Er yfirstjórn Landspítalans virkilega hafin yfir gagnrýni? Vilhelm Jónsson skrifar 8. apríl 2020 22:00 Eitt það fallegasta og besta sem getur gerst fyrir þjóð í neyð er aðhald og að hamrað sé á því sem hefur farið úrskeiðis til að hlutirnir breytist til betri vegar. Þessi pistill hefur ekkert með það að gera að látið sé liggja að góðir hlutir eigi sér ekki stað varðandi Covid-19-veiruna. Engu að síður er orðið tímabært að þjóðin láti af því prjáli er snýr að þríeykinu, með fullri virðingu fyrir teyminu, og opni augun fyrir hvað hefur farið úrskeiðis, sem mun væntanlega aldrei koma fram í dagsljósið nema að litlu leyti. Sem fyrr vantar ekkert upp á hugljúfar þakkaræður hjá framsveitinni og annað skjall. Það er ekki auðvelt að fara gegn straumnum, engu að síður ber að benda á það sem miður fer, jafnvel þótt það sé ekki í þeim anda að æðstu stjórnendum geðjist af. Of seint var brugðist við uppbyggingu sóttvarna- og gjörgæsludeildar, sem verður rakið hér: Flest bendir til þess að gáleysi hafi verið viðhaft í innkaupum til að sporna gegn útbreiðslu veirunnar, þó svo að úr rættist og allt hafi farið á betri veg hvernig staðið hefur verið að verkum. Sóttvarnaaðstaða og gjörgæsluúrræði veirudeildar var vart annað en nafnið eitt þar til í marsmánuði eftir að almenningur fór að berja á yfirstjórn Landspítalans. Stjórn spítalans áttaði sig allt of seint á að spítalinn byggi ekki yfir viðunandi sóttvarna- og sjúkraaðstöðu þó svo að allt væri að fara úr böndunum og til að bjarga sér frá skömminni og skeytingarleysinu var sjúklingum sópað út af spítalanum. Slíkt verklag er Landspítalanum til skammar. Það getur tæplega talist ásættanlegt að koma svona seint upp bráðabirgða sóttvarnaraðstöðu á kostnað annarra legurýma, og var vandinn þar ærinn fyrir. Það hefði verið mun eðlilegra í upphafi árs að yfirtaka hentugt húsnæði til að koma upp sjúkrarýmum og gjörgæsluaðstöðu, sem hefði síðan átt að nýta til lengri tíma. Það hlýtur að teljast ámælisvert þegar kljást þarf við jafn alvarlegan sjúkdóm þar sem smithætta er mikil að blanda saman sóttvarna- og sjúkrastarfsemi undir sama þaki. Í jafn alvarlegum faraldri og gekk yfir Kína og síðan heimsbyggðina hefði átt að vera tiltölulega fyrirséð fyrir fagfólk að sjá í hvað stefndi upp úr áramótum, í ljósi þess ætti að hrinda af stað óhlutdrægri rannsókn hversu seint var brugðist við, þó ekki væri nema í virðingarskyni við þá sem eru við dauðans dyr eða hafa fallið frá. Að öllu jöfnu þarf væntanlega engar skurðstofur vegna Covid-19 og almennt ekki varðandi veirusýkingar. Víðs vegar um heiminn er verið að koma upp bráðabirgðaaðstöðu á einfaldan máta í stað þess að hamla spítalastarfsemi eins og á sér stað hérlendis. Síðustu 6 til 7 vikur hefur verið bent á óviðunandi verklag Landspítalans varðandi undirbúning Covid-19 í ræðum og ritum þar sem hefur verið bent á slóðaskapinn sem átt sér stað sérstaklega í byrjun árs. Þó svo að skammtímaminni landans sé ekki mikið þá hlýtur almenningur að vera farinn að átta sig á með hve óábyrgum hætti hefur verið tekið á innkaupum vegna veirudeildar spítalans og varðandi annan undirbúning. Öndunarvélar og pinnaskortur ber þar hæst og er eitt besta dæmi um vanrækslu. Þó svo að sex þúsund sýnatökupinnar hafi fundist óvænt á sýkla- og veirufræðideild Landspítalans. Tilvitnun: „Þetta er mjög mikill léttir, skiljanlega, og kemur okkur ansi langt,“ segir Karl G. Kristinsson, yfirlæknir á sýkla- og veirufræðideild Landspítalans, í samtali við Mbl. 23. mars. Fréttaflutningur af stöðu spítalans er misvísandi einnig hvað varðar birgðahald sóttvarna vegna hlífðar- og öryggisbúnaðar, sem kom fram í fréttaflutningi Bylgjunnar í hádeginu 31. mars. Að hugsanlega þurfi innan skamms að draga úr notkun á hlífðarfatnaði berist ekki meiri birgðir. Tveimur tímum síðar gerir forstjóri Landspítalans lítið úr vandanum þegar hann er inntur eftir því í gáminum góða hvort nóg sé til af hlífðarfatnaði. Forsvarsmenn Landspítalans hafa ítrekað komist upp með að skauta yfir óheppilegar spurningar væru þeir inntir eftir fjölda öndunarvéla og hvað liði kaupum á fleiri vélum og öðrum búnaði. Það getur vart talist eðlilegt að það geti stefnt hugsanlega svo fljótt í skort á hlífðarbúnaði og öðrum aðföngum í ljósi alvarleika sjúkdómsins, sem verið er að kljást við. Ekki síður vegna þess að fljótlega fór að bera á skorti á pinnum og að það stefndi hugsanlega í slæman aðbúnað. Slík vanræksla gefur fullkomlega sviðsmynd af ábyrgðarleysi. Einnig er íhugunarvert af hverju öllu innkaupaferli veirudeildar hefur nýlega verið breytt, hafi það verið í lagi (samanber fréttaflutning í síðustu viku). Það er umhugsunarefni þessa dagana hvenær 17 tonn af lækningavörum, sem eru á leiðinni til landsins frá Sjanghæ í Kína, voru pöntuð, ef að líkum lætur verður þeim staðreyndum og tímasetningum hagrætt (við huglægt mat, væntanlega eftir 26. feb).Það er löngu orðið tímabært að þjóðin átti sig á óábyrgu verklagi og yfirklóri sem á sér stað hjá yfirstjórn Landspítalans. Talsmenn hans hafa ekki þreyst á að upplýsa landann hversu vel hefur verið staðið að verki og jafnvel látið í veðri vaka að nágrannaþjóðir líti til Íslands og séu agndofa af hrifningu vegna Covid-19. Í jafn alvarlegu ferli eins og gengur yfir heimsbyggðina ber að draga rangtúlkanir fram í dagsljósið, sem yfirstjórn spítalans grípur of oft til. Aftur og aftur er Landspítalinn uppvís að læknamistökum og skýlir sér síðan á bak við að ekki megi ræða einstök mál, sem síðar daga of oft uppi hjá landlæknisembættinu, komist þau þá yfirleitt þangað. Ekki nokkur siðmenntuð þjóð myndi sætta sig við slíka vanrækslu og verklag. Uppbygging sóttvarnardeildar og gjörgæsla í Fossvogi er vart annað en slóðaskapur sé litið til þess að sóttvarna- og gjörgæsludeild var ekki sett á laggirnar fyrr en í mars, á tíu dögum, svo digurbarkalegt orðalag forstjóra Landspítalans sé notað, á ögurstundu þegar allt stefndi í óefni, og gefur fyllilega til kynna stjórnarhætti spítalans. Yfirstjórn Landspítalans framdi vanrækslu sem veldur mörgum óbætanlegum skaða, þó svo að margt virðist kannski vera að fara á betri veg en á horfðist. Til að fyrirbyggja allan misskilning þá er ekki verið að gera lítið úr því sem var gert eftir að í óefni var komið. Þjóðin hefur horft upp á hræðilega hluti eiga sér stað víðs vegar um heiminn þar sem neyðarástand og örvinglun ríkir. Sem fyrr telja Íslendingar að þeir séu bestir í öllu og geti tekist á við Covid-19 og aðra sjúkraþjónustu af léttúð og ekki spillir fyrir að forstjóri Íslenskrar erfðagreiningar kappkosti að dásama sýnatökur og annað verkferli. Rekstrarvandi Landspítalans og uppbygging er fyrst og fremst sjálfskaparvíti og á ábyrgð stjórnvalda ásamt óstjórn og fjáraustri, sem staðið hefur áratugum saman. Varðandi nýbyggingu spítalans við Hringbraut má telja víst að eftirlitslítið hönnunarferli og kostnaður séu löngu komin úr böndunum, og yrði aldrei liðið í siðmenntuðu ríki og má helst líkja við féþúfu óábyrgra manna. Áratugum saman hafa stjórnvöld teymt almenning á asnaeyrunum og verið fyrirmunað að skapa þjóðinni eðlilega sjúkraaðstöðu, og það sem verra er, þá er hún ekki handan við hornið. Þó svo það eigi að bjóða fljótlega út nýjan meðferðakjarna við Hringbraut mun engu að síður á næstu árum ríkja óeining um uppbyggingu spítalans, sem mun seint verða kláraður. Algert vanmat á sér stað við að púsla saman byggingum og mun verkferli vafalaust smám saman seinka og verða enn meiri breytingum háð með tilheyrandi hávaða, ráðaleysi og skömm þar sem enginn mun axla ábyrgð. Á sama tíma og verið er að horfa í hverja einustu krónu innan veggja spítalans er fjármunum sóað með vítaverðum hætti utandyra. Verkefnið við Hringbraut virðist einkennast að því að útvaldar stofur úti í bæ komast upp með árum saman að maka krókinn við að hanna úrelt sjúkrahús og endalausar breytingar þar sem verkið er illframkvæmanlegt. Á sama tíma eru sjúklingar milli heims og helju að berjast fyrir lífi sínu inni á spítalanum, sem er vart samanburðarhæfur sé litið til landa sem við viljum bera okkur saman við. Hjúkrunarfólk reynir allt sitt besta við frumstæðar aðstæður og þúsundir manna gjalda fyrir, og væntanlega verður engin breyting þar á. Framasveit Covid-19 væri nær að fara að líta í eigin barm í stað þess að höfða öllum stundum til samvisku þjóðarinnar, hvernig hún hagi daglegu lífi sínu þessa dagana, og beina pillunum í rétta átt. Á sama tíma og sjúklingar berjast fyrir lífi sínu heldur þjóðin vart vatni hversu stjórnvöld og yfirstjórn Landspítalans takast með frábærum hætti á við Covid-19. Guð blessi þjóðina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Vilhelm Jónsson Mest lesið Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Ég á þetta ég má þetta Arnar Atlason Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson Skoðun Skoðun Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir skrifar Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Börnin sem deyja á Gaza Elín Pjetursdóttir skrifar Skoðun Brýr, sýkingar og börn Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Hvað er lýðskóli eiginlega? Margrét Gauja Magnúsdóttir skrifar Skoðun Búum til pláss fyrir framtíðina Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Hættuleg ofnotkun svefnlyfja á Íslandi Drífa Sigfúsdóttir skrifar Skoðun Kveikjum neistann um allt land Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ætlar Ísland að fara sömu leið og Evrópa í útlendingamálum? Kári Allansson skrifar Skoðun Samtökin 78 verðlauna sögufölsun Böðvar Björnsson skrifar Skoðun Afstaða – á vaktinni í 20 ár Arndís Vilhjálmsdóttir,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Varað við embætti sérstaks saksóknara Gestur Jónsson skrifar Skoðun Út af sporinu en ekki týnd að eilífu María Helena Mazul skrifar Sjá meira
Eitt það fallegasta og besta sem getur gerst fyrir þjóð í neyð er aðhald og að hamrað sé á því sem hefur farið úrskeiðis til að hlutirnir breytist til betri vegar. Þessi pistill hefur ekkert með það að gera að látið sé liggja að góðir hlutir eigi sér ekki stað varðandi Covid-19-veiruna. Engu að síður er orðið tímabært að þjóðin láti af því prjáli er snýr að þríeykinu, með fullri virðingu fyrir teyminu, og opni augun fyrir hvað hefur farið úrskeiðis, sem mun væntanlega aldrei koma fram í dagsljósið nema að litlu leyti. Sem fyrr vantar ekkert upp á hugljúfar þakkaræður hjá framsveitinni og annað skjall. Það er ekki auðvelt að fara gegn straumnum, engu að síður ber að benda á það sem miður fer, jafnvel þótt það sé ekki í þeim anda að æðstu stjórnendum geðjist af. Of seint var brugðist við uppbyggingu sóttvarna- og gjörgæsludeildar, sem verður rakið hér: Flest bendir til þess að gáleysi hafi verið viðhaft í innkaupum til að sporna gegn útbreiðslu veirunnar, þó svo að úr rættist og allt hafi farið á betri veg hvernig staðið hefur verið að verkum. Sóttvarnaaðstaða og gjörgæsluúrræði veirudeildar var vart annað en nafnið eitt þar til í marsmánuði eftir að almenningur fór að berja á yfirstjórn Landspítalans. Stjórn spítalans áttaði sig allt of seint á að spítalinn byggi ekki yfir viðunandi sóttvarna- og sjúkraaðstöðu þó svo að allt væri að fara úr böndunum og til að bjarga sér frá skömminni og skeytingarleysinu var sjúklingum sópað út af spítalanum. Slíkt verklag er Landspítalanum til skammar. Það getur tæplega talist ásættanlegt að koma svona seint upp bráðabirgða sóttvarnaraðstöðu á kostnað annarra legurýma, og var vandinn þar ærinn fyrir. Það hefði verið mun eðlilegra í upphafi árs að yfirtaka hentugt húsnæði til að koma upp sjúkrarýmum og gjörgæsluaðstöðu, sem hefði síðan átt að nýta til lengri tíma. Það hlýtur að teljast ámælisvert þegar kljást þarf við jafn alvarlegan sjúkdóm þar sem smithætta er mikil að blanda saman sóttvarna- og sjúkrastarfsemi undir sama þaki. Í jafn alvarlegum faraldri og gekk yfir Kína og síðan heimsbyggðina hefði átt að vera tiltölulega fyrirséð fyrir fagfólk að sjá í hvað stefndi upp úr áramótum, í ljósi þess ætti að hrinda af stað óhlutdrægri rannsókn hversu seint var brugðist við, þó ekki væri nema í virðingarskyni við þá sem eru við dauðans dyr eða hafa fallið frá. Að öllu jöfnu þarf væntanlega engar skurðstofur vegna Covid-19 og almennt ekki varðandi veirusýkingar. Víðs vegar um heiminn er verið að koma upp bráðabirgðaaðstöðu á einfaldan máta í stað þess að hamla spítalastarfsemi eins og á sér stað hérlendis. Síðustu 6 til 7 vikur hefur verið bent á óviðunandi verklag Landspítalans varðandi undirbúning Covid-19 í ræðum og ritum þar sem hefur verið bent á slóðaskapinn sem átt sér stað sérstaklega í byrjun árs. Þó svo að skammtímaminni landans sé ekki mikið þá hlýtur almenningur að vera farinn að átta sig á með hve óábyrgum hætti hefur verið tekið á innkaupum vegna veirudeildar spítalans og varðandi annan undirbúning. Öndunarvélar og pinnaskortur ber þar hæst og er eitt besta dæmi um vanrækslu. Þó svo að sex þúsund sýnatökupinnar hafi fundist óvænt á sýkla- og veirufræðideild Landspítalans. Tilvitnun: „Þetta er mjög mikill léttir, skiljanlega, og kemur okkur ansi langt,“ segir Karl G. Kristinsson, yfirlæknir á sýkla- og veirufræðideild Landspítalans, í samtali við Mbl. 23. mars. Fréttaflutningur af stöðu spítalans er misvísandi einnig hvað varðar birgðahald sóttvarna vegna hlífðar- og öryggisbúnaðar, sem kom fram í fréttaflutningi Bylgjunnar í hádeginu 31. mars. Að hugsanlega þurfi innan skamms að draga úr notkun á hlífðarfatnaði berist ekki meiri birgðir. Tveimur tímum síðar gerir forstjóri Landspítalans lítið úr vandanum þegar hann er inntur eftir því í gáminum góða hvort nóg sé til af hlífðarfatnaði. Forsvarsmenn Landspítalans hafa ítrekað komist upp með að skauta yfir óheppilegar spurningar væru þeir inntir eftir fjölda öndunarvéla og hvað liði kaupum á fleiri vélum og öðrum búnaði. Það getur vart talist eðlilegt að það geti stefnt hugsanlega svo fljótt í skort á hlífðarbúnaði og öðrum aðföngum í ljósi alvarleika sjúkdómsins, sem verið er að kljást við. Ekki síður vegna þess að fljótlega fór að bera á skorti á pinnum og að það stefndi hugsanlega í slæman aðbúnað. Slík vanræksla gefur fullkomlega sviðsmynd af ábyrgðarleysi. Einnig er íhugunarvert af hverju öllu innkaupaferli veirudeildar hefur nýlega verið breytt, hafi það verið í lagi (samanber fréttaflutning í síðustu viku). Það er umhugsunarefni þessa dagana hvenær 17 tonn af lækningavörum, sem eru á leiðinni til landsins frá Sjanghæ í Kína, voru pöntuð, ef að líkum lætur verður þeim staðreyndum og tímasetningum hagrætt (við huglægt mat, væntanlega eftir 26. feb).Það er löngu orðið tímabært að þjóðin átti sig á óábyrgu verklagi og yfirklóri sem á sér stað hjá yfirstjórn Landspítalans. Talsmenn hans hafa ekki þreyst á að upplýsa landann hversu vel hefur verið staðið að verki og jafnvel látið í veðri vaka að nágrannaþjóðir líti til Íslands og séu agndofa af hrifningu vegna Covid-19. Í jafn alvarlegu ferli eins og gengur yfir heimsbyggðina ber að draga rangtúlkanir fram í dagsljósið, sem yfirstjórn spítalans grípur of oft til. Aftur og aftur er Landspítalinn uppvís að læknamistökum og skýlir sér síðan á bak við að ekki megi ræða einstök mál, sem síðar daga of oft uppi hjá landlæknisembættinu, komist þau þá yfirleitt þangað. Ekki nokkur siðmenntuð þjóð myndi sætta sig við slíka vanrækslu og verklag. Uppbygging sóttvarnardeildar og gjörgæsla í Fossvogi er vart annað en slóðaskapur sé litið til þess að sóttvarna- og gjörgæsludeild var ekki sett á laggirnar fyrr en í mars, á tíu dögum, svo digurbarkalegt orðalag forstjóra Landspítalans sé notað, á ögurstundu þegar allt stefndi í óefni, og gefur fyllilega til kynna stjórnarhætti spítalans. Yfirstjórn Landspítalans framdi vanrækslu sem veldur mörgum óbætanlegum skaða, þó svo að margt virðist kannski vera að fara á betri veg en á horfðist. Til að fyrirbyggja allan misskilning þá er ekki verið að gera lítið úr því sem var gert eftir að í óefni var komið. Þjóðin hefur horft upp á hræðilega hluti eiga sér stað víðs vegar um heiminn þar sem neyðarástand og örvinglun ríkir. Sem fyrr telja Íslendingar að þeir séu bestir í öllu og geti tekist á við Covid-19 og aðra sjúkraþjónustu af léttúð og ekki spillir fyrir að forstjóri Íslenskrar erfðagreiningar kappkosti að dásama sýnatökur og annað verkferli. Rekstrarvandi Landspítalans og uppbygging er fyrst og fremst sjálfskaparvíti og á ábyrgð stjórnvalda ásamt óstjórn og fjáraustri, sem staðið hefur áratugum saman. Varðandi nýbyggingu spítalans við Hringbraut má telja víst að eftirlitslítið hönnunarferli og kostnaður séu löngu komin úr böndunum, og yrði aldrei liðið í siðmenntuðu ríki og má helst líkja við féþúfu óábyrgra manna. Áratugum saman hafa stjórnvöld teymt almenning á asnaeyrunum og verið fyrirmunað að skapa þjóðinni eðlilega sjúkraaðstöðu, og það sem verra er, þá er hún ekki handan við hornið. Þó svo það eigi að bjóða fljótlega út nýjan meðferðakjarna við Hringbraut mun engu að síður á næstu árum ríkja óeining um uppbyggingu spítalans, sem mun seint verða kláraður. Algert vanmat á sér stað við að púsla saman byggingum og mun verkferli vafalaust smám saman seinka og verða enn meiri breytingum háð með tilheyrandi hávaða, ráðaleysi og skömm þar sem enginn mun axla ábyrgð. Á sama tíma og verið er að horfa í hverja einustu krónu innan veggja spítalans er fjármunum sóað með vítaverðum hætti utandyra. Verkefnið við Hringbraut virðist einkennast að því að útvaldar stofur úti í bæ komast upp með árum saman að maka krókinn við að hanna úrelt sjúkrahús og endalausar breytingar þar sem verkið er illframkvæmanlegt. Á sama tíma eru sjúklingar milli heims og helju að berjast fyrir lífi sínu inni á spítalanum, sem er vart samanburðarhæfur sé litið til landa sem við viljum bera okkur saman við. Hjúkrunarfólk reynir allt sitt besta við frumstæðar aðstæður og þúsundir manna gjalda fyrir, og væntanlega verður engin breyting þar á. Framasveit Covid-19 væri nær að fara að líta í eigin barm í stað þess að höfða öllum stundum til samvisku þjóðarinnar, hvernig hún hagi daglegu lífi sínu þessa dagana, og beina pillunum í rétta átt. Á sama tíma og sjúklingar berjast fyrir lífi sínu heldur þjóðin vart vatni hversu stjórnvöld og yfirstjórn Landspítalans takast með frábærum hætti á við Covid-19. Guð blessi þjóðina.
Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Menntun sem mannréttindi – ekki forréttindi París Anna Bergmann,Sigurður Kári Harðarson skrifar
Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir Skoðun
Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir Skoðun
Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun