alma Möller skrifar Skoðun Frá upplausn til uppbyggingar Þór Pálsson skrifar Skoðun Hagsmunir sveitanna í vasa heildsala Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Verið að vinna sér í haginn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ég er eins og ég er – um heilbrigðisþjónustu við trans fólk Alma D. Möller skrifar Skoðun Óvelkomnar alls staðar Kristín Davíðsdóttir skrifar Skoðun Samstillt átak um öryggi Íslands Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við elskum pizzur Herdís Magna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Grafið undan grunnstoð samfélagsins skrifar Skoðun Fjölbreytt líf í sjónum Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Laura Sólveig Lefort Scheefer skrifar Sjá meira
Í Sviss er iðulega kosið um lagabreytingar, gjaldskrárbreytingar og skattahækkanir í þjóðaratkvæðagreiðslu. Ekki allar tillögur eru samþykktar. Hver og ein hækkun þarf að vera þrædd í gegnum hið pólitíska nálarauga. Um nýliðna helgi gengu Zürich-búar að kjörkassanum og höfnuðu því að fá frítt í sund. Ótrúlegt. Ef farið hefði að ráðum Jóns Gnarr frá 2010 og fríum handklæðum hefði verið lofað í viðbót hefði tillagan jafnvel verið samþykkt. Að öllu grínu slepptu var hún þó heldur göfugri, þjóðaratkvæðagreiðslan um ábyrgð fyrirtækja gagnvart samfélagi og umhverfinu. Meirihluti kjósenda studdu tillöguna um síðastliðna helgi en hún var heldur umdeild. Svisslendingar rökræddu málið í þaula í fjallgöngum meðal vina eða hengdu upp appelsínugula fána á svölum sínum til að sýna málinu stuðning. Hér verður stiklað á stóru um málið. Að draga réttan aðila til ábyrgðar Ákallið til þjóðaratkvæðagreiðslu um ábyrgð fyrirtækja (þ. Konzernverantwortungsinitiative) var stofnað til af um 60 góðgerðar- og félagasamtökum sem öll vildu draga stórfyrirtæki til ábyrgðar fyrir gjörðir sínar – ekki einungis í Sviss heldur líka í öðrum löndum sem þau starfa. Samkvæmt stofnendum gengur það ekki til lengdar að námufyrirtækið Glencore eitri fyrir ám [sic] eða eyðileggji heilu landsvæðin [sic]. Fleiri dæmi voru nefnd og fleiri fyrirtæki í fleiri geirum dregin inn í sviðsljósið, t.d. Nestlé (matvæli), LafargeHolcim (byggingarvörur) og IXM (hrávörumiðlun). Bent var á það að svissnesk stórfyrirtæki virtust svífast einskis til þess að bæta seðlum í veskið sitt, þó það væri á kostnað líffræðilegs fjölbreytileika, velferðar fólks eða jafnvel mannréttinda barna utan Sviss. Lausnartillagan var sett fram sem einföld. Svissnesk fyrirtæki myndu bera ábyrgð á öllum þeim gjörðum og misgjörðum sinna auk allra þeirra fyrirtækja og birgja sem þau stunduðu viðskipti við erlendis. Því væri hægt að sækja bætur til svissneskra fyrirtækja fyrir niðurníðslu regnskóga á kostnað nýtanlegra pálmaolíuakra í Borneó ef rekja mætti svissnesk útgjöld til slíkrar starfsemi. Að veikja atvinnulífið: svissneski vasahnífur mótraka Andstæðingar framtaksins bentu á að lausn sem þessi hefði ekki verið innleidd neins staðar annars staðar. Hvorki hafi verið sannreynt að ný sér-svissnesk lög myndu standast alþjóðalög, né væru til nokkur fordæmi um hvernig sönnunarbyrði yrði háttað í slíkum málum. Ennfremur myndi tillögð lagasetning ekki styrkja löndin sem svissnesk fyrirtæki væru í viðskiptum við, heldur veikja þau. Svissnesku fyrirtækin myndu einmitt draga úr starfsemi sinni erlendis. Innanlands væri afar íþyngjandi fyrir fyrirtæki að kynna sér starfsemi allra birgja til hlítar, sérstaklega fyrir lítil og meðalstór fyrirtæki, sem andstæðingar bentu á að væru ekki útilokuð frá tillögunni. Þegar leið á, bentu andstæðingar sérstaklega á misræmi í orðalagi innan tillögunnar. Svissneski meðalvegurinn Samtök fyrirtækja komu með móttillögu: Ákveðin stórfyrirtæki í alþjóðastarfsemi þurfa að skila skýrslu um samfélags- og umhverfisáhrif starfsemi þeirra. Tillaga þessi myndi vera leidd í lög ef þjóðaratkvæðagreiðslan myndi ekki ganga í gegn. Samkvæmt tillögunni, sem samþykkt var í svissneska þinginu í sumar, bera fyrirtækin þó enn enga ábyrgð á erlendum dótturfyrirtækjum eða birgjum. Andstæðingum finnst þessi móttillaga ekki ganga nógu langt. Meirihluti kaus með, en tillagan samt felld Öldungadeild Sviss, mynduð af 46 fulltrúum 26 kantóna Sviss þarf samkvæmt stjórnarskrá einnig að samþykkja allar þjóðaratkvæðagreiðslur. Þessa tillögu um ábyrgð fyrirtækja samþykktu þau ekki. Þó knappur meirihluti kjósenda, um 51%, hafi kosið með tillögunni voru kjörnir fulltrúar Kantónanna ekki sammála að það væri rétt skref að fyrirtæki beri ábyrgð á starfsemi allra gjörða viðskiptafélaga sinna utan landsteina Sviss. Því verður móttillaga fyrirtækjanna að lögum. Ruedi Noser, öldungardeildarþingmaður Zürich-kantónu, hafði orð á því að þingið hugi að mannréttindum og að texti nýju löggjafarinnar væri allavega með skýr fyrirmæli um hvernig megi vinna að úrbótum á því sviði. Niðurstaðan er súrsæt fyrir þá sem stóðu á bakvið framtakið. Meirihluti fékkst fyrir atkvæðagreiðslunni sem er valdeflandi þó tillagan hafi að lokum verið felld. En fyrirtækin hafa samt lofað að bæta sig. Nestlé segist t.d. á heimasíðu sinni ætla að geta tryggt uppruna allrar pálmaolíu sem keypt er árið 2020. Erum við að gera nóg? Á sama tíma og erfitt er að vera mótfallinn því að uppræta mannréttindabrot og stíga skref til að bjarga regnskógunum stendur enn sú spurning hvort upprunaleg tillaga gæti meðalhófs um rannsóknarskyldu fyrirtækja á viðskiptafélögum sínum. Tillagan og umræðan hefur þó vissulega hvatt fyrirtæki til að bæta sig. Það er vel. Það má þó vissulega halda þeirri spurningu á lofti hvort gengið sé nógu langt í þeim úrbótum. Glencore hefur ítrekað bent á að málflutningur framtaksfólksins stæði á brauðfótum. En að ýmsu leyti hefur markmiði framtaksfólksins verið náð með því að færa sviðsljósið að starfsemi fyrirtækjanna erlendis. Með þessu eykst þrýstingur á fyrirtæki að halda viðskiptaháttum sínum réttu megin við siðferðimörk samlanda þeirra. Alls ólíklegt er að ein árleg skýrsla um samfélagsáhrif fyrirtækja muni fyllilega upplýsa um téða viðskiptahætti. Eitt er víst að svisslendingar virðast orðnir þreyttir á þjóðaratkvæðagreiðslum. Kjörsókn fer minnkandi og tillögur almennings til lagasetningar hafa ekki verið samþykktar síðan 2014. Ekki einu sinni tillaga um að fá frítt í sund! Höfundur er samgönguverkfræðingur. Þessi grein er birt í samstarfi við Róm. Rómur er vettvangur fyrir ungt frjálslynt fólk til þess að láta að sér kveða í samfélagsumræðunni.
Þessi grein er birt í samstarfi við Róm. Rómur er vettvangur fyrir ungt frjálslynt fólk til þess að láta að sér kveða í samfélagsumræðunni.
Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson Skoðun
Skoðun Skólabærinn Garðabær: Við mælum árangur og gerum stöðugt betur Almar Guðmundsson,Sigríður Hulda Jónsdóttir skrifar
Skoðun Námsmat og Matsferill – Tækifæri til umbóta í skólastarfi Sigurbjörg Róbertsdóttir skrifar
Skoðun Tími til aðgerða - loftslags- og umhverfismál sett á dagskrá Jóna Þórey Pétursdóttir skrifar
Skoðun Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson skrifar
Skoðun Sterkt skólasamfélag á Akureyri, sameiginleg ábyrgð og framtíðarsýn Heimir Örn Árnason skrifar
Skoðun Fæðingarhríðir fjórðu iðnbyltingarinnar: Til fjármálafyrirtækja Klara Nótt Egilson skrifar
Skoðun Erfðir og endurframleiðsla félagslegra vandamála milli kynslóða Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til utanríkisráðherra og alþingismanna: Farbann á hermenn sem taka þátt í þjóðarmorði Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samstillt átak um öryggi Íslands Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Fjölbreytt líf í sjónum Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Laura Sólveig Lefort Scheefer skrifar
Setjum á okkur súrefnisgrímuna áður en við björgum heiminum. Nú þarf hinn þögli meirihluti að láta í sér heyra Steindór Þórarinsson Skoðun