Datt rektor HÍ á höfuðið; á að hundraðfalda dráp langreyða? Ole Anton Bieltvedt skrifar 25. janúar 2019 07:00 Nýlega sendi Hagfræðistofnun Háskóla Íslands frá sér skýrslu um „Þjóðhagsleg áhrif hvalveiða“. Nú samdi rektor auðvitað ekki þessa skýslu sjálfur, en hann verður, sem æðsti maður stofnunarinnar, að bera endanlega ábyrgð á því, sem frá stofnuninni fer í hennar nafni. Helzta niðurstaða og tillaga höfunda skýrslunnar virðist vera, að fækka skuli langreyðum um 40%, en það muni auka verðmæti íslenzks fiskafla um á annan tug milljarða á ári. Skv. upplýsingum Gísla Víkingssonar, hvalasérfræðings Hafrannsóknarstofnunar, munu vera 40.000 langreyðar á svæðinu um Ísland. Þessi tillaga þýðir því, að drepa skuli 16.000 langreyðar, væntanlega helzt í hvelli. Í fyrra mátti Hvalur hf veiða 209 langreyðar, en fyrirtækinu tókst ekki að veiða nema 144 dýr. Frá 2009-2018 hefði Hvalur mátt veiða um 2.000 dýr, en tókst ekki að veiða nema 843. Miðað við afkastagetu Hvals hf 2018, tæki það fyrirtækið því 111 ár að veiða 16.000 dýr! Auðvitað á spurningin í fyrirsögn ekki síður við um höfunda skýrslunnar, en blessaðan rektorinn. Kannske vilja þeir skapa nýtt Rauðahaf við Ísland? Síðasta vitneskja um meint afrán hvala og þátt þeirra í lífríki sjávar virðist líka hafa farið algjörlega fram hjá skýrsluhöfundum, en þeir liggja helzt í því, að lista upp og tína til alls konar eldgamlar og úreltar upplýsingar og talnaverk. 2017 var haldið málþing í Öskju um „Hlutverk hvala í lífríkinu“. Þar kynntu þeir Gísli Víkingsson og Joe Roman, rannsóknarprófessor, niðurstöður umfangsmikilla rannsókna sinna á hlutverki og þætti hvala í lífríkinu. Þann 27. apríl 2017 birti Fréttablaðið frétt af málþinginu undir þessari fyrirsögn: „Hvalurinn gefur mun meira en hann tekur“. Inngangur fréttarinnar var: „Unnið er með þá kenningu að sterkir hvalastofnar styðji við vistkerfið og byggi undir stofna smádýra og fiska. Gengur þvert á kenninguna um að nauðsynlegt sé að veiða hval til að stöðva afrán þeirra á nytjastofnum“. Að öðru leyti hlýtur matið á hvalveiðum að byggjast á þessum 4 spurningum: (1) Samræmast þær nútímalegum sjónarmiðum um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd? (2) Hver er efnahagslegur ávinningur af þeim? (3) Hverjir eru efnhagslegir ókostir veiðanna? (4) Hvaða áhrif hafa þær á ímynd og orðspor Íslendinga á alþjóðavettvangi? Skýrsluhöfundar koma ekki mikið inn á þessar lykil-spurningar, en á bls. 41 virðast höfundar telja það gott mál, að, skv. veiðiskýrslum frá 2014, hafi 84% langreyðanna, sem þá voru veiddar, drepist samstundis, og, að aðeins 8 mínútur hafi þurft að meðaltali til að drepa hin 16% dýranna. Í lífverum talið - útfært á langreyðaveiðar 2018 – þýðir þetta, að minnst 23 dýr hafi þá þurft að ganga í gegnum skelfilegt dauðastríð, en þessi 23 dýr hefur þurft að skjóta tvisvar, og mun endurhleðsla skutulbyssu taka 6-8 mínútur. Þurfa dýrin þá að berjast um með skutul fyrsta skotsins í holdinu - en hann breytist í stálkló, sem rífur og tætir innyfli, líffæri og hold - minnst þann tíma. Vart er þetta dýra- eða umhverfisvænt. Skýrsluhöfundar viðurkenna á bls. 16: „Veiðarnar stóðu ekki undir sér rekstrarárin 2014-2017“. Enda engin furða, þar sem allar helztu þjóðir heims eru aðilar að CITES-samkomulaginu, sem bannar verzlun með afurðir langreyða og sömuleiðis flutning á þeim í lögsögu þeirra. Efnahagslegur ávinningur er því skýrlega ekki til staðar. Steypireyður og langreyður eru stærstu spendýr veraldar. Þetta eru háþróuð dýr, sem verða allt að 100 ára. Talið er meira að segja, að Grænlandshvalurinn geti orið 200 ára, en hann mun hafa sigrast á krabbameini. Grænlandshvalur, sem fæddist, þegar Napóleon var að herja á nágranna sína, gæti því enn verið á lífi. Þúsundir og milljónir manna um allan heim dá og elska þessi einstöku dýr, enda fóru fleiri en öll íslenzka þjóðin í friðsamlegar hvalaskoðanir hér í fyrra. Augljóst er, að langreyðaveiðar Íslendinga fara illa í allt þetta fólk, og er sjálfgefið, að hvalveiðarnar draga úr velvild til Íslands og vilja milljóna manna til að kaupa íslenzkar vörur og/eða sækja Ísland heim. Skýrsluhöfundar nefna líka sjálfir dæmi þess, að leiðandi verzlanakeðjur, eins og Aldi, hafi hætt að selja íslenzkar afurðir, vegna hvalveiðanna, og, að Guðmundir í Brimi hafi skýrt frá því í fyrrahaust, að vandi hafi komið upp í hans fyrirtækjum við sölu erlendis , vegna hvalveiðanna. Efnahagslegir ókostir veiðanna eru því augljósir. Skýrsluhöfundar benda á, að ferðamannastraumur til landsins hafi aukizt, þrátt fyrir hvalveiðar. Á þetta að sanna, að hvalveiðar hafi ekki neikvæð áhrif á komu ferðamanna. Þetta er algjör hundalógik. Spurningin er ekki, hvort ferðamannastraumur hafi aukizt, heldur, hver áhrif hvalveiðarnar hafi á hann. Ekki höfðu höfundar samráð við Samtök ferðaþjónustunnar, Íslandsstofu eða Hvalaskoðunarsamtökin um þessa grunn-spurningu. Allir, sem til þekkja - ofangreind samtök meðtalin - sjá margvísleg merki þess, að ferðamannastaumurinn hefði getað aukist miklu meira, en orðið er, ef Íslendingar hefðu látið af hvalveiðum. Í nýlegri greiningu Google, lendir Ísland í þriðja sæti yfir draumastaði netverja, næst á eftir Ítalíu og París, væntanlega einkum vegna einstakrar og að miklu leyti óspilltrar náttúru og dýralífs. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hvalveiðar Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson skrifar Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson skrifar Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir skrifar Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann skrifar Skoðun Lexía lærð á hálfum degi Stefanía Arnardóttir skrifar Skoðun Ég kýs Helgu Þórisdóttur Gerður Rún Guðlaugsdóttir skrifar Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson skrifar Skoðun Opið bréf til landsliðsmanna Íslands í blaki Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Kosningum frestað Ása Berglind Hjálmarsdóttir,Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Mesti stjórnmálamaðurinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Birni Bjarnasyni svarað Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar Skoðun Baldur Þórhallsson er vitur og vís Bryndís Friðgeirsdóttir skrifar Skoðun Kjósum Katrínu Kjartan Ragnarsson skrifar Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar Skoðun Nýtt sveitarfélag Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stafrænn ójöfnuður á upplýsingaöld Stella Samúelsdóttir,Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Varfærnisleg fagnaðarlæti Berglind Sunna Bragadóttir skrifar Skoðun „Ég skal baka fyrir Gunnar en ég kýs Kristján“ Páll Magnússon skrifar Skoðun Daðrað við sölu Björn Sævar Einarsson skrifar Skoðun Rannsóknir á söfnum skapa dýrmæta þekkingu Arndís Bergsdóttr skrifar Skoðun Sagan sem verður að segja Drífa Snædal skrifar Skoðun Nýsköpun innviða Jóhanna Ýr Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Fjöldi fyrirtækja hætta með Rapyd Oddný Björg Rafnsdóttir skrifar Skoðun Forsetaframbjóðendur undir áhrifum Kremlverja? Bjarni Már Magnússon skrifar Skoðun Bréf frá móður Berglind Fríða Viggósdóttir skrifar Skoðun Vill ekki lengur íslenzkan her? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hafa íslensk fjarskiptafélög málað sig út í horn? Aron Heiðar Steinsson skrifar Sjá meira
Nýlega sendi Hagfræðistofnun Háskóla Íslands frá sér skýrslu um „Þjóðhagsleg áhrif hvalveiða“. Nú samdi rektor auðvitað ekki þessa skýslu sjálfur, en hann verður, sem æðsti maður stofnunarinnar, að bera endanlega ábyrgð á því, sem frá stofnuninni fer í hennar nafni. Helzta niðurstaða og tillaga höfunda skýrslunnar virðist vera, að fækka skuli langreyðum um 40%, en það muni auka verðmæti íslenzks fiskafla um á annan tug milljarða á ári. Skv. upplýsingum Gísla Víkingssonar, hvalasérfræðings Hafrannsóknarstofnunar, munu vera 40.000 langreyðar á svæðinu um Ísland. Þessi tillaga þýðir því, að drepa skuli 16.000 langreyðar, væntanlega helzt í hvelli. Í fyrra mátti Hvalur hf veiða 209 langreyðar, en fyrirtækinu tókst ekki að veiða nema 144 dýr. Frá 2009-2018 hefði Hvalur mátt veiða um 2.000 dýr, en tókst ekki að veiða nema 843. Miðað við afkastagetu Hvals hf 2018, tæki það fyrirtækið því 111 ár að veiða 16.000 dýr! Auðvitað á spurningin í fyrirsögn ekki síður við um höfunda skýrslunnar, en blessaðan rektorinn. Kannske vilja þeir skapa nýtt Rauðahaf við Ísland? Síðasta vitneskja um meint afrán hvala og þátt þeirra í lífríki sjávar virðist líka hafa farið algjörlega fram hjá skýrsluhöfundum, en þeir liggja helzt í því, að lista upp og tína til alls konar eldgamlar og úreltar upplýsingar og talnaverk. 2017 var haldið málþing í Öskju um „Hlutverk hvala í lífríkinu“. Þar kynntu þeir Gísli Víkingsson og Joe Roman, rannsóknarprófessor, niðurstöður umfangsmikilla rannsókna sinna á hlutverki og þætti hvala í lífríkinu. Þann 27. apríl 2017 birti Fréttablaðið frétt af málþinginu undir þessari fyrirsögn: „Hvalurinn gefur mun meira en hann tekur“. Inngangur fréttarinnar var: „Unnið er með þá kenningu að sterkir hvalastofnar styðji við vistkerfið og byggi undir stofna smádýra og fiska. Gengur þvert á kenninguna um að nauðsynlegt sé að veiða hval til að stöðva afrán þeirra á nytjastofnum“. Að öðru leyti hlýtur matið á hvalveiðum að byggjast á þessum 4 spurningum: (1) Samræmast þær nútímalegum sjónarmiðum um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd? (2) Hver er efnahagslegur ávinningur af þeim? (3) Hverjir eru efnhagslegir ókostir veiðanna? (4) Hvaða áhrif hafa þær á ímynd og orðspor Íslendinga á alþjóðavettvangi? Skýrsluhöfundar koma ekki mikið inn á þessar lykil-spurningar, en á bls. 41 virðast höfundar telja það gott mál, að, skv. veiðiskýrslum frá 2014, hafi 84% langreyðanna, sem þá voru veiddar, drepist samstundis, og, að aðeins 8 mínútur hafi þurft að meðaltali til að drepa hin 16% dýranna. Í lífverum talið - útfært á langreyðaveiðar 2018 – þýðir þetta, að minnst 23 dýr hafi þá þurft að ganga í gegnum skelfilegt dauðastríð, en þessi 23 dýr hefur þurft að skjóta tvisvar, og mun endurhleðsla skutulbyssu taka 6-8 mínútur. Þurfa dýrin þá að berjast um með skutul fyrsta skotsins í holdinu - en hann breytist í stálkló, sem rífur og tætir innyfli, líffæri og hold - minnst þann tíma. Vart er þetta dýra- eða umhverfisvænt. Skýrsluhöfundar viðurkenna á bls. 16: „Veiðarnar stóðu ekki undir sér rekstrarárin 2014-2017“. Enda engin furða, þar sem allar helztu þjóðir heims eru aðilar að CITES-samkomulaginu, sem bannar verzlun með afurðir langreyða og sömuleiðis flutning á þeim í lögsögu þeirra. Efnahagslegur ávinningur er því skýrlega ekki til staðar. Steypireyður og langreyður eru stærstu spendýr veraldar. Þetta eru háþróuð dýr, sem verða allt að 100 ára. Talið er meira að segja, að Grænlandshvalurinn geti orið 200 ára, en hann mun hafa sigrast á krabbameini. Grænlandshvalur, sem fæddist, þegar Napóleon var að herja á nágranna sína, gæti því enn verið á lífi. Þúsundir og milljónir manna um allan heim dá og elska þessi einstöku dýr, enda fóru fleiri en öll íslenzka þjóðin í friðsamlegar hvalaskoðanir hér í fyrra. Augljóst er, að langreyðaveiðar Íslendinga fara illa í allt þetta fólk, og er sjálfgefið, að hvalveiðarnar draga úr velvild til Íslands og vilja milljóna manna til að kaupa íslenzkar vörur og/eða sækja Ísland heim. Skýrsluhöfundar nefna líka sjálfir dæmi þess, að leiðandi verzlanakeðjur, eins og Aldi, hafi hætt að selja íslenzkar afurðir, vegna hvalveiðanna, og, að Guðmundir í Brimi hafi skýrt frá því í fyrrahaust, að vandi hafi komið upp í hans fyrirtækjum við sölu erlendis , vegna hvalveiðanna. Efnahagslegir ókostir veiðanna eru því augljósir. Skýrsluhöfundar benda á, að ferðamannastraumur til landsins hafi aukizt, þrátt fyrir hvalveiðar. Á þetta að sanna, að hvalveiðar hafi ekki neikvæð áhrif á komu ferðamanna. Þetta er algjör hundalógik. Spurningin er ekki, hvort ferðamannastraumur hafi aukizt, heldur, hver áhrif hvalveiðarnar hafi á hann. Ekki höfðu höfundar samráð við Samtök ferðaþjónustunnar, Íslandsstofu eða Hvalaskoðunarsamtökin um þessa grunn-spurningu. Allir, sem til þekkja - ofangreind samtök meðtalin - sjá margvísleg merki þess, að ferðamannastaumurinn hefði getað aukist miklu meira, en orðið er, ef Íslendingar hefðu látið af hvalveiðum. Í nýlegri greiningu Google, lendir Ísland í þriðja sæti yfir draumastaði netverja, næst á eftir Ítalíu og París, væntanlega einkum vegna einstakrar og að miklu leyti óspilltrar náttúru og dýralífs.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Skoðun Yfirborðskenndur stríðsáróður og McCarthýismi hjá háskólaprófessor Tjörvi Schiöth skrifar
Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Því miður ekkert annað í stöðunni en að fresta atkvæðagreiðslu um verkefni Heidelberg Gestur Þór Kristjánsson,Erla Sif Markúsdóttir,Sigurbjörg Jenný Jónsdóttir,Grétar Ingi Erlendsson skrifar
Skoðun Neikvæð áhrif þess að útiloka forsetaframbjóðendur frá kappræðum strax komin í ljós Ástþór Magnússon skrifar
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun